ik ben geen moeder, maar ik zou zeggen een vaste volgorde... hier is het ook altijd rianne en.... maar ach ik denk eigenlijk niet dat lezers dit detail op zullen merken.

Zo zeg ik het wel, DeEllis. 'Ik heb met Bas en Lars dit en dat gedaan.' Toevallig is Bas ook de oudste maar ik vind het mooier klinken dan 'Lars en Bas' achter elkaar.

We hebben het net even getest, maar hier hebben we allebei (manlief en ik) geen vaste volgorde. Ook noemen we de jongste vaak eerder dan de oudste (Ojee, als dat maar niets betekent en voor trauma's gaat zorgen :paranoid: ).

Volgens mij hangt het af van de klank en lengte van de woorden, maar hoe dat zit weet ik niet.

De naamsvolgorde gaat bij mij gevoelsmatig. Bij stellen en ook in gezinnen. Wij hebben thuis en in de familie ook inderdaad een bepaalde volgorde. De meest dominante komt vooraan, geloof ik. Hoe zou dat nu kunnen? :)

"Ik begrijp hieruit dat ik voor de leukste klank kan gaan maar wel die volgorde moet aanhouden?" Nouhou, dat hangt er vanaf. Jij hebt mij bijvoorbeeld hier zo bewust van gemaakt dat ik het voortaan in mijn daaglijks leven altijd ga variëren. :D

Vaak gebruik ik wel de volgorde van oudste naar jongste. Maar heel vaak spreek ik een kind eerst aan met de naam van zijn ene broer, dan de andere om hem vervolgens bij de derde poging pas bij de juiste naam te noemen. Volgens mij doen veel moeders dit. ;)

Zeker weten! Het is gewoon een wonder als ik ze meteen bij de goede naam aanspreek. Nog een giga blunder van mij: telefoon, directeur van het bedrijf waar mijn man werkt. "Mag ik uw man even?" Ik: "Ik kan nu niet opstaan, geef net Peter de borst." En Peter, tja... da's dus mijn man...

:unibrow: :lol:

Oeps, en kan Peter zich daar nu nog vertonen?

Woehaaa Ing! :lol: :lol: DeEllis, volgens mij houd ik ook een vaste volgorde aan. En de laatste tijd heb ik een rare uitspraak, want ik zeg vaak: 'De kinderen en Yarno.' Tja, Yarno is wat dat betreft nog niet helemaal ingeburgerd. :D En ik heb maar twee zoons, maar ik haal hun namen nu al eens door elkaar... Dus inderdaad, Irene, dat herken ik. :)

@Ing :lol: Dit is zo herkenbaar! Ik haal ook echt alle namen door elkaar en ik heb maar twee zonen en een man. Meestal als er iemand vervelend is noem ik de naam van mijn man. Soms is het zo erg, dat ik zelfs mijn collega's roep met de naam van mijn kinderen, dan de hele rits collega's, totdat ik de goede naam heb. Als ik de kinderen roep, dan is het altijd dezelfde volgorde. Eerst de oudste dan de jongste

Ing: :lol: :lol: Mijn moeder roept mij soms met de naam van mijn vader, en mijn vader vaak met de namen van mijn twee broertjes voor hij eindelijk weer weet dat ik toch echt Aart heet :confused: De volgorde is altijd Aart - 2e broertje - 3e broertje.

"Oeps, en kan Peter zich daar nu nog vertonen?" Peter werkt er nog, de directeur is weg!

Hoe doen jullie dat dan met een meisje? Als geëmancipeerde vrouw vind ik toch dat meisjes eerst genoemd moeten worden. Ja, ja, geëmancipeerd betekent bij mij dat ik kan kiezen wannéér ik onafhakelijk of afhankelijk wil zijn. Ik kan dus kiezen. Dat is het toppunt van emancipatie. Maar met kinderen roepen, jongens, leeftijd, jongens en meisjes dat weet ik niet, daar heb ik geen ervaring mee. Ik heb alleen één zoon, dus dat was geen probleem. Nu heeft hij een vriendin en als ik het over ze heb dan noem ik haar als eerste.... Ja, achterstelling eigen kind, trauma's, psychiaters en ellende ik zie het allemaal al aankomen.

@jacqueline Dat zal wel mee vallen. :) Mijn man heeft ook geen broers of zusters en ik word altijd als eerste genoemd door mijn schoonmoeder. Waarschijnlijk kan je het wel goed vinden met zijn vriendin ;)

Mijn ouders zijn ook erg goed in mij pas bij de 3e naam bij mijn eigen naam noemen :P Ri..., Mi... ehhh Janneke! lol :P Als ik t over mn zussen heb noem ik ze trouwens op middelste en dan oudste (ik ben de jongste) Dat zit er zo ingebakken :)

Ing :lol: :lol: :lol: Het kan nog erger: -Als ik de hond van mijn zoon terecht wil wijzen, roep ik bestraffend de naam van mijn zoon. -Als ik mijn kat roep, komen eerst de namen van mijn andere (reeds overleden) katten voorbij.

:) :p :lol: Het wordt hier steeds gezelliger zo!

Ja, ik praat in dezelfde volgorde. Het is niet zozeer een kwestie van "wie is de oudste?" als wel van "wat loopt het lekkerste?". Zo noem ik onze oudste altijd het eerst, maar als ik alleen de meiden noem, noem ik eerst de naam van de jongste. Dat spreekt gewoon lekkerder uit. Mijn schoonouders noemen hun drie zoons altijd door elkaar. Het komt er eigenlijk op neer dat ze alledrie de namen zeggen en dan bedoelen ze steevast de laatste. Mijn ene schoonzus en ik worden ook altijd verward, met als gevolg dat als de naam van mijn schoonzus wordt genoemd, ik ook altijd reageer :D

Een vast volgorde klinkt altijd beter in verhalen, als je daar ineens van gaat afwijken, komt dat heel raar op een lezer over.