Die bestaat niet!!!

Mulisch schreef bij de dood van van 't Reve, dat hij van 't Reve geen geweldige schrijver vond. Raar antwoord misschien maar ik hoop dat je begrijpt wat ik hiermee wil zeggen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Literair http://www.trouw.nl/degids/schrijf/article712668… http://www.literairvertalen.org/?option=content&t…

Het is nou net of ik een mop moet uitleggen; dat is ook zo moeilijk. Nou ja, ik doe een poging: als de ene literaire schrijver al van de andere literaire schrijver vindt, dat hij geen literatuur zou schrijven! Verder ga ik niet. Ja, toch! Nog zoiets! Wij, kinderboekenschrijvers, worden ook niet voor vol aangezien. Da's te min. Dat kan iedereen! Ik ervaar dat uit eigen kring. Toen ik vertelde dat ik een verhaal naar de Flanderswedstrijd toe zou gaan sturen, vertelde iemand die zelf schrijft, dat hij die leeftijd te boven was. Dat was "au!". Dwaal ik nou erg af?

Maar dat is mijn persoonlijke mening, Lúthien. Anderen denken daar misschien anders over.

Hoezo, fantasy geen literatuur? Alleen omdat het niet in deze wereld speelt? Kom nou.

Ja, dat klopt. Dat heb ik ook altijd ervaren. Dat wat Lúthien zegt en wat Pluisebol stelt. Je leraar Nederlands bepaalde of het literair was en wij worden als kinderboekenauteurs niet voor vol aangezien. Maar je hebt diegene toch wel nadrukkelijk uitgelegd dat hij/zij het fout heeft? Literair wil niet per definitie zeggen dat het dus goed is. Kom nou! Alsof het alleen maar om aanzien gaat. Wij kennen toch allemaal heel goede kinderboekenauteurs? Ik las vroeger voor mijn lijst lekker expres werken die op het randje zaten. Ik moest het zelf ook nog een beetje leuk vinden.

Ik heb op het VWO iets van zes fantasyboeken gelezen en evenzoveel thrillers (je moest een themamap maken met drie boeken en een schrijversmap ook met drie boeken). En mijn docente was echt niet zo van "doe maar wat", die wist echt wel dat ik me er niet makkelijk vanaf maakte of zo. Ik denk dat literatuur vooral te maken heeft met de diepgang van het verhaal, en hoe dat wordt overgebracht.

Diepgang, gelaagdheid, karakterontwikkeling, structuur, woordkeus, originaliteit, vertelkunst, spanningsboog, onverwachte plot versus plat, vlak, eendimensionaal, karakterkarikatuur, cluché's, alledaags woordgebruik, platgetreden paden, voorspelbaarheid, achterelkaardoorvertellenzonderemotionelevalleienoftoppen. Welke serie is literatuur en welke lectuur? (Dit natuurlijk met uitzondering van de verhalen/boeken voor mensen die - om welke reden ook - lezen moeilijk vinden. Die discussie hebben we hier al eens gehad.) Literatuur is niet per definitie elitair. Sprookjes en sagen bijvoorbeeld horen ook bij literatuur en iedereen kent Roodkapje, Sneeuwwitje, het vrouwtje van Stavoren en al die andere verhalen. Kinderboeken kunnen zowel literair als niet-literair zijn. Leerkrachten bepalen niet wat literatuur is. Zij hebben bepaalde stramienen/patronen volgens welke ze een verhaal langs de lat leggen en dan krijgt het een oordeel. Net zoals bij auto's gebeurt, om maar weer eens een vreemde vergelijking te maken. De een is een bolide en de ander een karretje. Deze discussie hebben we al vaker gehad, Lúthien. Misschien het forum eens doorspitten? Of weet iemand nog de titel van een onderwerp hierover?

volgens mij was het iets van lectuur vs literatuur... doe mij maar lectuur, ik doe niet zo moeilijk. ;)

Bij literatuur moet ik altijd gelijk aan die ellenlange lijsten van school denken. Ik had allevier de talen, in totaal 60 boeken dus. Gedwongen lezen is helemaal niet leuk!

Kon je dan geen boeken uitkiezen over onderwerpen die je interessant vindt? Of stonden die niet bij de 'goedgekeurde' boeken? :?

Nou, ik koos Sherlock Holmes dus. En verhalen van A.Edgar Poe. Bepaalde Agatha Christieboeken. Toon Kortooms (omdat ik die zo grappig vond schrijven). Op het randje van literatuur. Maar wel leuk!

Ik begrijp nog steeds niet waarom mensen blijven volhouden dat literatuur moeilijk en vervelend is. Jan Wolkers schrijft literatuur. Iedereen leest hem. Jan Cremer schrijft (schreef) literatuur. Iedereen leest (las) hem. Guus Kuijer, Astrid Lindgren, Annie M.G Schmidt schrijven (schreven) kinderliteratuur. Die boeken liggen in alle klassen van de Nederlandse basisscholen. En maar zeggen: het is zo moeilijk. Dat is toch helemaal niet waar.

Hé ... Guus Kuijer ook? Haha, ze zeiden bij het Algemeen Dagblad dat het genre van mijn boek bij dat van Guus Kuijer lag. En de stijl bij Carry Slee. (Ik hoop echt dat ze het compacte schrijven bedoelen en niet de clichés).

En kinderboeken verpakt in een volwassenroman bijvoorbeeld? Gullivers reizen? Anne Frank? Wonderlijke nachten? (Over een kabouter, van Gotfried Bomans). Erik of het Klein Insectenboek? (Ook van Bomans). Kunnen kinderen én volwassenen lezen.

Er moet iets grondig mis zijn met ons schoolsysteem, dat mensen "literair" associëren met "gedwongen lezen" en "vervelend". Het moet toch mogelijk zijn ook aan jongeren in de leeftijf 15-18 duidelijk te maken dat er makkelijk en moeilijk plezier bestaat, en dat het soms buitengewoon de moeite loont om de laatste van die twee na te streven? Natuurlijk leest J.K.Rowling sneller weg dan Jane Austen, maar Austen is zoveel rijker en dieper dat het eeuwig zonde zou zijn als volwassenen haar in de kast laten staan. Wat is literatuur? Dat zijn die boeken die meer te maken hebben met Milton, Austen, Joyce, Couperus en Goethe, dan met Agatha Christie, Michael Crichton, Appie Baantjer en Robert Jordan. Meer kan ik er niet van maken. You'll know it when you see it. De lijst van mariejeanne komt een eind in de richting. Ps. Lúthien, de fabel dat fantasy geen literatuur is wordt verspreid door mensen die geen Mervyn Peake, John Crowley en David Lindsay hebben gelezen, en het bestaan van Lewis Carroll voor het gemak even vergeten. Evenals realistische literatuur bevat fantasy zowel goede als slechte boeken; de boeken die goed zijn of dat tenminste pogen noemen we literatuur.

Lewis Carroll, van Alice in Wonderland? Nou? Kinderboek én volwassen boek! Kan gewoon allebei. Ik vind literatuur een kwestie van smaak. Al heeft iemand 'hoogstaande literatuur' geschreven, dan nog, ik lees het alleen maar als ik het leuk vind. Er moet 'iets' in gebeuren. Iets moet me raken.

Jawel, die Lewis Carroll. :) Het interessante van fantastische literatuur, wanneer die teruggrijpt op schrijftradities ouder dan de roman, is dat het onderscheid tussen kinderboek en volwassenenboek wordt overstegen. Carroll is daar een goed voorbeeld van, maar wat recenter bijvoorbeeld ook de Earthsea-boeken van Ursula K. LeGuin. (Je enthousiasme over Erik kan ik helaas niet delen. Ik heb het laatst gelezen en ik vond het buitengewoon oppervlakkig.)

Ja, nou ja. Ik schrijf dan ook expres kinderboeken. Zo goed als Lewis Carroll zou ik wel willen worden natuurlijk. Maar ja, toekomstmuziek!! Alice in Wonderland is echt goed, dat weet ik.

Mara, als kinderboek is Erik misschien inderdaad best geslaagd. Maar Bomans wil ook een satire schrijven voor volwassenen, alleen, ja, dat ligt er allemaal ZO dik bovenop dat je er al snel moe van wordt. Erik zou er denk ik een stuk beter van worden wanneer het herschreven was als kinderboek - en niet omdat de criteria voor kinderboeken lager liggen dan voor volwassenenboeken, maar omdat de 'volwassen' laag van het boek simpelweg het mins geslaagd is. We raken nu wel erg van het onderwerp van de tekst af, maar ik bedenk even een Nederlandse kinderboekenschrijver die tegelijkertijd goede literatuur schrijft: Toon Tellegen. De eenzaamheid van de egel is bijvoorbeeld beter dan het allermeeste wat hier in Nederland als literatuur verschijnt. :) Rudolf, waarom is het jammer als er gemeten wordt met strenge maten? Alleen dan zet je mensen ertoe aan om echt goed te gaan schrijven, lijkt me?

Nou, als ik de houding van de jeugd tegenover literatuur ziet hoop ik in ieder geval dat de boeken die ik probeer te schrijven nooit als literatuur worden genoemd xD

@ rudolf: Je schrijft: "Volgens mij is Nederland het enige land waar er zo kinderachtig wordt gedaan. Alles moet maar literair zijn en als het niet aan die elitaire norm voldoet, is het meteen waardeloos. Jammer. Wat dat betreft kan er nog veel geleerd worden van het buitenland." Hoezo kinderachtig? Ik dacht dat ik juist had geprobeerd uit te leggen dat literair en elitair niet per definitie gelijk zijn. En hoezo "meteen waardeloos"? In welk opzicht? En dan ben ik nog benieuwd wat we van het buitenland kunnen leren?