Nog een keer 'show and tell' (I am telling you this for the last time)

Zeker nuttige link. Maar als we dan toch bezig zijn, dan zou ik hier nog het schrijfboek van 'Showing and Telling' van Laurie Alberts aan willen toevoegen. Dit is een heel goed boek dat nader ingaat op showing and telling en vooral met veel uitleg en voorbeelden komt.

@Harryhol Ik ben momenteel erg met dit onderwerp bezig. Bedankt dat je dit onderwerp hebt geopend. Er deugt iets niet, althans naar mijn gevoel, aan de manier van implementatie. Mijn definities: TELL = Instruction. De schrijver zegt wat de lezer ervan moet vinden, voelen, etc. Hij laat geen ruimte voor nadenken, conclusie trekken. SHOW = Seduction. De schrijver verleidt de lezer over zijn tekst na te denken, conclusies te trekken, de emotie te voelen. Het onuitgesprokene. Om maar eens meteen de knuppel in het hoenderhok te smijten: dat clichévoorbeeld van dat kwade mannetje (rood aangelopen hoofd, gebalde vuisten, etc) is naar mijn mening gewoon TELL in BEELDEN... Niet dat dat slecht is om te doen, maar je moet het niet verwarren met SHOW. Ik vind dus ook dat voorbeeld van jou, harryhol, over de man die een pistool trok etc GEEN SHOW, maar TELL in BEELDEN. Maar misschien is het een definitiekwestie.

PS: Voor degenen die eerst dat Showing & Telling boekje willen inzien alvorens aan te schaffen: je kunt het ook wel gratis vinden door titel+schrijver te googlen met het filetype:pdf filter.

@Harryhol Ik ben momenteel erg met dit onderwerp bezig. Bedankt dat je dit onderwerp hebt geopend. Er deugt iets niet, althans naar mijn gevoel, aan de manier van implementatie. Mijn definities: TELL = Instruction. De schrijver zegt wat de lezer ervan moet vinden, voelen, etc. Hij laat geen ruimte voor nadenken, conclusie trekken. SHOW = Seduction. De schrijver verleidt de lezer over zijn tekst na te denken, conclusies te trekken, de emotie te voelen. Het onuitgesprokene. Om maar eens meteen de knuppel in het hoenderhok te smijten: dat clichévoorbeeld van dat kwade mannetje (rood aangelopen hoofd, gebalde vuisten, etc) is naar mijn mening gewoon TELL in BEELDEN... Niet dat dat slecht is om te doen, maar je moet het niet verwarren met SHOW. Ik vind dus ook dat voorbeeld van jou, harryhol, over de man die een pistool trok etc GEEN SHOW, maar TELL in BEELDEN. Maar misschien is het een definitiekwestie.

Het is inderdaad een definitiekwestie, want je hanteert de verkeerde definitie. Je begrijpt niet wat show en tell precies betekenen. Mijn definitie hierboven is de gangbare. Zie ook andere bronnen hiervoor, zoals ook de link die ik plaatste. Het is zinloos om je eigen definitie te beargumenteren. Show is niet hetzelfde als impliceren. Impliceren is hetzelfde als impliceren. Show is show. Jouw definitie is dus onjuist. Als je het wilt hebben over impliceren of 'suggereren' dan is dat een ander onderwerp. Waar waarschijnlijk ook show en tell een belangrijk onderdeel van vormen.

PS: Voor degenen die eerst dat Showing & Telling boekje willen inzien alvorens aan te schaffen: je kunt het ook wel gratis vinden door titel+schrijver te googlen met het filetype:pdf filter.

Je zet mensen aan om een illegale versie te downloaden. Als schrijver die zijn geld verdient met het verkopen van tekst vind ik dit stuitend.

Einde discussie. Goed dat er iemand als jij is die precies weet hoe het zit.

Show, don't tell is a technique often employed by writers to enable the reader to experience the story through action, words, thoughts, senses, and feelings rather than through the author's exposition, summarization, and description. The goal is not to drown the reader in heavy-handed adjectives, but rather to allow readers to experience the author's ideas by interpreting significant, well-chosen details in the text. The technique applies equally to fiction and nonfiction.[1] The concept is not just literary: It also applies to speech, movie making and playwriting.

Don’t tell me the moon is shining; show me the glint of light on broken glass.

Ik zet niemand aan een illegale versie te downloaden. Dat is een aanname. De Engelsen zeggen dat zo mooi met ASSUME.

Ik zet niemand aan een illegale versie te downloaden. Dat is een aanname. De Engelsen zeggen dat zo mooi met ASSUME.

Als iemand kennis wil maken met dat boek kan hij op Amazon.com het eerste hoofdstuk gratis lezen. Jij zegt dat mensen de hele PDF gratis kunnen downloaden. Is nie goe.

Ik ben nieuwsgierig of je dit stukje tekst SHOW of TELL vindt en waarom: Leentje vrijlaten Het is een kleine twee-onder-één-kapwoning, opgetrokken uit donkerrode baksteen in een vooroorlogse wijk. Ze zitten in de keuken. Karel zit aan een formica-tafel. Hij staart bijna een minuut naar zijn geroosterde boterham met kaas. Dan zucht hij. Leentje murmelt. Karel kijkt haar niet aan. In plaats daarvan zet hij zijn bril op en kijkt naar haar in de spiegeling van het broodrooster. Leentje praat tegen haar Volkskrant.

Bedankt voor je reactie, Harry. Lees nog een keer goed. Ga ervan uit dat de schrijver weet wat ie doet. Wat kom je (bijv.) over hun leeftijd te weten?

Mijn reactie #9 was voordat je je post #8 had aangepast Er is veel subtiele suggestie in het fragment. In wat voor huis wonen ze? Wat voor leeftijd hebben ze? Waarom staart hij bijna een minuut naar een geroosterde boterham? Wat doet Leentje? Waarom? Wat is er in Godsnaam aan de hand? In jouw versie geef je een tamelijk saaie invulling (bedoel ik niet negatief, hoor; ik snap dat het een stukje uit de losse pols is) en prikkel je mijn fantasie niet. Ook zie ik geen enkele relatie met de titel. Vind je dat jouw stukje meer SHOW is dan het stukje dat ik heb gepresenteerd?

Subtiliteit is kennelijk niet aan jou besteed. Ongelofelijk dat je wijst op 'de' lezer alsof dat voor iedereen zou gelden. Je hebt nog geen antwoord op mijn vraag gegeven, terwijl S/T allemaal heel simpel is (volgens jou). Of heb ik wat gemist?

@Thérèse #12 - kunnen we deze draad verplaatsen naar "Lezen zonder woorden?"

@Harry #16 Als dit de eerste regels van een verhaal zijn... Subtiel is per definitie niet saai, want dat triggert de lezer. Tja, als die de subtiliteit niet ziet dan is dat als de man met de floret die aan het schermen is met een boerenknecht met een riek als tegenstander. Ik denk dat Karel nadenkt over hoe het verder moet. Ik denk Alzheimer. Ik denk Leentje moet naar een tehuis of wellicht een moord uit genade. Maar ja, dat is allemaal saai en geen waardig begin van een verhaal.

Harry, ik ben het met Thérèse eens. Je start dit topic als een waarheid van iemand die de wijsheid in pacht heeft. Kun je in plaats van het weinig genuanceerde 'daar ben ik tegen' ook uitleggen wat jouw topic toevoegt aan de vele topics die er al zijn? Heb je ze gelezen?

@Harry #16 Als dit de eerste regels van een verhaal zijn... Subtiel is per definitie niet saai, want dat triggert de lezer. Tja, als die de subtiliteit niet ziet dan is dat als de man met de floret die aan het schermen is met een boerenknecht met een riek als tegenstander. Ik denk dat Karel nadenkt over hoe het verder moet. Ik denk Alzheimer. Ik denk Leentje moet naar een tehuis of wellicht een moord uit genade. Maar ja, dat is allemaal saai en geen waardig begin van een verhaal.

Laat dat allemaal dan zien! Je laat het niet zien, je beschrijft een tafereel. Wat je wil tonen zit nog in je hoofd. En het moet nog op papier. Je leert personages kennen door hoe ze zich gedragen. Als jouw personage vergeetachtig is en het gas laat branden, bijvoorbeeld, dan ga ik me bij een ouder persoon inderdaad afvragen of er meer aan de hand is. Maar als iemand alleen maar voor zich uit staart is dat nog voor heel veel uitleg vatbaar. En dat roept geen vragen op.

@Harry #16 Als dit de eerste regels van een verhaal zijn... Subtiel is per definitie niet saai, want dat triggert de lezer. Tja, als die de subtiliteit niet ziet dan is dat als de man met de floret die aan het schermen is met een boerenknecht met een riek als tegenstander. Ik denk dat Karel nadenkt over hoe het verder moet. Ik denk Alzheimer. Ik denk Leentje moet naar een tehuis of wellicht een moord uit genade. Maar ja, dat is allemaal saai en geen waardig begin van een verhaal.

Laat dat allemaal dan zien! Je laat het niet zien, je beschrijft een tafereel. Wat je wil tonen zit nog in je hoofd. En het moet nog op papier. Je leert personages kennen door hoe ze zich gedragen. Als jouw personage vergeetachtig is en het gas laat branden, bijvoorbeeld, dan ga ik me bij een ouder persoon inderdaad afvragen of er meer aan de hand is. Maar als iemand alleen maar voor zich uit staart is dat nog voor heel veel uitleg vatbaar. En dat roept geen vragen op.

Dat het vragen oproept is nu juist de clou. De scène laat heel veel zien als je maar de moeite neemt om het tot je te laten doordringen. De vele mogelijkheden moeten langzamerhand worden geconvergeerd, natuurlijk. Karel kan natuurlijk het lokale verzorgingstehuis bellen en naar de Alzheimerafdeling vragen, maar dat is niet wat ik onder SHOW versta. Jij wel? [NB: Het is overigens niet mijn tekst.]

Dat vind jij leeg, Harryhol, ik hou er wel van.

Als dat niets bijdraagt, dan is dat aan jullie om te beoordelen. Ik heb niet het idee dat het onzin is wat er staat. Maar nogmaals, ik ben hier te gast. Dit is niet 'mijn' forum.