Nee, als schrijver heb je wat te schrijven 8) (Wie zit hier melig te doen?)

Hè Zjors! :lol: Ik heb niet zozeer iets te zeggen. Ik wil alleen graag het verhaal dat in mijn hoofd zit, op papier krijgen en daarna delen met mijn lezers.

Bedoel je 'macht uitoefenen' of 'een boodschap uitdragen'?

Ja. En iedereen moet naar me luisteren want ik heb de waarheid in pacht.

Welk onintelligent antwoord geef je dan?

Interviewer: Heb je wat te zeggen met je verhaal? Schrijver: Ja. Interviewer: Wat dan? Schrijver: Lees mijn boek maar. Volgens mij is dat de beste manier om op dat soort vragen te reageren, Rudolf. :wink:

Een bekende reactie is ook dat een interviewer iets diepzinnigs stelde of vroeg over een roman en de auteur antwoordde met: 'Aha, bedoelde ik dát met mijn verhaal?!' Ik weet zo snel niet welke schrijver dat zei, kan namen slecht onthouden, maar er is hier vast iemand die het wel weet.

Nee, maar ik heb wel heel wat uit te leggen.

Mijn verhalen zijn meestal een hele omslachtige manier om iets over de maatschappij te zeggen zoals ik haar zie. Ik kan het ook niet anders brengen dan omslachtig, problemen zijn niet zwart wit, het barst van de nuances en met die nuances speel ik. Het antwoord van Irene komt dus het dichtstbij.

Als je niks te zeggen hebt, dan hoef je ook niet te schrijven. ;) Maar het is niet zo dat je de waarheid in pacht hebt, of dat je de wereld kan verbeteren, of wat voor hoogbevlogenheden dan ook. Waarom stel je deze vraag, Marjet? En wat vind je zelf?

Waarom is dat niet zo?

Ik bén de waarheid in mijn werk.

Mooi gezegd, godje. :nod: Dat is wat anders dan 'de' waarheid in pacht hebben, in elk geval in mijn visie. De waarheid, wat mag dat dan wel niet zijn? Dat alle mensen verdriet kunnen hebben, bijvoorbeeld? Maar hoe en wat en waarom en waardoor, dat is voor de meesten verschillend. Je kunt de waarheid in pacht hebben, waar jij het meest in gelooft en die waarheid moet je dan ook uitdragen. En als je dat doet, zal er voldoende universeels in te vinden zijn, waar anderen zich in herkennen. Dat is prachtig. wonderer, waarom stel je die vraag? Wat is je eigen antwoord?

Als ik een antwoord had, hoefde ik het niet te vragen. Jij stelt zonder onderbouwing dat niemand de waarheid in pacht heeft. Ik ben benieuwd naar je antwoord.

Of ik wat te zeggen heb met mijn verhaal? Nee. Ook niet met dat boek van 3700 jaar geleden. Ik vind het alleen leuk om te schrijven, en dat er dan mensen van mijn boeken kunnen genieten vind ik al genoeg. Een boodschap hoeft van mij niet :nod:

Over 'de waarheid': waarschijnlijk is er een universele waarheid anders zouden we totaal NIETS van elkaar begrijpen. (En dat doen we vaak ook niet, maar sommige kunstenaars slagen erin om IETS van die waarheid over te dragen waardoor anderen er herkenning in vinden - en daarmee bv troost of bemoediging of een hartelijke lach). Over 'de waarheid in pacht hebben': dat is mooi gezegd, want iemand die iets pacht, heeft er geen bezit over. De waarheid kun je dus niet bezitten, maar je mag er tijdelijk gebruik van maken.

En of ik persoonlijk iets te zeggen heb met mijn werk? Als ik vond dat ik niets te zeggen had, ging ik iets totaal anders doen (maar ik zou niet weten, wat). Het betekent echter niet dat datgene wat ik zeggen wil, ook voor anderen interessant is. Toch denk ik dat soms wel. Dus ik kan mijn werk wel relativeren, maar tegelijkertijd is het belangrijk om er wel de waarde van in te blijven zien, anders raak je de motivatie om te schrijven, kwijt.

Iets te zeggen hebben is op verschillende manieren te interpreteren, zoals ook blijkt uit de andere reacties. Bedoel je of schrijvers iets in te brengen hebben? Dat hangt er vanaf waar, het lijkt me bijvoorbeeld dat ze wel wat in te brengen hebben als het om de inhoud van een boek gaat, maar minder als het over politiek gaat. Bedoel je of schrijvers een boodschap hebben? Dan zal het antwoord per schrijver verschillen. Zowel het kinderboek dat ik geschreven heb als dat waar ik nu mee bezig ben, schrijf ik om kinderen plezier te verschaffen tijdens het lezen, maar ik stop er ook 'boodschappen' in, die ze hopelijk onbewust op zullen pikken. Dat is mijn persoonlijke antwoord. Er zit niet in alles wat ik schrijf een boodschap, soms schrijf ik zo maar wat, maar ik vind het wel leuk om er iets in te stoppen.

Ik sluit me bij Marriejeanne en Trenke aan. Ik heb een stukje van de hele waarheid in pacht, mijn versie van het geheel. Dat is per definitie niet hét geheel. Maar in dat gedeelte waarin mensen zich herkennen en er hun voordeel, in mijn geval, mee doen stop ik wel een boodschap. Of ze oppikken en er daadwerkelijk iets mee doen in het dagelijks leven, valt onder hun eigen versie van de waarheid.

De dames voor mij maakten mijn opmerking (die ik hier weghaalde) dubbelop en mostert na de maaltijd. Laat het hierop neekomen; schrijvers hebben wat te zeggen, niemand vroeg ernaar of zij ook de waarheid weten.

Ik ben een boek aan het schrijven over narcisme en hoop daarmee mensen te bereiken die daar nog niet van op de hoogte te zijn. Waarom? Omdat ik denk dat het goed is wanneer er meer bekendheid komt over dit onderwerp. Er zijn wel boeken over geschreven maar allemaal vanuit de psychiatrische of psycho-analytische hoek. Mijn boek is juist bestemd voor de gewone man / vrouw die er dagelijks mee te maken heeft maar niet weet welke naam het heeft. Om een antwoord te geven op de gestelde vraag: ja, ik denk, geloof en hoop dat ik iets te vertellen heb.

@ J. Douwes, Nou dan zal ik maar zeggen waarover ik mijn volgende project schrijf. Ik ga, 35 jaar na dato een boek schrijven over de gevoelens die allemaal komen kijken bij herhaalde 'spontane abortussen' de zg. miskramen. De uitspraken van artsen en mensen met kinderen, de wegen naar ziekenhuizen, de zwangeren die je tegenkomt liggen grotendeels nog in mijn geheugen, maar niet meer in mijn gevoelens. Ik kan dus rationeel terugkijken op die periode, maar mij wel nog degelijk invoelen in andermans gevoelens van mensen die nu midden in dit proces zitten. Ja, ik heb een boodschap en ja ik heb iets toe te voegen, nl. herkenning. herkenning = érkenning over dit wel heel toepasselijk ondergesneeuwde kindje. Het is nog steeds een taboe.

Succes, Jaqueline!

Ik denk dat je er inderdaad een groot publiek mee bereikt! Hoe ver ben je er al mee?

Mijn buurvrouw bereik je denk ik ook, als zij hoort van je boek. Die heeft net zoveel volwassen kinderen als jij (wat ik in je boek las). Succes, Jacqueline. Ja, dat klinkt heel goedkoop, maar ik meen het wel.

Wonderer, Jij schreef:

Ja. En iedereen moet naar me luisteren want ik heb de waarheid in pacht.

Punt. Zonder onderbouwing. Ik ben erg benieuwd hoe je daar bij komt. Het lijkt me namelijk ook zo in tegenspraak met je nick: iemand die altijd maar verwonderd is, twijfelt, zich dingen afvraagt, nog eens opnieuw onder de loep neemt, alles van alle kanten bekijkt en dan nog eens opnieuw, weer een nieuw stukje waarheid toevoegt als de oude niet meer helemaal blijkt te kloppen... Nu ja, zo dus. :lol: Dat is een houding die mij heel erg aanspreekt, een die past als een zijden handschoen. ;) Ik ben dan ook een waterman. ;)

Als ik een antwoord had, hoefde ik het niet te vragen.

Ik stel ook vaak vragen, als ik al een antwoord heb. Dat antwoord van een ander zou me kunnen verbazen en doen twijfelen over de stelligheid van mijn eigen idee. Prima. Dan kan ik mooi nuanceren. Een prima instelling voor een schrijver, vind ik zelf.

Jij stelt zonder onderbouwing dat niemand de waarheid in pacht heeft.

Zonder onderbouwing? Dat begrijp ik niet. Ik heb het uitgelegd in de alinea eronder. Met die uitleg bedoelde ik exact hetzelfde als wat Trenke, marriejeanne, Ceridwen en jacqueline erover gezegd hebben. groeten, fijne dag, Ariadne

J. Douwes en jacqueline, Wat een mooie en belangrijke onderwerpen hebben jullie. Narcisme lijkt me heel goed om het eens over te hebben. En natuurlijk is jouw onderwerp ook van groot belang, vroeggeboortes worden zo vaak afgedaan als onbelangrijk, terwijl ze een enorme impact hebben op wie het overkomt en dus ook hun omgeving. Alletwee veel succes gewenst. :)

Over 'de waarheid in pacht hebben': dat is mooi gezegd, want iemand die iets pacht, heeft er geen bezit over.

Dat is óók mooi gezegd. Ik kan me er heel erg in vinden, marriejeanne. :nod: Maar is het niet zo, dat het meestal opgevat worden als de waarheid bezitten, terwijl alle anderen er niets van begrijpen? ;) Daar heb ik dan weer helemaal niets mee.

De werkelijkheid is een oneindig veld vol mogelijkheden. De werkelijkheid zal, lijkt mij zo, wel heel erg moeten lachen als ze tot één waarheid teruggedrongen wordt. Ze past in alle hokjes en in alles daarbuiten. Ik hou van dat uitzicht. :) Ariadne