Het opsturen van een manuscript.

Ik doe de begeleidende brief, de synopsis en de biografie apart en leg ze bovenop het ms voordat ik alles in de enveloppe doe. Ik vermeld onderaan de brief welke bijlagen zijn bijgevoegd en zorg dat op ieder blad duidelijk is bij welk manuscript / welke schrijver het hoort. Onderaan iedere bladzijde vh manuscript staat een voetnoot met daarin de titel en mijn naam. Verder laat ik het over aan de ontvanger. Redacteurs zijn tenslotte mensen met een opleiding en ik ga ervanuit dat ze weten hoe ze moeten zorgen dat de handel niet kwijtraakt.

ik zat hier toevallig laatst ook over te denken en bedacht de volgende oplossing het script in een snelhechter en gaatjes erdoorheen en de brief en synopsis etc los in de snelhechter zonder gaatjes. Toch in 1 mapje en zo blijft het redelijk bij elkaar.

Zoals Rietje het zegt zou ik het ook doen, en dat vanuit het standpunt van de receptioniste die ik ooit was.

Snelhechter is sowieso geen goed idee. Ze willen de manuscripten graag losbladig om eventueel te kunnen kopieren. Met een snelhechter moeten ze dat weer helemaal loshalen enzo, lijkt me (hoewel het beter is dan een ringband). Op je manuscript ook je naam zetten (in voetnoot) is ook wel een handig iets. Toen ik nog op de uitgeverij werkte, ging alles met elastiekjes, in ieder geval.

Elastiekjes? Dat lijkt mij helemaal niet handig. Dan heb je dus een aantal vellen papier waar alleen maar een elastiekje omheen zit, dat bedoel je toch? Mijn manuscript bevat slechts 10.744 woorden, dan zou het een rolletje papier worden...

Ik doe het manus altijd in een snelhechter en de rest los erbij.

De manuscripten die ik tot nu toe heb ingestuurd, MOESTEN digitaal worden aangeleverd, in een .doc bestand. Er waren ook allerlei regeltjes voor de opmaak... (lees: juist een zo plat mogelijke opmaak).

Ik ga het dus toch -zoals ik al van plan was- maar opsturen in een snelhechter, met de begeleidende brief en de bijlagen daar los bovenop. Nu ben ik bezig met het maken van een synopsis. Dat valt nog niet mee...

Vrijwel alle uitgeverijen willen manuscripten uitgeprint ontvangen, niet digitaal (uitzonderingen daargelaten, natuurlijk - maar dat zijn echt uitzonderingen.) Losbladig heeft de voorkeur, zodat een ms makkelijk door het kopieerapparaat kan worden gehaald. Bovendien leest een wat dikker manuscript in een snelhechter uitermate beroerd, kan ik jullie uit ervaring vertellen - zodra een ms dikker is dan een pagina of 70 kun je het niet meer mooi 'open' leggen en valt het om de haverklap dicht. Gestapelde snelhechters en andere plastic mappen glijden ook gemakkelijk om. Gewoon een stapel papier met een postelalastiek, dat is wat alle uitgeverijen die ik ken (ik ben o.a. freelance redacteur) zelf met hun manuscripten doen. Wonderers suggestie - naam in de voetnoot - is zeer nuttig. Adres is eventueel ook geen overbodige luxe. De begeleidende brief kun je met een paperclip aan de bovenste vellen van je manuscript vastmaken.

Wuppie, zo heb ik het bij mijn laatste boek ook gedaan. (Moeten doen.) En dit keer doe ik het weer zo. Ik print het alleen voor mezelf uit om beter overzicht op mijn eigen pagina's te hebben. Zo kan ik het herschrijven.

@ Secret Garden Wat doe je dan met 'n manuscript dat maar weinig bladen bevat? Mijn manuscript bestaat uit slechts 27 A-4 pagina's. Als je daar een postelastiek omheen doet rolt het zichzelf op. Dat lijkt mij ook niet zo handig in verband met het stapelen.

En wat zeggen jullie dan van een nietje? Die heb je in verschillende maten. Ook grote. En dus eveneens voor weinig bladen. Kun je zo ontnieten. Of praat ik nou onzin?

Ja.

Hihi. :) Waarom? (Vroeger deed ik alles ook -huppekee- met gaatjes in een map. Ben blij dat ik het digitaal mag aanleveren. Ik bakte er volgens mij anders niets van.) :wink:

Hemeltje, nu weet ik het helemaal niet meer! En ik was toch echt van plan om het morgenochtend te gaan posten... Wat moet ik nou toch doen met dat dunne platte stapeltje papier van mij?

Gewoon dubbelgevouwen in een enveloppe met paperclip?

Hahaha... eenvoud siert de mens, Mara! Nee, daar zijn die 27 vellen (+ brief, synopsis en biografie) toch nèt effe te dik voor. Maar het is op zich niet eens zo'n slecht idee. Ik moet morgen maar even kijken bij de kantoorboekhandel. Er bestaat misschien wel 'n soort van extra grote stevige paperclip die ik kan gebruiken.

Die zijn er! :)

@Scorpio In de kantoorboekhandel zijn inderdaad van die klemmen te koop waar 27 vellen A4 prima tussen passen. Wat je bij een dergelijk manuscript ook kunt doen: zo'n kartonnen 'folder' waar je je manuscript gewoon los in legt (dus niet een snelhechter maar zo'n map die je openvouwt). Waar het om gaat is dat je de redacteur van dienst niet eindeloos laat pielen met snelhechters en dichtvallende manuscripten. Succes!

Ik deed alles los. Dat werkte prima. Ik dacht ook dat de meeste uitgeverijen expliciet een ongebonden ms vragen. Succes ermee

Ik ga bijna de deur uit, op zoek naar: 'Dé Ultieme Paperclip'. :D Misschien valt mijn manuscript daardoor nog extra op ook. Ik kan mij inderdaad voorstellen dat al die wegglijdende plastic mappen... niet erg handig zijn!

Wat dacht je van de uitgever even bellen en vragen hoe ze het het liefste willen ontvangen?

Ik lees met verbazing dat een simpele snelhechter of een nietje al teveel zijn. Als ik me een secretaresse voorstel (heb ik niet veel moeite mee ;) die stapels en stapels losse vellen moet verwerken, dan lever ik toch weer mijn volgende manus in een snelhechter aan, met brief en synopsis er los bij. Scorpio, in jouw geval zou ik een grote paperclip nemen. Trouwens, veel succes!

@ Marria, Het gaat niet om de secretaresse, het gaat om de redacteuren zelf. Die moeten, soms zelfs in hun vrije tijd, de grote stapels ongevraagd ingestuurde manuscripten bekijken. Er komen er bij de meeste uitgeverijen tientallen per week binnen. Van die ongevraagde inzendingen worden er - hard maar waar - maar een paar per jaar daadwerkelijk uitgegeven. Er zitten heel soms juweeltjes tussen, maar over het algemeen heeft de zogeheten 'slush pile' niet de allerhoogtste prioriteit bij uitgeverijen. Met een beetje pech bekijkt een redacteur hooguit de eerste 2 pagina's en de slotalinea's. Maak het die redacteur dus niet te moeilijk met nietjes en uitpuilende snelhechters. Om over rare lettertypes en gekleurd papier nog maar te zwijgen. Ook heel fijn voor redacteuren: een printer die bijna door zijn toner heen is. Kunnen ze gaan spoorzoeken in de grijze letterbrij. De moraal van het verhaal: presenteer je ms zo duidelijk en helder mogelijk, zodat de aandacht naar je verhaal gaat en niet naar de lastige verpakking en/of vormgeving. Het is als een auditie: je krijgt soms maar een paar minuten de tijd. Gebruik die paar minuten zo goed mogelijk. Maar weet ook: als die paar minuten bevallen, dan zal een redacteur natuurlijk graag verder lezen! (Zelfs als hij daarvoor een nietje moet lospulken ;) )

of je doet het in zo'n snelhechter waar geen gaatjes inhoeven, zo'n schuifding kan de redacteur het er zo uithalen.

Nou, het is dus niet gelukt, nèrgens een flinke paperclip of klem te vinden! Ik ben naar diverse kantoorboekhandels geweest en naar V&D. In al mijn wijsheid (ahum...) heb ik besloten dat het maar een elastomap moet worden. Dan liggen de vellen papier van het manuscript er in ieder geval toch los in. De begeleidende brief + bijlagen leg ik d'r wel los bovenop (met een kleine paperclip). Vanavond moet ik nog naar een groothandel, daar verkopen ze ook allerlei mappen. Misschien kan ik daar wel een elastomap van karton vinden, dat schuift ook wat minder snel weg. Vandaag posten gaat niet meer lukken...

@secret garden, dank je voor de toelichting. Ik zal er mijn voordeel mee doen. Wel jammer dat er soms in een paar minuten beslist wordt over een ms waar zoveel uren inzitten. Logisch ook, maar ook jammer. Aan mijn verpakking zal het niet meer liggen :) Marria

Tjonge, ik verbaas me echt over de problemen die jullie kunnen verzinnen.

:lol: Ik ook, Zjors. Lees gewoon even de site van de uitgever na. En bel eventjes op, als je daar niet de gewenste informatie vindt. Als redacteur en corrector van manuscripten bij Wolters-Noordhoff en Thieme-Meulenhoff kan ik jullie verzekeren dat een elastiekje om het manuscript de meest gehanteerde en best gewaardeerde methode is. Misschien lijkt het op geen enkele manier handiger dan een snelbinder of een paperclip, en dat is het ook niet... Maar tja, nou ja, mensen zijn eigenwijze gewoontedieren. Bij uitgeverijen zeker..... ;) Geef ze gewoon wat ze hebben willen.

@ Ariadne Natuurlijk zou ik best een elastiek om mijn (dunne) manuscript willen doen, ik doe ook graag makkelijk. Alleen rolt mijn kleine stapeltje papier zich dan op. Wat zou jij zelf doen in dit geval?