Bedankt voor alle reacties en de link. Ik vraag me af of het ik-perspectief samenhangt met een bepaalde leefijdscategorie. Als ik het goed begrijp is het vooral bij hele jonge kinderen 'not done' maar kan het in principe in de de andere gevallen wel gebruikt worden. Mijn doelgroep is niet piepjong meer, dus het vormt wellicht geen probleem. Ik schrijf in personaal perspectief maar ik merk dat ik vaak in mijn gedachten naar de ik-vorm overschakel. Het is zoveel directer. Als je voor een personaal perspectief kiest, heb je een alleswetende verteller en bij een ik-perspectief bekijk je alles vanuit het oogpunt (de visie, de kennis) van HP (wat een nadeel is) of klopt deze gedachte niet? Bedankt.

Interessant om lezen, bedankt. 'Ze' klopt helemaal. :)

Als je voor een personaal perspectief kiest, heb je een alleswetende verteller

Dat klopt niet.

Ja, dat is nu overduidelijk :). Wel, ik hoop voor de buurman dat hij een 'hij' is :p.

Het spijtige aan de ik-vorm is dat het moeilijk is om dan tegelijk ook alwetende verteller te zijn of vanuit het oogpunt van verschillende personages te werken. Bijvoorbeeld: Mijn HP (ik-persoon) ligt in zijn bed te slapen. Er gebeurt vanalles in de kamer daarnaast. In personaal perspectief kan je beide plaatsen (en wat er gebeurt) omschrijven. Dit omzetten naar ik-perspectief lijkt niet haalbaar ... aangezien HP niet weet wat er gebeurt in de ruimte naast de zijne.

Bedankt Kimym. Eerst wordt een nevenpersonage gevolgd gedurende een hoofdstuk totdat het volgende komt: Er klonk gestommel in de aangrenzende kamer. Wolfke was wellicht wakker! Opeens zwaaide de deur bruusk open. Het halfslaperige nieuwetijdskind stond geeuwend in het schamele licht van de deuropening. Hij rekte zijn stramme lichaam languit. Zou ik dan ergens in dit stukje kunnen overgaan naar het ik-perspectief? 't Ja, Wolfke is dus HP. Het is wellicht moeilijk eerst een NP te volgen en dan over te gaan naar het HP in de ik-vorm. Bedankt Xu. 't Ja mijn HP praat liever vanuit mijn/zijn binnenste, ik bedoel vanuit de ik-vorm (als hij praat in dialogen). Slechts in het begin en aan het einde van het verhaal wordt er eventjes iemand anders gevolgd. Mijn gevoel zegt ik-perspectief maar mijn verstand zegt dat dit wellicht moeilijk is als ik eens een ander P volg (en HP hierbij niet aanwezig is). De ik-vorm gebruiken voor meerdere P is misschien enkel mogelijk mocht je een nieuw hoofdstuk nemen en een stricte afscheiding hebben. Als die twee P (en ik-vormen) elkaar ontmoeten, dan zit je daar natuurlijk ook ;).

Bedankt voor jullie reacties. Ik wissel vaker van personage in personaal perspectief; het omzetten naar ik-perspectief is daardoor niet vanzelfsprekend. Teveel wisselen van perspectief in één verhaal maakt het misschien onnodig complex. Mijn proloog blijft in de ik-vorm, ik veronderstel dat de rest beter allemaal in eenzelfde perspectief blijft. Doordat ik ook wel eens denk en doe vanuit andere personages, is het wellicht beter personaal perspectief te behouden. In dit verhaal heb ik er al teveel anderen bijgesleurd :P. Het is wel interessant om in de toekomst volledig of gedeeltelijk vanuit de ik-persoon te schrijven. Het wordt sowieso uitproberen ;).

Ik proeflees soms voor iemand die dezelfde werkwijze hanteert; de naam van het ik-personage is telkens de titel van het hoofdstuk.