Hoe kijken uitgevers tegen taalfouten

Volgens mij is moeder hier - taaltechnisch gezien - het schuurtje binnengekomen :?

Ik val in dat stukje over hoe kan je alles rustig overdenken, terwijl je gehaast naar huis fietst. Dat kan helemaal niet.

Nou SuzyQ, de tekst kan niemand mooi vinden, maar om nu gelijk te zeggen: "Pppfffft! Weg ermee!"

Dat is nou juist het punt, dit gaat veel verder dan de vraag mooi/niet mooi. Als dit een serieus bedoelde tekst was, een echt begin voor een boek (wat voor boek dan ook) zou ik me serieus afvragen of de schrijver zijn eigen verhaal wel op een rijtje heeft. De keuze tussen tegenwoordige en verleden tijd is bijvoorbeeld bepaald niet triviaal: vertel ik achteraf een geschiedenis, of wil ik mijn lezer meeslepen in de handeling? Die keuze heeft grote invloed op hoe je een verhaal vertelt, maar aan de (ongetwijfeld fictieve) schrijver van dit stukje is het belang van die keuze klaarblijkelijk totaal voorbij gegaan. En om de moeder binnen te laten komen terwijl dat duidelijk niet de bedoeling is, is nogal slordig. Wat mij betreft is dit een totaal andere kwestie dan 'de punt op de juiste plaats'. Foutjes maken we allemaal, en dat is niet erg. Dit gaat echter voorbij foutjes, dit is een kwestie van bijzonder slordige formulering. En slordige formulering (zeker in een tekst die volgens de schrijver klaar is voor beoordeling) is vrijwel altijd het gevolg van een slordig idee. Als ik redacteur was, met een aantal manuscripten op mijn bureau, zou de slordigheid van dit stukje een grote rol spelen in mijn beslissing om mijn kostbare tijd te besteden aan een veelbelovender tekst. Ik schrik dan ook totaal niet van de mening van Daniëls. Zijn kijk lijkt me juist buitengewoon realistisch.