Echt schrijven op mijn werk heb ik nooit gedaan, maar wel notities of hoofdstuk-indelingen gemaakt. Maar ja, op mijn werk moest ik altijd al veel nadenken...

Ik ben een aantal jaar geleden gestopt met werken op mijn 'niveau'. Het eerste jaar heb ik alleen geschreven, puur om te kijken of ik het wel echt kon en bleef volhouden, daarna ben ik part-time gaan werken. Dit werk is duidelijk onder mijn kunnen en ik krijg nog zeer regelmatig commentaar van mensen dat ik mijn opleiding weggegooid heb op deze manier. Ik zie het niet zo, maar in het begin raakte het me wel dat mensen zulke dingen zeiden. Maar nu weet ik dat mijn hart echt bij schrijven ligt.
Zolang ik het me financieel kan veroorloven zal ik niet meer gaan werken dan strikt noodzakelijk. Overigens heb ik werk en schrijven nooit gemengd. Wel eens een korte notitie als die ene briljante zin me te binnen schoot, maar schrijven in de baas zijn tijd heb ik nooit gedaan.

Het verbaast mij dat zo veel mensen ooit de kans hebben (hadden) op het werk te schrijven.
Bij mijn vorige werkgever (zeven jaren gewerkt, nu geen werk meer) was dit totaal onmogelijk. Mijn bureau lag vol met een stapel papier en ik had bij het telefoonverkeer altijd te maken met een groot aantal wachtenden. Bovendien werd iedereen tot in de details geobserveerd.
Alle aantallen (telefoontjes, administratieve handelingen, enz.) werden vastgelegd. Wanneer ze mij ooit op schrijven hadden betrapt, dan was ik meteen ontslagen.
Mede hierdoor heb ik er een aantal maanden geleden de brui aan gegeven.
Nu ben ik diegene die bepaalt wanneer hij schrijft. Heeeerlijk! :P

Sinds vorige week werk ik full time inplaats van de 28 uren die ik eerst had. Maar zelfs met die extra uren zou het mij niet lukken om op het werk te schrijven.
Een aantal mensen vroegen mij of ik nu minder thuis ging schrijven omdat ik nu meer van huis was?
Mijn antwoord was dat al de extra tijd die ik nu werk van mijn poetstijd afgaat en zeer zeker niet van mijn schrijftijd. Maar schrijven op het werk gaat bij mij niet.

Wat is het ideale bijbaantje van de schrijver?

Jammer genoeg kan ik dat niet, schrijven op mijn werk. Ik werk op een verkoop binnendienst en het is daar veel te hectisch om te kunnen schrijven. Ik werk wel 36 uur.

Het lijkt me een goede keuze, om die mogelijkheid te hebben. Als je in een situatie zit en echt hebt gekozen om voor het schrijven te gaan, zie ik het eigenlijk niet als onder je niveau werken. Je bent dan toch juist bezig met het werken aan je schrijverscarrière?

Juist Gerty, poetstijd is altijd het eerste dat er aan gaat! Nu ik er over nadenk, volgens mij heb ik helemaal geen tijd meer om te poetsen :lol:

Ik ben eigen baas, dus kan "onbeperkt in de baas zijn tijd" werken. Helaas zijn het de prioriteiten die dat verhinderen, waardoor ik uiteindelijk vrij weinig tijd over houd om te schrijven.

Wel heb ik vroeger (zoals eerder geschreven) NA mijn werk, op kantoor zitten schrijven. Dat waren mijn uurtjes waarin ik een boek voltooid heb. Het voordeel voor mij was toen, dat ik slechts twee uur later thuis was dan gebruikelijk, maar niet lastig gevallen werd door allerlei huishoudelijke klussen die ik anders toch had laten voor gaan.

groet Carla

Mijn werksituatie was ongeveer gelijk aan die van Cobra :cry: .
'Gelukkig' werd er begin van het jaar gereorganiseerd met als gevolg dat ik nu thuis zit. Ik heb tot in de zomer recht op een WW uitkering en ben van plan deze in mijn schoot geworpen vrijheid optimaal te benutten (foei, en dan zit ik nu te internetten terwijl ik zou gaan redigeren 8) ).
Als mensen nu aan mij vragen of ik werkloos ben, antwoord ik - naar waarheid - dat ik wel degelijk werk. Ik werk thuis. Ik ben schrijver.
Dus in dat licht bekeken, zou je nu kunnen zeggen dat ik tijdens mijn werk alleen maar schrijf - maar dat bedoelde je natuurlijk niet, Kim :wink:

Eufdrie

Mij is het ook vergaan zoals Eufdrie. Heb tot de zomer WW en schrijf me te pletter. Dus ik werk en schrijf. Kan het iedereen aanbevelen.
(Ik schrijf tussendoor ook sollicitatiebrieven....)

Ik schrijf en geniet van mijn spaarcenten.
Als dat geen leuke gang van zaken is! :lol:

Ik ben aardig druk met de kinders en drie pluizige vriendjes (helaas is gisteren de vierde ons ontvallen) en een full-time baan. Naast de vrije tijd die 'werken voor de boterham' kost, is het een nadeel dat ik heel erg formele brieven moet schrijven, zodat ik, 's-avonds, na nog wat huishoudelijke bezigheden, uitgeblust en inspiratieloos achter de comploeter zit. Het aanvulverhaaltje van Renate was in eerste instante slechts een vrij koele opsomming van feiten :P De zaterdag ben ik meestal kwijt aan de jacht op de proviand die ons de week door moet helpen en de klussen die (soms al máánden) zijn blijven liggen en zondags moet ik dan kiezen, uit bijvoorbeeld heerlijk wandelen langs het strand met een geleende hond, op visite gaan of ontvangen, heerlijk schrijven óf heerlijk lezen :roll: Ik denk dat ik het recept van Kim: 'visualiseren' maar eens ga toepassen :D voor een jaartje 'sabbatical'. Je mag natuurlijk niet spotten met ziekte, anders zou ik Zjors vragen: 'Zou de iPod-duim" wat zijn?' :wink:

Liefs, groetjes.

Ja, Quimey, de I-podduim schijnt echt te bestaan. Ik wist niet wat ik las. Heb er toen maar meteen een column van gemaakt.
Dus ja, je kunt ervoor gaan. Het schijnt niet te mogen om zoiets voor te wenden, maar als je er nou een goed doel voor dient?? Je eigen schrijverscarriere bijvoorbeeld...

Maar...maar... kun je wel schrijven met een iPod-duim? :wink:

Tuurlijk,allesaanelkaarzonderspaties :lol:

Dat is dan vast een nieuw genre. Het snelschrift of zo??

Zoiets!Enookreuzemakkelijkbijschrijfwedstrijdenmeteenlimiet!

Alleen gemakkelijk als de woordlimiet 1 is, dame! :lol:

Natuurlijk niet. Als de limiet 1000 woorden is mag 1 woord ook. Blijf je er ruim (dat wel) onder.

Maar niet als het aantal woorden tussen de 800 en 1000 moet zijn.

We zijn een beetje off-topic geloof ik. :)

Back to the topic dan maar. Ik heb de afgelopen 2 1/2 'gewerkt' op een kantoor waar ik gek werd van het nietsdoen. Hoe vaak ik ook aangaf dat ik wel wat meer kon, er kwam helemaal niets. Omdat we op zoek waren naar een bedrijf om over te nemen of te starten, had ik weinig behoefte om te solliciteren naar een baan waarin ik wel mijn ei kwijt kon. Toen ik na heel vaak aandringen, nog steeds bedolven werd onder verveling, ben ik begonnen met het opschrijven van het verhaal dat al tijden in mijn hoofd zat. Na een goed jaar stond het in zijn geheel op papier (oké Word) en kon het redigeren beginnen. Mijn baas heeft nooit laten blijken dat hij er iets van in de gaten had en ik heb het maar zo gelaten. Nu ik dan toch eindelijk mijn eigen bedrijf heb, vind ik nauwelijks meer tijd (en inspiratie) om te schrijven. Ik voel me er niet schuldig over dat ik in werktijd zoveel geschreven heb, maar had het liever anders gezien.

Schrijven op het werk is voor mij helaas onmogelijk. Mijn baan is veel te druk (kom in sommige perioden niet eens aan lunchpauze toe :?) maar ook de hele tijd telefoon en mensen aan m'n bureau is niet echt fijn voor de concentratie. Het idee dat er ieder moment een collega achter me kan opduiken als ik net in een lekkere scene zit... nee. Het blijft bij notities (ik stuur stapels mailtjes aan mezelf :D )

Ik fantaseer bij tijd en wijle over een job als nachtportier. De avond en de nacht zijn sowieso mijn produktiefste dagdelen, zowel voor wat betreft werk als voor wat betreft schrijven. Achter de nachtbalie van een rustig hotelletje en een laptop mee; voor m'n schrijverij zou het ideaal zijn. Maar zo'n job schuift niet best, dus zou ik evengoed met m'n kroegrekening blijven zitten...

Het leven is bikkelhard voor de gewone man (m/v) !

En kroeguitbater? lijkt dat je iets, Solon? :lol:

Nee joh, geen kroeguitbater worden! Ben je weer eigen baas c.q. je werkt je te pletter en wordt weer gek van alle verantwoordelijkheden. Of zoals het Joodse gezegde zegt: ik wens je veel personeel toe! Nog erger! (al ben ik blij en dankbaar voor alles wat hier aan hulp rondrent)

Nachtportier van een klein hoteletje is veel leuker! Geen verantwoording, hooguit als er brand uitbreekt (maar dán heb je weer wat te schrijven!), de hoofdpersonen van je nieuwe werk voor het uitkiezen terwijl ze aan de balie komen etc. 8)

En wat betreft je kroegrekening; als je nu tijdens het schrijven van de "grote klapper" nuchter blijft, stroomt het geld daarna rijkelijk binnen om elke kroegentocht te bekostige. :P

Ach, alle gekheid op een stokje, soms zou ik willen dat ik geen eigen bedrijf had, niet alle verantwoordelijkheden had dit ik heb, maar anderzijds ben ik bang dat als ik écht de hele dag niets te doen had dat er vrij weinig uit mijn handen zou komen. Zeeën van tijd maken mij extreem lui en traag. Wat mij eerder een heerlijkheid lijkt is om net als Tita Tovenaar de tijd stil te zetten. Gewoon iedereen en alles op standby voor een maandje. Niemand die aan je hoofd zeurt, niet iedereen die Carla als synoniem voor mama gebruikt, niemand die honger heeft, was of huis vuil maakt, geen hond die je het gevoel geeft de grootste dierenbeul te zijn omdat je niet weer het bos in wil. Wat zou ik dan veel kunnen doen!!!!!!!!!!!!!!!! :D :D :D :D :D

Carla, je haalt me de woorden uit de mond. Ik heb de hele dag niets te doen en kom tot overmaat van ramp ook vaak helemaal niet aan schrijven toe. :cry:

Hier nog een eigen baas, maar schrijven onder het werk? nee, dat lukt eenvoudig niet. Dan moet ik echt stoppen met werken, alles opbergen wat me ook maar een klein beetje aan werk kan herinneren. En dan gaat die telefoon weer...

Ik werk ook 4 dagen per week en dat is niet echt rustig werk maar om de een of andere reden heb ik altijd inspiratie op "werkdagen" rond de klok van 4. De vrije maandag gebruik ik dan meestal om het een en ander uit te werken.