schrijfopdracht 7

Omdat ik vorige week geen tijd had om mee te doen heb ik beide opdrachten (6 en 7) een beetje gecombineerd. Nog een keer Zijn pen rust op het papier. Hij heeft zoveel te zeggen, maar het lijkt alsof de woorden zijn verdwenen. De nacht staat als een muur om zijn gedachten. Het lag allemaal aan hem. Zij had echt alles gedaan om hun relatie levend te houden, maar hij was blind geweest, stekeblind. ‘Lieve Frederique Misschien heb je de neiging deze brief direct te vernietigen, en na mijn gedrag heb je volkomen gelijk. Toch wil ik je vragen om vijf minuten van je tijd. Er is niets wat mijn onverschillige houding goed praat. Maar, misschien kan ik het uitleggen. Niet om begrip voor mij van jouw kant, maar om jou niet langer in het ongewisse te laten. In mijn dromen zie ik die laatste wanhoop in je ogen nog steeds. Ik vertelde je nooit over mijn verongelukte familie. Zij waren gelovig. Ik ook. Na het ongeluk was het moeilijk om in een liefdevolle God of in blijvende relaties te geloven. Er treft jou geen blaam. Ook geloofde mijn familie dat de natuur laat zien wanneer Jezus terugkomt en er dus een nieuwe hemel en aarde komt. Het is me allemaal ingeprent. En toch heb ik daarvan nooit iets met jou gedeeld. Dat had ik wel moeten doen, want nu weet ik dat het waar is. In de nacht van komende donderdag komt de vierde en laatste bloedmaan voordat Jezus terugkomt. Daarom deze brief lieve Frederique. Nog een keer wil ik zeggen dat ik van je hou. Theo’ Langzaam vouwt Theo de brief in de envelop. Met precisie schrijft hij haar naam. De klok slaat twee als hij de nacht inloopt op weg naar de brievenbus. Hij hoort de brief in de vrijwel lege bus vallen. Pas als hij zijn straat inloopt, komt het besef als een stomp in zijn maag. Hij is het adres vergeten.