reactie uitgevers

Hoi Isabella, ik heb onlangs het boekje Bestseller van Paul Sebes gelezen. Daar staan de meeste antwoorden op jouw vragen in, bovendien is het een erg leuk boekje om te lezen. Succes!

Hangt van de uitgever af en je doet er goed aan om daarnaar te informeren, voordat je iets opstuurt. De meeste hebben wel iets op hun website staan over het insturen van manuscripten. Bij mij is trouwens alles via mail gegaan.

Ook hier staan een heleboel antwoorden: http://www.schrijvenonline.org/meestgesteldevragen En misschien een tip (omdat je zoveel vragen stelt) om de zoekmachine op deze site te gebruiken. Er is erg veel informatie beschikbaar op de site en op het forum.

Ik heb een boek geschreven over mezelf en mijn belevingswereld. Het is geen levensverhaal maar het gaat over mijn zoektocht waarom alles bij mij anders is dan bij anderen. Ik beschrijf hierin de laatste vijf jaar, waarin ik hier over na ben gaan denken. Het is dus erg persoonlijk, maar ik wil het wel graag naar een uitgever sturen omdat het een eye-opener kan zijn voor veel mensen en ik hoop hiermee op meer begrip mbt mijn situatie en die van vele anderen in soortgelijke situaties. Nu vraag ik me af hoe ik mijn manuscript het beste bij een uitgever kan aanbieden? Per post of per mail? Ook vraag ik mij af wat ik kan verwachten qua reactie snelheid van de meeste uitgevers? Is het zo dat als ik na een maand (bijvoorbeeld) niets heb gehoord dat dit normaal is? Ik vind het persoonlijk best eng om het per post te verzenden omdat het zo persoonlijk is. Hoe gaan jullie hier mee om? Groet Isabella

Beste Isabella, je vindt het eng om het manuscript per post te sturen omdat het zo persoonlijk is? Waarom wil je dan dat het door duizenden mensen gelezen wordt? Overigens denk ik dat een persoonlijk relaas ook op zichzelf moet staan als een goed verhaal. Het moet volgens mij dus ook leuk om te lezen zijn als het niet waargebeurd is. Uitgevers willen namelijk goede verhalen verkopen. Het is niet hun business om 'begrip te kweken'. Maar goed, in antwoord op je vraag: uitgevers accepteren geen manuscripten per mail, tenzij ze daar zelf expliciet om vragen. Iedere uitgever heeft op zijn website een pagina met voorschriften waar een manuscript aan moet voldoen.

Ik vind het inderdaad eng om het te versturen omdat ik het wil laten uitgeven onder een pseudoniem en niet onder mijn eigen naam (als dit lukt) zodra ik het verzend, staan wél mijn gegevens er bij. Ik bedoelde met begrip krijgen dat dit mijn eigen doel is, snap dat uitgevers iets willen verkopen en geen filantropische instellingen zijn.. Ik heb het geschreven, in eerste instantie omdat ik dus graag begrepen wil worden door mijn omgeving. Nu blijkt het (volgens bekende en onbekende personen) dat het ook heel leuk is om te lezen..

Ik vind het inderdaad eng om het te versturen omdat ik het wil laten uitgeven onder een pseudoniem en niet onder mijn eigen naam (als dit lukt) zodra ik het verzend, staan wél mijn gegevens er bij.

Tja, daar zou ik me echt niet druk over maken, hoor. De uitgever moet sowieso weten wie je bent, al was het maar omdat je naam en bankrekeningnummer overeen moeten komen voor het voorschot ;-) Overigens zou ik bij de begeleidende brief helemaal niet vermelden dat het verhaal waargebeurd is. Dat is namelijk helemaal geen argument in je voordeel. Laat dat maar gewoon in het midden en laat de redacteur je manuscript beoordelen op zijn eigen merites.

Dat het waargebeurd is spreekt voor zich, dat hoef ik ook niet te vermelden. Ik ben nu gewoon nog erg in het beginstadium om mijn manuscript de wijde wereld in te sturen en aan dat idee moet ik sowieso wennen... Ik dacht namelijk dat alles per email ging en nu blijkt het doorgaans per post te gaan, moet dus nog even aan het idee wennen dat het niet eng is ;-)

Ben je bang dat de postbode de enveloppe openmaakt? Ik begrijp het niet.

Dan stuur je het alleen naar uitgevers die het ook per e-mail accepteren. Het zou me zelf trouwens worst zijn om het naar een uitgever op te sturen. Die is niet echt in de schrijver geïnteresseerd, alleen maar in het verhaal.

Als je het zo eng vindt om het anderen, de uitgever, te laten lezen, kun je voor jezelf wellicht een tussenstations maken om een stukje hier bij proeflezen te zetten. je krijgt dan wel opmerkingen, maakt niet uit waarover, en daar zul je tegen moeten kunnen. Je schrijft het voor de lezers en je wilt begrip kweken, dus dan moet je ook weten wat de lezers ervan vinden.

Als je het zo eng vindt om het anderen, de uitgever, te laten lezen, kun je voor jezelf wellicht een tussenstations maken om een stukje hier bij proeflezen te zetten. je krijgt dan wel opmerkingen, maakt niet uit waarover, en daar zul je tegen moeten kunnen. Je schrijft het voor de lezers en je wilt begrip kweken, dus dan moet je ook weten wat de lezers ervan vinden.

Ik vind het inderdaad eng om het te versturen omdat ik het wil laten uitgeven onder een pseudoniem en niet onder mijn eigen naam (als dit lukt) zodra ik het verzend, staan wél mijn gegevens er bij.

Tja, daar zou ik me echt niet druk over maken, hoor. De uitgever moet sowieso weten wie je bent, al was het maar omdat je naam en bankrekeningnummer overeen moeten komen voor het voorschot ;-) Overigens zou ik bij de begeleidende brief helemaal niet vermelden dat het verhaal waargebeurd is. Dat is namelijk helemaal geen argument in je voordeel. Laat dat maar gewoon in het midden en laat de redacteur je manuscript beoordelen op zijn eigen merites.

Ik kan me niet voorstellen dat Kluun zo'n succes was geweest als het niet waargebeurd was. Wanneer je een beetje leuk bent in de media, kan het waargebeurd volgens mij juist een pluspunt zijn.

Ik vind het inderdaad eng om het te versturen omdat ik het wil laten uitgeven onder een pseudoniem en niet onder mijn eigen naam (als dit lukt) zodra ik het verzend, staan wél mijn gegevens er bij.

Tja, daar zou ik me echt niet druk over maken, hoor. De uitgever moet sowieso weten wie je bent, al was het maar omdat je naam en bankrekeningnummer overeen moeten komen voor het voorschot ;-) Overigens zou ik bij de begeleidende brief helemaal niet vermelden dat het verhaal waargebeurd is. Dat is namelijk helemaal geen argument in je voordeel. Laat dat maar gewoon in het midden en laat de redacteur je manuscript beoordelen op zijn eigen merites.

Ik kan me niet voorstellen dat Kluun zo'n succes was geweest als het niet waargebeurd was. Wanneer je een beetje leuk bent in de media, kan het waargebeurd volgens mij juist een pluspunt zijn.

Marketing is echt niet iets waar je nu mee bezig moet zijn. Als de uitgever je boek niet goed vindt als fictie dan vindt hij het echt niet opeens beter als het waargebeurd is. Dat waargebeurd-zijn is wellicht iets dat de marketing afdeling kan gebruiken maar dan ben je al 'binnen'. Echt, het gaat nu alleen om de kwaliteit van het verhaal.

ik vind het niet eng om het aan mensen te laten lezen, ik heb het al aan veel bekenden en onbekenden laten lezen... Dit was een 'openbaring' voor velen die mij kennen, het is zelfs minder eng om het aan onbekenden te laten lezen... Het idee dat het verkeerd gaat met de post vond ik eng of zo...dat het ergens terecht komt zonder dat ik weet waar. Misschien een mindfuck. Ik neem mijn woorden terug ;-)

ik vind het niet eng om het aan mensen te laten lezen, ik heb het al aan veel bekenden en onbekenden laten lezen... Dit was een 'openbaring' voor velen die mij kennen, het is zelfs minder eng om het aan onbekenden te laten lezen... Het idee dat het verkeerd gaat met de post vond ik eng of zo...dat het ergens terecht komt zonder dat ik weet waar. Misschien een mindfuck. Ik neem mijn woorden terug ;-)

Joh ik snap best dat je je kwetsbaar voelt als je je verhaal de wereld in stuurt. Helemaal niet gek. Ik heb gelukkig nog nooit gehoord dat een manuscript verkeerd bezorgd werd en schade aanrichtte. Laat je niet afschrikken, je ent nu zo ver gekomen! Je hebt een manuscript voltooid! Misschien wordt het uitgegeven, misschien niet. Maar die prestatie heb je geleverd. Nu nog een klein beetje vertrouwen in TNT Post (waarom noemen ze dat naar een springstof?) en wie weet wat er nog volgt!

Je kunt er altijd nog voor kiezen - al kom je dan wel een stuk duurder uit - om je manuscript aangetekend te versturen. Dan weet je zeker dat het aankomt en ik heb gehoord dat het kan helpen om je manuscript 'in the picture' te krijgen, maar dat is slechts horen van... :P

Je kunt er altijd nog voor kiezen - al kom je dan wel een stuk duurder uit - om je manuscript aangetekend te versturen. Dan weet je zeker dat het aankomt en ik heb gehoord dat het kan helpen om je manuscript 'in the picture' te krijgen, maar dat is slechts horen van... :P

Nope, aangetekend versturen geeft je geen 'voorrang' bij de uitgever. Ieder manuscript wordt in volgorde van binnenkomen bekeken.

Je kunt er altijd nog voor kiezen - al kom je dan wel een stuk duurder uit - om je manuscript aangetekend te versturen. Dan weet je zeker dat het aankomt en ik heb gehoord dat het kan helpen om je manuscript 'in the picture' te krijgen, maar dat is slechts horen van... :P

Nope, aangetekend versturen geeft je geen 'voorrang' bij de uitgever. Ieder manuscript wordt in volgorde van binnenkomen bekeken.

Awe, jammer. Zou wel gaaf zijn geweest als het kon :P

Ik weet niet waar je woont, maar eventueel kun je het zelf langs brengen bij de uitgeverij als je het niet met de post wilt sturen. Of uitgeverijen zoeken die een ms per email accepteren, daarvan zijn er volgens mij steeds meer.

Ik weet niet waar je woont, maar eventueel kun je het zelf langs brengen bij de uitgeverij als je het niet met de post wilt sturen. Of uitgeverijen zoeken die een ms per email accepteren, daarvan zijn er volgens mij steeds meer.

Lijkt me toch niet zo slim om je kans op uitgeven te laten beperken door het aantal uitgevers dat per e-mail accepteren.

Nu blijkt het (volgens bekende en onbekende personen) dat het ook heel leuk is om te lezen..

Isabella, hoe kwam je bij die 'onbekende personen' als ik vragen mag? En waarom heb je het ze laten lezen?

Nu blijkt het (volgens bekende en onbekende personen) dat het ook heel leuk is om te lezen..

Isabella, hoe kwam je bij die 'onbekende personen' als ik vragen mag? En waarom heb je het ze laten lezen?

Via een forum heb ik een oproepje geplaatst... omdat ik benieuwd was naar meningen van mensen die (naar ik meen) dezelfde belevingswereld hebben.

Ik zou eerlijk gezegd ook niet zo snel geneigd zijn om iets belangrijks met de gewone post op te sturen. Ik zou dan eerder voor DHL of een gelijkaardige koerierdienst kiezen. Is wat duurder, maar je kunt tenminste opvolgen wat er met je pakketje gebeurt in het geval ze het naar Nieuw-Caledonië sturen of zo :lol:

Ik stuur manuscripten altijd aangetekend ... en dan raken ze binnen de uitgeverij zoek :D

Ben je bang dat het kwijt raakt? --> er wordt altijd aangeraden een kopie te sturen en niet het origineel Ben je bang dat iemand anders het zomaar leest? --> publiceer het niet Ben je bang dat iemand anders er met de tekst vandoor gaat en het ergens gaat aanbieden? --> leg vast dat de tekst van jou is. Ben je bang dat je echte naam aan je verhaal wordt gekoppeld? --> de kans is groot dat het vroeger of later uitkomt. Je moet wel iets heel erg goeds hebben geschreven als een uitgever je persoon niet als promotiemiddel wil gebruiken.

Je moet wel iets heel erg goeds hebben geschreven als een uitgever je persoon niet als promotiemiddel wil gebruiken.

Klopt. We leven in het tijdperk van de schreeuwerige halftalenten. Beter maar iets goeds schrijven. Mogelijk heeft Isabella dat zomaar gedaan...

Ben je bang dat je echte naam aan je verhaal wordt gekoppeld? --> de kans is groot dat het vroeger of later uitkomt. Je moet wel iets heel erg goeds hebben geschreven als een uitgever je persoon niet als promotiemiddel wil gebruiken.

wat bedoel je met deze zin? Dat een uitgever juist wel of niet mijn echte naam aan mijn boek wil verbinden??

Ben je bang dat je echte naam aan je verhaal wordt gekoppeld? --> de kans is groot dat het vroeger of later uitkomt. Je moet wel iets heel erg goeds hebben geschreven als een uitgever je persoon niet als promotiemiddel wil gebruiken.

wat bedoel je met deze zin? Dat een uitgever juist wel of niet mijn echte naam aan mijn boek wil verbinden??

Wat tegenwoordig vrij standaard is , is dat je foto op het omslag komt te staan. Als het autobiografisch is, zullen mensen je echte naam willen weten: het verhaal gaat immers over jou? Je zult een boekpresentatie moeten doen, bij een beetje succes zul je signeersessies moeten doen. Als het redelijk interessant is, wordt je uitgenodigd om erover te vertellen op de (regionale) radio en TV, in (lokale) kranten en zo (met foto). Hoe lang denk je anoniem te kunnen volhouden? Hoe neem je de telefoon op als iemand belt om een afspraak te maken met de schrijfster, bijvoorbeeld? Hoe kunnen je naasten en vrienden en bekenden effectief reclame voor je maken als ze niet mogen zeggen wie je bent - en hoe voorkom je dat ze hun mond voorbij praten? En als je onder je eigen naam al redelijk bekend bent door iets anders, zal een uitgever daar ook graag gebruik van willen maken bij de promotie. Dan krijg je dus introducties in interviews als "Priscilla T. Jamison, pseudoniem van Jannetje van Tessel (42) die iedereen kent van de viskraam op het Kerkplein, schreef een boek over haar ervaring met roddelen. Wij mogen met haar praten in haar riante dijkwoning aan de Fokster Ee. Haar echtgenoot Douwe, in het boek Diego genoemd, laat ons weten bijzonder trots op de prestatie van zijn vrouw te zijn." Als je beweringen doet in je boek over bijvoorbeeld wetenschappelijke achtergronden van iets, zullen mensen ook willen weten wie je bent en of je met autoriteit spreekt. Is het controversieel wat je schrijft, idem: ze willen weten wie "de vijand" is. Fans zullen alles van je willen weten, dus ook je echte naam (je geboortedatum, geboorteplaats en je opleiding, etc). Als het echt belangrijk voor je is, zul je er heel goede afspraken over moeten maken met je uitgever, ook hoe de promotie dan wel aangepakt moet worden. En dat is heel wat makkelijker als je al bekend bent als schrijver, of een bestseller die zichzelf verkoopt en waarvan een deel van de opbrengst kan worden besteed aan het anoniem houden van de schrijver. Maar dat zijn heel uitzonderlijke situaties. Dus aan jou de vraag: wil je je eigen boek in handen houden, of wil je ook dat veel mensen het kopen? In hoeverre ben je bereidt je identiteit bloot te geven voor het laatste?

Goede bijdrage, Schli. Ik denk dat schrijven onder pseudoniem tegenwoordig maar voor weinigen is weggelegd en ik hoop dat dat schrijvers niet belemmerd om hun verhaal te vertellen ook als dat voor hen zelf bedreigend is.

Goede bijdrage, Schli. Ik denk dat schrijven onder pseudoniem tegenwoordig maar voor weinigen is weggelegd en ik hoop dat dat schrijvers niet belemmerd om hun verhaal te vertellen ook als dat voor hen zelf bedreigend is.

Dat is niet helemaal waar: van een pseudoniem wordt gretig gebruik gemaakt voor promotionele doeleinden (unieke naam, naam die bij het genre past), maar de werkelijke naam wordt daarmee niet geheim gehouden. Dus als er op de voorkant in grote letters staat Priscilla T. Jamison, dan draai je het boek om en lees je in de kafttekst al "pseudoniem van Jannetje van Tessel". Het doel van een pseudoniem in de moderne literatuur is het stimuleren van de verkoop, niet het verhullen van de ware identiteit van de schrijver.