#19 - Zoektocht
Zoektocht
‘Wees niet bang.’ Met zijn mouw veegde Ton de tranen van Liekes gezicht en drukte haar tegen zich aan.‘Jij raakt mij nooit kwijt.’
Lieke bewoog haar hoofd van Tons schouder af. ‘Echt?’ Vanaf grote hoogte had ze aan een elastisch koord gebundeld, in haar eentje liftend door Europa gezworven en samen met Hans de Kilimanjaro beklommen. De angst die ze nu voelde was anders; het had zich vastgeklampt aan haar diepste zijn. ‘Denk je, dat mijn vrienden…. gauw weer eens zullen aanwippen?’
Ton streelde over haar haren. ‘Sshhttt….’
Lieke wist dat het moed van haar vrienden vergde om de ongemakkelijke situatie na zeventien maanden nog steeds onder ogen te komen. Zij waren vol plannen en de toekomst lachte hen toe. Het leven ging door, zonder dat iets of iemand dat aan haar had gevraagd.
‘Fijn, dat je er bent,’ zei ze. Tot een maand of drie na die fatale, winterse dag in de Alpen, hadden vrienden veelvuldig geïnformeerd hoe het met haar ging. Hans’ beste kameraden hadden haar zelfs een keer opgehaald voor een avondje in de kroeg. Die avond had ze geveinsd gelachen en haar verdriet verdronken tot in de late uurtjes. Niemand had thuis op haar gewacht. Alleen Ton verdreef met regelmaat de stilte die verstikkend rondwaarde in haar huis.
‘Lieke, je hoeft maar….’
‘Waarom mijn Hans?’
Hij ging rechtop zitten en keek haar aan. ‘De dood kijkt niet naar rijkdom, afkomst of….’
‘Of leeftijd? Ik ben amper dertig! Hoe…, hoe vind ik de kracht om verder te gaan?’
Hij slikte. ‘Je kracht ligt daar.’ Zijn vingertop drukte tegen haar hartstreek. ‘Dáár, onder je pijn.’
Ze pakte zijn hand en drukte hem stevig tegen haar borst. ‘Maar, ik voel het niet!’
‘Geloof me, het is er nog steeds. Het is licht, helder en zuiver.’ Hij sloeg zijn arm om haar heen. ‘Het kost tijd, Lieke.’
Ze stond op en pakte de trouwfoto van het dressoir. Haar vingers gleden langs de contouren van Hans’ gelaat. ‘Hoeveel kracht heb ik nodig om de leegte die jij achterlaat te vullen? Evenveel als jouw liefde voor mij: oneindig.’
Joanne, de weemoed, het
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Mili, Iedereen heeft zijn
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Joanne, ik begrijp het en het
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dank je wel, Mili.
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Een zoektocht naar waarom en
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Erg mooi, met een hoopvolle
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
@Joanne Knap, heel knap
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
@Johanna, dank voor je
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Wat goed, Joanne. Ik werd er
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol
Dank je wel, Tja. Je
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Gelukkig. Volgende keer weer
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol
Een mooi verhaal. Je
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
JoanneE, Goed geschreven en
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
@Anne, dank je wel. Wilde het
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Hoopvol verhaal over de
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Een diep rakend onderwerp.
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Annetteke, dank je wel. Je
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
:)Helemaal goed! Dit zijn
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Lief!
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Mooi hoe je de algemene
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
@schrijvenmaar Ik vind het
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
juist niet aan de
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
@schrijvenmaar Mijn #21
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
Hi Schrijvenmaar en
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
ik heb al genoeg geproefd om
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Ik vind het ook iets te
Grappig dat je het
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Misschien is het dat wel,
JoanneE
Lid sinds
12 jaar 8 maandenRol
Indrany, Inderdaad, die
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol