'je kan' is volgens mij spreektaal, 'je kunt' schrijftaal.

Volgens mij heb je gelijk, Aart!

Wordt het ook. Het is dichter op de huid van de lezer. Sommigen vinden het niet mooi, die willen alleen maar schrijftaal lezen. Dat mag natuurlijk.

Je kan het ook in de Dikke van Dale opzoeken :P Ik geef ook de voorkeur aan kunt hoor. Ik erger me te pletter aan de reclames van FBTO.

Spreektaal "dicht op de huid van de lezer"? Die redenatie kan ik niet helemaal volgen.

Dat gaat naar Den Bosch toe... :) "Kan" mag officieel. Of iemand het mooi vindt, is persoonlijk.

Schrijftaal is schrijftaal, en spreektaal is spreektaal. Houd die twee gewoon uit elkaar. Wie spreekt met schrijftaal wordt ook al gauw snobistisch en formeel, dus leestaal en schrijftaal moet óók gewoon uit elkaar worden gehouden. Hoezo gaat het trouwens naar Den Bosch toe, Marrie Jeanne?

Ofline: Gerritje zal de rekening wel in Den Bosch moeten betalen. Persoonlijk is schrijftaal mooier.

De smiley is wel gelukt alleen zie je het pas als je het bericht gepost hebt.

Spreektaal kan natuurlijk wel in dialogen, maar verder ben ik het wel met Job eens.

Kijkt, als u nou tegen mijn zeg, ken ik dit maken, dan zeg ik: nee. We kennen niet met ze allen maar in spreektaal gaan schrijven. Dat kompt de leesbaarheid niet ten goede, vinnuniet?

Twee maar ik zou: IK vind het fijn dat ik bevestiging krijg in mijn ongenoegen over het verkeerde gebruik van vervoegingen. Al is dit voor mij een te formele zin en gebruik die zelf niet gauw.

@ Job: Jacqueline schreef: Waar gaan wij heen, zoete lieve Gerritje? Ik weet niet waar je woont en hoe oud je bent, maar ik heb vroeger op school een liedje geleerd, dat ging zo: 'Dat gaat naar Den Bosch toe, zoete lieve Gerritje, dat gaat naar Den Bosch toe, zoete lieve meid.' Overigens leerde ik ook op school dat er iets voor te zeggen is (vanwege de democratisering van het schrijf- en leesonderwijs) om gewoon te schrijven wat je bedoelt, ook al is het fout gespeld. Als de lezer het maar begrijpen kan. Want wat is nu helemaal spelling: een opgelegde doctrine, ergens vandaan, die bepaalt dat een tekst alleen 'goed' kan zijn als hij goed gespeld is. Maar jij begrijpt toch ook wel wat ik bedoel als ik schrijf dat 'ik liefer een gebaken ijtje heb as gekokt.' Wees eerlijk. Maar als schrijver heb je de keus. Ik heb nu de keus om een manuscript door te lopen op schrijf- spel-, taal- en andere foutjes en dat ga ik zeer consciëntieus doen want men wil in een boek over het algemeen geen fouten zien. Gek, eigenlijk. Of niet? Tot later!

Dingen als 'je kan' en 'we wouden' en 'ik wou' schrijf ik gewoon in mijn ms (woorden als vinnuniet van Eufdrie hoogstens alleen in dialogen, ook al schrijf ik dan in ikvorm en schrijf ik letterlijk op wat de ikpersoon denkt). Dat zeg ik ook, dus dat vind ik makkelijker dan telkens te moeten bedenken: o nee, het is 'je kunt'.

Bij mij gaat dat eigenlijk automatisch. Ik hoef zelden tot nooit na te denken over vervoegingen, als ik fouten in mijn manuscript vind, zijn dat hooguit tikfouten. (Ik ben erg blij met deze gave, en mijn redacteur eveneens :D) Overigens wil ik bij "...om gewoon te schrijven wat je bedoelt, ook al is het fout gespeld. Als de lezer het maar begrijpen kan" even een kanttekening bij plaatsen. Want de betekenis van een woord of zin kan radicaal veranderen door een verkeerde vervoeging, waardoor een lezer het helemaal niet meer begrijpt. Een voorbeeld dat me zo te binnen schiet is een onder taalpuristen legendarisch geworden krantenkop van een paar jaar terug: Hagenaar bekend maken bom Wanneer je dit leest, pik je automatisch de woorden "bekend maken" eruit, omdat dat een herkenbare woordcombinatie is. Waardoor de betekenis van deze zin in nevelen gehuld blijft. Of het zou een halfslachtige poging tot indianentaal moeten zijn. Mij niet begrijpen. :P Hagenaar bom bekend maken? Mij bom al kennen. Harde boem. Had het er goed gestaan: "Hagenaar bekent maken bom", dan had ik in één keer begrepen wat er stond. Ah, een Hagenaar die bekent een bom gemaakt te hebben. Zo zie je maar, hoe belangrijk een juiste vervoeging kan zijn. En 'als de lezer het maar begrijpen kan', daar ben ik het dus niet helemaal mee eens. Het zou eerder moeten zijn: 'als de lezer het in één keer begrijpen kan'. Vooral bij een boek of verhaal gaat het er immers om dat de stroom niet onderbroken wordt. Dan ben je als lezer ineens uit je concentratie en uit het verhaal.

'Hagenaaj beken bommutju makuh'. Zo zou een Hagenaar dat misschien (fonetisch) schrijven?

Mijn neef (die in den Haag woont) heeft mij eens een schoolkrant laten zien die compleet in het Haags geschreven was, echt hilarisch! Hagenees bekent dattie een bom ken makâh, had er dan waarschijnlijk gestaan.:D

@Jacqueline: straattaal, ja, daar komt het op neer denk ik. 'Slang', op zijn Engels.

Twee dingen over het afgrijselijke "maar je begrijpt toch wat ik bedoel??" -Als ik je in je gezicht sla omdat ik je vervelend vind, komt mijn boodschap ook over. Is dat wenselijk? Nee, er zijn omgangsregels, net zoals er spellingsregels zijn. Anders wordt het een zootje -Lezen is niets meer dan plaatjes herkennen. Als er consequent dezelfde plaatjes gebruikt worden, leest het sneller en makkelijker. Als er fonetisch geschreven wordt, wijken de plaatjes af en gaat het lezen veel moeizamer.

Lees maar eens een stripboek van Haagse Harry, echt moeilijk te ontcijferen sommige woorden, maar wel lachen. Ik heb een t-shirt en daar staat op: Kunnen, kennen, liggen, leggen... Krijg de kleren.

Wij hebben het over woorden, wonderer, niet over handen.

Ik ben het met Wonderer eens.

Wij hebben het over woorden, wonderer, niet over handen.

Dit zal ik onthouden voor als jij weer es met een rare vergelijking komt :P

Hoezo? Dat jij mijn vergelijkingen niet begrijpt of kunt waarderen, zegt niets over mijn vergelijkingen. Je hebt een bepaalde mate van intelligentie nodig om ze te kunnen volgen, dat geef ik toe. :)

@ jacqueline: Ja dat kan wel bij wonderer. Lees maar eens rond, hier. Maar ik bedoel het niet onaardig - dat moet je ook niet willen in de avond - vandaar de :)