Bang voor de gevolgen?

Gewoon herschrijven! Vraag het die persoon of hij/zij het goed vindt want je moet zo'n kans op publicatie niet laten schieten! Maar alleen doen als je er zelf achterstaat natuurlijk.

Ik zou een kans op publicatie nooit laten schieten. Vraag aan de persoon over wie het verhaal gaat, of hij/zij het ook goed vindt.

Ik heb een manuscript liggen, dat ik nooit ( ha! zeg nooit nooit! ) zal willen uitgeven. Het is een geschreven in een hele moeilijke situatie, waarin een vriendin is overleden. God, wat zou ik mensen een pijn doen als dit openbaar werd!

Het ligt eraan waarover het gaat natuurlijk, het is wel fantastisch voor je dat Kluitman het boek wil uitgeven! Maar zoals Pluisebol al zei, het ligt er aan waar het boek over gaat. Ik zou het zelf niet leuk vinden als iemand een boek over mij schrijft (al kan ik me dat niet voorstellen ;-) en gaat over echt gebeurde dingen met pijnlijke gevolgen dan zou ik het ook niet willen dat het verschijnt. Je bent nog maar 15, als het boek uitkomt krijg je waarschijnlijk een hoop leuke media-aandacht over je heen, omdat je dan tot de jongste schrijvers van Nederland behoort. En daarmee word je boek behoorlijk bekend, denk dan wel aan de gevolgen voor de persoon over wie jij het boek hebt geschreven, is het niet mogelijk de persoon in je boek om te vormen tot een fictief persoon?

Lastig, en voor iedereen is zo'n kwestie natuurlijk anders. Aan de ene kant kun je mensen die je liefhebt, er mee kwetsen. Al zeggen ze dat ze met de publicatie geen moeite hebben. Toch zal dit dan een leven lang tussenbeide blijven. Maar aan de andere kant, als je herschrijft, en de betrokken persoon uitlegt wat de strekking en het doel van je verhaal is, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Immers de kansen liggen, zoals je weet, niet zo voor het oprapen... Wat zegt je gevoel?

Ik heb ook een manuscript liggen over een verschrikkelijk familielid van me, een ontzettende valse vrouw die er genoegen inschept levens zuur te maken van andere mensen. Dat heb ik overigens nooit naar een uitgever opgestuurd. Zelfs als zou ik die vrouw fictief maken zou iedereen in mijn omgeving weten over wie het boek gaat, dat manuscript zou ik dus nooit laten uitgeven, omdat het gewoon te prive is, terwijl het wel in boekvorm geschreven is.

Dat vind ik ook.Verander de naam. Geef hem bij wijze van spreken blonde haren in plaats van bruine. Geef hem een zus terwijl hij alleen broers heeft. Dat soort dingen. Dat is voor de loop van het verhaal niet interessant, dus kun je rustig wijzigen. Zet voorin dat het fictief is en als hij/zij dan nog komt met het verhaal: 'dat gaat over mij' zeg dan dat hij/zij grootheidswaan heeft.

Als die persoon over wie het gaat, het leuk vindt dat er een boek over hem/haar komt, zou ik het laten zoals het was. Zoniet: DAN ZOU IK MEZELF ZEKER BESCHERMEN en allerlei maatregelen nemen om herkenning te voorkomen. Ik schrijf het niet voor niets met hoofdletters. Je kunt niet weten wat je over je afroept. Wij weten niet waar het verhaal over gaat, Kluitman wel en Kluitman ruikt geld. Laat onze reacties a.u.b. even aan je ouders lezen. Zij zijn verantwoordelijk voor je. Een boek uitbrengen kan grote gevolgen hebben. Ik maak je niet bang. Als er geen wolkje aan de lucht is: GENIETEN VAN JE PUBLICATIE. Ook dit met hoofdletters. Maar als je mijn dochter was, zou ik alle voors en tegens tot in detail met je doornemen.

Dat is toch die jongen die enorm kwaad werd toen je hem liet weten dat je een boek over hem geschreven had? Denk niet dat hij er zo blij mee is als het dan ook nog eens uitgegeven wordt en dat iedereen over hem kan lezen, in plaats van alleen zijn vrienden of aan wie je jouw manuscript hebt laten lezen. Ik zou overleggen met Kluitman. Zij willen sowieso al dat je het herschrijft. Kun je niet informeren wat zij precies anders willen, zodat je daar al rekening mee kan houden als je aan de slag gaat om zoveel mogelijk te "fictioneren"?

Ja dat was inderdaad die jongen, maar ik heb nog eens met hem gepraat en hij zei eerst dat hij het best vond als hij een deel van het verdiende geld kreeg en later zei hij dat het hem niets meer uitmaakte als er maar geen negatieve dingen instonden over hem. Alleen zijn vrienden vinden het niet leuk. Dat is nu nog het enige dat tot ernstige gevolgen kan leiden.

Hij wil geld van je? Lieve meid, ik zou eens met je ouders gaan praten? En laat je ouders met die jongen om de tafel gaan zitten om hier duidelijke afspraken over te maken (desnoods zwart op wit). Als die jongen zo'n draaikont blijft kan zou ik persoonlijk mijn twijfels hebben. Misschien ben ik gewoon te zwartgallig, maar ik raad je echt aan die jongen in het verhaal fictief op te voeren.

AF te voeren!!!

Geld krijgen? No way... het is jouw werk!! Zorg inderdaad dat je ouders je hierin bijstaan!

@NN@, die jongen waar je het over hebt moet niet zo hoog van de toren blazen. Van jouw geld moet hij afblijven. Jij hebt het geschreven! En als je hem fictief maakt kan hij je niets maken! Opletten hoor!

Ik zou én de uitgeverij én je ouders hiervan op de hoogte brengen. Je moet het verhaal nog herschrijven, zeg je. Herschrijf het dan zo dat je misschien door die jongen *geïnspireerd* bent, maar ga geen geld aan hem afdragen. Ik vind het verdacht veel ruiken naar a f p e r s i n g. Misschien is het zo dat de uitgeverij het verhaal liever helemaal niet meer wil uitgeven. Dat kan gebeuren, maar weet dat je al zover gekomen bent, dan wanneer je een tweede verhaal schrijft je even goed kans maakt dat de uitgeverij dit wil uitgeven. Hou ons op de hoogte.

(herzien) Omdat ik uit je vraag begreep dat je eea toch wel heel graag door wilt zetten had ik een antwoord opgesteld. 'Het onderwerp - jongen die onder onvloed van vrienden raakt en zich voor kar laat spannen- is ook uitermate geschikt voor een Kluitman boek. Uitrekenen wanneer je van school gaat en deze mensen nooit meer hoeft te zien, fictioneren, overleggen met je ouders én met Kluitman, er valt veel te doen om de gevolgen in te dammen. Dan is dit hopelijk een mooie kans voor je, in plaats van een potentieel probleem.' Maar Jommeke heeft ook gelijk. Dit is een hele precaire situatie waar je zorgvuldig mee om moet gaan. Niet alleen voor de personen die je in je boek beschrijft, maar vooral ook voor jezelf.

Ik was hem om eerlijk te zijn ook niet van plan om geld te geven. Ik kan natuurlijk ook proberen om een totaal nieuw boek naar kluitman in te sturen, maar dan is het natuurlijk de vraag of ze het wel willen. Het is natuurlijk inderdaad zo dat als ik over 2 jaar van school af ben die mensen nooit meer zie. En vele van die mensen moeten nog maar 1 jaar op school en ik 2 dus dat is ook weer in mijn voordeel. Mijn vrienden/vriendinnen zeggen dat als het boek word uitgebracht ik niets van de reacties van die mensen moet aantrekken, omdat dit mijn kans is en ik die niet moet laten liggen. Dat vinden mijn ouders ook trouwens.

Nou dan! (Als iemand iets idioots wil: stuur ze maar gewoon naar één van ons door... wij lusten ze wel rauw!!!)

Liefst een beetje doorbakken, hoor Mara!

Nou, als ze aan @NN@ komen lust ik ze echt rauw!

Ik zou die jongen en die vrienden fictioneren. Zoals Zjors zegt, verander de haarkleur of wat dan ook voor details. Zodat het niet meer op die jongen en die vrienden lijkt.