namen personages

Ik herken dat. De naam maakt het plaatje weer iets completer. Het eerste beeld in nu samen te vatten in die naam. Gedurende het verhaal kan de naam wel veranderen al gebeurt dat niet vaak. Toevallig heb ik gisteren een naam veranderd omdat ik niet langer de echte naam van de persoon waar ik over schrijf wilde gebruiken.

O ja, ik heb ook een naam nodig om te kunnen schrijven en het liefst meteen een/de goede.

Daar heb ik nooit last van, eigenlijk. Op het moment zelf als ik een naam nodig hebt, verzin ik er eentje en die blijft dan meestal wel hangen.

Ik vind namen heel belangrijk. Ik had nooit voor een naam gekozen als Sara Lindemans (ik zeg maar wat) in een verhaal over spoken. Robin Fabel klonk veel gepaster. Als de spokenjager Alderic Elbertinck pakweg Jacques Vervoort had geheten, was hij nooit zo echt geweest als nu. Ik zou bijvoorbeeld ook niet zo gauw een personage in een sf_verhaal een naam geven als Stef Coppens. Dit zijn natuurlijk extreme voorbeelden, maar toch. Nomen est omen.

Ik heb ook het liefst direct een naam bij mijn personage, al is het soms wel moeilijk om een passende naam te vinden. Soms veranderd de naam ook wel eens als ik vanaf het begin toch niet helemaal tevreden ben met mijn eerste keus.

Ik herken het, Zjaan - maar ook niet altijd. Als ik op dat moment niet aan namen kan komen (d.w.z. ik heb geen internet bij me) hou ik het op een leeg wit stuk in de regel. En dat geeft me dan weer het gevoel wat bij dat personage past :P

Volgens de schrijfgoeroes moet je voor je begint met je roma zelfs per belangrijke persoon een heel cv samen stellen, met naam, hobbies, politieke voorkeur, hoe hij of zij eruit ziet. Vind ik geen slecht idee. Ik haal namen uit telefoonboek of krant ofzo. Ik zoch Chinese namen en heb toen in de Chinese krant gekeken. Of denk aan iemand van vroeger die je kenden en wat van het personage weg heeft. Dan heb je er ook gelijk een beeld bij.

Ik kijk altijd op voornamen.nl of een verwante site. Krijg ik leuke ideeen van.

www.allenamen.nl is ook een goeie. voor Ierse namen: www.namenerds.com/irish/lists.html www.kindernamen.nl voor als je wel de beginletter of het einde van een naam weet maar verder nog niks :P

Het vreemde is: zodra je over iemand schrijft, dan leeft hij al (ook al is het alleen in fantasie), dus heeft hij een naam. Daarom kun je eigenlijk nooit beginnen te schrijven over iemand zonder dat je hem een naam hebt gegeven. Ik begin gewoon met een naam, en als uit het verhaal blijkt dat hij niet zo kan heten, krijgt hij een andere naam, die beter bij hem past. Aan het eind klopt alles.

Telefoonboek is goed idee! Bordewijk haalde voor zijn Bint ook namen uit de Haagse telefoongids, als Van der Karbargenbok, Punselie, Klotterbooke, Bolmikolke. Geweldig toch? En iedereen maar denken dat Bordewijk zo goed was in namen! Vergeet niet dat de connotatie die je zelf bij een naam hebt (een 'Frans' is bij mij een snotterend, wat ziekeliijk iemand, uit mijn jeugd overgehouden). Dat hoeft voor anderen natuurlijk niet zo te zijn. What's in a name, zei de grote bard terecht. Noem een persoon bijvoorbeeld Bard in plaats van Bart. Wat maakt het allemaal uit. Als het verhaal maar lekker leest. Passende namen? Wat zijn dat? Je kan een serie-moordenares bijvoorbeeld best Madeliefje noemen. Ik ken iemand die Adolf Heinrich heette. Van voor de oorlog... Je kan alle kanten op. Maar ik snap dat het lastig is.

Ik weet ze gewoon al van tevoren, ik zoek die namen niet op. Dan raak ik in de war. Gewoon zelf verzinnen, lekker laten borrelen en dan ineens... weet je ze!

Ik kan wel schrijven zonder dat de hoofdpersoon een naam heeft, maar dan wordt het vaak overloos gezij en gehij. Soms weet ik al vanaf het begin hoe een hoofdpersoon gaat heten, soms geef ik een heleboel namen die stuk voor stuk niet passen tot ik er uiteindelijk eentje vind die wel bij de hoofdpersoon past.

Het is moeilijk er een regel of handvat aan te geven. Zoals Marriejeanne zegt, zodra je over ze schrijft leven ze, of ze nu een naam hebben of niet. Een naam is belangrijk, maar niet zo belangrijk als het beeld dat je in je hoofd hebt van je karakter. Hoe de naam ontstaat is voor iedereen en misschien zelfs per verhaal verschillend. Ik heb verhalen waarin de hoofdpersoon wel zes verschillende namen kreeg, die ik aan het einde allemaal verving met een zevende. En er zijn verhalen die geschreven zijn rondom een hoofdpersoon met een dwingende naam, waarbij ik het verhaal zes keer wijzigde om het beter bij de naam te laten passen. DJ, met jouw stelling dat het niet uitmaakt kan ik het niet helemaal eens zijn. Ouders kiezen namen voor hun kinderen en doen dat vanuit hun sfeer, hun levensinstelling. Zo dacht mijn man eraan dat de kinderen later een email adres nodig hebben, en wilde hij geen lastige tekens in de naam 8) , want hij is ict specialist. En mijn speeltuinvriendin noemde haar jongste zoon Roderick, omdat die naam zo prachtig past bij hun adelijke klinkende achternaam. In de speeltuin speelde ook Sem. Zijn moeder had gekeken naar de namen van de kinderen in de klas van haar andere zoontje, en er een gekozen die erbij paste. Die levensinstelling die zorgt voor de naamkeuze vloeit ook door in de opvoeding, Roderick wordt in een andere omgeving grootgebracht dan Sem. De moeder van Sem vind het belangrijk dat haar kind lekker kan ravotten en maalt er niet om dat hij vies wordt. De moeder van Roddy vindt het fijn als haar kind weer schoon de auto ingaat, ze heeft doekjes mee en een andere broek. Vergeet ook de tijd niet. Er zijn momenteel veel Sems op school en haast geen Ronalds, dertig jaar geleden was dat andersom. Rodericken daarintegen zijn er altijd al geweest.

Ik heb er ook last van. Als een personage geen naam heeft, bestaat hij nog niet echt. Meestal zet ik als ik een naam nodig heb, de leuning van mijn stoel lekker achterover en ga filosoferen wat een goede naam kan zijn. Vooral het goede gevoel bij een naam is belangrijk, zoals mooi naar voren komt in de post van Robin. Ik ben nu bezig met een kinderverhaal in eeen middeleeuwse setting. De onderstaande link heeft mij geholpen een paar leuke namen te vinden. http://www.keesn.nl/names/nl1_intro.htm

Hee die ja :) dat zijn grappige namen. Geven jullie ook sommige personages bijv. een middeleeuwse naam, anderen een Ierse naam en anderen een aparte naam? Dat je groepen van namen hebt zeg maar, en elke groep zegt iets over het personage?

Ceridwen schreef: DJ, met jouw stelling dat het niet uitmaakt kan ik het niet helemaal eens zijn. Ouders kiezen namen voor hun kinderen en doen dat vanuit hun sfeer, hun levensinstelling. Het schijnt zelfs dat je aan de namen kunt horen of de ouders welgesteld zijn of niet. In arme wijken zou je vaker lange, fantasievolle kindernamen horen dan in de rijkere buurten. In mijn buurt zijn geen Sems, Patricks Lisa's, maar wel Damions, Ronaldo's, Shaneska's en Naromi's ;). Zelf zoek ik vaak namen op klank (Mwamba, Siowatta), uit popsongs, of kies ik bewust namen die ouderwets aandoen. Namen samenvoegen is ook erg leuk, bijv. een Ronhilda. Zelf ben ik in het bezit van de allermooiste namen ter wereld, want mijn tweede naam is een samentrekking van de namen van mijn pake en beppe (in Friesland heb je vaak een opa en een oma en een pake en beppe, zodat je, als je naar opa en oma gaat niet hoeft te vragen naar welke ;) ) en mijn tweede naam is een samentrekking van die van mijn opa en oma. En het klinkt ook nog eens heel sjiek ;). Soms zoek ik ook op internet naar namen met een betekenis. Cuspid betekent bijv. 'tand' en Eofra (help, ik weet niet eens of ik het goed spel ;) ) betekent 'elf'. Namen omdraaien kan soms ook heel leuk zijn (neem bijv. de hond die Castor heette en mijn schoonmoeder over het grind meesleurde ;) )

Ín het werkelijke leven wordt er over een naam nagedacht, en de naam moet vaak worden verklaard. Of modieus zijn. Maar in een roman kan je echt alle kanten op. Je geeft zelf voorbeelden van de werkelijkheid, Ceridwen. Rekening houden met een emailadres. Jemig, wel erg vooruitdenkend... De volgende mogelijkheden: 1. In een kinderverhaal de koning 'Piet' noemen. 2. Een verlopen sujet in een roman Baron Gerard. 3. Gebruik maken van namen (in een film van Clint Eastwood heet een vrouw Echo. Wanneer Clint de naam niet verstaat zegt ze nogmaals 'Echo'. Dit meerdere keren in de film. Hilariteit). 4. Bijnamen zijn leuk: Karel de Dikke, Johanna de Waanzinnige. Koning Willem Bier. 5. Allitererende namen zijn ook aardig: Karel Kneus, Hendrik Hennetaster. 6. Denk aan bekende mensen: Koos Joling, Karel-Klaas Balkenende. Wat geven die namen aan? 7. Noem eens een personage Judas en kijk wat dat met het verhaal doet... Kortom: Je kan nog steeds alle kanten uit.

Natuurlijk kan je met je namen in een boek alle kanten op, dat zal ik niet ontkennen. Maar het wordt er niet aannemelijker op als je achtiende eeuwse amsterdamse upperclass dame ineens ´Beauty´heet, en een meisje met de naam Trui heet was in de jaren vijftig vast heel hip maar nu een tikje sneu. Deze voorbeelden zijn natuurlijk grote stappen snel thuis. Maar het werkt ook subtieler, er zit een hele achtergrond bij die namen, die jij, als mens en als schrijver, bewust of onbewust aanvoelt. Voeg daarbij dan nog je eigen gevoel over namen, je haalt zelf een snotterend jochie met de naam Frans aan, ah gos, ik zie hem zo staan met die snottebriebel, en dan heb je een hele stapel redenen waarom de ene naam wel en de andere naam niet past. Daarom is het soms zo moeilijk. Ik wil ook niet zeggen dat je er niet mee kan spelen. Misschien heeft de achtiende eeuwse dame wel Beauty, en blijkt ze de dochter van een piratenkapitein, en is Trui de dochter van een heel hip Amsterdams yuppie echtpaar. Met andere woorden, als jij zegt, wat maakt het uit, dan zeg ik veel.

(ik had trouwens twee pakes en twee beppes :nod: het klinkt ook zo lief he! )

Zelfs Arthur is toeval. Het was de eerste naam die in me opkwam toen mijn maatje vroeg hoe mijn personage eigenlijk heette, want alleen zijn achternaam was bekend. RPG doet dat met je ;) Ik had trouwens ook een pake <3 En Trui is een schaap :P

Ja, dat herken ik de naam volgt rap op de rest of is er zelfs eerder dan het verhaal, bijvoorbeeld bij: Theresa zoekt een man. Ik schud hem als een goochelaar uit m'n mouw. Hij is er gewoon, en het zijn soms namen die ik geen jaren heb gehoord. Nu pieker ik me al weken rot over de namen van de twee hoofdpersonages van mijn nieuwe verhaal ik kom er niet echt verder mee: Ava en Silver, maar nee, hun karakters ontrollen niet echt uit de klank van hun namen. Met zo'n lang verghaal waar je misschien jaren over schrijft moeten die namen ook echt leuk blijven. Trouwens net als je eigen naam die hoort ook je leven lang bij je.

Ik heb er ook last van. Als een personage geen naam heeft, bestaat hij nog niet echt.

Inderdaad. Soms is een tijdelijke naam als "moeder" of "de directeur" ook wel goed. Maar een echte naam biedt ook meer ruimte tot ontplooiing.

Daarom moeten sommige personages ook juist géén naam hebben. Dan weet je dat ze op de achtergrond spelen of zomaar even langskomen.

Jeetje, wat een boel herkenning. Bedankt voor de tips en websites. Wanneer ik een verhaal anno 2008 zou schrijven, dan zou het veel makkelijker zijn, maar ik 'moet' voorlopig bijna 500 jaar terug in de tijd en na de zoveelste Jean (het speelt zich af in Frankrijk) was de inspiratie even weg. Ook daarvoor zijn oplossingen via allerlei genealogie-sites, dus het komt vast goed.

Jeetje, wat een boel herkenning. Bedankt voor de tips en websites. Wanneer ik een verhaal anno 2008 zou schrijven, dan zou het veel makkelijker zijn, maar ik 'moet' voorlopig bijna 500 jaar terug in de tijd en na de zoveelste Jean (het speelt zich af in Frankrijk) was de inspiratie even weg. Ook daarvoor zijn oplossingen via allerlei genealogie-sites, dus het komt vast goed.

En Pierre dan? :D Succes Zjaan, met het zoeken naar geschikte namen, je hebt jezelf een mooie uitdaging opgelegd! Er worden inderdaad al veel tips gegeven hierboven. Ik heb zelf ook altijd wel een naam nodig om een personage echt goed voor me te kunnen zien en haal mijn inspiratie eigenlijk vooral uit dagelijkse dingen (vrachtwagens die voorbij rijden met grote familienamen op de aanhanger, mensen die elkaar roepen op straat, een moeder die haar kind streng toespreekt in de supermarkt etc.), maar ik kan me voorstellen dat je daar niet veel aan hebt als je op zoek bent naar Franse namen van 500 jaar geleden ;) .

Zjaan, is deze site wat voor je? http://www.s-gabriel.org/names/french.shtml Daar staan een boel Franse namen op uit het einde van de middeleeuwen.

Zjaan, is deze site wat voor je? http://www.s-gabriel.org/names/french.shtml Daar staan een boel Franse namen op uit het einde van de middeleeuwen.

Hee, Waus!! Bedankt voor deze fantastische tip. Ik had al eerder gezocht, maar deze dus nog niet eerder ontdekt. Het is dat ik getrouwd ben (en nog een aantal andere drempels heb), maar anders had ik je virtueel gezoend!

Alsjeblieft Zjaan, blij dat het je helpt :) zoeken op Google met 'medieval French names' levert trouwens nog een of twee sites op, geloof ik.

Ik heb waarschijnlijk alleen via de franse google gezocht. In elk geval nogmaals dank.