Autobiografische verhalen en reacties van omgeving

Ik denk dat als ze nu al je bedenkingen hebt over de reacties, je gewoon een pseudoniem moet gebruiken. Waarom moeilijk doen. De reactie van anderen zullen je twijfel niet wegnemen. Ook dan zal je denken: Ja, maar hun vrienden zijn anders of dan ken je mijn familie nog niet, die... Snap je wat ik bedoel? Ik heb dit nu met mijn boek. Als bepaalde mensen aanstoot nemen, aan iets wat ik daarin schrijf of dit gewoon verkeerd uitleggen. Kom ik hier in de problemen. Er is zelfs iemand die zijn verblijfsvergunning verloor na een artikel in een tijdschrift. Ik hoop dat ik er niet mee te maken krijg, maar het kan wel. Zeker het gebrek aan onderwijs en het minderwaardigheidsgevoel van sommigen in combinatie met de achterdocht die ze hebben naar alles wat in hun ogen geld heeft of kennis, kan dit veroorzaken. Ik neem het deze mensen niet kwalijk, wel diegene die door misbruik dit veroorzaken. Mijn intentie met het boek is positief, ik ga er dan ook vanuit dat ik niet in de problemen kom en gebruik mijn eigen naam. En geloof me het is zeker geen controversioneel boek.

Ik ben nog geen ervaringsdeskundige, maar kan wel zeggen dat sinds ik heb besloten mijn toekomstige boek onder pseudoniem uit te brengen, ik me een stuk rustiger voel. Ik heb er lang over gewikt en gewogen. Uiteindelijk gaf de doorslag dat ik nog een en ander ga schrijven over de thuissituatie. Ik wil mijn ouders niet in verlegenheid brengen. (oké, een van de twee is inmiddels overleden maar als postume eer breng ik zijn naam niet in discrediet ;-)) Toen ik nog twijfelde over wel of niet onder eigen naam, voelde ik me bij voorbaat kwetsbaar. Je publiceert jouw dagboeken. Iedereen die je in de toekomst ontmoet kan, voordat hij/zij je goed leert kennen al alles over jou lezen. :( Ik heb geen idee hoe dit bij mijn eventuele tweede boek zal voelen, en welke beslissing ik dan zal nemen. Waarschijnlijk ook onder pseudoniem maar ik heb nog lang de tijd om na te denken.

Ik zou ten eerste zeker een pseudoniem kiezen. Heb je nog een klein beetje privacy. Ik heb ooit een eigen beok laten drukken, dus de oplage was zeer klein, maar daar heb ik alleen maar zeer positieve reacties op gehad. Mijn vrienden begrepen toen veel beter hoe ik eraan toe was, omdat ze in het boek hadden gelezen wat ik allemaal had meegemaakt. ook van vreemden heb ik alleen maar hele positieve reacties gekregen. maar zoals gezegd: de oplage was heel klein.

Bedankt voor jullie reacties. Ja, een pseudoniem lijkt me beter... die knoop was eigenlijk al wel doorgehakt ;-) Dat neemt al een hoop kwetsbaarheid weg. Zoals ik op het andere lijntje al schreef, wil ik niet direct googlebaar zijn. Er zullen natuurlijk wel altijd mensen blijven die weten of vermoeden wie ik ben in 'real life' - als ze het boek al lezen, want niet heel Nederland zal dat doen ;-) Dat vind ik op zich niet zo erg, want dan moeten ze me redelijk goed kennen. Maar ik ben wel benieuwd wat voor reacties je dan kan verwachten. @ Redhed: fijn dat je zulke positieve reacties kreeg (en dat geeft mij ook weer wat meer durf)! @ Bo: ik snap wat je bedoelt. In mijn dagboek ben ik soms ook erg kritisch over mensen, en dat is niet altijd terecht. En voor zover het dat wel is, vind ik dat nog geen argument om ze herkenbaar 'in beeld' te brengen. Zij hebben immers nergens om gevraagd en krijgen niet de kans om hun kant van het verhaal te vertellen.