Wekelijke schrijfopdracht #11 - Gebruik van omgeving

Is dit iemand die stiekem het resultaat van zijn of haar daad bekijkt? Of iemand die stiekem afscheid neemt van een minnaar? Ik lees wel frustratie. Ben benieuwd waardoor die is ontstaan.

Een rouwende jongen die zich ergert aan het mooie lenteweer en de vogel. Hij is deels verdrietig, deels boos. Hij hield van de overledene. Het kan ook een jonge man zijn. Vanwege de observatie over rokken denk ik aan een man, maar wie weet is het een vrouw. Het weer is plagerig. De dominee sprak langzaam, wat dit versterkt. Zijn wil is in de contramine.

Man wacht bij een kerk in Kampen of Staphorst, is verliefd geworden op een vrouwelijke kerkganger maar nu zit zijn haar niet goed door de regen.

HP een gevoelige oudere man ( 40-45 jr) op een kerkhof. De wind speelt een spelletje met de aanwezigen. Hij heeft oog voor details. Is boos omdat de dierbare hem is ontnomen. Vraagt zich af waarom het zo gelopen is. De vogel plaagt hem met zijn vrolijke gefluit, zo voelt de HP zich niet. Hij staat achteraan want hij wil wel bij het afscheid zijn maar hoort niet bij de groep gelovigen. Mooi sfeervol omschreven! :thumbsup:

Een begrafenis van iemand die zeer geliefd was bij het hp. Deze jonge mand zag de overledene als een mentor, iemand op wie hij kom steunen en waar hij naar opkeek. Het zou ook een verborgen liefde kunnen zijn. De hp wordt heen en weer geslingerd tussen boosheid en droefenis. Waarschijnlijk wil de jonge man niet dat anderen weten dat hij een connectie met de overledene heeft, want hij bevind zich aan de rand van het kerkhof (waar vaak bomen staan), een eindje van de dienst vandaan.

HP is op een plaats van verdriet en afscheid, en woont een begrafenis bij zonder bij het gezelschap te horen. Hij rouwt vanaf een afstand, vanachter de ommuring van de begraafplaats. Is de overledene een geheime geliefde, of een lid van de familie met wie hij gebrouilleerd is? In schril contrast met zijn verdriet staat de wuftheid van de natuur om hem heen: de zon straalt aan de hemel, een briesje neemt een loopje met de rouwkleding van de aanwezigen, en een kwiek vogeltje lijkt de hp uit te dagen.

De HP rouwt, en wil het liefst dat de natuur mee rouwt, maar dat doet het niet. Hij hoort de dominee niet, dus staat verder weg, misschien ook figuurlijk. Toch is er een band met de overledene, welke dit is maakt mij nieuwsgierig.

Een begrafenis, waarbij de hp wat afgeleid wordt door zijn eigen innerlijke rijkdom.

Jonge man, op begrafenis. Hij zou wel willen rouwen, maar om de een of andere reden heeft hij niet zo'n verdriet. Hij is eerder nieuwsgierig hoe het zijn zal, wat er gezegd wordt. Hij heeft iets met de dode te maken, maar staat er niet heel dichtbij, daarvoor staat hij te ver achteraf bij de begrafenis. Het lijkt bijna of hij er lol om heeft, maar dat niet mag laten zien.

De HP is op een begrafenis. Dat uitgerekend op deze dag de zon volop schijnt en de dieren feest lijken te vieren, steekt deze HP. De overleden persoon was erg belangrijk voor de HP maar niet iedereen wist dat, vandaar dat de HP achteraan staat en de dominee niet goed kan horen. Misschien een buitenechtelijk kind van de overledene of een minnares.

Hallo Lucius, ik verwacht niet veel reacties meer, kun je je geheim verklappen? en vertellen of je iets van deze opdracht geleerd hebt

Beste mensen, Ik ben zelf bezig met het schrijven van een boek. Net zoals bij de vorige opdracht, heb ik ook nu gebruik gemaakt van het hoofdpersonage uit mijn eigen boek. De vorige opdracht betrof niet een daadwerkelijk stuk uit mijn boek, maar is wel een afgeleide versie van een situatie wat ik in mijn boek behandel. De laatste opdracht heeft mij echter juist inspiratie gegeven voor een nieuwe scene in mijn boek. Het is wel duidelijk dat mijn hoofdpersonage een dood op zijn geweten heeft en dat hij hier erg mee worstelt. (uit de eerste opdracht) Mijn boek begint met een heftig stuk waar de hoofdpersonage het meisje dood vind. Dat is een soort flashback. Daarna maakt de tijd een sprongetje, en is het 5 jaar later. Dan gaat het verhaal echt van start. Nu wil ik daar tussen eigenlijk nog een begrafenis scene plaatsen. Juist in de dialogen aan het eind van de begrafenis tussen hem en de familie van de overledenen wil ik wat zaadjes planten die het mysterie element nog groter maken, die je nieuwsgierig behoort te maken na wat er eigenlijk is gebeurt. Ook behoort het wat psychologische diepte te geven en hoop ik dat het bijdraagt aan de ontwikkeling van bepaalde karakters, wat het verhaal meer 'body' geeft. Oke, zo even wat achtergrond informatie. Dan nu deze opdracht. Opnieuw heeft de meerderheid het goed gelezen wat ik voornamelijk wou overbrengen. Ik wou met de interpretatie van de omgeving van de hoofdpersoon de lezer laten voelen dat het hoofdpersonage zowel boos als verdrietig is. De boosheid heeft ook een zelfmedelijdend trekje (zelfmedelijden en de negatieve gevolgen daarvan is het hoofdthema van het boek). Hij kan namelijk lekker in zichzelf gaan zitten morren, maar zijn boosheid komt ook wel voort uit oprecht verdriet. De opmerking van maddbrug kan ik niet plaatsen. De reactie van Henny Fortuin is eigenlijk de enige die vrij anders is dan hoe ik het had bedoeld. Door zinnen te gebruiken als: 'Waarom juist toen?', en: 'de hemel had dagen gehuild, zo was het goed', wou ik de emotionele band met de overledene en verdriet over diens dood duidelijk maken. Want de woorden ademen toch een bepaalde somberheid. Een bepaald verdriet. Met de situatie met het vogeltje en de irritatie over het mooie weer (de warme zon) wou ik zijn boosheid laten zien, maar daarmee dus ook de diepte van zijn emotie. Want boosheid is geen teken van onverschilligheid. En deze boosheid in combinatie met het verdriet wat ik in begin trachtte duidelijk te maken, hoopte ik dat het dus wel duidelijk zou zijn dat deze boosheid dus geen boosheid was wat voortkwam uit iets anders dan verdriet. groetjes allemaal! Ben benieuwd naar de volgende opdracht!

Mooi Lucius, de meerderheid leest tussen de regels wat jij erin hebt willen leggen. Daar gaat het om. Ik verwacht dat je ook de volgende twee opdrachten leuk zult vinden om in je verhaaa te gebruiken.

Ik ben benieuwd, ik hoop dat jullie mijn schrijfels leuk vinden! Het is toch wel spannend om het steeds zo 'live' te delen met anderen.. Heel wat anders dan dat ik wat aan het typen ben en het eigenlijk alleen deel met mezelf en mensen in mijn persoonlijke kring natuurlijk..

Ik vind ze leuk :)