Laat hem de fiets eens nemen :confused:

*Flauw, ik weet het. Ik ga maar eens koken want ik ben melig.*

Misschien kun je varieren met: 'Wat bedoel je?' roept Paul die inmiddels in de keuken is beland.
Dan heb je hem toch 'verplaatst' zonder te zeggen dat hij naar de keuken liep. Bedoel je zoiets?

Je kunt het ook vermijden en zo beschrijven dat de lezer het wel snapt.
Eerst zit iemand binnen in je verhaal, dan een witregel en dan:

Paul veegde het laagje sneeuw van zijn fiets dat zich daar intussen had gevormd.
Dan snapt de lezer ook wel dat hij inmiddels naar buiten is gegaan, want binnen sneeuwt het doorgaans niet.

Waus, dit is wel herkenbaar. Het is elke keer stoeien met zinnen, alinea's en witregels. Soms kun je een handeling (lopen) combineren met een andere handeling of een gedachte of citaat. Ook kun je variëren met woorden. Hij liep naar de keuken Hij stond op om naar de keuken te gaan Later, in de keuken, ... Hij verliet de kamer, in de keuken ... ....., dacht hij terwijl hij naar de keuken liep Tijdens het koken, dacht hij... (het is duidelijk dat hij in de keuken is) Bedenk of het echt nodig is dat je personage naar een andere ruimte gaat. En verder moet je de lezer niet onderschatten. Je hoeft denk ik niet alles in te vullen. Verder weet ik het ook niet. Misschien helpt het als je een voorbeeld hier neer zet?

Haha.
P. stond op en kondigde aan dat hij koffie ging zetten.
Toen hij in de keuken was, zag hij dat hij vegeten had het gas uit draaien. De pan was inmiddels zwartgeblakerd.
Ik ga er maar weer eens van door...
Het wordt tijd dat ik naar mijn werk ga. Verdorie, mijn fiets ligt nog op het dak.
Zoiets bijvoorbeeld. Ja, ik weet het. Soms ben ik een echte steun.

Haha, heel herkenbaar! :D
In mijn eerste hoofdstuk was mijn hoofdpersoon bijna alleen maar aan het lopen van het ene deel naar het andere deel van het huis. Nu laat ik het gewoon weg, tenzij het essentiële informatie is. Uit de context laat ik dan naar voren komen waar de personages zich bevinden. Een soort tijd/ruimtesprong. Ik vind het moeilijk om het concreter te zeggen, maar hopelijk snap je wat ik bedoel.

Ik heb hetzelfde met 'aankijken'. (Mag ik het daar in dit onderwerp over hebben of moet ik een nieuwe aanmaken?)
Hoe maak je duidelijk dat personages elkaar aankijken? Of is dat niet zo belangrijk? 'Ze keek in zijn diepblauwe ogen' :D Klinkt ook een beetje cliché, of niet?

Waus, dit is een bekend probleem... :nod: Ik word ook wel eens gedwongen na te denken over bepaalde passages, als in een tekstdeel te vaak het woord [i]naar[/i] voorkomt.

Wellicht kun je per keer (als je [i]naar[/i] gebruikt) nagaan hoe belangrijk het is te vertellen dat een personage 'op weg is'. Als je de lezer alleen wilt vertellen dat iemand van plek verandert, zijn er genoeg manieren om wat variatie aan te brengen. Verleg het perspectief. Het voorbeeld van Zjors is zo'n mogelijkheid. Laat iemand je hoofdpersoon volgen, zodat je 'een gang van A naar B' vanuit een ander beschrijft.

Een andere mogelijkheid, met voorbeeldzinnen:

A: Jan Smit liep naar zijn keuken, zette koffie, liep terug naar de woonkamer en ging toen naar de wc.

B: Jan Smit had in de keuken net koffie gezet en wilde in zijn woonkamer gaan zitten. Opeens moest hij naar de wc.

In zin A beschrijf ik vier handelingen op identieke wijze, waarbij ik drie keer [i]naar[/i] gebruik en twee keer [i]liep[/i].

In zin B komt Jan Smit op dezelfde plekken en verricht hij dezelfde handelingen als in zin B. Tenminste, ik wek die suggestie. In werkelijkheid staat Jan Smit stil in zijn woonkamer! :p
Kijk maar: Hij is in de keuken geweest, staat op het punt te gaan zitten, maar bedenkt zich omdat zijn blaas andere plannen heeft. Vlak voor hij op weg gaat naar de wc heb ik de tijd stilgezet.

Zo kun je, al spelend met tijd en ruimte, óók een handeling beschrijven. Het gaat erom dat de lezer snapt dat Jan Smit in beweging is. De tijd kun je als het ware bevriezen op deze manier, wat natuurlijk spannender is dan het verhaal laten doorlopen in het tempo van de klok. Wees je ook bewust van de kunst van het weglaten. Soms kun je ermee volstaan gewoon te benoemen dat iemand ergens anders is. Kleine sprongetjes in de tijd brengen variatie aan.

Dit zijn zomaar wat eerste gedachten hoor... Kun je hier iets mee denk je?

Daar heb ik ook wel last van. Voornamelijk door het vele RPG'en, daar zijn dat soort handeling vrij normaal, en dan sluipt het ook in mijn schrijven. Kijken idem dito. Ik weet niet of het stoort, het valt mij in ieder geval niet echt op.

Was dat de enige proeflezer of de enige die er over viel?

Je zou een stukje bij proeflezen kunnen zetten (of een langere op ZZ) en kijken wat je daar op krijgt.

Waus, ik ben ook benieuwd naar een fragment!

In dat geval kan ik je wellicht betere suggesties geven.

[quote=MichaM]RPG'en[/quote]

Wat is dat?

@ Waus: aan jouw voorbeeld te zien denk ik toch dat je zinnen moet combineren. En dingen weglaten. Je schrijft: Hij kijkt naar het lege schoolplein. Waarom? Denkt hij daar iets bij? Is het van belang, geeft het bijvoorbeeld aan dat hij te laat is? Als het niet van belang is kun je het weglaten.
Ik merk trouwens dat ik zelf vaak die zinnen gebruik als overgang tussen handeling en gedachte/citaat. Net als kijken inderdaad.

[quote=Sjee][quote=MichaM]RPG'en[/quote]Wat is dat?[/quote][url=http://www.michameinderts.nl/boeken.php?id=3]Dit[/url]

[quote=MichaM][quote=Sjee][quote=MichaM]RPG'en[/quote]Wat is dat?[/quote][url=http://www.michameinderts.nl/boeken.php?id=3]Dit[/url][/quote]

Aha! Role Playing! Interessante techniek.

Maak een lijst met synoniemen. Dat helpt ook. Er zijn hartstikke veel manieren van voortbewegen: sluipen, slenteren, lopen, wandelen, gaan, sjokken, huppelen, strompelen, haasten, hollen, rennen, racen... Niet dat je in elke zin een synoniem moet gebruiken, maar afentoe voor de variatie, als het gepast is.

Een synoniemenlijst werkt ook goed voor 'zeggen' (dat is ook zo'n werkwoord waar je bijna niet onderuit komt), zodat dialogen wat gevarieerder worden dan alleen hij zegt dit en zij zegt dat, waarop hij zegt etc.

En zoals mensen eerder schreven, veel weglaten en gewoon middenin de actie duiken.

Maar als je schrijft vanuit een personaal perspectief, kijk je toch mee vanuit het hoofd van die persoon? Dus dan hoef je toch niet echt te beschrijven dat hij naar X gaat of naar Y? Dan kun je beschrijven wat hij ziet of denkt.

Koffie, daar is hij nou echt aan toe. Wat een troep op het aanrecht. Had ze die ontbijtspullen nou echt niet even in de vaatwasser kunnen zetten voordat ze naar haar werk ging?

[quote=Waus]@Andrea, ze keek hem aan? :)
En bedoel je zoiets als: A is van Brussel naar Groningen aan het lopen. Dan een witregel. Dan: 'Bij Zwolle sneeuwt het'. ?
[/quote]

Nou, zoiets maar dan iets subtieler. :D Het hangt er vanaf hoe belangrijk de tocht van Brussel naar Groningen is. Gebeurt er niets tijdens de reis, dan kun je volstaan met: [witregel] 'A stapte de overvolle intercity uit. Er waaide een ijzige wind over het perron. De winter was dit jaar vroeg begonnen in Groningen.' (zoiets... ik noem maar wat)
Bij een voettocht van Brussel naar Groningen (hé, hier zit een verhaal in ;) ) kun je heel wat synoniemen gebruiken, maar volgens mij ging daar je vraag niet echt over.

Ik heb even gekeken wat ik precies geschreven heb om het 'lopen' te vermijden. Meestal zorg ik dat er meer gebeurt dan alleen lopen. A volgt B, B laat A achter, A stapt langs B de kamer in, B verlaat de kamer, B komt binnen, B wacht A op in de hal en gaat A voor. Als er genoeg gebeurt, hoef je het lopen niet te noemen en wordt het duidelijk uit de andere handelingen die plaatsvinden.
Heb je hier meer aan?

En ja, dat 'aankijken' probeer ik nu juist te vermijden, maar het voelt als iets wezenlijks in een indringende dialoog.

Waus, dat zijn nu juist de stukken in de tekst die ik het moeilijkst vind. Hoe loopt iets vloeiend in elkaar over zonder die regieaanwijzingen?

Ik gebruik zinnen als:
In de keuken schonk hij het glas vol rode wijn, de fles nam hij mee terug naar de kamer.
Voordat ze bij het station was had ze de wereld om zich heen goed in zich opgenomen.
Ik stond op, pakte de fles van tafel/uit de kelder/etc .....

Ik heb er eigenlijk nog niet eens zo bewust over nagedacht maar terwijl ik deze zinnen vanuit mijn verhaal nalees merk ik dat ik gewoon de handelingen van de hoofdpersoon beschrijf. Daar blijkt vaak uit de hij/zij zich verplaatst. De lezer pikt dat op zonder dat je woorden als lopen etc gebruikt.

Succes met je verhaal

Haha, klopt. Een hele oninteressante beschrijving van wat iemand doet. Dat was eens op televisie -ik weet niet meer wie dat zei- , dat spannende gebeurtenissen etc. het makkelijkst te beschrijven zijn. Gebeurtenissen die moeten beschrijven dat iemand opstaat en zijn kopje naar de keuken brengt zijn daarentegen zeer moeilijk te beschrijven.

Ik heb dat ook inderdaad. Het klinkt al snel saai en afgezaagd. Ik varieer dan door een tijdsprong te maken en er eventueel later op terug te komen.

In de keuken hoor ik de fluitketel een vrolijk liedje zingen door het theewater dat kookt, XYZ heeft het water inmiddels opgezet en ik verheug me nu al op een kop verse thee aan de keukentafel. De tafel is gedekt voor een high tea, lijkt het.
Hier staan een paar 'lopen en gaan' niet bij en toch vind ik de zin duidelijk.

[quote=Suma]In de keuken hoor ik de fluitketel een vrolijk liedje zingen door het theewater dat kookt, XYZ heeft het water inmiddels opgezet en ik verheug me nu al op een kop verse thee aan de keukentafel. De tafel is gedekt voor een high tea, lijkt het.
Hier staan een paar 'lopen en gaan' niet bij en toch vind ik de zin duidelijk.[/quote]
Maar "hij loopt naar de keuken" scheelt een hoop woorden :P

[quote=MichaM][quote=Suma]In de keuken hoor ik de fluitketel een vrolijk liedje zingen door het theewater dat kookt, XYZ heeft het water inmiddels opgezet en ik verheug me nu al op een kop verse thee aan de keukentafel. De tafel is gedekt voor een high tea, lijkt het.
Hier staan een paar 'lopen en gaan' niet bij en toch vind ik de zin duidelijk.[/quote]
Maar "hij loopt naar de keuken" scheelt een hoop woorden :P[/quote]
Haha, lolbroek maar je hebt gelijk. toch vind ik dit beter te visualiseren dan hij loopt naar ... het heeft meer, ja eh, :p meer cachet zal ik maar zeggen.

Het is hetzelfde dilemma als tussen show and tell. Show is te prefereren, maar kost vrijwel altijd veel meer woorden. En da's niet altijd wenselijk en dan past tell prima.

Ik merkte net trouwens dat ik het in RPGs gebruik om de ander de kans te geven om nog iets te doen of te zeggen.

[quote]David: [i]trekt een gezicht[/i] Ik ga hoor. De mazzel. [i]Hij loopt naar de deur[/i][/quote]
Als ik daarvan gemaakt had:
[quote]David: [i]trekt een gezicht[/i] Ik ga hoor. De mazzel. [i]Eenmaal buiten ademde hij de koude lucht in[/i][/quote]
had de ander bijvoorbeeld hem niet terug kunnen roepen of hem uit kunnen zwaaien of weet ik wat.

Dat geldt voor verhalen natuurlijk niet, maar het is er bij mij inmiddels zo ingeslopen dat ik het tijdens gewoon schrijven ook doe. Mijn tegenspeler moet steeds kunnen volgen wat mijn personages doen om daar goed op te kunnen reageren.

Door het vele hij / zij gebruik als eerste woord van korte zinnen kan naar mijn idee de tekst een beetje plastisch/ vlak maken. Zeker als er in een aantal korte zinnen opvolgende activiteit en beschreven worden. Gaat- loopt- poetst. Een aantal korte handelingen beschrijven met heel veel hij, zij komt soms wat statisch over naar mijn idee. Als je dit doet- soms het meest duidelijk. Zorg dat voor spreiding in de tekst. Succes met je schrijf en wijsheden waus!! :D Zelf vind ik variëren en het ritme houden één van de moeilijkste zaken.

[quote=Helga]Maar als je schrijft vanuit een personaal perspectief, kijk je toch mee vanuit het hoofd van die persoon? Dus dan hoef je toch niet echt te beschrijven dat hij naar X gaat of naar Y? Dan kun je beschrijven wat hij ziet of denkt.

Koffie, daar is hij nou echt aan toe. Wat een troep op het aanrecht. Had ze die ontbijtspullen nou echt niet even in de vaatwasser kunnen zetten voordat ze naar haar werk ging?[/quote]

Dit is prima: meer schrijven vanuit het personage. Anders wordt het zo snel observerend en opsommerig: toen deed hij dit, daarna dat, toen weer dit enz.

Was dat de enige proeflezer of de enige die er over viel? Je zou een stukje bij proeflezen kunnen zetten (of een langere op ZZ) en kijken wat je daar op krijgt.

Waarschijnlijk wel * knipoogt, ik was het, maar ik viel er niet over. Ik zat al, dus... ( Oei, Micha ben ik blind of lam in jouw ogen? :p ) Het viel me gewoon op. aangezien in Waus erg creatief acht weet ik dat hij iets meer variatie in zijn tekst kan neerzetten. Niet alle Hij- en en zij-en schrappen, nu!!!!! Gewoon zo nu en dan spelen met een zin. :D