in een boek voor volwassenen mag voor mij best af en toe iets staan dat de meeste lezers op zullen moeten zoeken. Er is al genoeg taalverarming. Dat wordt er niet beter op als schrijvers alleen nog maar de woordenschat mogen gebruiken die vrijwel iedereen beheerst.

Met 99% zal deze redacteur niet bedoelen dat het 99 van de 100 Nederlanders zijn (...) Het zal meer een uitdrukking zijn dat het heel veel Nederlanders zijn - volgens deze redacteur - die deze uitdrukking niet kennen.

Het allereerste wat me te binnen schiet: Je mooier voordoen dan je bent, of protserig op wat jij denkt in het leven gemaakt te hebben?

In hetzelfde licht wordt mij af en toe gevraagd bepaalde woorden te veranderen omdat de gemiddelde lezer die niet kent. Zoals "Ze kon hem niet velen" en "hij had het er niet op begrepen". Zucht.

‘Nou, je hebt hem een eind uit de broek laten hangen.’ Hij staarde begerig naar de chocolade en vergreep zich aan drie bonbons tegelijk.

Niks tegen de uitdrukking op zich, maar het samenvallen van iets uit je broek hebben hangen en begerig staren is misschien wat onfortuinlijk. ;)

In mijn verhaal komt nog een wellicht wat minder bekende uitdrukking voor:

‘Nou, je hebt hem een eind uit de broek laten hangen.’ Hij staarde begerig naar de chocolade en vergreep zich aan drie bonbons tegelijk.

Wat denkt een man, als een vrouw dit tegen hem zegt, en hij het moment mist dat zij begerig naar de chocolade kijkt?

Als het uit de context duidelijk is wat er bedoeld wordt, kun je het rustig laten staan. Het tweede citaat vind ik minder duidelijk. Hoewel dat waarschijnlijk ook wel uit de tekst is op te maken.

Citaat: ‘Nou, je hebt hem een eind uit de broek laten hangen.’ Hij staarde begerig naar de chocolade en vergreep zich aan drie bonbons tegelijk. Dat heeft vast iets met uitgepakt te maken. Vroeger werd er weleens gezegd: 'Jij hebt goed uitgepakt' door een gast die een beetje te overdreven gefêteerd werd in zijn/haar ogen.