Als de bijbel ook staat voor symboliek, geef ik daar mijn eigen (soms kwaadaardige) invulling aan in mijn nieuwste manuscript. Ik gebruik spreuken of gedeeltes daarvan, waar ik niet de bijbelse uitleg van geef, maar die de inhoud van de tekst dekken, of omgekeerd. Het geeft vind ik een andere invalshoek voor de tekst en voor diegenen die het oppikken, heeft het een diepere betekenis, nl: je kunt iets, een uitspraak of voorbeeld, op verschillende manieren invullen. Dat is dan aan de lezer zelf. Iets om over na te denken.

............ - allegory (allegorie, een metafoor die door het hele verhaal wordt volgehouden): hierin wordt een abstract begrip voorgesteld als een persoon (de Dood, Vrouwe Justitia etc.) of dier (denk aan fabels, slimheid wordt bijv. door een vos gesymboliseerd etc.), vaak met een moralistische inslag. Is Harry Potter toch één grote allegorie :D.

Ik ben gek op bovenstaande categorie!! Ik vind dit een heel interessant topic en ga het een tijdje volgen. Hopelijk raakt het niet verstoft... Ik ben nu bezig met mijn eerste boek en merk dat ik ook een soort laag wil inbrengen. Een beetje a la de films "the matrix" en "V for vendetta": mensen die veel nadenken over de wereld en het leven en beide films gezien hebben snappen wat ik bedoel, voor andere hoop ik dat het gewoon een goed fantasy/SF verhaal zal zijn. Vind het wel heel moeilijk en ben er nog niet helemaal uit hoe en wat, maar ik wil hoe dan ook een bepaalde moraal er in verweven.

Suma: Je had rechten moeten studeren. :-) Een heel interessant topic. Bij het voorbeeld van Hallon moet ik denken aan een mooie Zweedse roman die ik jaren geleden gelezen heb. Ik kan me de titel en de schrijver even niet herinneren, maar daar komt een stromende rivier in voor die door het hele verhaal loopt. (een natte boel, zou je zeggen) De hoofdpersoon groeit op in een provinciestadje waar papa industrieel is. de fabriek staat bij de haven aan de rivier waar water wordt opgepompt om de ketels van de stoommachines van water te voorzien. In de zomers geniet Gunnar van zwemmen en spelen aan diezelfde rivier, maar dan veel verder stroom opwaarts waar de herenboerderij van zijn grootouders staat. Hij is angstig voor veranderingen en probeert tevergeefs alles te houden zoals het in zijn jeugd was. Uiteindelijk wordt hij groot en erft alles. Maar zijn angsten staan hem in de weg en maken hem besluiteloos. Het "imperium" vloeit weg omdat de wereld om hem heen wel doorgaat en met de tijd mee gaat. Uiteindelijk eindigt hij arm en verlaten. Pas dan, staand aan de oever beseft hij dat juist die rivier de bron van de verandering is. Net als het water dat onder de bruggen doorstroomt moet je vooruit en niet stilstaan want dan ga je tegen de stroming in. Met dit besef springt hij in de rivier. Wat niet zijn herstel maar zijn einde wordt. De samenvatting klinkt misschien deprimerend maar het was een mooi verhaal. Helemaal niet zwaarmoedig. De goede lezer, had deze en andere symboliek eerder ontrafelt dan Gunnar. eenvoudiger lezers zullen misschien op het einde denken van 'oh ja!'. Maar goed, ik moet eens kijken op welke plank dat werkje ligt te verstoffen. Ik hou er wel van om symboliek in mijn verhalen te verweven. Maar je moet wel oppassen met de plaats die het inneemt. Is het essentieel voor het verhaal, dan zal er toch een uitleg in het verhaal verweven moeten worden voor de lezer die niet thuis is in symboliek. Voor het merendeel van de bezoekers van het Rijksmuseum gaat de symboliek van voorwerpen en voorstellingen op de meeste 17e eeuwse doeken geheel verloren. Zij zien een prachtig plaatje, meer niet. Dat is op zich niet erg. In verhalen zou het volgens mij net zo moeten werken. Als een dubbele bodem waar het mag. duidelijk uitgelegd waar het voor het begrip zou moeten. Ik heb echter geen voorkeur voor bepaalde symboliek. Dat wat past in het verhaal vind ik op dat moment belangrijk om te gebruiken. W.