Verzoek om niet op de persoon te gaan spelen. Houd het gesprek inhoudelijk functioneel.

Isabella, De reden dat ik je vroeg wat de bedoeling was van je verhaal was om je te helpen dat voor jezelf vast te stellen, niet om je te bekritiseren. In mij debuutroman zitten een aantal scènes die ik zelf zo heb meegemaakt. Het was geen autobiografie, maar ik heb dingen gebruikt en in een andere vorm gegoten om een mooi verhaal te schrijven. Er zit echter een scène in die, mocht een zeker persoon die lezen, onmiddellijk herkenbaar is. Het is zelfs een sleutel scène in het verhaal. Toen het verhaal af was had ik daar een heel dubbel gevoel over. Ja, het werkte in het verhaal. Heel goed zelfs. En het knoopte alle eindjes aan elkaar. Maar was ik stiekem niet bezig om wraak te nemen op die persoon? Wilde ik niet stiekem dat die persoon dat zou lezen en in zou zien wat voor persoonlijkheidsprobleem ze had? Mijn antwoord er op was uiteindelijk: nee. Vooral omdat mijn hoofdpersoon zelf ook een aantal flinke fouten heeft en ik vond dat het verhaal evenwichtig was, en de scène een goed dramatisch doel had. Het was geen Mary Sue, als de term je iets zegt. Het verhaal was, van een afstand bekeken, gewoon fictie en geen wraakoefening. Toen ik dat helder had (en na een aantal keer herschrijven) was alle twijfel daarover weg. Het is volgens mij belangrijk om dat soort gevoelens helder te hebben, en eventueel te herschrijven tot je er zeker van bent dat het om het verhaal gaat en niet om bijbedoelingen. Ik hoop dat ik helder was, ik vind dit best een lastig onderwerp.

Net je stukjes op proeflezen gelezen. Het eerste vond ik erg leuk bij het tweede had ik zoiets als overdaad schaadt. Je ms is af en je durft het niet op te sturen. Een uitgever is er nog niet. Daarom vraag ik me af waarom je je er zo druk over maakt. Je kunt ook een fictieve naam bij het ms zetten, als het adres maar klopt. Wie is Isabella eigenlijk?

Isabelle S., ik heb je stukjes eveneens reeds proefgelezen. Zelf ben ik nog lang niet aan het opsturen van mijn manuscript. Eerst nog heel wat herschrijfwerk. Het laatste waar ik me zorgen om zou maken, is het bezorgen aan een uitgeverij. Gewoon op zoek gaan naar meer informatie, wat zijn de vereisten bij de uitgeverijen? Als ik de mogelijkheid had, zou ik het manuscript per e-mail verzenden. Gewoon omdat dit een stuk vlotter gaat. Sowieso kan je wel een schuilnaam kiezen naar je lezers toe maar een uitgeverij zal je in het beste geval (en daar hopen we allemaal op) écht willen ontmoeten. Je hoeft echt niet bang te zijn voor de reacties van anderen. Wat de ene uitgever niet speciaal vindt, vindt een andere wie weet wel interessant. Uit ervaring kan ik (nog) niet spreken/typen maar lap gewoon aan je laars wat een ander ervan vindt. Als je echter wel de mening vraagt van anderen in het proeflezen, dan komt er altijd wel kritiek. Leuk is anders maar vat het niet persoonlijk op. Probeer het opbouwend te bekijken. Haal er de beste tips uit en ga er mee aan de slag! Succes. Grts.

Wat mij opviel viel - daarom schreef ik ook: wie is Isabella? - is het verschil tussen je manier van posten hier en de proefleesstukjes. Daarmee bedoel ik niet dat je moet zijn zoals in je verhalen, want anders had ik allang levenslang gekregen, ik vind het verschil alleen heel groot.

Hi Isabella, Ik haak wat laat in op jouw onderwerp, dus wie weet heb je al jouw antwoorden al. Ik heb zelf jaren geleden een boek proberen uit te geven dat heel dichtbij mezelf geschreven is. Het was een heel persoonlijk verhaal over mijn ervaringen tussen leven en dood. Ik heb in totaal drie bijna-doodervaringen gehad en wilde dat mensen hier iets van zouden leren, over hoe je ermee om kunt gaan in het dagelijkse leven. Ik kwam er al snel achter dat hoe persoonlijker je verhaal is, hoe moeilijker het is om een uitgever ervan te overtuigen het uit te geven. Misschien is het een idee voor je om je huidige manuscript in de vorm van een derde persoon te gieten? Dan beschrijf je jouw ervaringen vanuit de visie van een fictief hoofdpersoon. Je krijgt dan een andere manier van vertellen, kunt er emotioneel afstand van doen en staat er dus verder van af om jouw verhaal goed over te kunnen brengen naar een breder publiek. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Je zult veel meer kans maken jouw boek uit te geven en meer mensen te bereiken. Bovendien lijkt het dan leuker om te schrijven, en kun je andere elementen invoegen in je verhaal, je kunt het naar believen aandikken etc. dialogen gebruiken ook (wat voor een lezer onmisbaar is) Hoop je een beetje geholpen te hebben groet Sascha http://sascha-oppenberg.blogspot.com/