Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

schrijfopdracht 7

Omdat ik vorige week geen tijd had om mee te doen heb ik beide opdrachten (6 en 7) een beetje gecombineerd. Nog een keer Zijn pen rust op het papier. Hij heeft zoveel te zeggen, maar het lijkt alsof de woorden zijn verdwenen. De nacht staat als een muur om zijn gedachten. Het lag allemaal aan hem. Zij had echt alles gedaan om hun relatie levend te houden, maar hij was blind geweest, stekeblind. ‘Lieve Frederique Misschien heb je de neiging deze brief direct te vernietigen, en na mijn gedrag heb je volkomen gelijk. Toch wil ik je vragen om vijf minuten van je tijd. Er is niets wat mijn onverschillige houding goed praat. Maar, misschien kan ik het uitleggen. Niet om begrip voor mij van jouw kant, maar om jou niet langer in het ongewisse te laten. In mijn dromen zie ik die laatste wanhoop in je ogen nog steeds. Ik vertelde je nooit over mijn verongelukte familie. Zij waren gelovig. Ik ook. Na het ongeluk was het moeilijk om in een liefdevolle God of in blijvende relaties te geloven. Er treft jou geen blaam. Ook geloofde mijn familie dat de natuur laat zien wanneer Jezus terugkomt en er dus een nieuwe hemel en aarde komt. Het is me allemaal ingeprent. En toch heb ik daarvan nooit iets met jou gedeeld. Dat had ik wel moeten doen, want nu weet ik dat het waar is. In de nacht van komende donderdag komt de vierde en laatste bloedmaan voordat Jezus terugkomt. Daarom deze brief lieve Frederique. Nog een keer wil ik zeggen dat ik van je hou. Theo’ Langzaam vouwt Theo de brief in de envelop. Met precisie schrijft hij haar naam. De klok slaat twee als hij de nacht inloopt op weg naar de brievenbus. Hij hoort de brief in de vrijwel lege bus vallen. Pas als hij zijn straat inloopt, komt het besef als een stomp in zijn maag. Hij is het adres vergeten.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aardige invulling, naar mijn mening. Aardig, omdat ik de laatste alinea, de laatste twee zinnen, niet vind stroken met de nauwgezetheid die uit de inhoud van de brief spreekt. Iemand die een brief zo secuur schrijf - ik zie daarin ook een indirecte karakterbeschrijving :thumbsup: -, vergeet niet om het adres op de envelop te schrijven. Als hij dat adres niet geschreven heeft, zou ik er een bewuste keuze van maken, dat laten blijken, in je slotalinea. Er valt ook iets voor te zeggen, dat hij het bewust niet gedaan heeft.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb het idee dat ik nog iets mis, maar ik weet niet zo goed wat. Ik heb het idee dat ik het mooi vind, maar toch ... misschien gaat het ergens iets te snel voor mij, misschien heb je hier ook te weinig woorden, ofzo. Ik kan er echt mijn vinger niet op leggen waarom ik dit niet zondermeer alleen mooi vind. Een paar dingetjes die me na een paar maal lezen blijven opvallen: -"die laatste wanhoop in je ogen" -doet mij eigenlijk verwachten dat er meer over een laatste wanhopige moment komt. Zonder "laatste" refereert het volgens mij veel meer aan de algehele wanhopige pogingen de relatie te redden. "de wanhoop op het laatst" misschien? -Ik snap dat het ongeluk zowel het geloof in een liefdevolle god als in blijvende relaties aantast, maar vind het hier wel erg snel op een hoop en dan staat "er treft jou geen blaam" er voor mijn gevoel ook wat eigenaardig achter. Het sentiment lijkt me meer "het lag dus niet aan jou." En ik geef gelijk toe dat dat strikt genomen inhoudelijk hetzelfde kan betekenen, maar het voelt toch anders, volgens mij. -"En toch heb ik nooit iets met jou gedeeld" Of hij bedoelt echt dat hij nooit iets met haar gedeeld heeft, maar dan volgt het niet logisch uit het voorgaande, of hij bedoelt dat hij nooit iets van het voorgaande met haar gedeeld heeft, maar dat staat er niet. -"dat ze waar zijn" verwijst niet goed terug. Hij weet dat het waar is, of dat ze gelijk hadden. En nu is dit een gruwelijk lange reactie geworden, waarvoor excuses. Zie het als een blijk van fascinatie voor je verhaal, want dat is het. Ik ben er nog steeds niet uit, hoeveel details ik ook probeer eruit te vissen ...

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ha; de tegenstelling tussen de toon van de brief, de precisie van het naam schrijven en het vergeten adres vind ik nou juist wel mooi! zo zie je maar, iedere idioot heeft zijn eigen mening ... ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
eerlijk, ik had het ook. ik moest schrappen, en toen ging er toch iets weg. toen vond ik het ook wat te snel, 50 woorden meer en het was opgelost :-). Maar ruimte om zelf in te vullen vind ik dan ook weer leuk. dat toch heb ik nooit iets - je hebt gelijk, doe ik wat aan. het slot vind ik wel passen, juist na zo'n emotioneel iets waar hij over gepiekerd en gestreden heeft kun je iets heel simpels vergeten, zoals het adres.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@frubbie Deze idioot heeft een andere mening over het slot. Ik begrijp je uitleg, maar mij blijft het storen. Maar het is niet meer dan mijn mening. Ik blijf vooral de toonzetting van de brief zeer geslaagd vinden.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het heel grappig, het einde. Maar misschien heb je wat meer woorden nodig om het aannemelijk te maken. Zodat je ziet dat hij zijn perfectionisme loslaat op het moment dat hij naar buiten loopt. Zoiets.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ja dat klopt odile. in mijn eerste versie had ik een 50 woorden meer staan, die moesten eruit.. ik vond zelf het einde ook grappig :-), maar het is niet zo oke als ik de enige zou zijn, dus ben ik blij dat je het grappig vond :-D

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het einde wel kloppen. Op mij komt de HP over als iemand die de wanhoop nabij is. Ik kan me helemaal voorstellen dat je dan een uur bezig bent met het formuleren van een goede brief, eindelijk tevreden bent het resultaat en dan de praktische zaken zoals het adres vergeet. Wat ik lastig vind is om te achterhalen of hij haar nu wil informeren, waarschuwen, wil helpen om haar ook de hemel op aarde in te krijgen of om afscheid te nemen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik kan me helemaal voorstellen dat je dan een uur bezig bent met het formuleren van een goede brief, eindelijk tevreden bent het resultaat en dan de praktische zaken zoals het adres vergeet. .
Exact! (maarre ... niemand voelt zich toch iets aangedaan als ik hem tegelijk met mezelf idioot noem, hoop ik, dat is toch meer een bij-wijze-van-spreken-idioot, zoals wij dat allemaal zijn?)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
(maarre ... niemand voelt zich toch iets aangedaan als ik hem tegelijk met mezelf idioot noem, hoop ik, dat is toch meer een bij-wijze-van-spreken-idioot, zoals wij dat allemaal zijn?)
:) Wees gerust. Ik niet

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie zinnen gebruikt! [ De nacht staat als een muur om zijn gedachten.- , komt het besef als een stomp in zijn maag.] Maar wat staat hun liefde nu in de weg? Waar is hij schuldig aan? De komst van Jezus of is hij Jezus zelf? Het vergeten van het adres is wel een ontnuchtering in tegenstelling tot zijn zware brief. Ik denk dat sommige dubbele vertellingen en details die weinig toevoegen, eruit kunnen zodat jij binnen de 300 woorden de ruimte krijgt om het uit te leggen waar het precies om gaat. Ik hoop dat jij de moeite neemt om het te herschrijven!

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:Ik vind het slot wel overtuigend: hij is zo geconcentreerd met die brief bezig dat hij dat adres gewoon vergeet. Maar het is wel een verhaal dat meer woorden nodig heeft. Zo wil ik bijvoorbeeld weten wat er is gebeurd in die relatie.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
De nacht staat als een muur om zijn gedachten. Mooie zin :thumbsup: Ik vind het zelf ook een geloofwaardig einde. Hoe vaak ik wel niet moet controleren of ik de naam erop heb gezet, of de postzegel op de goede hoek zit, of hij er überhaupt opzit. Zelfs wanneer ik mijn uiterste op de kaart of brief gedaan heb. Soms ben je ergens zo op gefixeerd dat je de rest vergeet. Ik vind het een mooie invulling van de opdracht, goed gedaan.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beetje laat maat toch met aandacht gelezen. Misschien was er toch iets dat voorkwam dat die naam niet op de envelop was geschreven. Toeval of geloof? En..pakte Theo de kans om zijn brief te herschrijven? Wie weet.