Hoofdstukken

In mijn langste verhaal doe ik ongeveer om de 15/20 a5'jes een nieuw hoofdstuk. Gaat vooral op gevoel. Dan is er weer een grote gebeurtenis geweest, maar soms is dat al op 8/9 a5'jes.

Het is heel verschillend. In het dikke boek dat ik het laatst las, was elk hoofdstuk rond de 10 pagina's A5 groot. Net zo goed heb ik boeken gelezen van 500 pagina's die uit zes hoofdstukken bestonden. Ik denk dat het belangrijk is om gebeurtenissen af te bakenen, als er letterlijk 'een nieuw hoofdstuk' begint, maak daar dan gebruik van en begin dan met een nieuw hoofdstuk. Je kunt dit naar wens indelen. Extreem voorbeeld: Een bruiloft kan een hoofdstuk beslaan, de wittebroodsweken een volgend, de geboorte van het eerste kind weer een volgend,etc. Of, naar gelang het verhaal het toelaat, kan het volledige huwelijk tot aan de echtscheiding een hoofdstuk beslaan, en de periode daarna als nieuw hoofdstuk. Het is maar net hoe het in je verhaal past.

Vijfhonderd pagina's opgedeeld in zes hoofdstukken vind ik belachelijk. Ik wil altijd een hoofdstuk uitlezen en als ze zo lang zijn lukt dat praktisch nooit, lijkt me heel irritant!

Hoofdstukken zijn bundelingen van scènes. Meestal worden hoofdstukken afgebakend in tijd, al is dit geen vereiste. Een hoofdstuk kan ook perfect 1 enkele scène zijn. Wat is een scène dan? Een scène bestaat uit twee noodzakelijke dingen: Informatie en Ontwikkeling. Als de scène één van deze twee ontbreekt, is ze geen scène en kan je ze beter schrappen.

In mijn opzetjes en schema streef ik erna 500 a 1000 woorden per hoofdstuk te schrijven. Lukt niet altijd. Later met herschrijven deel ik soms hoofdstukken opnieuw in, naar 500 a 1000 woorden. Ik maak wel scenes en meestal zitten er 2 a 3 scenes in een hoofdstuk. Ik baken hoofdstukken niet altijd af in tijd en gebeurtenissen. Soms bouw ik bewust spanningsbogen op door op een spannend moment te stoppen, en over te zappen naar een ander hoofdpersoon. Om in het volgende hoofdstuk weer verder te gaan bij persoon A.

Hee, dat zijn opvallend kleine hoofdstukken, Nenko. Waarom heb je hiervoor gekozen?

1000 woorden vond ik best veel voor een hoofdstuk. In boeken die ik een jaar geleden vergelijk, leken de hoofdstukken ook zo kort. Het zal wel aan chicklitstijl liggen dat de hoofdstukken zo kort zijn.

-

Ja, dat zal dan misschien aan het genre liggen. Maar een hoofdstuk van 1000 woorden is ongeveer 4 pagina's in een boek en dat vind ik toch niet veel.

Dat vind ik inderdaad heel erg kort, het zal inderdaad aan het genre liggen. Ik heb eens wat willekeurige hoofdstukken van mezelf bekeken en zit gemiddeld op 15.000 woorden per hoofdstuk.

Ik kom op tussen de 2000 en 5000 woorden, bij mij verschilt het echt heel sterk (en soms dus die uitschieters met maar 1000).

het boek dat ik nu lees telt ongeveer 20-30 bladzijden per hoofdstuk. Net iets te veel vindt ik, want inderdaad, ik wil een hoofdstuk ook altijd uitlezen maar soms duurt dit tergend lang. Niet dat het verhaal saai is ofzo, maar gewoon chillen een kwartiertje lezen lukt dan niet. Een halfuur - 45 minuutjes lezen is dan de boodschap. De meeste boeken hebben denk ik zo'n 10-15 bladzijden per hoofdstuk. Dat is ideaal. "eventjes lezen" (1 hoofdstuk) of een in een uurtje er 2 of 3 hoofdstukken door rammen. Maar ja da's een kwestie van smaak. Heb je veel te vertellen, aarzel niet om een hoofdstuk een paar bladzijden langer te laten duren. Is het hoofdstuk naar jou gevoel minder belangrijk en wat aan de minder interessante kant? tja laat een paar bladzijden weg.

Mijn hoofdstukken zijn ook zo tussen de 2000 en 5000 woorden, maar ook wel eens veel korter. Mijn kortste was nog geen 400 woorden. Die besloeg natuurlijk maar één scene en was bedoeld als een spannend intermezzo. Ik heb wel eens een boek gelezen, waarin elk hoofdstuk verteld werd door een ander personage. Het kortste hoofdstuk daarin was slechts één woord! Ik meen dat het een boek van Graham Swift was. De titel kan ik me zo gauw niet herinneren. Maar hoe je besluit dat een hoofdstuk 'af' is? Voor mij is het kwestie van gevoel. Ik zou het niet kunnen uitleggen.

Ik vind eigenlijk tien tot vijftien pagina's per hoofdstuk wel lekker, maar dat moet natuurlijk maar net in je verhaal passen. Die lengte is echt een "ik lees een of twee hoofdstukken en dan ga ik maffen" lengte ;)

het ligt natuurlijk aan hoofdstuk tot hoofdstuk. Je kunt bijvoorbeeld in één hoofdstuk een aanval beschrijven. Van het punt dat ze de tank zien tot het punt dat ze de tank vernietigd hebben en weer op pad gaan. Het zou raar zijn om ze eerst nog een paar bladzijden op pad te sturen, dan een nieuw hoofdstuk beginnen, nog eventjes op pad te sturen en dan god weet wat. Maar indd, dit gebeurd denk ik vooral gevoelsmatig.

Als ik lees vind ik het prettig om leessprintjes te kunnen trekken. Dat kunnen hoofdstukken zijn of het kunnen allinea's zijn, soms met een extra witregel of met een asterisk van elkaar gescheiden. Hoe lang die sprintjes zijn heeft met het soort verhaal te maken, is dat het ritme van een verhaal?

pas als ik alles heb geschreven, stel ik een soort schema op om het in hoofdstukken te verdelen en vaak blijken er dan al "natuurlijke" hoofdstukken in te zitten, die slechts nog een beetje aanpassing behoeven om werkelijk hoofdstuk te kunnen laten zijn. En dan blijkt ieder hoofdstuk zo gemiddeld 15 bladzijden te zijn. Dat indelen van hoofdstukken is voor mij ook het leuke puzzelen met een manuscript.

Ik verkies heel korte hoofdstukken van vier tot zes pagina’s. Telkens ik een sprong in de tijd maak of op een ander personage overschakel, begin ik een nieuw hoofdstuk. Ik denk dat dat vooral te maken heeft met mijn eigen manier van lezen. Meestal lees zelf heel traag en in brokjes van pakweg een kwartier, zulke korte hoofdstukjes laten me toe op korte tijd toch een afgerond geheel te lezen. Bovendien houden ze het tempo van het boek goed hoog.

aangezien dit over hoofstukken gaat voeg ik mijn vraag hier maar aan toe: meestal vallen er "natuurlijke" hoofdstukken in mijn schrijven. Dit keer niet. En heb ik problemen bij het herschrijven: kan geen hoofdstukken indelen. Het is een groot verhaal (wel 280 bladzijden) geworden. Ja, er zitten verschillende scenes in, maar sommigen lang, sommigen kort. Ik worstel. Alles is klaar, alles is geschreven, maar toch ook weer niet want ik kan geen hoofdstukken vinden. Is het mogelijk om slechts enkel met witregels duidelijk verschillende scenes aan te geven en rustpozes voor de lezer in te lassen? Enfin, vraagje: is het vervelend om een boek zonder hoofdstukken te lezen? Wat vinden jullie?

Het was mij opgevallen toen ik een tijdje terug wat boeken doorspitte, dat er geen hoofdstukken waren. Ik ben daar wel voor moet ik zeggen. Het boek waar ik nu mee bezig ben zal ook geen hoofdstukken hebben. Het heeft geen nut! Het is natuurlijk anders als het een boek is waar mensen regelmatig in teruglezen. Dan is het handig een index te hebben.

oh gelukkig Ellis, op de een of andere manier zit ik "vast" in hoofdstukken

ik doe dat geloof ik op gevoel.

Hoi Sabarinde Ik lees nu een boek zonder hoofdstukken en mij stoort het wel. Je kunt nergens denken: nu ben ik er even klaar mee, hier heeft de schrijver een pauze ingebouwd, want je ziet altijd meteen weer waar en hoe het verdergaat (ook na een witregel). Daarom ben ik voor hoofdstukken.

Ik heb boven elk hoofdstuk neergezet: Hoofdstukje. Dan ga ik dat later wel vullen. Anders ga ik gekke dingen neerzetten omdat er iets móét staan ... ;)

Ik denk dat de lengte van hoofdstukken ook verschilt per stijl. Kinderboeken heb ik acht tot twaalf pagina's per hoofdstukken. grote mensenboekken, twaalf tot vijfenveertig pagina's per hoofdstuk. In ieder geval laat ik elk hoofdstuk eindigen met een vraag, het einde van een gebeurtenis of als ze na een lange reis ergens aangekomen zijn. :smirk:

45 pagina's voor 1 hoofdstuk ????

Als het vijf hele lange uitgebreid geschreven scènes zijn :D

Ik doe het net zoals Rietje, op gevoel Als ik denk dat het hoofdstuk klaar is, begin ik aan de volgende. Trouwens geen idee waarom ik dat doe. :confused:

Ik heb er nog nooit zo over nagedacht, maar volgens mij ontwikkelt een hfdstk zich vanzelf, door het afsluiten van een gebeurtenis. Maar waar ik nu mee bezig ben, sluit ik eigenlijk niets af in gebeurtenissen, maar in tijdsperiodes die soms lang zijn of soms in één zin twee jaar later staan. dat kan ik dan geen hfdstk noemen. Misschien een intro voor het volgende, dat wel. Jeetje, nu ik daarover nadenk weet ik niet hoe ik dat ga oplossen.

N.a.v. het vorige rolde er plotseling zomaar een column uit mijn vingers. Ik heb hem meteen opgestuurd naar de pers. Ik ben benieuwd. Jaja, hoofdstukken, scenes, je kunt er alle kanten mee op.