Club Schrijven Magazine: Herschrijven

Voor mij geldt zeker dat met de tweede en volgende versies van een kort of lang verhaal dit verhaal steeds beter wordt.

De eerste versie schrijf je om een begin, middel en eind te krijgen. Hoe het er precies uitziet doet er nog niet toe, als het maar op papier staat. Daarna begint het "echte" werk, van het stuk proza een mooi verhaal te maken, met een begin, middel en eind waar je tevreden over bent.

Ik weet eerlijk gezegd niet of er teveel of te weinig aandacht wordt geschonken aan het herschrijven. Onder schrijvers zeker niet. Of bedoel je in de media? Het lijkt me niet meer dan logisch dat daar (te) weinig aandacht wordt besteed aan herschrijven, want wie is er nu geinteresseerd in hoe en in hoeveel versies een schrijver zijn verhaal geschreven heeft? Alleen andere schrijvers misschien.

Ik zit midden in het herschrijven van mijn nieuwste roman. De draft was geweldig om te schrijven. De eerste paar keren dat je daarna door je manuscript heen gaat is ook nog top en fris maar daarna begint het echte werk. Is soms een echt gevecht met jezelf. Vaak blijft alleen maar de ruggengraat over van de eerste draft.

De eerste 10 tot 15 keer dat ik door mijn manuscript heen ga zijn verhaalaanpassingen/zinaanpassingen.

Daarna volgt de volgende beproeving en dat is elke keer weer door je manuscript heengaan en een specifiek punt analyseren. Dat kan zijn:
* dialogen
* kleding/haardracht
* inconsistenties
* stijl
* grammatica/leestekens
* namen van personages (veranderen nog wel eens tijdens het schrijven)
* tijdsaanduidingen
* continuiteit plot
* analyseren of bepaalde overgangen wel logisch/prikkelend zijn
* etcetera

Herschrijven is superbelangrijk. Ik ga niet zeggen dat ik het geweldig vind want dat is niet zo. Maar een manuscript gaat op zijn minst 30 keer in zijn geheel na de eerste draft door mijn handen (en misschien is 30 nog te weinig).

Dat er mensen zijn die schrijven en dan alleen even t of dt controleren en dan "klaar" zijn vind ik ongelooflijk maar ik ben ze al tegen gekomen.

Groet,

Ik vind het schrijven van de draft ook het lekkerste van het schrijven, omdat je dan echt creatief bezig bent en je nooit weet waar je heen gaat, ook al heb je een synopsis geschreven. De personages in het verhaal kunnen je soms tot leuke verrassingen brengen!

Het herschrijven vind ik om een andere reden heerlijk, omdat dan het verhaal steeds beter wordt. Helaas begint de lol er wel af te gaan bij de tigste herschrijving, ondanks dat het verhaal er nog steeds vooruit gaat.

Vind ik ook ongelooflijk.

(Hé, ik ben opeens veranderd in een stamgast! :D )

Er blijken in feite twee groepen te zijn: schrijvers die proberen in hun eerste versie al zo ver mogelijk te komen - zij schrijven schema's uit, maken gedetailleerde plannen en proberen dat zo goed mogelijk in te vullen. Anderen lijken intuïtiever te werken: voor hen is een eerste versie vooral een manier om het verhaal in hun hoofd 'te laten ontstaan'. Als ze de laatste punt hebben gezet weten ze precies wat ze eigenlijk hadden willen schrijven. Ze gooien dan ook grote delen van hun eerste versie weg, en maken de schema's en plannen pas nadat ze die 1e versie af hebben. Tot welke categorie behoren jullie?
Louis

Dat ben ik, Louis.

Als ik begin weet ik weliswaar waar het verhaal heen moet, maar nog niet hoe ik er ga komen en tijdens het schrijven kan ik opeens een ander einde bedenken. En als de 1e versie dan af is, wordt in de volgende versies het begin dan ook vaak weer anders - en delen van het midden - en soms het einde ook weer.

Ik schrijf en herschrijf tegelijk. Als ik even stil sta in het verhaal dan doe ik vaak een stap terug en verbeter mijzelf. Een verhaal vloeit er bij mij echt in stukken uit. Is een stuk klaar dan is er altijd een pauze, die helaas soms te lang kan duren.
In die pauzes neem ik de tijd om mijn eerdere schrijfwerk na te kijken. In deze fase verander ik het meeste, ben ik hele zinnen aan het schrappen, de verhaallijn vaak aan het herschrijven en veel woorden aan het vervangen waarvan ik eerder niet zag dat ik ze vier keer op dezelfde bladzijde gebruikt hebt. Ook qua stijl doe ik nu het meeste.
Als het hele boek klaar is laat ik het even liggen en ga eerst een week of wat iets anders doen. Ik moet afstand nemen om het bij de totale herschrijving objectief te kunnen bekijken. Maar in deze fase komen er (tot nu toe) geen grote veranderingen meer in de verhaallijn.

Louiss,

Ik heb hier op dit forum wel eens uitgelegd dat ik van top naar bottom werk (synopsis -hoofdstukkenstructuur - step outline). Toch is een eerste versie, hoe schematisch en gedetailleerd ook, niet meer en niet minder dan een eerste laag. Op het moment dat die eerste versie er staat ga ik aandachtig bekijken hoe het "geheel" nou echt in elkaar steekt. Ik blijf het toch echt als een schets zien.

Dan kom je altijd tot de conclusie (althans bij mij) dat het verhaal niet waterdicht is en dat er ook op andere schrijftechnische vlakken nog het een en ander ontbreekt.

Ben Woo heeft vandaag op een ander forum iets heel moois geschreven over de kern van echt schrijversschap. Over wat het herschrijven van een zin is enzovoort. Dat was overigens nog voordat jij (Louiss) met deze vraag kwam op dit forum. :lol:

Maar die eer laat ik aan Ben om dat nog eens haarfijn (en dat kan hij) uit te leggen.

Groet,

Ik herschrijf altijd al tijdens het schrijven. Als ik een aantal pagina's heb geschreven bekijk ik die de volgende dag altijd als eerste. Ik haal de fouten eruit, maak zinnen mooier, plak ze aan elkaar of verdeel ze juist. Draai woordvolgordes om enzomeer.

Daarna schrijf ik weer een nieuw stuk.

Dit herhaalt zich tot ik een flink stuk afheb. Dan neem ik dat hele stuk weer eens door als ik bijvoorbeeld halverwege ben en schrap hele hoofdstukken, verplaats delen en zo meer.
Dan ga ik weer verder.

Zo kom ik uiteindelijk aan het eind en dan leg ik het een maand weg. Na die maand lees ik het als nieuw en let dan met name op spanningsboog ( zakt het ergens in) en andere grote lijnen. Er verandert dan meestal niet zo veel meer.

En dan gaat het hoppa weg en begint het oervervelende herschrijven naar aanleiding van opmerkingen van de uitgever. Soms wel drie keer. Zucht zucht zucht. Liever zou ik op dat moment zeggen : hier is het maak er maar wat moois van. Het kan me dan ook niet schelen als ze dingen schrappen die ik juist mooi vind. Als zij het doen tenminste. Als ik het zelf moet doen zit ik op elke komma te kniezen.

Bij mij gaat het als volgt. Ik schrijf een pagina of zes, en print deze uit. De dag erna lees ik ze door, met een rode pen in de rechterhand.
Als je in een 'flow' zit met schrijven, komen immers de vreemdste zinsconstructies uit je pen(PC).
Dankzij regelafstand anderhalf kan ik er lekker van alles tussen priegelen.
Deze wijzigingen verwerk in de computer.
Hierna is het natuurlijk nog niet klaar.
Na afloop herlees ik wederom de geredigeerde stukken. Om me dan telkens te verbazen over de onmogelijke zinsnedes die ik kennelijk toch over het hoofd heb gezien, plotwendingen die onlogisch zijn en beloftes die verderop in het boek niet waargemaakt werden.
Dus: wéér veranderen in de computer en wéér uitprinten en herlezen, want op het computerscherm vallen fouten kennelijk minder op.
Dit ritueel kan zich tientallen keren herhalen en kan zeer deprimerend werken.
Een manuscript bestaat bij mij uit niet één, maar tientallen Word-documenten. Eén met de officiële versie, één met een alternatieve versie, enkele met aantekeningen en te binnen geschoten dingen, een paar met complete alinea's die op verschillende manieren zijn herschreven (om er op een later tijdstip de beste versie uit te pikken en in het officiële manuscript te plaatsen), een stuk of wat brainstormdocumenten, research enz. Allemaal zaken die ik tijdens het saaie redigeren nog raadpleeg.

Nu het goede nieuws: mijn ervaring is dat herschrijven met een redacteur aan de arm wèl leuk is. Omdat hij/zij dezelfde missie heeft als jij: het boek beter maken dan het was. Alleen heeft de redacteur het voordeel van een frisse, onbevoordeelde blik.
Ik was het redigeren eigenlijk inmiddels wel beu (ben al een jaar bezig), maar heb er nu toch weer zin in gekregen.
Als je maar ècht wilt, houd je het wel vol. Nihil volentibus arduum: voor wie wil valt niets te zwaar.
Het is een kwestie van volhouden en een heel lange adem, en vooral: niet te snel tevreden zijn. Het kan àltijd beter.

Ik heb met het boek waar ik nu mee bezig ben, de tweede, intuïtieve manier toegepast. Ik ging zitten en er stroomde een verhaal via mijn driftig tikkende vingers naar de PC. Hierna ben ik het gaan polijsten en stuitte op allerlei (vooral plotmatige) onvolkomenheden.
Het andere boek, dat even in de ijskast ligt, wordt juist op de eerstgenoemde wijze geschreven. Enorme schema's en plannen liggen klaar. Het is een boek met een complexere verhaallijn, dat moet ik erbij zeggen. Als ik dit verhaal intuïtief zou willen schrijven, zou ik binnen de kortste keren compleet vastlopen.
De intuïtieve wijze is plezieriger, vind ik, maar voor erg complexe verhaallijnen werkt het niet - bij mij althans.

Eufdrie (tegenwoordig ook meubelstuk 8) )

Ik herschrijf nooit tijdens het schrijven, wat ook weer niet betekent dat ik achter elkaar door kan schrijven tot het af is. Want wanneer is een boek af? Dat is dus een vraag die me bezighoudt als een manuscript bijna af is. Het schrijven van de eerste versie gaat vooral op gevoel, maar al bij de tweede versie sneuvelen de eerste darlings. Dan moet ik het minstens twee weken wegleggen voordat ik enigszins nuchter kan bekijken of het verhaal eigenlijk wel goed loopt. Wat zelden het geval is.
Bij versie drie sneuvelen dus complete hoofdstukken, die ik moet samenvatten in een mooie overgang van misschien drie bladzijden. Ik zeg met nadruk 'moet' want oeioeioei wat heb ik daar een hekel aan. Intussen zo'n twee maanden verder ga ik kijken of aan het begin van het verhaal niet teveel wordt gesuggereerd wat verderop niet wordt waargemaakt. Nu, vier maanden later, ben ik bijna de tel kwijt. Maar ik ga met frisse moed een verhaallijn verdiepen :wink:

Griseo, in welk forum staat die 'kern van het schrijversschap' van Ben Woo? (Ahum, kan 'm niet vinden).

Dat kun je vinden in het forum van de nieuwe literaire magazine Blanco Regel.

www.blancoregel.org

In de discussie die gaat over "de devaluatie van het schrijverschap"

Groetjes,

Aha, gevonden! Boeiend.

Vraag o.a. voor Kitana en Wiske: is 'een week of twee' en 'een week of wat' niet erg weinig om te laten doordringen 'waar je eigenlijk over had willen schrijven'. Als de eerste versie inderdaad een draft is, en bedoeld om te begrijpen waarover je werkelijk had wíllen schrijven, moet je dan je werk niet minstens een paar maanden in je hoofd verder laten broeien, voordat je je aan het herschrijven zet?

Waarschijnlijk ben ik de enige die er zo over denkt maar ik vind herschrijven leuk! Ik vind het geweldig hoe me iedere keer weer dingen opvallen die beter kunnen, weg mogen, of compleet anders moeten. Het geeft me een kick om mijn eigen werk door te lezen en te schrappen, verbeteren, en aan te passen. Dat stadium, waarin je je eigen redacteur bent, is fantastisch.

Ik behoor tot de categorie schrijvers die van te voren het hele verhaal al weet en dan een schema gaat maken. Daarna werk ik het stuk voor stuk uit en dat werkt prima. Schrijven puur vanuit inspiratie komt ook voor, het marathonschrijven, uren achtereen, maar dan altijd toch binnen een hoofdstuk dat al bestond.
Schrijven en herschrijven lopen bij mij door elkaar heen. Nu bijvoorbeeld, met mijn tweede boek, schrijf ik 's avonds een hoofdstuk of scene en lees het de dag daarna terug. Tijdens dat teruglezen wordt er voor de eerste keer geschaafd en verbeterd. En de dag erna weer.
Wanneer alles af is (de 1e versie in zijn geheel geschreven is) wordt er voor de 1e keer geprint en dan ga ik het doorlezen met de pen in de hand. Ik zorg voor een grote regelafstand zodat er genoeg ruimte is voor toevoegingen en opmerkingen. Daarna voer ik alles in in de computer,en print ik weer opnieuw. Dit proces herhaalt zich zo'n twintig tot dertig keer.

En dan komt dus nog de redactiefase bij de uitgeverij.

Nee hoor, Kim, je bent de enige niet. (Zie mijn post ergens bovenaan.) Ik vind het ook heerlijk om te doen.

Laat ik voorop stellen; ik ben “voor het gemak” met twee verhalen te gelijk bezig en met beide nog lange niet klaar met schrijven, cq nog niet echt toe aan het definitief afronden van het verhaal, dat zal in beide gevallen, door tijdgebrek nog wel even op zich laten wachten. (zucht, kreun).

Wat ik merk is dat schrijf zoals ik schilder; in opbouwende lagen. Voordat ik begin weet ik welke kant ik op wil, waar ik qua sfeer naar toe wil. Nadat ik een eerste laag opgezet heb, werk ik steeds laagje voor laagje verder naar een eindresultaat, waarbij ik de mooie stukken koester en de rest er omheen probeer aan te sluiten. Met schrijven is het net zo. Ik ga uit van een idee dat ik zeer grof uitgewerkt heb in een synopsis en begin met schrijven.
Nou ja, schrijven? Ik rammel niet gehinderd door wat dan ook, teksten in de computer. Eigenlijk, realiseer ik me nu, probeer ik een droom/film uit te schrijven, waarbij mijn hersenen ruim voorlopen op wat mijn handen qua aanslag per minuut halen, gevolg het wordt een soort “steno” wat later uitgewerkt moet worden. De eerste tientallen keren dat ik mijn teksten terug lees vind ik van alles, taalfouten, onlogische sprongen, zinnen die hakkelen en waar je je nek in breekt, reuze stappen waar ik zelfs geen touw meer aan vast kan knopen, bankstellen die van kleur versprongen zijn, huizen die plots verbouwd zijn, etc etc. Grappig genoeg zijn de hoofdpersonen vanaf het eerste moment glashelder en zeer vertrouwd. De figuranten zwabberen nog wel eens. :oops:

Het kan me gebeuren dat ik het licht zie en een scène uitschrijf die bij benadering nog niet “aan de beurt is”. Gewoon omdat ik die avond in de stemming ben om “boos of lief of vals of bouwkundig of een spetterende dialoog” te schrijven. Dat betekent later weer plakken en knippen om het er tussen te werken.
Of ik heb, op een bepaald punt, een flashback nodig om dingen uit te diepen, maar krijg het met geen mogelijkheid geschreven. Dan staat er FLASHBACK tussen de tekst en daar doe ik het maar even mee, totdat dat ei ook weer uitgebroed is.
Kortom, ik kan behoorlijk chaotisch werken. Maar alles wat ik schrijf, print ik altijd alles uit en berg het op in een werkmap die wél zeer schematisch is. :twisted:

Daarnaast moet ik me elke keer als ik wél tijd heb, weer inlezen om erin te komen. Dat inlezen gebeurd standaard met een rode pen in aanslag. Bij elke keer dat ik iets terug lees, struikel ik over de nodige fouten, hiaten etc. Dus wat dat betreft herschrijf ik vanaf dag één. Vanaf de eerste versie blijf ik laagje voor laagje toevoegen. De ene keer focus ik me specifiek op de logica, de andere keer wat ben ik allemaal vergeten (ik ben een ster in het weglaten van crusiale details, gewoon omdat ik “de film weer zie” en zodoende wél weet wat ik bedoel, maar het vergeet in mijn verhaal te vermelden), weer een andere keer lees ik de tekst hardop en vind zo onjuiste zinnen. Weer een andere keer kijk ik of het beter, mooier, kleurrijker beschreven kan worden. Weer een andere keer richt ik me op de inrichting van het interieur, dat meestal in de eerste opzet beperkt is gebleven tot een deur of het raam. Etc, etc.

Gelukkig ken ik mijn tekortkomingen en realiseer me dat voordat ik ooit kan zeggen “het boek is af” er meerdere vreemde ogen mijn (taalkundige) blinde vlekken in het rode licht moeten zetten. Het zij zo, geen punt. Met hun aanwijzigen komt het tzt wel goed. Maar voordat ik denk; beter dan dit kan IK het niet maken, krijgt geen mens het te zien, dat is mijn eer te na. Of te wel, nog geen mens heeft de teksten van deze twee verhalen nog gezien en dat zal wel even zo blijven. :shock:

Groet Carla

@Louiss: Vantevoren weet ik al redelijk precies wat ik wil schrijven, omdat ik er dan maanden tot jaren literatuuronderzoek op heb zitten. Tijdens het lezen vormt zich het hele verhaal als beelden en flarden dialoog in mijn hoofd. Deze aantekeningen gebruik ik bij het schrijven en de eerste versie is 'klaar' en ik heb het gevoel dat het allemaal zo moest zijn en niet anders, moeilijk te omschrijven. Daarna kan ik aan twee weken genoeg hebben tot ik ga herschrijven. Maar het blijft een voortdurend zoeken naar de juiste balans tussen 'in het verhaal zitten' en 'afstand' om te kunnen bewerken.
groetjes, Edna

....

Met belangstelling lees ik dit topic. Ik ben bezig met mijn eerste fictieboek, nadat ik al een viertal zakelijke boeken heb gepubliceerd. En tot nu toe lees ik met rode oortjes wat ik allemaal kan tegenkomen zodra de eerste versie af is. Totdat ik me realiseerde dat ik natuurlijk al ervaring heb met herschrijven, namelijk van zakelijke boeken!

Ik heb een aantal jaren geleden met collega-schrijvers in de zakelijke boekenmarkt gesproken, en we kwamen tot de conclusie dat er twee typen schrijvers zijn: de Mozarts en de Beethovens. De Mozarts laten het hele boek in hun hoofd groeien en gooien het er in een keer uit, waarna een korte redactieronde voldoende is om het publicabel te maken. De Beethovens beginnen met het opschrijven van korte stukken, passen dat aan, schrijven en herschrijven, en als het totaal af is, dan gaan ze er nog zoveel keren doorheen dat ze het in totaal wel drie keer geschreven hebben. Zo werkten deze componisten. Mozart schreef heel vlot omdat hij het werk compleet in zijn hoofd had; van Beethoven zijn vele manuscripten van eenzelfde werk bekend met doorhalingen en aanpassingen, zoveel dat tegenwoordig zelfs 'tussenversies' uitgevoerd worden.

In de periode van de zakelijke boeken had ik grotendeels de Mozartstijl: het boek schreef ik in zes, zeven dagen inclusief eigen redactie en herschrijven waar nodig. Maar dat kon ik pas als het maanden gerijpt had in mijn hoofd. Daarna was 1 correctieronde met een redacteur voldoende om het boek uit te kunnen brengen.

Bij fictie merk ik tot mijn eigen verbazing dat ik meer Beethovenstijl heb. Ik verbaas me telkens weer wat er gebeurt in mijn verhaal, terwijl ik toch een redelijk goede synopsis heb, met bovendien net zulke sterke 'inneringen' (een soort 'herinneringen', maar dan voor de eerste keer :wink: ) als bij de zakelijke boeken. Ik weet nu ook dat er inconsistenties in de tekst zitten (ik ben bijna halverwege), en daarnaast weet ik dat de spanningsbogen niet in balans zijn. Dat betekent dat ik over enkele maanden een geheel nieuwe ervaring ga opdoen: herschrijven! Ieks! :shock:

Leo

Wat een prachtige vergelijking. Spreekt mij als musicoloog heel erg aan :wink:

Ik zit een beetje tussen Mozart en Beethoven in; ik denk het verhaal en de personages eerst voor een groot deel uit en maak een synopsis voor ik aan het schrijven sla (wat niet wegneemt dat er tijdens het schrijven weer veel verandert). Herschrijven vind ik van levensbelang (ik denk zelfs dat je geen onderscheid moet maken tussen schrijven en herschrijven. Herschrijven is gewoon een onderdeel van het schrijven). Herschrijven is je verhaal de kans geven te volgroeien. Ik had voor de roman waar ik nu aan werk van tevoren al het thema bedacht, maar toen de eerste versie klaar was, ontdekte ik dat het om meer dan dat ging. Per verhaallijn, personage, scène de kern naar boven halen lukt alleen met de nodige revisies. De basis van mijn roman stond in een half jaar, met het herschrijven ben ik nu al een jaar bezig. Mooi om het te zien 'groeien'.

Scènes en dialogen aanscherpen, personages nog meer 'aankleden', mooie zinnen nog net effe iets mooier maken, nadenken over wat je nu eigenlijk wilt zeggen, waar het eigenlijk allemaal om gaat; net als Kim vind ik dat een heerlijk proces. Soms is het verbluffend om te zien hoe je met een kleine ingreep een scène compleet kunt veranderen. En zeker met begeleiding van een redacteur is het geweldig; die wijst je op dingen die je zelf over het hoofd heb gezien, laat je nadenken, komt met verrassende invalshoeken waar je dan weer mee aan de slag kunt.

En wat ook zo fijn is: je stelt het afscheidnemen van je personages nog even uit :D

voor mij persoonlijk is het schrijven van verhalen (kort of lang) iets wat spontaan gebeurd. het verhaal heeft zich grotendeels al gevormd in mijn hoofd, kan er dagenlang (of weken) op gebroed hebben. maar dan ineens, dan krijg ik zo'n bui en zit uren bij de pc totdat het erop staat.
okee, de echt lange verhalen krijg ik er niet in 1 pc-zit op, maar die lijken zich in mijn hoofd bij voorbaat al in stukken gedeeld te hebben.
misschien raar om uit te leggen zo, maar ik kan dus al een tijdje met iets rondlopen...moet na verloop van tijd dan echt naar mijn pc en voor ik het weet ratelen mijn vingers en houden pas op wanneer ik denk: tjee, daar staat een verhaal!
ik hoop dat het lang zo blijft doorgaan, want op die manier is het soms een verrassing voor mijzelf ook hoe het verhaal er exact gaat uitzien.
en dat vind ik dus, voor mij, een prettige manier van werken :wink:

Raven Dice. (http://www.ravendice.nl)

ehmmmmm so sorry again :oops:
ik zie net pas dat ik niet alles goed heb gelezen *stout, stout, stout* en je geen reclame mag maken voor je eigen site.
nu heb ik in mijn vorige reacties het adres van mijn site wel onder mijn naam vermeld en dit mocht dus niet.
ehmmm..krijg ik nu straf? :wink:
gelukkig mag het in mijn profiel dus wel, uiteraard blijft de url daar dus staan ;)
Groet Raven Dice.

Ja Ravendice, nu krijg je dus straf!!!

Je kunt twee dingen doen:

je kunt gewoon die verwijzing uit je bericht halen want je kunt het bericht dat je hebt geschreven wijzigen (maar echt streng zijn ze hier niet hoor, er staan meer verwijzingen, zeker van 'amateurschrijvers')

of je kunt gewoon wachten tot Dries en Louiss maandag weer op kantoor komen. Dan krijg je waarschijnlijk een dwingende oproep om je meteen in je mooiste slipje bij hen te melden. Je gaat dan daar publiekelijk over de knie van Dries waarna Louiss je billen onzacht met een zweepje beroert. Dit kun je dan weer verwerken in je volgende roman, als je de heren dan maar D. en L. noemt. (Je ziet ik heb je site al gevonden, gewaagd!)

Ghehehehe Zjors,
Ik denk dat ik voor de laatste optie ga en lekker wacht totdat D. en L. hun spiedende ogen over stoute schrijvertjes laten gaan. De straf die zij voor ogen hebben, moet ik dan maar 'lijdzaam'ondergaan ;)
Maar eerlijk, ik zallut niet meer doen hoor. Beetje reclame is natuurlijk nooit weg, maar ik zag dus ook al dat de url ook in het profiel vermeld kon worden.
Leuk dat je de site al even bekeken hebt, misschien een toekomstige fan? :lol: :lol: :lol:
Groetjes Raven Dice
(zonder vermelding van website nu, omdat die al in het profiel staat)

*engelachtige uitdrukking nu* :P :P

Nou ravendice, waar blijft het verslag van de passende straf die je kreeg?

Puh, ik heb helemaal nixos, naxos, nada, niemendal aan straf gekregen :( :( .
Zou ik soms weer eh....uhmmm...mijn website moeten vermelden hier?
Soort van uitlokking :lol:
Of...wordt het eenmalig door de vingers gezien?
Trouwens Zjors, jij schijnt het wel vermakelijk te vinden :D

Tjaaa.....

We raken offtopic. Ook een reden voor straf.

Ik ga maar weer eens aan het herschrijven, een klereklusje...

....en met herschrijven ben je weer helemaal on-topic :wink:
Succes !