Wat maakt een boek een goed boek?

Het genre op zich maakt mij niet eens veel uit, ik lees eigenlijk alles wel, net een vuilnisbak wat dat betreft ;) . Een goed boek is niet te definieren aan de hand van schrijfstijl, plotopbouw, genre of wat dan ook. Dat is voornamelijk toch smaak-gerelateerd. Als een boek in staat is om de lezer een aantal uren plezier te bezorgen door spanning, humor, diepgang of dramatiek, dan is het m.i. een goed boek. Wat mij betreft is de literaire wereld wat dat betreft niet veel anders dan die filmwereld of de televisiewereld: het dient als vermaak. Het is amusement. Op welke manier dan ook. En als het amuseert, dan is het goed.

Ik vraag me af, wat voor jullie een boek tot een goed boek maakt? Is dat het plot, het hele verhaal, de personages, het literaire gehalte, de kunst van het schrijven, iets anders of alles bij elkaar. Als je kiest voor alles bij elkaar wat is dan het meest belangrijker onderdeel? Het leek me leuk en interressant om de meningen hier te pijlen.

Een goed boek lees ik snel en wel een paar bladzijden door voor ik het weg zou leggen. Het hele verhaal is het geraamte van wat de schrijver heeft verzameld en in de juiste volgorde heeft gezet. Daarin horen dus het plot en de personages.

Ik vraag me af, wat voor jullie een boek tot een goed boek maakt? Is dat het plot, het hele verhaal, de personages, het literaire gehalte, de kunst van het schrijven, iets anders of alles bij elkaar. Als je kiest voor alles bij elkaar wat is dan het meest belangrijker onderdeel? Het leek me leuk en interressant om de meningen hier te pijlen.

Een goed boek lees ik snel en wel een paar bladzijden door voor ik het weg zou leggen. Het hele verhaal is het geraamte van wat de schrijver heeft verzameld en in de juiste volgorde heeft gezet. Daarin horen dus het plot en de personages.

Een goed boek: de schuldige aan alles wat ik in de keuken laat aanbranden of van mijn vloeken als er wordt aangebeld.

Ik vraag me af, wat voor jullie een boek tot een goed boek maakt? Is dat het plot, het hele verhaal, de personages, het literaire gehalte, de kunst van het schrijven, iets anders of alles bij elkaar. Als je kiest voor alles bij elkaar wat is dan het meest belangrijker onderdeel? Het leek me leuk en interressant om de meningen hier te pijlen.

Ik lees veel reacties vanuit de lezer: een boek dat je grijpt, dat blijft hangen, dat je nogmaals wilt lezen etc. Allemaal waar, maar volgens mij als je het hebt over een 'leuk' boek. Niet over een 'goed' boek. Een goed boek is wel degelijk te definiëren volgens mij, onafhankelijk van smaak. Dat zit hem idd in plot, opbouw, schrijfstijl, woordkeuze, karakterontwikkeling etc. Je kunt je bij ieder verhaal - want ik moet mezelf corrigeren, het gaat hier om een goed verhaal ( een goed boek herken je aan het feit dat het na een keer lezen niet uit elkaar valt) - je afvragen of het plot waterdicht is, of de woorden goed zijn afgewogen, of personages verhaaltechnisch logisch handelen, en of iedere alinea gerechtvaardigd is. En zijn er nog veel criteria. En met al die criteria moet je dan proberen een leuk verhaal te schrijven. En dan is de vraag of het verhaal blijft hangen. Bij de een wel, de ander niet. Afhankelijk van smaak en interesse. Het beste voorbeeld van een slecht verhaal dat wel leuk is - al moet ik mij beroepen op bronnen, want ik heb het niet gelezen - is de vijftig tinten-serie. Ik begrijp dat het verschrikkelijk slecht is, maar wel leuk. En dan heb je dus ook een bestseller, maar nog geen goed verhaal.

O, en het belangrijkste onderdeel volgens mij is: weten waar je mee bezig bent.

Ik lees veel reacties vanuit de lezer: een boek dat je grijpt, dat blijft hangen, dat je nogmaals wilt lezen etc. Allemaal waar, maar volgens mij als je het hebt over een 'leuk' boek. Niet over een 'goed' boek. Een goed boek is wel degelijk te definiëren volgens mij, onafhankelijk van smaak. Dat zit hem idd in plot, opbouw, schrijfstijl, woordkeuze, karakterontwikkeling etc.

Ik ben het niet met je eens. Een boek moet me raken, dat maakt het goed of niet goed. Als lezer maakt het me niet uit hoe de schrijver dit bereikt. Literatuur is geen wetenschap, het is emotie.

[quote=Johanv]

Ik ben het niet met je eens. Een boek moet me raken, dat maakt het goed of niet goed. Als lezer maakt het me niet uit hoe de schrijver dit bereikt. Literatuur is geen wetenschap, het is emotie.

Daarover zijn we het wel eens hoor. Maar dat is benaderd vanuit de rol van lezer. Uiteraard moet een verhaal raken, buiten kijf. Wat ik wil zeggen is dat je als schrijver een koffer gereedschappen hebt om dat te bereiken. Het toepassen van Die gereedschappen zorgt ervoor dat een verhaal goed is of niet. Maar de lezer zal niet merken dat je die gereedschappen hebt gebruikt. Een lezer zal het daarentegen wel degelijk merken als je ze niet hebt gebruikt. Maar zelfs als je ze gebruikt hoeft een lezer je verhaal nog niet te waarderen, al is je verhaal schrijftechniach gezien gewoon goed. Als ik een goed verhaal schrijf qua plot, karakterontwikeling etc over voetbal, maar jij houdt niet van voetbal, zul je het wellicht wegleggen omdat jet het niet leuk vindt. Dat zegt niets over de kwaliteit. Het oordeel van de lezer is dus geen graadmeter voor de kwaliteit van een verhaal.

Het oordeel van de lezer is dus geen graadmeter voor de kwaliteit van een verhaal.

Het oordeel van de lezer is de enige graadmeter voor de kwaliteit van een verhaal :) Als schrijver lever je een dienst die valt of staat bij het oordeel van de ontvanger. Het is hetzelfde als koken. Als je alleen voor jezelf kookt, is alleen jouw oordeel over het voedsel belangrijk. Maar als kok in een restaurant is de mening van de gasten heel belangrijk. Als je niet lekker kookt, komt er niemand. Het feit dat een schrijver zijn eigen verhaal 'goed' vindt is dus niet zo relevant als hij het schrijft om door anderen gelezen te worden. Want wat is het alternatief? Boos worden omdat de lezer niet inziet dat jouw verhaal eigenlijk heel goed is? En nee, niet iedereen vindt hetzelfde 'lekker' of 'goed'. Er is dus ook niet zoiets als 'absoluut' goed of slecht.

Daarover zijn we het wel eens hoor. Maar dat is benaderd vanuit de rol van lezer. Uiteraard moet een verhaal raken, buiten kijf. Wat ik wil zeggen is dat je als schrijver een koffer gereedschappen hebt om dat te bereiken. Het toepassen van Die gereedschappen zorgt ervoor dat een verhaal goed is of niet. Maar de lezer zal niet merken dat je die gereedschappen hebt gebruikt. Een lezer zal het daarentegen wel degelijk merken als je ze niet hebt gebruikt.

Iris Murdoch is een van mijn favoriete schrijvers, ooit over haar gelezen dat ze misschien wel zo goed was omdat ze niet kon schrijven. Waar of niet waar, dat laat ik maar even in het midden. Het blijft dus lastig. Nog lastiger, wat werkt bij de ene schrijver werkt niet bij een ander. Je moet je eigen stem kunnen vinden.

Als ik een goed verhaal schrijf qua plot, karakterontwikeling etc over voetbal, maar jij houdt niet van voetbal, zul je het wellicht wegleggen omdat jet het niet leuk vindt.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik haat voetbal en wielerwedstrijden, en ik heb een hekel aan reisverhalen. Maar in mijn top tien van de meest spannende boeken en films draait alles om voetbal, wielrennen en een familie die op reis gaat. Als jij erin slaagt een verhaal te schrijven met alles erop en eraan wat je van een goed verhaal mag verwachten, dan maakt het niet uit of het hoofdpersonage een actieve voetballer, een reisfanaat of een beerruimer is (van dat laatste hou ik ook niet). Een getalenteerde schrijver verstaat de kunst om je aversie tegenover een bepaald onderwerp opzij te zetten en je te boeien door de ontwikkeling die de personages mee maken. Neem nu de modewereld. Voor mij is dat wereldje een groot bekakt gedoe, een legertje verwaande kwasten. Als ik het woord modebewust hoor keert mijn maag, en het is me een raadsel waarom iemand zich laat gezeggen wat hij of zij moet dragen en wat bijvoorbeeld de modekleuren dit jaar zijn. Nochtans heb ik weinig afleveringen gemist van de televisiereeks House of Eliot. Alles draait om mode en modeontwerpsters, en het merendeel van de tijd speelt zich af in een naaiatelier. http://www.imdb.com/title/tt0101123/

Als ik een goed verhaal schrijf qua plot, karakterontwikeling etc over voetbal, maar jij houdt niet van voetbal, zul je het wellicht wegleggen omdat jet het niet leuk vindt.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik haat voetbal en wielerwedstrijden, en ik heb een hekel aan reisverhalen. Maar in mijn top tien van de meest spannende boeken en films draait alles om voetbal, wielrennen en een familie die op reis gaat. Als jij erin slaagt een verhaal te schrijven met alles erop en eraan wat je van een goed verhaal mag verwachten, dan maakt het niet uit of het hoofdpersonage een actieve voetballer, een reisfanaat of een beerruimer is (van dat laatste hou ik ook niet). Een getalenteerde schrijver verstaat de kunst om je aversie tegenover een bepaald onderwerp opzij te zetten en je te boeien door de ontwikkeling die de personages mee maken. Neem nu de modewereld. Voor mij is dat wereldje een groot bekakt gedoe, een legertje verwaande kwasten. Als ik het woord modebewust hoor keert mijn maag, en het is me een raadsel waarom iemand zich laat gezeggen wat hij of zij moet dragen en wat bijvoorbeeld de modekleuren dit jaar zijn. Nochtans heb ik weinig afleveringen gemist van de televisiereeks House of Eliot. Alles draait om mode en modeontwerpsters, en het merendeel van de tijd speelt zich af in een naaiatelier. http://www.imdb.com/title/tt0101123/

Dat ben ik ook met Noek eens. Ik heb boeken (en artikelen) gelezen over onderwerpen die me in eerste instantie helemaal niet interesseerden, maar door de kwaliteit van het verhaal zag ik wat de schrijver zag, namelijk hoe boeiend de onderwerpen waren. Ik heb een enorme hekel aan dierenmishandeling, maar kon het niet helpen om tijdelijk (tijdens het lezen) verliefd te worden op stierengevechten, dankzij Hemingway.

Voor mij is een 'goed' boek een boek dat van het begin tot het einde boeit en waarin ik bij het herlezen nog nieuwe dingen ontdek. Het onderwerp van een verhaal of het genre van een boek, maakt me niet zoveel uit, zolang het verhaal maar geloofwaardig wordt gebracht en de stijl van schrijven me aanspreekt. Tempo vind ik ook erg belangrijk. Als een verhaal te lang voortkabbelt of te vaak 'inzakt', leg ik het ook opzij. Toch vind ik niet dat het dan een 'slecht' boek is. Het is alleen niet mijn soort boek. Ik hou van boeken waarin door middel van stijl en dialogen situaties worden geschetst. Ik hou niet van eindeloze omschrijvingen van uiterlijk van personages of omgeving, tenzij het echt een functie heeft binnen het verhaal. Wanneer een schrijver bladzijden achtereen verhaalt over het uiterlijk van een personage en de jurk die ze aanheeft, irriteer ik me daaraan. Ook haak ik af wanneer er teveel 'uitleg' van de schrijver komt ('Hij handelde zo, want...') of wanneer de schrijver, bijv. in het thrillergenre, op de stoel van de rechter gaat zitten. Zo las ik ooit eens in een boek: 'Hij was een slecht mens, want...'). Uiteindelijk is een boek naar mijn idee pas echt een 'goed' boek wanneer alles technisch perfect in elkaar zit en grote hoeveelheden lezers het 'goed' vinden. Een boek is denk ik pas echt 'slecht' als het de doelgroep niet aanspreekt en het verhaal technisch niet goed in elkaar zit of taal- en stijlfouten bevat.

Een goed boek laat mij in verwarring achter.

Is dat het plot, het hele verhaal, de personages, het literaire gehalte, de kunst van het schrijven, iets anders of alles bij elkaar. Wat is precies het verschil tussen het plot of het hele verhaal? Het verhaal speelt bij mij denk ik voor 40% mee, de personages voor 20% en de schrijfstijl ook voor 40%. Van een 'literair gehalte' weet ik niets, dus daar beoordeel ik een boek ook niet op. Als je kiest voor alles bij elkaar wat is dan het meest belangrijke onderdeel? Toch de schrijfstijl. Ik lees vaak de eerste bladzijde en als ik de manier van schrijven niet mooi vind, haak ik af. De taak van een schrijver is in mijn ogen om ervoor te zorgen dat het onderwerp gaat leven, droge verslagen lees je al genoeg in de krant. Als het verhaal heel knap bedacht is dan maak ik wel een uitzondering, maar dat gebeurt niet zo vaak. Andersom vind ik mooi geschreven verhalen over niets ook niet goed, maar die lees ik dan tenminste nog met meer plezier dan een aaneenschakeling van actie waar niet doorheen te komen is.