Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Absurdisme

 12 juli 2010 - 20:58
Ik ben nu bezig met een verhaal dat ik graag binnenkort uit zou willen geven. Nu is dit verhaal nogal absurdistisch. Er gebeuren veel extreem rare dingen in, de personages zijn min of meer karikaturen van mensen die ik echt ken en ondertussen speelt het zich wel af in een vrij normale, bestaande omgeving. Nu heb ik wel min of meer in de gaten dat veel mensen die ik ken zich vooral aangetrokken voelen tot boeken over meer normale zaken, zoals ziektes en allerlei drama die je zo van de straat zou kunnen plukken. Veel mensen lijken vooral verhalen te willen lezen die makkelijk echt gebeurd kunnen zijn. Daarnaast merk ik dat er ook weer een andere groep mensen is die wel van absurdistische dingen houden, maar dan alleen als het ook plaatsvindt in een absurdistsiche wereld. In het laatste geval schiet het vaak richting het fantasy genre. Nu vraag ik mij dus af of er dan misschien ook geen plaats is voor een boek met daarin absurdistische gebeurtenissen met absurdistische personages in een alledaagse omgeving. Ik zou dit boek classificeren als een absurdistische thriller of detective. Is hier plaats voor in de Nederlandse literatuurwereld of moet ik het verhaal zelf toch wat alledaagser maken?

Geen afbeelding
Helga

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 21:10
Wat een absurde vraag, Daddy, en je binnenkomst op dit forum is zo mogelijk nog absurder. Verwacht je nu echt een normaal antwoord? :confused:

Geen afbeelding
ludieke

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 21:36
Ik zou zeggen: lees de regels en plaats een stukje in proeflezen. Dan weten we waar je het over hebt. Misschien kan je je zelf ook nog voorstellen in het voorsteltopic, dan weten ook wie je bent. Ik houd wel van absurde verhalen, het gewone bestaan is soms ook heel grotesk.

Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 21:41
Een algemeen advies: schrijf geen dingen die je zelf niet zou geloven.
Kijk, dat bedoel ik dus. Ik schrijf dingen die niet kunnen, of ja, dingen die wel zouden kunnen, maar nauwelijks voorkomen. Het zou moeilijk zijn om deze dingen te geloven en dat is het lastige. Er wordt naar wat ik weet veel waarde gehecht aan geloofwaardigheid en dus dingen die echt zouden kunnen gebeuren. Ook in recensies zie ik vaak dat geloofwaardige boeken veel hoger worden beoordeeld dan absurde verhalen. Maar ondertussen weet ik van mezelf dat ik totaal niet houd van te geloofwaardige verhalen, dingen die iedere dag kunnen gebeuren. Ook zie ik dat andere absurde verhalen het toch nog tot klassieker hebben geschopt. Ik weet niet zeker of dit verhaal vandaag de dag gewaardeerd zou worden om de rare gebeurtenissen en personages in de hedendaagse schrijfwereld waar in mijn ogen normaalheid centraal lijkt te staan.

Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 21:42
Ik zou zeggen: lees de regels en plaats een stukje in proeflezen. Dan weten we waar je het over hebt. Misschien kan je je zelf ook nog voorstellen in het voorsteltopic, dan weten ook wie je bent. Ik houd wel van absurde verhalen, het gewone bestaan is soms ook heel grotesk.
Heb ik gedaan.

Geen afbeelding
Zjaan

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 22:39
Mijn eerste reactie: hoe geloofwaardig is de romance in een doktersroman? En als jij er plezier in hebt om absurdistische verhalen te schrijven, dan zou ik dat zeker niet ineens gaan aanpassen alleen omdat daarnaar mogelijk minder 'vraag' zou zijn. Misschien blaas je wel een heel nieuw genre leven in? Waarom kan superman als speelfilm wel, maar als boek niet (het was trouwens eerst een strip(boek)). Maar bedenk wel dat een verhaal echt goed moet zijn, wil het kans maken op uitgave bij een reguliere uitgeverij (geen POD). Ik heb gezien dat je het proefleesforum al ontdekt heb. Doe daar je voordeel mee: lees, schrap en (her)schrijf en denk niet te snel aan uitgeven. Je hebt je hele leven nog voor je (oeps, nu klink ik heel oud). Overigens lijkt het mij dat een uitgever liever kiest voor iemand met een uitgesproken stijl, dan voor een verhaal van dertien in een dozijn. Veel sterkte met je absurdisme ;)

Geen afbeelding
Mara

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2010 - 22:45
Daddy, als jij zo'n boek kunt schrijven: klasse! Doet me denken aan dat schilderij met de smeltende tijd. Je moet het zeker niet alledaagser maken, daar zijn al zoveel boeken over. En inderdaad, zoals Zjaan zegt; een uitgever kiest graag voor schrijvers met een hele eigen stijl. Zo val je op in de stapel.

Geen afbeelding
Judy

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 10:53
@Daddy: geloofwaardig is niet hetzelfde als saai en realistisch. Geloofwaardig houdt in dat je, al is je verhaal nog zó absurd, het zodanig geschreven is dat mensen het kunnen/willen geloven, je ze erin mee zuigt en er binnen jouw wereld een zekere logica, consequentheid is. De consequentheid zou kunnen zijn dat alles absurd is, behalve de omgeving, bijvoorbeeld. Anders zouden mensen ook geen science fiction, fantasy, horror of wat dan ook lezen.

Geen afbeelding
Judy

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 10:55
Verder moet je je ook niet teveel aantrekken van hoe jij denkt dat de markt inelkaar zit. Die markt is behoorlijk wisselvallig. Hoe mensen reageren op je boek, kun je uiteindelijk nooit zeker weten tot je het probeert. Je moet echt niet je schrijfstijl/-stem gaan verloochenen.

Geen afbeelding
A. Redhed

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 11:12
Ik begrijp de reactie van Simon niet. Ik heb zelf ook twee korte verhalen geschreven op die manier. Ik noem het surrealisme. Als je goed genoeg kan schrijven is daar zeker plaats voor, natuurlijk.

Geen afbeelding
Simon Corson

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 20:20
Ha Redhed, Ik bedoelde het op de manier zoals Judy zo mooi verwoord. Ook al is iets absurd, het moet wel logisch zijn. Een onmogelijke trap van Escher intrigeert ons, omdat we niet direct kunnen ontdekken wat er mis mee is. Zo moet het volgens mij ook met een absurdistisch verhaal zijn.

Geen afbeelding
Four Seasons

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 11:52
Kunnen jullie uitleggen (nav een voorbeeld) wat absurdisme precies inhoud? Is het boek: 'De ondraaglijke lichtheid van het bestaan' van Milan Kundera ook absurdistisch? En waarom wel/niet?

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 13 juli 2010 - 12:29
Eens met Judy. En verder: waarom schrijf je eigenlijk, Daddy? Onze vorm van kunst draait niet om de gebruiker (lezer), maar om degene die het maakt. Anders kun je beter een handboek over absurdisme schrijven of een gebruiksaanwijzing van een wasmachine. Die worden doorgaans meer gelezen dan proza.

Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2010 - 17:39
Eens met Judy. En verder: waarom schrijf je eigenlijk, Daddy? Onze vorm van kunst draait niet om de gebruiker (lezer), maar om degene die het maakt. Anders kun je beter een handboek over absurdisme schrijven of een gebruiksaanwijzing van een wasmachine. Die worden doorgaans meer gelezen dan proza.
Ik schrijf dit verhaal om heel veel redenen. Ik vind het leuk om te doen, ik bedenk al mijn hele leven verhalen. HEt is een van de weinige dingen waarvan ik het gevoel heb dat ik het kan en dit gevoel wordt vaak bevestigd door anderen. Dit verhaal waar ik het over heb ik daarnaast ook min of meer een eerbetoon aan iemand die ik onlangs verloren heb. Ik zet er niet zo zeer dingen in die echt gebeurd zijn, maar ik probeer een beetje de persoon die hij was op te vangen in het verhaal zodat hij ergens toch doorleeft.

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 14 juli 2010 - 11:37
Eens met Judy. En verder: waarom schrijf je eigenlijk, Daddy? Onze vorm van kunst draait niet om de gebruiker (lezer), maar om degene die het maakt. Anders kun je beter een handboek over absurdisme schrijven of een gebruiksaanwijzing van een wasmachine. Die worden doorgaans meer gelezen dan proza.
Ik schrijf dit verhaal om heel veel redenen. Ik vind het leuk om te doen, ik bedenk al mijn hele leven verhalen. HEt is een van de weinige dingen waarvan ik het gevoel heb dat ik het kan en dit gevoel wordt vaak bevestigd door anderen. Dit verhaal waar ik het over heb ik daarnaast ook min of meer een eerbetoon aan iemand die ik onlangs verloren heb. Ik zet er niet zo zeer dingen in die echt gebeurd zijn, maar ik probeer een beetje de persoon die hij was op te vangen in het verhaal zodat hij ergens toch doorleeft.
Mijn vraag had te maken met je bigintekst waarin je erg bezig bent met wie het gaat lezen en de boekenmarkt. Ik citeer je uit je beginpost `Nu vraag ik mij dus af of er dan misschien ook geen plaats is voor een boek met daarin absurdistische gebeurtenissen met absurdistische personages in een alledaagse omgeving. Ik zou dit boek classificeren als een absurdistische thriller of detective. Is hier plaats voor in de Nederlandse literatuurwereld of moet ik het verhaal zelf toch wat alledaagser maken?' Ik kan deze vragen niet rijmen met jouw wil om dit boek te schrijven. Ik zie namelijk helemaal geen verband tussen de twee dingen. Schrijf. En wie het wil lezen, leest.

Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2010 - 19:04
Eens met Judy. En verder: waarom schrijf je eigenlijk, Daddy? Onze vorm van kunst draait niet om de gebruiker (lezer), maar om degene die het maakt. Anders kun je beter een handboek over absurdisme schrijven of een gebruiksaanwijzing van een wasmachine. Die worden doorgaans meer gelezen dan proza.
Ik schrijf dit verhaal om heel veel redenen. Ik vind het leuk om te doen, ik bedenk al mijn hele leven verhalen. HEt is een van de weinige dingen waarvan ik het gevoel heb dat ik het kan en dit gevoel wordt vaak bevestigd door anderen. Dit verhaal waar ik het over heb ik daarnaast ook min of meer een eerbetoon aan iemand die ik onlangs verloren heb. Ik zet er niet zo zeer dingen in die echt gebeurd zijn, maar ik probeer een beetje de persoon die hij was op te vangen in het verhaal zodat hij ergens toch doorleeft.
Mijn vraag had te maken met je bigintekst waarin je erg bezig bent met wie het gaat lezen en de boekenmarkt. Ik citeer je uit je beginpost `Nu vraag ik mij dus af of er dan misschien ook geen plaats is voor een boek met daarin absurdistische gebeurtenissen met absurdistische personages in een alledaagse omgeving. Ik zou dit boek classificeren als een absurdistische thriller of detective. Is hier plaats voor in de Nederlandse literatuurwereld of moet ik het verhaal zelf toch wat alledaagser maken?' Ik kan deze vragen niet rijmen met jouw wil om dit boek te schrijven. Ik zie namelijk helemaal geen verband tussen de twee dingen. Schrijf. En wie het wil lezen, leest.
Kijk, ik wil geen enorme flop uit laten geven. Schrijven is een ding, maar pas zodra het ook wordt gelezen is het proces pas echt voltooid.

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 14 juli 2010 - 19:10
Kijk, ik wil geen enorme flop uit laten geven. Schrijven is een ding, maar pas zodra het ook wordt gelezen is het proces pas echt voltooid.
Dan zijn we het snel eens dat we het daarover oneens blijven. Je gaat me niet vertellen dat een boek pas succesvol is als het verkoopt. En verder staan het aantal verkocht exemplaren niet gerant voor de hoeveelheid lezers, of andersom. Een bieb kan één boek hebben dat heel vaak wordt gelezen. Of een boek als "Oorlog en Vrede" willen mensen in de boekenkast hebben staan omdat het er zou horen, maar ze hebben het niet gelezen. Als je een boek wil schrijven ter nagedachtenis aan een dierbare, dan is de energie en de liefde die je daarin stopt niet kwijt als het boek niet gelezen wordt. Een monument blijft een monument, ook al ziet niemand het omdat het achter het CS op een rotonde staat. Succes met schrijven.

Geen afbeelding
Zjaan

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 juli 2010 - 20:46
Kijk, ik wil geen enorme flop uit laten geven. Schrijven is een ding, maar pas zodra het ook wordt gelezen is het proces pas echt voltooid.
Kijk daar hoef je niet bang voor te zijn. Daar zijn uitgevers voor, om je daarvoor te behoeden. Je mag er vanuit gaan dat wanneer een reguliere uitgeverij interesse heeft om jouw boek uit te geven, dat het kwaliteit heeft, en ook al zouden dan de verkoopresultaten tegenvallen, zou je het dan een flop noemen? Iets anders wordt het, wanneer je een verhaal schrijft en het zonder verdere begeleiding aanbiedt aan een POD-uitgeverij. Zo'n bedrijf drukt wel jouw boek maar doet dus geen inhoudelijke kwaliteitstoets. Als je dan toch besluit om je boek uit te geven (want dat beslis je dan dus min of meer zelf) dan loop je de kans op een flop. Tenzij je een supertalent bent, maar dan staan de reguliere uitgevers in de rij voor het volgende verhaal (bij wijze van spreken). Overigens herken ik Daddy's gevoel wel dat als je schrijft, ook gelezen wilt worden. De lust om te schrijven, hangt voor mij ook samen met de wens om iets aan een ander te vertellen, en om dat te bereiken 'moet' men mijn verhaal wel lezen. Het betekent niet per se dat ik ook veel boeken wil verkopen en/of er rijk van wil worden.

Geen afbeelding
Daddy

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 juli 2010 - 19:08
Nou ja, rijk hoef ik er niet per se van te worden, maar het zou fijn zijn als ik er een wasmachine van zou kunnen betalen zodat mijn moeder niet de hele tijd mijn vuile was hoeft te doen.

Geen afbeelding
Zjaan

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 juli 2010 - 20:28
Ik vind het een superdoelstelling (en het is niet eens moederdag) :thumbsup: