Mili, Iedereen heeft zijn eigen stijl van schrijven en als je die analyseert en afpelt, dan zie je -ook bij de gevestigde orde- dat thema's vaak terugkeren. Via deze wekelijkse oefeningen, probeer ik me juist te bekwamen in de emotie die ik omwille van mijn humor te vaak links heb laten liggen.

Dank je wel, Mili.

@Johanna, dank voor je compliment. Je haalt de zoektocht er perfect uit. Fijn om te horen dat je het gevoelig vond. @Mimmi, ja, de hoop zit er inderdaad in. De HP staat aan het begin van de verwerking en... waar zouden we zijn zonder hoop? :) @Leonardo, dank voor je feedback over de technische aspecten van mijn fragment. Bijzonder dat je het opmerkt, omdat doelbewust mijn focus / experiment niet op het raden van 'het zoekgeraakte' lag, maar op de wereld daarachter (aanleiding en gevolg). In een beperkt aantal woorden, wilde ik dat inderdaad gedoseerd doen om infodump te vermijden. Dank jullie wel voor het lezen en de reacties.

Dank je wel, Tja. Je compliment maakt me vrolijk(er)! :)

@Anne, dank je wel. Wilde het niet al te zwaar neerzetten, waardoor Ton inderdaad haar hoop en haar weg naar boven is. @JanP, dank je wel en leuk om te horen dat de details werken / binnenkomen. Je hebt inderdaad een punt m.b.t. het sentiment. Zonder die zinnen -zie ik nu- zou de impact groter zijn. Less is more, hé? Goede eyeopener. Thanks!

Annetteke, dank je wel. Je raakt de essentie van het verhaal. Marietje, Een uitgebreide, onderbouwde reactie vind ik prettig. Het getuigt van betrokkenheid en het is leerzaam. Toch kan ik me niet helemaal vinden in de aangegeven punten en ook ik zal proberen dat te onderbouwen. - Ton veegt met zijn mouw haar tranen weg. Je hebt scherp opgemerkt dat het vaderlijk is. Lieke heeft te midden in haar rouwverwerking geen behoefte aan intimiteit maar wel aan veiligheid/geborgenheid. Ton wil meer maar kent haar proces. Hij maakt dus een stap op de plaats om haar juist niet kwijt te raken. - 'Je raakt mij nooit kwijt.' Het zijn de woorden die Lieke wil horen. Ze heeft ze hem ontlokt uit bevestiging tegen haar angst niet opnieuw iemand te verliezen waar ze om geeft (bindingsangst na traumatische ervaring). Wanneer Lieke huilt, gaat hij niet in haar gemoedstoestand een (realistische) gesprek voeren, maar bevestigt hij wat ze wil horen (hij heeft immers ook een belang en mannen blijven jagers ;)) - Tijdslijn. De dood van Ton was 17 maanden geleden. In de eerste drie maanden na zijn dood was er nog volop belangstelling van vrienden voor haar (zo moet je het lezen). - Fijn, dat je er bent. De dialoog gaat verder na korte onderbreking van de typering van Lieke. - Hij gaat rechtop zitten. Aan het begin heeft hij haar tegen zich aangedrukt en rustte het hoofd van Lieke uit geborgenheid op zijn schouder. Ze zaten dus enigszins onderuitgezakt. - Introductie Hans. De onthulling dat Hans haar man is/was blijkt toch pas op het eind door de trouwfoto? Je hebt wel een punt qua impact. Toch heb ik bewust gekozen de focus op hun verleden te leggen om de kracht van de liefde en haar verdriet/gemis te duiden, maar ook de hoop in Ton en haar eerste stap om te zoeken naar haar eigen kracht (door haar spiegeltje Ton). Gosh, het lijkt wel alsof ik alles wil tegenwerpen. Dat is niet het geval, Marietje. Ik had nu eenmaal het verhaal zo in mijn hoofd. Ik hoop dat het je niet weerhoudt om een volgende keer weer een uitgebreide reactie te plaatsen. Ik bewonder juist jouw betrokkenheid en de energie die je in de schrijvers steekt. Dus, dank je wel en graag tot een volgende keer!

Lief!

Hi Schrijvenmaar en Leonardo, Leuk om ook eens de voorkeuren over smaak te horen. JanP repte daar overigens ook over. Ik kan jullie geruststellen: mijn personages verschijnen in allerlei vormen maar soms.... soms vind ik het heerlijk om door te schieten in het zwijmelen, of noem het zoetsappige. Ja, dat is op zo'n moment wel een beetje de stem van de schrijver die doorsijpelt. Natuurlijk weet ik dat een kok niet naar alle monden kan koken maar het restaurant moet wel vol blijven! Volgende week -afhankelijk van de ingrediënten- zal ik iets anders uit mijn keuken serveren! Dank voor jullie reacties!

Grappig dat je het Victoriaanse tijdperk noemt. Ik houd van die gekostumeerde dramaseries. Zou daar de stem van de schrijver door beïnvloed zijn of is het toch mijn hang naar de tijd waarin hoffelijkheid gemeengoed was. Het blijft bijzonder dat de reflecties van een schrijver vaak een verhaal binnen sijpelen. Dank voor je reactie, Woodpecker.

Indrany, Inderdaad, die laatste zin.... de schrijver die doorschiet. (Psssttt..... soms is dat zo heerlijk!). Dank je wel voor je het lezen en feedback. Nu ga ik als de wiedeweerga jouw inzending lezen.