Is Engels een Betere Taal?

Ik heb me dit ook wel een afgevraagd. Ik vraag me af of bij jou die gedachte sterker of zwakker wordt naarmate je het Engels beter gaat beheersen. Ik tik en schrijf dagelijks Engels en lees regelmatig romans in het Engels. Ik merk dat ik die gedachte nu minder heb dan een paar jaar geleden. Wellicht is het een bijgevoel dat ontstaat als je een taal beter begint te beheersen.

Ha die beweeglijke Hjalmar (hoe spreken Kiwis je naam trouwens uit?), Ik ben in Nederland opgegroeid, maar ben Italiaanse. Ik woon afwisselend in Nederland en in Italië. In Nederland schrijf ik graag. Daar heb ik de rust en de tijd om dat te doen en doe dat in het Nederlands. "Hier woont mijn taal" zeg ik dan, als ik weer thuis in Nederland ben. In Italië heb ik door werk een stuk minder tijd, maar al zou ik schrijven, het zou overwegend in het Nederlands zijn. Maar heel zelden ook in het Italiaans. Ik heb de laatste 5 jaar enorm veel gereisd en heb onderweg altijd geschreven. Net als jij heb ik veel gebackpacked en voornamelijk -zo niet uitsluitend- Engels gesproken. Ik heb af en aan met Engels sprekenden gereisd en een lange periode zelfs gewoond. Mijn Nederlands ging achteruit en ik was een stuk minder taalcreatief dan dat ik dat ben als ik in Nederland woon. Mijn Engels is in de periodes dat ik reis near-native, maar dat is ogenschijnlijk zo. Schrijven vergt kennelijk veel meer dan spreken en je gevoelens en fantasieën verwoorden in een andere taal, blijkt dan een stap te ver. Het is alsof tussen het idee dat je hebt en het geschreven woord een langere afstand is als je niet in de taal schrijft die je altijd hebt gebruikt. Soms is dat zelfs aan onderwerpen verbonden: sommige reisverhalen heb ik inderdaad in het Engels geschreven. Die had ik ook in het Engels beleefd, zeg maar. Bij herlezing merk ik dat, hoe technisch hoogstaand mijn Engels ook is, het verhaal meer afstand heeft tot wat ik er in wilde leggen. Als proef heb ik hetzelfde verhaal in het Engels en in het Nederlands verteld. het waren twee compleet verschillende verhalen. Het was niet wat of hoe ik het beschreef, het was wat het opriep dat het anders maakte. Je laatste, meer filosofische vragen, sluiten daarop aan. Taal bestaat uit meer dan woorden en letters. Het bestaat uit alles wat wij erin weten te leggen. Onze cultuur, onze ideologie ("rood" heeft voor ons misschien wel een politieke lading, voor een Fijaan niet) en onze kennis van de wereld. Er zijn volkeren die niet kunnen tellen. Begrippen als "een 100-tal" zegt hen dus niets. Daarom zal één taal, of het nu Esperanto is of Engels, Arabisch of Chinees, niet werken. Taal is teveel verbonden met identiteit en met ons wereldbeeld.

Ja ik denk dat het beter leren beheersen van de taal er zeker mee te maken heeft. Engels lezend kom je er achter dat ook de Engelse taal vol zit met kleine grapjes en dingetjes die je eerst alleen in het Nederlands zag. Mijn enthousiasme is misschien alleen een soort verliefdheid op de nieuwigheid, en de belofte van al die ongelezen cultuur. Maar mijn Engels is al jaren redelijk tot goed. Ik vraag me in bredere zin af of het niet gewoon beter is voor cultuur in het algemeen, als er meer in één taal word geschreven en gemaakt. Bij het Engels kreeg ik bijvoorbeeld sterk het gevoel dat deze cultuur rijker was, puur omdat er meer mensen in het Engels leven dan in het Nederlands. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Hiya Hjalmar Heel interessant die overdenkingen van je. Na bijna zeven jaar in Engeland te hebben gewoond, schrijf ik nog altijd mijn liedjes en verhalen in het Nederlands. Voor mij is dat niet omdat ik Nederlands mooier vind dan Engels, ik kan soms ook erg genieten van het Engels in Engelse literatuur (ik houd bijvoorbeeld erg van Beryl Bainbridge en ben bezig aan een vertaling van een van haar romans), maar omdat ik me nu eenmaal beter kan uitdrukken in het Nederlands. Als ik in het Nederlands schrijf, ken ik precies de lading van elk woord en elke zinsnede. In het Engels heb ik dat nog altijd niet. Grappig dat je zegt dat onze taal zo'n groot verschil kent tussen formeel en informeel. Dat krijg je met 'jij' en 'u', maar in gedrag, situaties en gebruik van de taal vind ik de verschillen in Nederland veel minder groot dan in Engeland. In Engeland zijn er zulke enorme verschillen in cultuur tussen Engelse bevolkingsgroepen en daarmee ook in de taal die ze gebruiken. Zeg maar de taal van 'schorriemorrie' en taal van de 'stiff upperlippers'. In Nieuw Zeeland is dat vast weer heel anders. Ik weet niet of er een noodzaak is om zoveel verschillende talen te hebben in de wereld, maar ik vind het wel mooi dat een taal mensen met elkaar verbindt op een hele bijzondere en diepgaande manier. Dat vond ik vroeger al, toen ik in de Achterhoek opgroeide en ik het ontzettend jammer vond dat ik niet mee kon kletsen in het Achterhoeks, omdat mijn ouders uit Drenthe kwamen en hadden besloten hun kinderen alleen Standaard Nederlands te leren. Ik zou het zonde vinden van al die geschiedenis die er door verschillende talen nog steeds is. Het gebruik van een taal zegt heel veel over mensen en hun onderlinge verhoudingen en over hoe zij tegen de wereld om hen heen aankijken, denk ik. Wel handig misschien, een taal voor iedereen, maar het heeft iets, vind je niet, een buitenlandse taal leren kennen. Je wordt er nieuwsgierig door, langzaam maar zeker leer je hem steeds meer doorgronden, ontdek je mogelijkheden, nieuwe woorden, nieuwe uitdrukkingen en ja, op dat gebied is het Engels wel superieur haast. Er zijn oneindig veel synoniemen in het Engels. Ik leer elke dag en houd steeds meer van het Engels, én van het Nederlands.

Ha Ellabella (Kiwis zeggen meestal iets als 'yalma') Ik ben nu aan het solliciteren hier en daar, en for some reason vind ik het juist makkelijker en juister om bijvoorbeeld mijn motivaties en ambities in het Engels uit te drukken. Misschien moet ik ook eens een langer verhaal in het Engels schrijven en dat over een maand of wat terug lezen ... Als uitdrukking van een (geografisch) bepaalde cultuur kan ik de waarde van een lokale taal wel begrijpen, maar vooral voor het begrijpen van cultuur geschiedenis. Ik ben waarschijnlijk bevooroordeeld door mijn backpackervrienden, maar ik kreeg heel erg sterk het gevoel dat het steeds minder uitmaakt in welk land op aarde je woont. Dat zag ik in de films, games en boeken die chillenen, israeli en maleisiers óók gewoon gezien, gespeeld en gelezen hebben. Dat zag ik ook in het feit dat mijn oom melk kan leveren aan China, en concurreert met onze melk. Aan de andere kant van de wereld. Mijn punt is, als onze ervaringen steeds globaler worden, en taal slechts een manier is om deze ervaringen uit te drukken, is het dan niet logisch en mooier dat ook onze taal meer hetzelfde wordt? De talen zelf zullen dan misschien minder gevarieeërd zijn, maar het zal een enorm scala aan (Engelse) uitdrukkingen opleveren. Laat ik het zo zeggen; denk je dat de Nederlandse taal benadeelt is door het feit dat zo weinig mensen het spreken? En niet alleen spreken, dat zo weinig mensen het ontwikkelen.

@ hjalmar: leuke avator trouwens bij je naam, prachtig! goed, wat betreft de Engelse taal moet je je niet in vergissen. zelf ben ik nog niet echt in het buitenland geweest en heb een tijdje gehad dat ik Engels een mooiere taal vond. dat is nog zo, met Nederlands heb ik ook niet zoveel en ik voel me dan ook zeker niet met ons land verbonden. puur om de mentaliteit van de mensen en ik me hier niet thuis voel. het is net alsof ik me hier niet in deze wereld voel passen, het is een gevoel. het is zo klein en het ligt zo dicht op elkaar, ik smacht naar de vrijheid, de ruimte zonder iemand om je kont hebben te zeuren. leven als eenling die desnoods de hele dag moet zwoegen om rond te komen. wanneer er de rust er is, is dit al een grote winst. de Engelse taal is mooi. het is mooi om te spreken. weet echter wel, wanneer je het dagelijks spreekt leer je dit inderdaad veel sneller. schrijven is toch stukken moeilijker. ik heb dit geprobeerd en het heeft me er voorlopig van weerhouden om ermee bezig te zijn. een paar weken terug heb ik een e-mail gestuurd aan Tony Attwood (google maar) met een aantal vragen. omdat ik een idee had voor een therapie vorm. ik heb geen reactie van hem gehad. maar goed, wanneer je een brief van vier kantjes in het Engels gaat schrijven bedenk je, je toch hoe moeilijk het is om dit goed te kunnen doen. naar CNN luisteren en BBC kijken scheelt al een hele hoop. maar, wanneer je het in je dagelijkse leven niet praat, en alleen maar Nederlands praat verleer je het ook gauw weer. wanneer je in Engels wilt schrijven word het echter juist heel erg frustrerend als dit niet lukt. vooral wanneer veel informatie beschikbaar is het in het Engels en er verder niet veel in het Nederland op WWW staat. doch, om heel eerlijk te zijn, voel ik wel een connectie met jou vraag. wanneer men mij een toekomst zou bieden in zo'n land als waar jij naartoe bent geweest? dan ben ik misschien ook wel gauw weg ook nog.... het hebben van één taal zou makkelijk zijn, al hoewel ik er weer een wrang gevoel bij krijg over wat er staat geschreven over de Nieuwe Wereld Orde... hier geloof ik dus ook wel een beetje in omdat ik namelijk christelijk ben van huis uit... daarop baseer ik ook deels mijn schrijven verpakt in iets anders. toch is het spreken van meerdere talen erg makkelijk. helemaal wanneer jij je niet verbonden voelt met je eigen identiteit, dan trek je gauw eerder naar anderen toe. daarom zijn talen dan ook handig om met meer mensen te kunnen spreken. het liefste zou ik alle talen beheersen, ik denk dat er een wereld voor je open zou gaan. maar jah, helaas, alles van dat is niet mogelijk... ik heb trouwens niet voor niets een domeinnaam gebaseerd op .com. dit om een eventuele buitenlandse site aan te kunnen koppellen. aan mijn eigen leven heb ik gezien dat het raar kan lopen, dus je moet eigenlijk nergens bang voor zijn en voor ‘alles’ open staan. wat ik je wel kan aanraden, als je meer in het Engels bezig wilt zijn is http://www.writing.com kun je een engelse schrijvers portfolio opbouwen. het is uitgebreider dan deze website, maar er zitten heel veel leden op. ook buitenlandse literaire agenten. ik ben er eerst vanaf gegaan omdat het me te omslachtig is en eerst wil concetreren op het Nederlands. wanneer je de grammatica van de nederlandse taal beheerst, zul je het veelal ook vrij snel van andere talen beheersen. nederlands staat als taal erg moeilijk aangeschreven. daarop ik dus ook denk dat je een stapje voor hebt, wanneer je dit wel kunt... alhoewel, chinees wat je noemt is nog veel uitgebreider. wanneer kinderen 16 jaar zijn, opgegroeid in China, dan kennen ze alleen nog maar de basis karakters. want ja, letters kun je het niet echt noemen, het zijn meer tekkeningen. russisch vind ik ook een mooie taal, net als Spaans...

O he kraag :) Nieuw Zeeland is pas onlangs trots geworden op zijn eigen accent, wat in mijn oren vooral erg vriendelijk klinkt. Voorheen was het gebruikelijk om kinderen hun accent af te leren, en ze meer laten praten als de Britten. Nieuw Zeelands Engels is nog niet zo heel divers, ook omdat het de jongste kolonie ter wereld is en er nog maar 4 miljoen mensen wonen. Heb je het met 'stiff upper lip' over een accent of over een daadwerkelijk dialect wat voor andere mensen onverstaanbaar is? Het gebruik van taal gaat verder dan woorden, en ik ben ervan overtuigd dat als mensen een taal gewoon meer gebruiken, dat er dan vanzelf uitdrukkingen ontstaan die beter passen bij hun eigen cultuur. Engels varieert veel in uitdrukkingen juist omdat het al heel lang een taal van immigranten (Amerika, maar ook vroeg Engeland) is, en dus heel veel invloeden kent. Is Engels daarom niet juist een betere taal? Betere 'equipped' om toekomstige culturen in zich op te nemen?

Leuk je weer eens te zien hier Halmar! Ik denk dat je in het Engels meer mogelijkheden hebt om je uit te drukken. Kijk alleen maar naar de grote Oxford dictionary die is groter dan de welke Nederlandse encyclopedie ook. Jammer is wel dat de gemiddelde Engelsman daar maar bar weinig van gebruikt. Zodra je de wat meer breedsprakige lieden ontmoet, ontdek je wat er met die taal allemaal kan. Geweldig gewoon. Ik woon met een Amerikaan samen en die gebruiken hun taal weer heel anders. Erg boeiend allemaal. Toch denk ik dat Nederlands zeker niet tekort schiet, als je er creatief mee om leert gaan.

O ja, en dit nog: omdat het Engelse taalgebied zo ontzettend groot is, zijn er ook zoveel grootheden op het gebied van literatuur. En cultuur wordt hier heel erg aangemoedigd en toegankelijk gemaakt voor iedereen: lidmaatschap van de bieb is gratis bijvoorbeeld en veel musea zijn gratis. Maar nu over je laatste reactie, Hjalmar. Als je op een internationaal toneel hebt rondgelopen, zoals jij nu hebt gedaan en zoals steeds normaler wordt voor nieuwe generaties, ook online, krijg je te maken met een soort Engels dat niet het Engels is dat je tegenkomt in prachtige literatuur. Het wordt een soort vereenvoudiging van het Engels. Ik zie dat ook heel duidelijk bij mijn man die bij een internationaal bedrijf werkt. Verschillende nationaliteiten kunnen elkaars Engels prima verstaan, maar als ze met een 'echte' Engelsman te maken hebben, krijgen ze ineens problemen, omdat hun uitdrukkingsvaardigheid in het (Brits) Engels compleet verschilt. Ik denk dus dat er een nieuw soort Engels aan het ontstaan is, dat naast het Brits, Canadees, Amerikaans, Australisch en Nieuw Zeelands Engels ontstaat (en al het Engels dat in verschillende Afrikaanse landen wordt gesproken....). Global English

Laat ik het zo zeggen; denk je dat de Nederlandse taal benadeelt is door het feit dat zo weinig mensen het spreken? En niet alleen spreken, dat zo weinig mensen het ontwikkelen.

Ho ho, de hoeveelheid mensen die een taal spreken doet niets af aan de ontwikkeling die een taal doormaakt. Dat is een gedachtendprong die ik direct wil corrigeren. Elk taallerend mens ontwikkelt zijn taal. Dus ook de taal van zijn taalgemeenschap. Sommigen leveren een grotere bijdrage dan anderen, dat is waar. Maar taal op zich is niets, wij maken taal. Wij die een taal spreken, schrijven en -dat gaat mee in het proces- veranderen. Doordat er nu media zijn die meer mensen bereiken, verandert taal sneller. Zie bijvoorbeeld hoe sms-taal in onze schrijftaal sluipt. Maar talen sterven ook uit, zoals dialecten vervagen. De enige reden waarom sommige talen niet zullen verdwijnen is dat een taal onlosmakelijk verbonden is met de cultuur en dus identiteit van de spreker(s). En welke ouder wil nu in een andere taal dan de zijne met zijn kinderen praten? Sommigen kiezen ervoor dat te doen (de ouders van Kraag, kennelijk), maar het zal niet heel natuurlijk aanvoelen en daarom zullen velen blijven bij hun moedertaal. En zij geven dus een taal door aan de volgende generatie. Ik ben het verder zeker eens met je dat de wereld globaliseert. Maar vergeet niet dat jij gelijkgestemden, van vergelijkbare leeftijd en achtergrond hebt ontmoet. Diegenen die ook honger hadden naar reizen en die zich dat kunnen permitteren. Ik vraag me af of je in de favela's van Rio de Janeiro of in Bejing leeftijdsgenoten vindt die met dezelfde boeken, films en games in aanraking zijn geweest. Ik denk dat je met hen ook heel veel deelt, maar dat zal meer samenhangen met meer basale zaken die bij jouw leeftijdscategorie horen. De globalisatie zit voornamelijk in het feit dat wij blootgesteld worden aan een cultuur, de Angelsaksische, die ons weet te bereiken via die boeken, films en andere media die je noemt. Maar die blootstelling is echt niet voor het merendeel van de wereld. Kortom: ik zie je punt dat jouw ervaring doet vermoeden dat mensen over de hele (westerse) wereld minder en minder van elkaar gaan verschillen. Maar sta stil bij wie je hebt ontmoet en hoe zich die groep verhoudt tot de rest van de wereld.

***dubbelpost***

***dubbelpost***

He Hjalmar

Is Engels daarom niet juist een betere taal?

Een betere taal voor wat? Met 'stiff upperlip' bedoel ik juist niet alleen een accent en helemaal niet een dialect, maar met de manier waarop er gesproken wordt, de woorden die er gebruikt worden, de formelere manier van spreken, heel erg beleefd, heel erg volgens bepaalde normen en etiquettes.

Ja, leuk je hier weer te zien, Hjalmar. Je was een paar maanden dicht bij mij (Australia). Ik woon, werk, leef in het Ozzie Engels en iedere avond als ik ga schrijven heb ik het gevoel dat ik thuiskom (Ik schrijf in het Nederlands). Ik zou het juist een verarming van taal vinden als we allemaal bv over zouden gaan tot één taal, omdat ik ook geloof dat elke taal streek- en cultuurgebonden is. Als ik bv in het Engels schrijf heb ik het gevoel alsof een vlieg op de muur het verhaal vertelt over de inwoners van het huis, m.a.w. ik kan veel moeilijker in de huid van de personages kruipen. Maar het is wel een vreemde gewaarwording, want mijn kinderen voelen zich vooral thuis in het Engels ;)

@ JanJR: in Nieuw Zeeland is erg veel ruimte, en een groot deel van de bevolking bestaat uit Nederlandse boeren die het hier ook veel te bekrompen vonden (o.a. mijn oom). Ook is er veel werk te doen, hoewel het niet allemaal even goed betaald. Als je serieus overweegt te emigreren is het volgens mij geen slechte keus :) Soort Amerika maar dan Europeser. Ik kijk al heel lang Engelse televisie zonder ondertitels, maar ik geef toe dat ik pas echt intensief Engels ben gaan lezen op vakantie. Ik ga ook erg mijn best doen mijn Engels op peil te houden, vooral door te lezen denk ik, want dat is goed voor je woordenschat. @ DeEllis: Ik ben nu werkloos en afgestudeerd, dus heb ik weer tijd voor uitgebreid op fora vertoeven :D Misschien is Nederlands juist een betere taal om in te schrijven, minder concurrentie van het verleden :). En misschien ook een grotere uitdaging. Ik vind het zelf nog steeds wel erg belangrijk om in het Nederlands te blijven schrijven hoor, maar heb het gevoel dat ik dat vooral doe voor al die mensen die niet zo goed engels kunnen ... voor mezelf zou ik liever die grootse Engelse mogelijkheden verkennen. @ Kraag: Maar denk je dat dat Global English slecht is? Tuurlijk, het is niet zo rijk als Brits of Amerikaans Engels, maar als gereedschap is het fantastisch. En voor iedereen die méér wil, is het toch nog steeds een kleine stap van Global English naar Real English? Ik zie ineens een wereld voor me waar iedereen verschillende vormen van Engels spreekt, die allemaal nét niet hetzelfde zijn. Volgens mij is de drempel om elkaars cultuur te leren dan heel laag, vooral omdat de geschreven tekst nog steeds nauwelijks verschilt. Overigens, er schijnt ook een nieuwe vorm van Engels te zijn die is uitgevonden door de Chinezen, Panglish. Wetenschappers vermoeden dat dít wel eens de nieuwe wereldtaal zou kunnen zijn, met 'ze' voor 'the', 'frien' voor 'friend' en 'he talk' in plaats van 'he talks'. Jullie posten sneller dan ik tiep, dus ik ga nu even een muur schuren en dan kom ik later terug met een lang antwoord :)

Als ik bv in het Engels schrijf heb ik het gevoel alsof een vlieg op de muur het verhaal vertelt over de inwoners van het huis, m.a.w. ik kan veel moeilijker in de huid van de personages kruipen.

:nod: Leuk dat jij dat ook zo ervaart, Sabarinde. Ik heb dat ook heel sterk.

Als ik bv in het Engels schrijf heb ik het gevoel alsof een vlieg op de muur het verhaal vertelt over de inwoners van het huis, m.a.w. ik kan veel moeilijker in de huid van de personages kruipen.

:nod: Leuk dat jij dat ook zo ervaart, Sabarinde. Ik heb dat ook heel sterk.

Ja, hoe komt het dat je net niet die diepgang erin krijgt? Alsof je als een voortdurende alwetende verteller bezig bent? Beetje hetzelfde als ik in conflict met gezinsleden (heb ik natuurlijk nooit ;) )automatisch mijn gevoelens in het Nederlands zal verwoorden en dat terwijl ik de hele dag in het Engels spreek, denk, etc. Om te zeggen hoe boos ik ben, in het Engels, werkt eerder tot lachwekkende situaties (kan natuurlijk wel weer positief werken voor het conflict, maar toch...)

@ hjamar; goed dat ik het weet van Nieuw Zeeland, ik zal het in mijn achterhoofd houden. als het primitieve leven daar ook nog eens mogelijk is, dan is het helemaal beter. weg alle luxe, ik heb er niets mee, het liefste doe ik straks ook de mobiele abbo. weg, heb al een mobiel van 5 jaar oud. de opvolger van de nokia 3310 dus jah, dat zegt wel genoeg denk ik. luxe houd ik niet van... verward alleen maar, ik heb anders ook wel een Engelse chatsite voor je, maar alleen daar zitten wel veel virussen op waar ik dus ook niet meer op kom. mocht je het willen hebben geef je maar een kreet. wordt ook veel onzin gesproken maar goed. wat verder betreft het luisteren naar Engelse radio is ook erg handig, deze vond ik online afgelopen weekend... http://radiotime.com/affiliate/a_33291/station/CN…

@ sabarinde: dat betekent dus toch al dat de 'Native Language' in je zit en deze toch heel moeilijk kwijt raakt...

@Hjalmar Nee hoor, Global English (mm, dacht ik even een nieuwe term bedacht te hebben, bestaat ie al lang en breed...) vind ik helemaal niet slecht. Wat je zegt, een prachtig gereedschap voor basiscommunicatie. Ik weet niet of de stap klein is naar Native English. Het is mij opgevallen dat het me zeker drie jaar in Engeland wonen heeft gekost om redelijk te kunnen zeggen wat ik wil. Zelfs na acht jaar Engels op middelbare school en vervolgonderwijs. Net als Ellabella en Sabarinde voelt het schrijven in het Engels nog altijd niet als iets dat ik me helemaal eigen heb gemaakt. Het is natuurlijk anders als je een zakelijke tekst of een e-mail moet schrijven. Maar verhalend proza of poëzie in het Engels... dat is een heel ander verhaal. Een heel andere dimensie. Met je hele hebben en houwen moet je die taal dan kunnen doorvoelen of zo. En dat is heel iets anders dan een taal goed kunnen spreken of begrijpen. Taal als basiscommunicatiemiddel en taal als gereedschap voor een verhalenverteller/kunstenaar zijn twee verschillende dingen.

Ozzie-Engels, Amerikaans-Engels, Global-Engels..... Yuck! Engels, de Engelse taal, is wat Blackadder, Shakespeare, Frost, de jongens van Little Britain en de meiden van Absolutely Fabulous spreken. Voor de rest zouden ze een andere benaming moeten vinden. Reginald Hill, de schrijver van de Dalziel en Pascoe boeken, laat in Death's Jest-book de dikke, onbehouwen Andy Dalziel de volgende memorabele woorden spreken:"Right lass, if you just came round here to be rude, you can bugger off to that fancy flat of thine." Lass (ironie want ander woord voor sweetheart), bugger off (duidelijk toch en nee, opzouten of oprotten is niet hetzelfde) en dan het oeroude thine in plaats van yours. Dat is Engels.

Nederlandse taal, LIEVE Nederlandse taal, verdwijn alsjeblieft nooit. Soms, hum sorry, vaak ga ik vreemd, maar toch... Bij jou liggen mijn roots ;) , bij jou kom ik tot rust. Bij jou weet ik de weg! Ik heb je lief, zo lieieieief als Ramses Shaffy. :D Welkom terug, Hjalmar!

Is Engels een betere taal? Het lijkt me niet dat de ene taal beter is dan de andere. Ik hoor vaak dat mensen vinden dat ze zich beter kunnen uitdrukken in het Engels, maar ik denk dat dat gewoon in hun hoofd zit. Een vreemde taal die je minder goed beheerst dan je moedertaal klinkt al gauw beter, omdat je veel taalnuances mist. Net zoals ik vroeger altijd dacht dat Engelstaligen beter kunnen acteren dan Nederlanders omdat iets als 'I love you' in het Engels gewoon minder gek klonk. Die mening heb ik inmiddels bijgesteld. :) Wel denk ik dat elke taal iets weerspiegelt van de cultuur van het land waar de taal vandaan komt. En wat betreft Engelse literatuur kan ik je wel gelijk geven. Die vind ik ook veel mooier en boeiender dan de meeste Nederlandse. Schrijven doe ik vooral in het Nederlands, soms ook in het Engels. (Ik werk op een Britse school in Spanje, voor degenen die dat nog niet weten.) Handig, kan ik twee kanten op. Mocht het niets worden met Nederlandse uitgevers, ga ik het in het Engels proberen :). Dat zouden mijn collega's en mijn vriend erg fijn vinden, want die willen mijn verhaal ook graag lezen... ;)

Is Engels een betere taal? Dat hangt er vanaf hoe goed je het beheerst. Uit ervaring weet ik dat als mensen in hun moedertaal schrijven of spreken het veel meer uit hun hart komt als ze wat willen vertellen dan wanneer je een taal niet als eerste taal beheerst. Ik denk ook dat hoe beter je Engels kent/kunt(?), hoe meer je het in je hart kan sluiten en je gevoelens in die taal kan overbrengen. En sommige woorden klinken gewoon beter in het Engels, zoals 'Basket bal' of 'womanizer'. Zulke woorden vallen gewoon niet (goed) te vertalen in het Nederlands. Dus als het aan mij ligt is Engels een betere taal. Verder vind ik dat we het mensen die niet zo taalgevoelig zijn of dyslectisch het makkelijker moeten maken en de 'achterstand' die we hebben op het Engels, is niet meer in te halen dus zou ik ervoor kiezen als ik het voor het zeggen had, dat er Engels wordt gesproken over de hele wereld als Eerste taal. (Eerste taal= Moedertaal)

Elke taal heeft zijn mooie woorden/zinnen/uitdrukkingen die niet vertaalbaar zijn. "Alles van waarde is weerloos." Is dat in het Engels ook zo mooi? (ga het niet proberen) Ik was/ben ook dol op Engels, maar ik heb ontdekt dat het bij mij de lol is van steeds beter worden en steeds meer herkennen en zien. (Wat Dries al zei dus). Dat geldt ook voor de diverse dialecten. Ik vind alle schotse acteurs dus leuk, Sean Connery, John Hannah, Desmond in LOST, omdat ik een tijd in Schotland geweest ben. Liverpools heb ik ook leren verstaan. Ik geloof dat de lol in het Engels vooral de lol is van bezig zijn met een niet eigen taal, eb van het eigen kunnen daarin. Ik lees Engelse boeken liever in het Engels, behalve als ze heel goed vertaald zijn (en zelfs dan, Schijfwereld heeft een fantastische vertaler, en toch vind ik het Engels mooier) en toch blijf ik het vermoeden houden dat ijdelheid hierbij om de hoek komt kijken.

@ Pluisebol: dank u! Ik had even wat hobbies overgeslagen om af te kunnen studeren en op reis te gaan, maar nu ga ik me weer vol op schrijven richten! @ de rest, jullie commentaar samenvattend; Een vreemde taal klinkt beter omdat je nuances mist, of omdat het exotischer is Voor mij is dat heel lang juist niet waar geweest. Ik ben gek op schrijven, juist omdat ik zo houd van die nuances. Heel lang was Engels voor mijn gevoel afstandelijk, wetenschappelijk, puur functioneel. Pas toen ik uitgebreid films ging zitten kijken, en uiteindelijk in een Engelstalige wereld terecht kwam, pikte ik meer nuances op. Nu ik niet meer het gevoel heb iets essentieels te missen, loop ik pas helemaal warm voor die taal. Of denk je dat dit juist onderdeel van de illusie is? Als je emotioneel wordt ga je toch terug naar je moedertaal/ voelt niet even 'diep'/ in het Engels kan ik me niet even gemakkelijk uitdrukken Hier wil ik eerst even twee voorbeelden aanhalen. De eerste is mijn moeder, ook in Nederland geboren en getogen, om precies te zijn; de provincie Utrecht. Als zij emotioneel wordt, en dan met name boos of verdrietig, praat ze ineens plat utrêgs. Volgens mij komt dat omdat extreme gevoelens complexer zijn dan woorden, en er dus een heel 'toneelstukje' van stemvervormingen en gebaren bijhoort. Omdat mijn moeder niet zo heel erg vaak heel erg boos is (gelukkig) heeft ze dit toneelstukje niet vaak geoefend in middelbare school ABN maar wel misschien als kleiner kind, en haalt ze de taal (het gereedschap) voor haar emoties uit die ervaringen. Taal is bovendien sterk gekoppeld aan herinnering (woordendatabase) en als je je dus net zo hulpeloos boos voelt als een klein kind, komen ook die woorden naar boven. Het tweede voorbeeld is mijn oom, de broer van mijn moeder. Hij zit nu dertig jaar in Nieuw Zeeland en is inmiddels flink verengelst. Hij leest nog moeilijk Nederlands, en praten met hem gaat veel vlotter en natuurlijker in het Engels dan in het Nederlands. Volgens mij komt dat omdat mijn oom in zijn jeugd niet zo gelukkig was als melkboer in Nederland. Nieuw Zeeland is voor hem het land waar boeren nog hip en boeiend was en nog steeds is. Engels is voor hem de taal waarmee hij nieuwe vrienden vond die net zo dachten over boeren als hij. Een van de meest fantastische dingen voor mij om te zien, was hoe hij allerlei familietrekjes van mijn moeder en andere ooms gewoon in het Engels deed. 'You're not made of sugar, are you?', 'I'll take a closer look at the insides of my eyelids' en 'Five mayo please' bij een patatje in de MacDonalds. Kortom, ik denk dat dit 'gevoel' vooral met persoonlijke ervaringen en voorbeelden te maken heeft, en niet zozeer met de taal zelf. Persoonlijk staat de Engelse taal voor mij nu voor een fantastische reis naar de andere kant van de wereld, en dat helpt natuurlijk wel. Mijn scheldwoorden als ik pissig ben waren al een tijdje Engels trouwens, maar dat is omdat ik niet zo gewend ben te schelden en die woorden kopieer uit mijn favoriete films. Taal is verbonden met cultuur, zonder de specifieke taal verdwijnt de cultuur Oneens. Dit lijkt alleen maar zo (denk ik) omdat een bepaalde cultuur voornamelijk in die taal wordt besproken. Als we in het Engels stroopwafels zouden eten, hagelslag strooien en kroketten frituren, komen er vanzelf Engelse uitdrukkingen voor. Omgekeerd; probeer eens met een schorre stem 'Ik ga je een aanbod doen dat je niet kúnt weigeren' te zeggen zodat het net zo cool klinkt als in de Peetvader. Lukt niet he? Volgens mij komt dat niet door de taal, maar doordat we in Nederland alleen maar films maken over de tweede wereldoorlog en niet over Italiaanse maffia. Engels is alleen een globale taal in sommige kringen, zoals pas afgestudeerden met een te grote spaarrekening Oke, ik geef toe, het zijn verrassend veel mensen van universiteiten die je tegenkomt in backpackers. Het zijn bijna internationale studentenhuizen. Maar ik vind het te makkelijk (sorry) om mijn ervaring daarmee weg te schrijven. Zelfs al zijn het alleen mensen van mijn demografische omgeving, meestal zijn die een voorbode van de toekomst. Wat nu elitair is zal over tien jaar ordinair zijn. En volgens mij is internet klasseblind genoeg om deze - in mijn ogen ideale - globalisering mogelijk te maken. Engelse literatuur is veel mooier, maar niet alleen omdat het taalgebied zo groot is. Ik denk van wel. Juist als je zegt dat het moeilijker is om te schrijven in een vreemde taal, heeft een taal die door meer mensen gesproken word automatisch meer goede schrijvers. Nederlands is daarom niet per se slechter dan Engels, maar wel trager in ontwikkeling. Taal is geen vast gegeven, maar een vloeiend iets, kijk maar eens een boek in van honderd jaar geleden. Dat doet bijna pijn aan je ogen. Het 'doel' van taal is het communiceren van gedachten op een zo helder mogelijke manier. En omdat gedachten vage dingen zijn, kan het uitspreken ervan altijd beter. Dus hoe meer mensen naar woorden zoeken in een bepaalde taal, hoe groter de kans dat ze de juiste vinden. Ik kan dus op het moment niet anders dan het volledig eens zijn met Four Seasons, maar misschien dat ik nog andere woorden zoek.

Ik vind Engels niet mooier, gewoon een andere taal. Nederlands vind ik ook een juweeltje.

Wat is eigenlijk de noodzaak van zoveel verschillende talen? Is de mensheid er niet bij gebaat dat iedereen één taal spreekt? Het liefst Engels? Of zijn er mensen die Chinees praktischer vinden?

Zie jij dan ergens eenheid in de wereld? Zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel huidskleuren, oogkleuren, haarkleuren. Zelfs eeneiïge tweelingen zijn verschillend. Er is niet één soort papegaai of pinguïn of walvis of boom of struik of gras of liefde, er zijn er tientallen, zo niet honderden. Om even christelijk te doen: God houdt van verscheidenheid.

Ha, waus, doe dat nonnenmasker eens af! Het was volgens mij ook God die boos op ons werd toen we hele hoge torens gingen bouwen, en hij ons verschillende talen gaf voor straf. Misschien wel mooie vergelijking; ik denk inderdaad dat we die toren van Babel kunnen bouwen in het Engels, en dat we daarmee de Hemel zullen bereiken. Dat God dat niet leuk vind kan ik me voorstellen, maar waarom zouden wij nog naar Hem luisteren?

Sorry, hier ga ik niet verder op in. Ik ben christen (maar die nonnenfoto is gewoon omdat ik het een leuke foto vind) en vind jouw reactie gewoon niet fijn om te lezen.

Oke, no offense. Laat ik het anders zeggen dan; verscheidenheid is mooi, maar wat heb je er aan als we deze verscheidenheid niet met elkaar kunnen delen? Ik denk hierbij aan landen als India, China, Japan, allemaal prachtige culturen die ik nooit zal kunnen doorgronden omdat ik de tijd niet heb om alle talen van de wereld te leren. Gelukkig leren ook steeds meer Aziaten Engels en delen we één taal waarmee we dingen kunnen delen. Dan is Engels toch iets prachtigs, iets dat culturen verbind?