Nuttige link, SC, dankjewel. Of is het dank je wel? Heb de link beklikt en gevonden dat veel gebruikte woordgroepen de neiging hebben om aan elkaar te groeien. Zou dankjewel een veelgebruikte/ veel gebruikte woordgroep zijn? Ook speciaal even gaan kijken bij de samenstellingen met Engelse woorden. Het blijkt e-mail te moeten zijn omdat e een letter is. OK. Maar hoe schrijf je dan geë-maild? Dat ziet er toch ook niet uit zo. Maar ge-e-maild, dat wordt ook niks. In mijn papieren groene boekje (ouderwets, ik besef het) kon ik het woord niet vinden tussen geelzucht en geëmancipeerd. Maar wel bij e-mailen: ge-e-maild moet het worden. Het gaat even duren voordat ik daar aan /daaraan gewend ben. Gemaild dan maar, probleem vermeden. Ik ben in ieder geval blij dat ik niet de enige ben die er moeite mee heeft.

Ha, Tantebetje, Ik heb mijn wijsheid alleen van het internet wat dat betreft. Volgens mijn Word spellcheker mag je dankjewel aan elkaar schrijven, maar daar durf ik niet erg op te vertrouwen. Kreeg ooit een fax (we hadden nog geen e-mail ) van een klant die schreef: "De problemen lijken zich vooral voor te doen rond het masturberen". Na enige aarzeling heb ik hem gebeld, bleek dat hij geschreven had 'masterboard', maar de chellchecker vond dat maar niks. Op die site staat trouwens ook een hele verhandeling over het vervoegen van Engelse werkwoorden in het Nederlands. Heel interessant. Over e-mail is de site wel weer duidelijk http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1144 Heb je de handige lettertjes bovenin al ontdekt? Daarmee kun je een heleboel verborgen schatten blootleggen. Op zich heb je gelijk, de woorden lijken samen te klonteren in het Nederlands, en dat strookt niet met wat ik zou verwachten, op grond van het feit dat we hier verengelsen.

:lol: :lol: :lol: Zulke woorden moeten uit spellingcheckers geweerd worden, daar komt niets dan narigheid van, vraag maar aan de paus. Mij lijkt het een heel goed idee om woorden vaker los te schrijven, volgens mij zijn alle verstandige mensen er al mee begonnen, het bevordert de leesbaarheid, vooral op een beeldscherm. In de link die je hier geeft, wordt wel verteld hoe je e-mail schrijft, maar niet ge-e-maild. Dat heb ik dus opgezocht (en gevonden) in het papieren groene boekje. Mij is niet duidelijk hoe ik dat op die site zou kunnen vinden. Op die site heb ik ook gelezen dat veelgebruikte samenstellingen aan elkaar groeien - maar dat kan ik nu natuurlijk weer niet terugvinden. In een boek kan ik altijd alles terugvinden. Misschien ben ik toch een beetje blond. Of oud.

Jij doceert Engels is het niet? Dan begrijp ik dat je alles los wilt :) ge-e-maild staat er toch echt bij. http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/315/ Maar ik geef toe dat het zoeken nogal ingewikkeld is soms. Deze vond ik onder de g van ge-e-maild. Ach ik ben vroeger blond geweest.

Je kunt natuurlijk ook gewoon zeggen dat je een e-mail hebt gestuurd :P Soms is los wel handiger maar vaker niet en het feit dat er steeds meer los wordt geschreven in het Nederlands ligt aan de Engelse invloeden.

Maar Micha, de Taalunie beweert juist dat er steeds meer aan elkaar wordt geschreven. En dat is mijn ervaring ook. In het Nederlands. Bij ons is honden kussen heel wat anders dan hondenkussen. Ik vraag me af of die verschillen in het Engels ook zo bestaan

Maar Micha, de Taalunie beweert juist dat er steeds meer aan elkaar wordt geschreven. En dat is mijn ervaring ook. In het Nederlands. Bij ons is honden kussen heel wat anders dan hondenkussen. Ik vraag me af of die verschillen in het Engels ook zo bestaan

Ik heb het over taal in het dagelijks gebruik... wat ik zelf zie. Ik zie het bij mezelf ook, na een zelfstandig naamwoord gaat automatisch de spatie mee (ik wilde al bijna naam woord) tikken. En dat komt volgens mij echt wel door het vele Engels.

zie #40 ;)

Maar Micha, de Taalunie beweert juist dat er steeds meer aan elkaar wordt geschreven. En dat is mijn ervaring ook. In het Nederlands. Bij ons is honden kussen heel wat anders dan hondenkussen. Ik vraag me af of die verschillen in het Engels ook zo bestaan

Ik heb het over taal in het dagelijks gebruik... wat ik zelf zie. Ik zie het bij mezelf ook, na een zelfstandig naamwoord gaat automatisch de spatie mee (ik wilde al bijna naam woord) tikken. En dat komt volgens mij echt wel door het vele Engels.

Daar heb je gelijk in. En de spellchecker doet daar vrolijk aan mee.

Even wat anders, SC, fyi: ik zat het stuk op je site te lezen ove rde opmaak van het boek, was bij de goot, staat een spelfout: mishandeld. En nu ga ik echt slapen, het is veel te laat, ik haal dit morgen wel weg en zet er wat anders neer. Fijne dag nog Micha, slaap lekker alle anderen.

Dankjewel (één woord ;)) Ik heb het aangepast.

Hoe zit het met het woord blik, in de zin van blik in de ogen. Wat kun je ermee doen en wat niet? Soms is deze regel voor mij onduidelijk. Bijv. Hij keek mij aan met een blik van...... Hij richtte zijn blik naar buiten.

Hij keek me aan met een blik van: zal ik je nu vermoorden of zal ik nog even wachten? Hij richtte zijn blik naar buiten. Dit vind ik niet lekker lezen. Hij wendde zijn blik van haar af en keek naar buiten.

Is het gewoon niet lekker of is het fout? Wacht nog maar even totdat mijn boek op de plank ligt. xsg

Je kunt het in ieder geval werpen: Hij wierp een blik op de klok.

Als iemand blikken gaat werpen zie ik altijd conservenblikken voor me, weet niet hoe dat komt ... :confused: Een blik werpen op de klok is dan niet best voor de klok, natuurlijk. Vooral als het blik nog vol zat. En de klok was oma's antieke pendule. Nog erger wordt het als iemand een blik gaat werpen op de kanarie, die naast de antieke pendule zit te slapen in zijn kooitje. Of op de kat, die de kanarie besluipt terwijl oma even is ingedommeld boven het schellenkoord dat ze aan het borduren is. Wat me vooral moeten zien te voorkomen, is dat er nu nog iemand een blik gaat werpen op slapende oma. Dan is er namelijk een redelijke kans dat het schellenkoord niet meer af komt. Dat zou bijzonder jammer zijn, aangezien oma de enige in de familie is die de kunst van het kruissteekborduren nog verstaat. Dan zou je nooit meer van die geborduurde kerstkaarten krijgen, of geborduurde lavendelzakjes. Die ze altijd vulde met lavendel uit de tuin. De geuren van vroeger... Groene zeep en versgebakken koekjes. Maar ik dwaal af. *NB: oma borduurde natuurlijk niet een schellenkoord maar een schellekoord. Zij kon ook niet weten dat je anno 2010 bij twijfel overal een n tussen moet zetten. En aangezien je wel schellen kunt zeggen maar niet schelles, moet hier een -n tussen. Gehalve als het van het werkwoord schellen komt natuurlijk. In dat geval weet ik de regel niet. Weten jullie het?

Wellicht komt daar de uitdrukking 'Als blikken konden doden ...' vandaan. Als blikken konden doden keek ik de andere kant op.

Om nog even terug te komen op dat e-mailen. Uit zeer betrouwbare bron heb ik een nieuwe link ontvangen waaruit blijkt dat het toch geë-maild zou moeten zijn (woord 14). http://www.volkskrant.com/grootdictee/voorronde20…

Om nog even terug te komen op dat e-mailen. Uit zeer betrouwbare bron heb ik een nieuwe link ontvangen waaruit blijkt dat het toch geë-maild zou moeten zijn (woord 14). http://www.volkskrant.com/grootdictee/voorronde20…

Wel verdorie! Ik houd me aan het papieren groene boekje, iemand hier moet de traditie in ere houden, laat ik dat dan maar zijn. :( Want wat is taal zonder traditie?

@SC: terwijl jij alweer razendsnel aan het e-mailen was, stond ik nog even stil bij slapende oma. Dat bericht (ter ere van oma noem ik het geen post) groeide nog wat verder. Ik vroeg me af, nou ja, kijk maar even bij het bericht over oma(# 45), als je wilt. Het gaat over de spelling van oma's borduurwerk.

Mijn oma heeft ooit een schellenkoord gemaakt met twee belletjes, ze was haar tijd dus behoorlijk voor, maar meestal zat ze aan de een of andere sok te breien, naast de potkachel met vingers die krom stonden van de reuma. Groene zeep met zand en soda stonden altijd in de keuken. Een tuin had ze helaas niet, wel een mooie kastanjeboom, althans haar balkonnetje reikte precies aan de kruin van de paardenkastanje van de onderburen, wat in die tijd waarschijnlijk nog een paardekastanje was. Ik vond het altijd heerlijk om bij mijn oma op bezoek te gaan. Ze kon heerlijk vertellen. Gruwelijke verhalen soms, over de wereldoorlogen, of zelfs uit de tachtigjarige oorlog, maar altijd boeiend. Helaas is ze op drieëntachtigjarige leeftijd geëmigreerd naar Canada. Ik denk niet dat een schellenkoord van het werkwoord schellen komt, dat zou een raar beval zijn. Ik zie trouwens aan je verhaaltje dat je graag alles zelf opknapt. Of is dat een verschrijving, dat 'me' in de derde alinea? ps. Ik weet trouwens pas sinds gisteren dat een tantebetje een stijlfout is, heel leerzaam zo´n site.

Ja, mijn oma had ook twee wereldoorlogen meegemaakt, en de hongerwinter natuurlijk. Van haar heb ik geleerd: bij Alkmaar begint de victorie. Dat wist ze nog uit de Tachtigjarige Oorlog. Ze moest met haar tiende van school af om in de huishouding te gaan werken, dus geschiedenis heeft ze nooit op school gehad. En toch wist ze dat, van Alkmaar. Ik denk dat ze een collectief geheugen had. En een petroliestel had ze. En ze stookte anthraciet. En ze weigerde om binten te eten, of margarine. Altijd roomboter. De kwaliteit van haar breiwerk liet te wensen over: ze kon niet elastisch opzetten. Als je een door haar gebreide trui eenmaal aangekregen had, kreeg je hem nooit meer uit. Althans niet levend. Maar hoe moet dat nou als 'schellen' een werkwoord zou blijken te zijn? Als jij niets op jouw internetpagina's gaat vinden, dan wend ik me nu met gezwinde spoed tot het papieren Boekje. Oh, uh, ja, ik doe alles graag zelf, mijn moeder zei: Betje, die is altijd eigenwijs.

Het Boekje kent geen schelle(n)koord en de Regel heb ik tot op heden niet gevonden, maar wel een schellenboom. Wat dat is, de ondoorgrondelijke Joost mag het weten, maar de schellenboom is in het bezit van een tussen -n - zullen we dan maar zeggen, analogie... ? Edit: o, ik geloof dat ik hem heb, de Regel. Ik citeer. We schrijven nooit -en in een afleiding*, behalve in sommige gevallen voor de achtervoegsels* -achtig, -schap en -dom. Dan zou het dus 'schellekoord' moeten zijn. Had ze toch gelijk, jouw oma. Met twee belletjes.

Schellenboom? Ik vind het wel een leuk woord. Ik heb het even opgezocht, een schellenboom schijnt een stok met bovenin kleurige pluimen en zilveren belletjes te zijn.

Mijn Internetpagina's laten me helemaal in de steek. Onze taal komt niet verder dan wat jij al noemt. http://www.onzetaal.nl/advies/wiegelied.php Ik weet trouwens zeker dat het niet van schellen komt. Een schellenkoord (mijn spellchecker wil er schelkoord van maken, die is helemaal de weg kwijt) was oorspronkelijk een koord waar inderdaad een schelletje aan vastzat, daar kon je dus mee schellen. Zo kon in een ziekenhuis de patiënt de zuster schellen, wat heden ten dage nog niet zo heel veel anders gaat. Die oma's van ons leken wel wat op elkaar. Mijn oma moest ook niks hebben van 'wagensmeer'. Allen echte boter en rozijnenbrood. Ze had het altijd over de pacificatie van Gent, en het feit dat boerinnen op zijn kop in de deuropening werden gehangen. Nooit geweten waarom die Spanjolen dat uitgerekend met boerinnen deden. Ook vroeg begonnen met werken, later met mijn opa een viswinkel begonnen. Die moest ze verkopen nadat opa invalide werd en heel jong stierf. Breien kon ze als de beste, sokken dan toch. Ze kon de maat van je sokken afleiden van de grootte van je vuist. Heel bijzonder en het klopte altijd. Ze breidde ook voor Coen Moulijn. Voor haar de enige reden om naar voetbal te kijken. Om te zien of ze keurig bleven zitten.

Ja, van de hiel tot de teen, dat past precies om je vuist. Ik kan ook sokken breien, maar ik doe het andersom (altijd eigenwijs, Betje), ik zet op bij de teen. En ik gebruik een rondbreipen. Maar ik begin te denken dat ik nu toch een beetje afdwaal. Dus dan zou het toch een schellekoord moeten worden? Vanwege het schelletje? Mijn oma had het niet over omgekeerde boerinnen. Maar ik heb wel gehoord dat protestanten vervolgd werden. Mijn familie vluchtte noordwaarts. Waarna in Alkmaar de inmiddels genoemde victorie begon. Dat soort dingen wisten mensen toen nog, dat was kennis die werd doorgegeven van generatie op generatie. En zingen kon ze, oma. Niet zuiver, lang niet. Maar wel veel liedjes. Opa speelde op de viool als we gingen zingen. Ik heb hem hier nog op zolder liggen. Niet opa hoor, de viool. Mijn grootouders zijn samen oud geworden, in een bejaardenhuis. Toen opa dood was, had oma er ook geen zin meer in. Ze was eigenlijk al ver over de datum, ze leefde alleen nog maar voor opa. Kom daar nog maar eens om.

Het is een koord voor boven de wieg, althans dat maak ik op uit een aantal handwerksites. Volgens mij hangen er tegenwoordig meestal speeltjes of knuffelbeestjes aan maar vroeger misschien belletjes?

De schellenboom boven de wieg, of het schellekoord? In oma's tijd hing het niet boven een wieg, maar als pronkstuk aan de wand. Nog eerder diende het om iemand mee te bellen, misschien de zuster in het ziekenhuis, maar volgens mij kon je er ook het huispersoneel mee bellen. Als je het koord heen en weer bewoog, hoorde het dienstmeisje dat haar komst gewenst was.

Ik bedoelde het schellenkoord, tenminste dat kwam ik op internet tegen, alleen ik kan de site niet meer terugvinden :crybaby: . Ik reageerde op het berichtje van SC, de schellenboom boven de wieg lijkt me niet zo'n goed idee. :)

Nou, ik hoop dat ons nog eens de schellen va de ogen vallen, maar erg veel hoop heb ik niet. Je hebt wel gelijk, Tantebetje, dat zo'n koord eerst in voorname families werd gebruikt om het personeel te schellen. De verpleegroepsystemen zijn daar van afgeleid. Ik heb er ooit nog een prachtig werkend exemplaar van mogen aanschouwen in het Prinsengracht ziekenhuis. Een koord boven het bed van de patiënt waarmee een belletje en een nummerbordje in de verpleegpost geactiveerd werd. Op de gang werd er ook nog een mechanisch seinbordje scherp gezet. Dat was in ieder geval allemaal simpel te spellen. Een schellekoord boven een wieg heb ik nog niet eerder gehoord. Op mijn zoektocht kwam ik wel een mooi verhaal tegen waarin een baby wordt getreiterd met een elektrisch schellekoord. Daar had ik ook nog nooit van gehoord. http://www.elseviermaandschrift.nl/EGM/1923/07/19… En een wonderlijk verhaal over een paard in de wieg, waar een vrouw aan een schellekoord trekt om binnen te komen. Mijn oma noemde dat gewoon een trekbel. http://www.bovenlichten.net/id275.html Overigens doet van Dale online er heel mysterieus over: Als ik 'schellenkoord' in toets moppert hij: Dat zul je wel verkeerd gespeld hebben. Toets ik echter 'schellekoord' in, dan zie ik de melding dat dit woord alleen in de professionele versie te vinden is. Het is dus blijkbaar een heel duur woord.

Alsof ook Eigen uit een collectief geheugen put staat uitgerekend vandaag een vraag bij Taal op straat waar je misselijk van wordt. Nou, hiervan dus, een woord waarvan de correcte spelling niet eenvoudig te achterhalen is. Ten einde raad heb ik een adviseer van de Taalunie om opheldering gevraagd via onderstaand bericht, maar ik zie de volgende bui al weer hangen: Heeft de taalunie voldoende autoriteit om het verlossende woord te spreken? Ze melden per slot dat het ge-e-maild is, terwijl de correctors van het Groot Dictee alleen geë-maild goed rekent. Geachte taaladviseurs, Op het forum van de site schrijvenonline wordt in een forum een verbeten poging gedaan om de correcte spelling van het woord schellekoord/schellenkoord te achterhalen. De één beweert dat schellenkoord van het werkwoord schellen is afgeleid, terwijl een ander juist weer opmerkt dat het een koord is waar een schelletje aan vast hoort te zitten, zodat schellekoord de juiste manier van spellen is. Kunt u ons de schellen van de ogen doen vallen? Bij voorbaat onze hartelijke dank.