Wat mij betreft niet trendgevoelig. Het is geheel afhankelijk van het boek. Je ziet soms epilogen die eigenlijk mosterd na de maaltijd zijn; dat het verhaal eigenlijk al af was (bijvoorbeeld: man heeft moeilijk contact met zijn dochter maar aan het eind van het laatste hoofdstuk komen ze toch nader tot elkaar) en er toch nog iets achteraan geplakt wordt, vaak met een tijdsprong (dochter gaat trouwen en vader mag haar weggeven). Ik denk dus: als het al af is zonder, niet doen.

Als het past, dan past het. Als het niet past, niet doen. Fuck de mode :P

Hee toevallig, dat is precies waar ik de afgelopen tijd over aan het prakkiseren ben. In Dierenroof is het laatste hoofdstuk een tijdsprong (8 weken later, kan ook 12 weken worden) en ik vraag me af of ik dat uit gemakzucht heb gedaan en het moet schrappen//wegschrijven, of dat het een functie heeft. In de tussentijd gebeurt er niet veel dat betrekking heeft op de rest van het verhaal, maar dat laatste hoofdstuk is wel een afronding (de daders krijgen hun welverdiende straf). Maar moet ik dat omzeilen of is het voor kinderen (de doelgroep) juist leuk om te lezen? Ik ga dit topic volgen, ben benieuwd naar jullie meningen over epilogen.

Als je de epiloog weglaat en je vindt dat het verhaal dan niet af is dan moet je hem erin zetten. Is het verhaal af zonder de epiloog, dan weglaten. (Dat geldt ook voor Ings laatste hoofdstuk :nod: )

Dat is toch geen epiloog, Ing, dat is je laatste hoofdstuk. De afronding van je verhaal.

Eens met al het bovenstaande, en als aanvulling op marlies: je kunt je verhaal ook zo schrijven dat het einde gewoon goed afrondend is, als je dat belangrijk vindt. Anders moet je hem gewoon herschrijven. Weet niet zo snel of ik naar een epiloog zou schrijven, het moet echt bij het verhaal passen. Maar ik zou het zelf zoveel mogelijk achterwege laten. Om eerlijk te zijn, is het schrijven van een epiloog nog nooit in me opgekomen. Ik kan me ook geen boeken herinneren waarin ik het echt nodig vond (de laatste van Harry Potter, anyone? Maar dat kon er ook aan liggen dat de epiloog gewoon SUF was).

Nu we het er toch over hebben: denken jullie hetzelfde over een proloog? Ik zag het laatst in een boek, was er een stukje uit de climax (de hoofdfiguur stond op het punt doodgemaakt te worden) in de proloog gezet. Het was een truc puur om al meteen spanning/nieuwsgierigheid op te wekken, omdat de rest van het boek chronologisch verliep. Maar ik weet niet of het nou echt nodig was geweest, zo'n trucje, een verhaal moet van zichzelf al spannend genoeg beginnen om door te lezen.

Epiloog is meer van "twintig jaar later begon Veerle een eigen kinderboerderij", toch?

Epiloog is meer van "twintig jaar later begon Veerle een eigen kinderboerderij", toch?

Ja, of: Harry Potter en zijn vrienden leefden nog lang en gelukkig, kregen irritante koters etc. en leidden een saai leven net als alle gewone mensen. Voldemort, come back, please...

Misschien zouden epilogen verboden moeten worden? Het laat zo weinig aan de fantasie van de lezer over. Ergens is het wel lekker als je weet dat een hoofdfiguur daar ergens gelukkig zit rond te dartelen en nog allerlei avonturen beleeft.

Epiloog is meer van "twintig jaar later begon Veerle een eigen kinderboerderij", toch?

Ja, of: Harry Potter en zijn vrienden leefden nog lang en gelukkig, kregen irritante koters etc. en leidden een saai leven net als alle gewone mensen. Voldemort, come back, please...

Ja, die epiloog was echt supersuf :D En dat was dan het hoofdstuk dat ze al vijftien jaar in een kluis had liggen. Dat was er ook wel aan af te zien :P De epiloog van Hannibal vond ik trouwens wel tof. Dat speelde zich ook een poos later af en had een ander POV, zodat je net genoeg wist over hoe het verder ging. Omdat je je als lezer natuurlijk wel afvroeg of Hannibal en Clarice samen bleven of niet. Een epiloog is op zich wel nuttig om iets te vertellen dat buiten de eigenlijke verhaallijn ligt.

Dat is toch geen epiloog, Ing, dat is je laatste hoofdstuk. De afronding van je verhaal.

Epiloog is meer van "twintig jaar later begon Veerle een eigen kinderboerderij", toch?

Hmm, tja. Wat is dan eigenlijk de definitie van een epiloog, moet daar beslist een aantal jaar tussenzitten? Lijkt mij niet eigenlijk. Als ik even op mijn grote vriend Wiki kijk: Een epiloog (ook: nawoord, narede of naspel) is een tekst of muziekstuk dat aan het einde van een verhaal, toneel- of muziekstuk komt. Bij een verhaal en een toneelstuk wordt het vaak gebruikt om nadere uitleg te geven over de inhoud van het werk, of om te vertellen wat er nadien met de hoofdpersonen is gebeurd. Wat is dan het verschil tussen een laatste hoofdstuk (na een tijdsprong) en een epiloog?

Je laatste hoofdstuk rond je verhaal af. Bijvoorbeeld iemand is al jaren op zoek naar een verdwenen meisje en vindt dat in het laatste hoofdstuk in een kast bij zijn oma op zolder. Verhaal rond. Meisje weg, hoofdpersoon mist haar, zoekt haar, vind haar. Probleem opgelost. Epiloog: na 5 jaar trouwen ze samen. Dat heeft op zich niets met het probleem in het verhaal te maken. Of: na 10 jaar is haar dochtertje ook ineens spoorloos. Heeft ook niets met het verhaal te maken maar kan de lezer aan het denken zetten over een mogelijke dader of complot. En dat de uitgever een nieuw boek overweegt. Dus eigenlijk heeft de epiloog niet echt rechtstreeks met de verhaallijn te maken maar het gaat er indirect wel over. In ieder geval over de zelfde personages. Ik heb ook wel eens een epiloog gebruikt, bedenk ik nu.

Het is zoals Zjors zegt. Een epiloog komt niet aan het eind van een verhaal (zoals in de wikipedia-definitie), maar na het einde van een verhaal. Epiloog betekent letterlijk: nawoord.

Ja, dat zei ik dus al :P

Is het dan een soort trooststaartje voor schrijvers die hun verhaal nog niet kunnen loslaten?

Het zou wel een stijlbreuk zijn denk ik als je hele verhaal in de eerste persoon is en dan het staartje ineens objectief en alwetend... Ik weet niet. Volgens mij zijn epilogen voornamelijk voor de lezer en niet voor de schrijver. Zijn verhaal is immers verteld.

De enige keren dat ik een epiloog lees is als het over een waargebeurd verhaal gaat. Vaak vertellen ze dan wat er van de hoofdpersonen geworden is. In die gevallen vind ik het vaak informatief en ook leuk om te lezen.

als de epiloog bijvoorbeeld gaat over de notaris die het testament voorleest aan de nabestaanden en de inhoud geeft een heel onverwachte wending aan het verhaal, dan is het zeker een toegevoegde waarde. Hangt ook af van de sfeer in je verhaal natuurlijk.

Wat is dan het verschil tussen een laatste hoofdstuk (na een tijdsprong) en een epiloog?

In het laatste hoofdstuk wordt het eind van het verhaal verteld - ook als er een tijdsprong tussen het een na laatste en het laatste hoofdstuk zit. Een epiloog plaatst het verhaal in een breder verband, met bepaalde feiten of ontwikkelingen die met het verhaal op zich niet te maken hebben, maar wel met het thema, of de loop der gebeurtenissen/geschiedenis. Bijvoorbeeld het verhaal van een terdoodveroordeelde in land X wordt verteld; in de epiloog lees je dan dat na dit feit in dat land geen doodstraf meer is gevonnist en zelfs toen-en-toen is afgeschaft, maar dat in land Y hier nog voor gevochten wordt. Een update, zou je misschien in zo'n geval kunnen zeggen.

Hoe denken jullie over een epiloog? Done of not done vandaag de dag, of helemaal niet trendgevoelig?

Bij sommige verhalen kan het nodig zijn. Ik zie er geen trend in.

Hartelijk bedankt voor jullie verhelderende antwoorden! Ik ga nu dus verder dubben over mijn laatste hoofdstuk na tijdsprong (niet te verwarren met epiloog) :p

Sterkte Ing, ik had dat probleem ook en heb nu ook een tijdsprong gemaakt. Het tussenstuk uitschrijven werd te saai. De tijdsprong met een korte terugblik op die periode werkt wel. Ik heb er lang over lopen dubben. Hopelijk doe jij dit sneller. :D

Epilogen en prologen zie je veel in het Fantasy genre: daar is het bijna een must heb ik wel eens de indruk. Vaak ook horen ze bij elkaar: James Clemens begint dan met een oude man die nu eindelijk zijn levensverhaal gaat vertellen, dan begint het verhaal, het eindigt en hup je bent weer terug bij de oude man die dan vertelt dat er nog meer gaat komen en je vast een vooruitblik gunt op het volgende boek. De epiloog wordt dan gebruikt als overgang naar het volgende deel. Ik ken deze methode eigenlijk niet van andere genres. Ennuh, sentimenteel als ik ben: ik heb genoten van de epiloog van Rowling, traantje weggepinkt. Was helemaal opgelucht. Zo zie je maar: smaken verschillen. Ik vind het wel leuk om te weten hoe het verder gaat met de hoofdpersoon. Heb als kind een keer een boek tegen een muur gesmeten omdat de hoofdpersoon op de laatste pagina dood ging. Woedend was ik. Nee, dan liever een epiloog waaruit blijkt dat het allemaal goed is gekomen. Al weet ik dat dit literair niet altijd zo spannend is...

Ja, inderdaad, smaken verschillen. Mijn zusje had niks aan te merken op het laatste deel, terwijl ik het halverwege echt door de kamer wilde smijten omdat ik het saai vond met al dat gekampeer door heel Engeland... Toen kwam na het doorbijten de climax en wilde ik het van een berg afgooien... Ach, soms is het lekker om met boeken te smijten... :D

tjonge Judy, het zit je echt heel hoog. Ik lees in de meeste bijdragen van jou over de deceptie van het laatste deel van Harry Potter. Komaan: nu weer verder! Smaken verschillen, nietwaar? :) Parrot: hebben we je een beetje kunnen helpen? :?

tjonge Judy, het zit je echt heel hoog. Ik lees in de meeste bijdragen van jou over de deceptie van het laatste deel van Harry Potter.

Haha, ja, da's gewoon pure Potter jaloezie :D Ik vond er ook veel goede dingen aan hoor, maar ik zal er inmiddels maar over ophouden... Om weer on topic te gaan: ik kwam er net achter dat ik best weleens epilogen aan een verhaal heb geschreven, in ieder geval toch zeker eentje. Ik was me er alleen niet bewust van dat dat epiloog werd genoemd :S

Ik heb geen moeite met prologen, epilogen. Gebeurt toch nog steeds veel al zegt men dat het not- done is. Terzijde: laatst las ik een thriller van Ned. maak beginnend met een overlijdensbericht. Dat vond ik goed en werd meteen op het verkeerde been gezet. Heel knap. xsg

Jaaaa, volgens mij weet ik wel boek je bedoelt, Sgoojur. Vond ik inderdaad een sterk begin! Wie leest er hier Stephenie Meyer (de twilight saga)? Zij heeft heel aparte prologen. Zij pakt een spannende scene uit het midden van het boek, en beschrijft die, in totaal andere woorden, in haar proloog.