Schrijven Magazine: schrijfcursus gevolgd?

Hihi maar wij moeten nu wel met onze 'naam' op het forum staan... open en bloot. Nou ja. Je mag het wel van me horen hoor. Ik heb bij Script+ dus schrijfcursussen gevolgd en die vond ik op zich heel goed. De syllabus was ook perfect. Maar ik vond degene die bij mij de tweede cursus gaf niet objectief. Af en toe leek het of ze bepaalde personen al aan het begeleiden (coachen) was. Maar wij waren er ook nog! Ik vind dat je als cursusleider niet mag kiezen aan wie je je aandacht geeft. Iedereen heeft ervoor betaald om het maar 'plat' te zeggen.

Hee Rudolf, Excuus, dat had ik er misschien nog bij moeten vermelden. Ik probeer geen negatief beeld neer te zetten. Ik heb tot nu toe alleen maar positieve reacties gehad over schrijfcursussen en probeer daarom even te kijken of het echt alléén maar jubel- en juichstemming is.... Voor Mara: je mag daarom ook absoluut erg 'vaag' blijven. Het gaat er alleen om wélke ervaringen je hebt, niet om welke cursussen je deed of bij wie. In ieder geval alvast bedankt voor je antwoord. Groetjes, Morena

Ik heb veel cursussen gevolgd, zowel mondelinge als schriftelijke. Bijna altijd goede ervaringen. De cursus creatief schrijven bij LOI (waar ik erg veel van geleerd heb en die didactisch goed in elkaar steekt) had een erg groot negatief punt: hij was pakweg 20 jaar nooit meer vernieuwd. In een hoofdstuk werd zelfs uitgelegd dat je tegenwoordig beter je manuscript op een computer kon tikken dan op een typemachine. Uit die tijd komt de cursus dus. Weet iemand nog wat een typemachine is? De cursus staat bomvol voorbeelden van schrijvers, maar er kwam geen enkele hedendaagse schrijver in voor en slechts zelden een vrouw. Die foto's ook van die schrijvers. Het is echt om te gillen. Zo vreselijk gedateerd. Ik heb ze dat ook gemeld en kreeg een reactie terug dat het jammer was dat ik er zo over dacht. Tja... Ze hebben hem toendertijd goed ontwikkeld, hij zit goed in elkaar, maar om dat nou zoveel jaar zonder vernieuwing te blijven uitmelken... Bij een andere schriftelijke cursus maakte de begeleidster zich er wel erg makkelijk van af in haar commentaar. Altijd een goed cijfer en zelden meer dan drie regels commentaar. Goedkope cursus, dus waarschijnlijk kreeg ze maar 10 minuten per les betaald? Ik weet het niet.

Niets dan lof voor de schrijfcursus die ik heb gevolgd aan een erkende schrijversschool in Rotterdam. Inspirerende workshops en concrete feedback. Een fantastische coach, een autoriteit op dit gebied ook. Gaandeweg merkte ik echt dat het niveau van mijn verhalen omhoog ging. En dat ik steeds beter wist waar ik mee bezig was. Dat het componeren van een verhaal een bepaalde logica in zich verbergt. Publicaties in tijdschriften zijn daar voor mij het tastbare bewijs van. De keerzijde: de schrijfcursus(sen) die ik volgde waren verdeeld over acht avonden (2,5 uur per keer) en groepsgewijs (5 tot 10 personen). Ik kan van mezelf zeggen dat ik erg gedreven ben en keihard werk om mooie verhalen te schrijven. Voordat de cursus begon, was ik ervan overtuigd medecursisten te treffen met dezelfde gedrevenheid en passie. De cursus is namelijik bedoeld voor aspirant-schrijvers van proza of poëzie die al op een bepaald niveau acteren. Kandidaten moesten dan ook een pennenvrucht opsturen om aan te tonen over een bepaald niveau te beschikken. Je voelt vast al nattigheid. Vanaf de eerste avond wist ik dat ik me niet of nauwelijks onder gelijkgestemden bevond. Eentje maar, eigenlijk. Sommigen wilden wel, maar konden gewoon niet. Anderen wilden niet én konden niet. Zo was er een heerschap dat alleen commerciële - belabberd geschreven - teksten voorlegde, niet meer dan veren in zijn reet verwachtte en geen aandacht had voor de teksten van anderen. En bovenal verstoorde hij het proces door voortdurend de - zeer geduldige - coach te interrumperen met vragen en opmerkingen die er niet toe deden. Zo kan ik wel even doorgaan, ik krijg nog kippenvel als ik aan die narcist denk. Kortom: iedere avond had ik het gevoel dat er meer in had gezeten en dat vind ik nog steeds zonde. Het probleem is eenvoudig te ontwaren: geld. Om een cursus rendabel te maken moet er een x-aantal deelnemers zijn. Dat maakt de selectieprocedure dus meer een formaliteit dan een kwaliteitsbeoordeling. Ik begrijp het dilemma wel, maar de ware diepgang ontbreekt hierdoor. En ik merkte dat niet alleen de cursist met oprechte ambities, maar ook de schrijfcoach ervan baalde.

Ik had het dus andersom. Deelnemers waren allemaal 'groentjes' zeg maar. De begeleiding was goed maar ze moest er liever iedereen bij proberen te betrekken. Niet alleen degenen met 'de grote waffel,' als je begrijpt wat ik bedoel. Ik had echt een duwtje in de rug nodig om 'mee te praten.' Nu doe ik het zelfs téveel, haha.

Ik heb zelf geen slechte ervaringen, maar was er niet eens een topic over de 'trouw' cursus? Volgens mij was men daar niet onverdeeld enthousiast over...

-

Alvast hartstikke bedankt voor de huidige reacties, laat ze maar stromen :) ... Set: Dat topic heb ik gezien ja, maar ik bedoel nu de cursussen die je volgt bij een leraar, met medecursisten. Groetjes Morena

Ik volgde een cursus in een buurthuis. Wat ik verwacht had is een gemoedelijke ontmoeting met mensen die ook heel veel van schrijven houden en heel graag hun kunde willen verbeteren. Zo leek het de eerste les ook te worden. Maar meteen daarna kwam de klad er al in: een stel gemotiveerde mensen zegde op vanwege persoonlijke redenen, anderen kwamen de ene keer wel, de andere keer niet. Sommigen deden hun opdrachten niet - schreven "gewoon" maar wat - zodat de thema's die iedere avond aan de hand van de thuis gemaakte opdrachten uitgewerkt werden weinig van de grond kwamen. Misschien dat het juist door het laagdrempelige "buurthuis"-imago (en de lage cursusprijs?) kwam, dat cursisten kennelijk makkelijk weer opzegden, of er min of meer met de pet naar gooiden. Misschien dat een cursus gegeven in een bibliotheek of door een schrijfakademie een ander effect heeft op het trouwe en zorgvuldig meedoen van cursisten? Op zich heb ik wel dingen geleerd, of zijn me dingen opnieuw herinnerd, maar ik had ook "Het geheim van de schrijver" of een ander schrijfboek opnieuw kunnen lezen. Het contact via zo'n cursus met buurtgenoten die je voorheen niet kende is natuurlijk leuk, en ook het lijntje naar de leraar is heel kort en informeel. Dat laatste is een groot positief punt. Een volgende keer ga ik toch liever een cursus volgen van een schrijfakademie. Of meer schrijfboeken lezen.

Jaren geleden heb ik een cursus van de LOI gevolgd over schrijven, soms blader ik daar nog eens door. Als ik in deze thread lees dat die curus nauwelijks wordt ge-udated, dan ben ik niet van plan om 'm nog eens te volgen. Ik heb een aantal workshops via internet gedaan. De eerste was leuk om te doen en gaf mij een heleboel inzichten. De lesgever, zelf ook schrijver en een eerste prijs in debatteren, kon goede analyses maken van een verhaal en gaf echt goed commentaar. Er was wel een wat-hebben-we-toch-een-lol atmosfeer en dat deed wat afbreuk. Misschien heb je dat in een virtueel klaslokaal... Het vervolg op de workshop, daar had ik echt zin in, maar werd volledig ondergesneeuwd door oude vetes, nieuwe vetes, en het feit dat je gewoonweg een kant moést kiezen, of er werd niet op je werk gereageerd. De lesgever was er zelf nauwelijks tot niet en de mensen die zijn plaats innamen, met zijn goedkeuren vermoed ik, deden zelf stevig mee in het modder gooien. Bovendien kreeg ik het gevoel dat mensen met talent uit jaloezie werden afgekraakt . Het beeld van een schrijver in een ivoren toren die neerkeek op de plebs die hun werk probeerden onder te brengen bij een uitgeverij werd daardoor enkel versterkt. Inmiddels had ik de nodige schrijfboeken, zowel Nederlands- als Engeltalig, gelezen en sommige herlezen. Ik kwam - weer via internet - bij een schrijfgroep terecht en tegelijkertijd begon er ook nog een workshop op de verhalensite. De workshop is heel leuk, maar ik kreeg het gevoel dat ik mijn schrijftalent zat te versmachten met workshoptechniek. Een workshop kan in mijn ogen enkel techniek bijbrengen, de eerste fouten eruit halen, maar het talent moet er al zijn.

Ik heb twee acht-weekse cursussen gevolgd bij de Schrijversvakschool in Amsterdam ('korte verhalen' en 'schrijftechniek'). Dit was in groepen van ongeveer 10 mensen. Ik was er zeer over te spreken! Heel stimulerend en veel van geleerd.

Ik volgde de LOI-cursus Creatief Schrijven. En jawel, ook ik weet maar minpunten te melden. Ik heb ook wel een verklaring voor het grote gebrek aan negatieve ervaringen. Zowel wie een schrijfcursus volgt als wie er een begeleidt is in de regel erg betrokken en gedreven. Anders stort iemand zich niet op een bezigheid die zo intensief is en absoluut ongeschikt om er snel veel geld mee te verdienen! Maar ik moest zoeken naar minpunten. Het enige dat me te binnen schiet is dat te veel opdrachten binnen de 800 of 1000 woorden moesten blijven. Dat had wel zijn nut, want je leerde zo vanzelf veel te schrappen. Toch ervoer ik het vaker als een keurslijf, omdat je binnen een paar pagina's niet echt een plot uit kunt werken. Maar van de andere kant............ niets let je tijdens zo'n cursus om buiten de opdrachten om aan andere verhalen te werken of een opdracht later tot iets langers uit te werken.

Beste Mensen, Het artikel is ondertussen geschreven en komt een dezer dagen dus van de drukpers. Hartstikke bedankt voor de reacties en schrijf'ze! Vriendelijke groetjes Morena

Toen ik nummer 4 van Schrijven Magazine las vond ik op pagina 13 (midden/boven) ook de reactie van Zjors terug. Wel jammer dat daar alleen het negatieve uit gehaald was en dat terwijl Zjors toch begint met te zeggen dat de LOI-cursus (en ik ben het met hem eens!) didactisch goed in elkaar zit en hij/zij? er veel van geleerd heeft.

Het ging Morena geloof ik ook om de negatieve puntjes van de opleidingen dacht ik? En Zjors is een vrouw.

Je hebt gelijk. Het staat Morena geheel vrij om uit de reacties te halen wat ze voor haar doel wenst te gebruiken. Ik ben dus zelf ook ietwat te negatief!

Zjors... hij? Ooeeii laat het 'hem' maar niet horen... 'k weet het niet helemaal zeker met het internet, maar volgens mij is hij een zij... En het stuk van Morena gaat mee op wereldreis, dus ik kan er inhoudelijk helaas nog niet op reageren.

* Komt briesend binnenstappen en ziet dat het probleem al reeds door anderen is opgelost ;) *

Ha Qrl, neem je ons tijdschrift met je mee? Leuk! (Volgende keer ook doen... Ik geef een voorzichtige, helemaaaaal niet transparante hint.)

Pff, dat gezeik over geslacht altijd :P Wat boeit het nou. Je tikt toch met je vingers, niet met wat er eventueel tussen je benen hangt :P

Nou, ik ben er anders trots op een 'meisje' te zijn :)

Good for you, maar waarom anderen zich er dan mee moeten bemoeien.. Nou ja, zal wel aan mij liggen.

Pffff, nee... dat snap ik nou ook nooit.

Ik zou het vervelend voor Zjors vinden als ze haar constant als 'man' aanschrijven. That's all.

Dan moet ze geen naam nemen die voornamelijk door mannen gebruikt wordt. Alhoewel die Z aan het begin al te denken geeft (voor de oplettende lezen).

Daar kan ze zelf ook wel iets van zeggen, toch?

*Het zal haar gewoon een worst wezen of ze haar als man of als vrouw zien. Vandaar die naam. Verder is ze wel blij om een meisje te zijn. Wel vindt ze het leuk om mensen te stangen die het fout doen. Het kreng.* Nu niet meer miepen over Zjors, jullie verpesten het topic!

Ik zie ineens dat dit topic weer tot leven komt en inderdaad Mara (en anderen); dat stukje was puur bedoeld om ook wat negatieve ervaringen op te sommen. Daarom heb ik het ook anoniem gedaan en de cursussen niet bij naam genoemd, want vooral dat laatste zou dan niet eerlijk zijn. Nu ben ik echter wel nieuwsgierig: was het artikel voor jullie een 'vanzelfsprekende zaak' (je had het zeg maar net zo goed niet kunnen lezen) of stond er wel wat in wat nieuw was. Kom maar op met het commentaar:)... Groetjes Morena

Eerlijk gezegd vond ik er weinig nieuws in. Maar daar moet ik bij zeggen dat ik veel cursussen heb gevolgd en over veel cursussen al eens iets had gehoord of had geinformeerd. Dus ik ben niet representatief hierin, denk ik.