Wanneer een kat een muis vangt maakt hij gebruik van zijn zintuigen. Katten zijn instinctieve beesten. Effectief edoch sierlijk besluipen ze hun prooi. Ik heb de moeite genomen om de kat te bestuderen. Tijden lang heb ik geobserveerd hoe mijn lieve kleine Karel muizen vangt. En neem het van mij aan, ik heb er veel van geleerd. Als het schemerdonker is buiten ga ik naar een rustig park of een afgelegen gebied. Ik zorg ervoor dat ik mijn favoriete gympen aan heb en een klassieke regenjas. Je weet wel, zo’n jas tot op je knieën. Op deze manier beweeg ik mijzelf makkelijk en kan ik snel overgaan tot de aanval of juist op de vlucht. Ik zoek een struik op of soms een dikke boom. In ieder geval volledig verdekt opgesteld neem ik een comfortabele houding aan. Niet zittend, altijd staand. Langzaam raak ik dan opgewonden, je weet wel van prettige spanning dat je iets leuks gaat doen. Als er dan een muisje, eh.. ik bedoel meisje aankomt, doe ik mijn jas vast open, maar ik houd de revers van de jas goed bij elkaar. Rustig maar toch gespannen wacht ik tot ze op ongeveer drie meter is genaderd. Snel spring ik dan tevoorschijn en laat mijn zaakje zien. Meestal in vol ornaat. Als ze dan gillend wegrennen of fietsen dan ren ik er vrolijk kekkerend achteraan. Echter bestaat er één belangrijk verschil tussen mij en Karel. Voor mij is het een spel. Ik doe nooit daadwerkelijk iemand iets aan.