Beste mensen, Ik ben zelf bezig met het schrijven van een boek. Net zoals bij de vorige opdracht, heb ik ook nu gebruik gemaakt van het hoofdpersonage uit mijn eigen boek. De vorige opdracht betrof niet een daadwerkelijk stuk uit mijn boek, maar is wel een afgeleide versie van een situatie wat ik in mijn boek behandel. De laatste opdracht heeft mij echter juist inspiratie gegeven voor een nieuwe scene in mijn boek. Het is wel duidelijk dat mijn hoofdpersonage een dood op zijn geweten heeft en dat hij hier erg mee worstelt. (uit de eerste opdracht) Mijn boek begint met een heftig stuk waar de hoofdpersonage het meisje dood vind. Dat is een soort flashback. Daarna maakt de tijd een sprongetje, en is het 5 jaar later. Dan gaat het verhaal echt van start. Nu wil ik daar tussen eigenlijk nog een begrafenis scene plaatsen. Juist in de dialogen aan het eind van de begrafenis tussen hem en de familie van de overledenen wil ik wat zaadjes planten die het mysterie element nog groter maken, die je nieuwsgierig behoort te maken na wat er eigenlijk is gebeurt. Ook behoort het wat psychologische diepte te geven en hoop ik dat het bijdraagt aan de ontwikkeling van bepaalde karakters, wat het verhaal meer 'body' geeft. Oke, zo even wat achtergrond informatie. Dan nu deze opdracht. Opnieuw heeft de meerderheid het goed gelezen wat ik voornamelijk wou overbrengen. Ik wou met de interpretatie van de omgeving van de hoofdpersoon de lezer laten voelen dat het hoofdpersonage zowel boos als verdrietig is. De boosheid heeft ook een zelfmedelijdend trekje (zelfmedelijden en de negatieve gevolgen daarvan is het hoofdthema van het boek). Hij kan namelijk lekker in zichzelf gaan zitten morren, maar zijn boosheid komt ook wel voort uit oprecht verdriet. De opmerking van maddbrug kan ik niet plaatsen. De reactie van Henny Fortuin is eigenlijk de enige die vrij anders is dan hoe ik het had bedoeld. Door zinnen te gebruiken als: 'Waarom juist toen?', en: 'de hemel had dagen gehuild, zo was het goed', wou ik de emotionele band met de overledene en verdriet over diens dood duidelijk maken. Want de woorden ademen toch een bepaalde somberheid. Een bepaald verdriet. Met de situatie met het vogeltje en de irritatie over het mooie weer (de warme zon) wou ik zijn boosheid laten zien, maar daarmee dus ook de diepte van zijn emotie. Want boosheid is geen teken van onverschilligheid. En deze boosheid in combinatie met het verdriet wat ik in begin trachtte duidelijk te maken, hoopte ik dat het dus wel duidelijk zou zijn dat deze boosheid dus geen boosheid was wat voortkwam uit iets anders dan verdriet. groetjes allemaal! Ben benieuwd naar de volgende opdracht!

Ik ben benieuwd, ik hoop dat jullie mijn schrijfels leuk vinden! Het is toch wel spannend om het steeds zo 'live' te delen met anderen.. Heel wat anders dan dat ik wat aan het typen ben en het eigenlijk alleen deel met mezelf en mensen in mijn persoonlijke kring natuurlijk..