Helemaal met janneman eens. Ik lees hier regelmatig topics door en reageer eigenlijk heel weinig, dit komt deels ook door dit soort topics, waar veel mensen opeens een mening over iemand denken te moeten hebben. groetjes, Johan

Ik heb even die link aan geklikt van Thirteen, maar om dit nu realistisch te noemen? Sex drugs en geweld. Alsof alle meisjes van dertien zo zouden zijn? De meeste dertienjarige die ik ken ( ik loop stage op een middelbare school) zien er allemaal braaf uit. Bovendien is het maar een film en die zijn altijd net wat erger dan de werkelijkheid.

Misschien niet realistisch voor Nederlandse begrippen, maar meer voor Amerikaanse? Eigenlijk zou je moeten zien hoe de film werd besproken bij Oprah. Maar ik ben het wel met je eens dat niet alle meisjes van 13 zo zijn. Als het gaat om wat de reactie van de moeder van Iertje9 op haar verhaal zal zijn na het zien van de film, is dat ik hoop dat ze minder gauw geschokt zal zijn.

Haha, iertje, ik heb dat ook voor gehad met schrijfsels van mij toen ik een puber was. Over borsten enz... :unibrow: Het is inderdaad niet iets dat je graag voorlegt aan je ouders of leerkrachten op die leeftijd maar je klasgenootjes of vriendinnen zullen met plezier je werk lezen, en dan krijg je misschien wel geen feedback over je taalgebruik of zo, maar ze zullen je wel weten te zeggen of het hen inhoudelijk boeit ;) Veel plezier met het schrijven alvast! Op jouw leeftijd is het vooral belangrijk dat je met plezier schrijft.

Ik ben toch al 20 en ik vind het nog steeds lastig te schrijven over sex. Ik schrijf ze wel, maar dan meer voor mezelf of voor bepaalde websites die smullen van dat soort verhalen. Maar dit soort verhalen aan familie laten lezen? No way Jose!

Ik schrijf wel over sex, maar dan meer voor mezelf of voor bepaalde websites die smullen van dat soort verhalen.

Ik hoop voor je dat dat wel de goedkeuring van boven heeft...

Ik schrijf wel over sex, maar dan meer voor mezelf of voor bepaalde websites die smullen van dat soort verhalen.

Ik hoop voor je dat dat wel de goedkeuring van boven heeft...

Ik vind het een rare opmerking. Sex is sowieso een van boven gegeven iets. En ik schrijf alleen soft. Bovendien zal ik dat hier niet laten lezen. Je kan je er dan ook niet aan storen. Maar genoeg hierover.

Hahaha Koenie, ik moet hier wel om lachen:

Het is inderdaad niet iets dat je graag voorlegt aan je ouders of leerkrachten op die leeftijd

Ik heb duidelijk niet meer die leeftijd, heb mijn verhaal 'Veilig verlangen?' zeker aan mijn moeder (én schoonmoeder) laten lezen. In mijn blog staat hoe ze reageerde, toen het verhaal een eervolle vermelding kreeg. :D Overigens heb ik geen seconde gedacht dat mensen zouden denken dat het autobiografisch is, maar dat zou natuurlijk best kunnen. ;) Sorry, Iertje, dat is off topic, maar on topic heb jij hier tussen de regels ook wat aan: waarschijnlijk, als je ouder bent, heb je geen problemen met schrijven over zoenen/seks, of in ieder geval minder. Dit is trouwens wel een topic voor Kim. ;) :)

Het verhaal loopt zoals het loopt, schuivelen en zoenen is niet verplicht, niet voor het verhaal en niet voor een mens. Wat niet wil zeggen dat het niet leuk is ... En wat ik wel wil zeggen is, schrijf nu eerst het verhaal, tegen de tijd dat je bij de scenes bent en ze uitwerkt is het nog vroeg genoeg om je er druk over te maken. Zoals de anderen ook zeggen, het plezier in het schrijven is het belangrijkste. Succes!

Mij lijkt, iertje, dat je maar eens moet beginnen met schrijven. De ene keer weet je niet waar het over moet gaan, de andere keer weet je niet of het wel kan, en nu durf je niet. Aan de slag!

Iertje9! Wat goed van je! *applaudisserende smiley*

Iertje9: Ik heb dat nu ook... Een verhaal van me gaat uitkomen in een bundel (de bedoeling is dat het grandioos wordt natuurlijk) enne... het is iets wat ik helemaal heb moeten veranderen en toch zullen de personen in kwestie bepaalde dingen herkennen. Ik durf ze het ook niet goed te laten lezen want wat als ze geschrokken zijn? Wat als ze boos worden? (En dan ben ik al 44, hè, volwassen, zul je zeggen...)

*gooit een roos naar iertje9*

Ik kan me het heel goed voorstellen dat je het super spannend vind! Het bedenken van dit soort 'situaties', er verder over nadenken, met je vriendinnen er over praten, dat is een ding. Het op papier zetten en laten lezen aan je moeder, of andere volwassenen.... tja, dat is een ander verhaal. Alsof ze een beetje in je hoofd kunnen kijken hoe jij het allemaal ziet en voelt. Dat is raar. Hallo, je bent 12, dan vind het het gewoon heel erg belangrijk wat anderen er van zouden kunnen gaan denken, en dat je je daar druk om kunt maken, toch..?!?! Hardstikke goed van je dat je die drempel nu toch bent overgegaan en lekker aan het schrijven bent gegaan. Succes er mee. Het komt vast allemaal goed!

Dag Iertje, Ik herken mij in jou, toen ik 14 was. Ik heb toen ook een jeugdverhaal geschreven met toen de bedoeling om er een boek van te maken en het op te sturen naar uitgeverijen. Wat ik nu niet zou aanraden aan 12-jarigen. In mijn verhaal zat een behoorlijk felle scène over een stiefvader die aan de drank zat en zijn handen niet kon thuis houden. Het verhaal was in ik-persoon geschreven. Ik stond er helemaal niet bij stil dat anderen zouden kunnen denken dat het auto-biografisch is, gewoon al om dat het in de ik-persoon stond. Elke dag was ik aan dat verhaal aan het schrijven achter de computer in onze woonkamer en natuurlijk heb ik dat ook eens laten liggen op de tafel.... Op een dag kom ik niets vermoedend thuis, zit mijn vader daar toch wel niet te lezen zeker. Goed wetende dat mijn vader nooit leest! Ik heb daar een uitbrander gekregen! Zoiets schreef je niet op mijn leeftijd en de mensen zouden denken dat het echt over mij en mijn gezin toen ging. Van die uitbrander was ik helemaal niet goed, want ik was het natuurlijk niet met hem eens en kreeg het maar niet uitgelegd. Ik heb mijn verhaal wat aangepast en toch opgestuurd naar een uitgeverij waarna ik een afwijzing kreeg. Achteraf begrijp ik de reactie van mijn vader en ben ik blij dat hij mij willen beschermen heeft, want als twaalf jarigen denk je niet altijd aan de gevolgen. Nu in jouw geval: schrijf lekker door en schrijf wat jij wilt schrijven. Als je er achteraf iets mee wilt doen, vind ik het niet slecht om het aan iemand te laten lezen. Eventueel aan een andere volwassene dan je moeder, maar als het slechts bij zoenen blijft, zie ik er geen graten in. Jullie lezen toch ook niets anders dan dat? Dus het is fijn om te lezen. Ga er voor!

Dus bij alles wat ik schrijf zouden mensen kunnen denken dat het autobiografisch is omdat ik graag in de ik-vorm schrijf? Ja, sommigen denken dat je alles wat je opschrijft zelf meegemaakt moet hebben. Waarom, dat weet ik niet. Ik kan me gewoon goed inleven in de emoties van een ander. Je krijgt altijd commentaar, hoe je het ook verwoordt. Dus doe het gewoon op je eigen manier. Die past bij jou!

Mijn dochter, vorige week 13, geeft aan dat ze het niet fijn vindt, wanneer in een boek sexuele danwel zoendetails worden beschreven. Ik luister slechts naar haar kostbare raad als naar een standaard jong mens en pas me aan. Lieve Iertje, wie is je publiek??? Schrijf daarvoor vanuit je ervaring met gevoel. Met respect voor je moeder, als zij jou niet loslaat zal jij haar los moeten laten...Succes! Enne Lieve Lien, Geen afbreuk aan jouw kundigheid: niet elke schrijver is Neerlandicus, van welke leeftijd ook. Respect voor niet-gestudeerden en beginnelingen die een boodschap hebben! Schrijven en spelling zijn twee verschillende dingen :)

kriskras, maar is dat exemplarisch voor de rest van de doelgroep of is jouw dochter een uitzondering?

Iertje, soms vraag ik me wel eens af of je bent wie je zegt te zijn :confused:

Als je naar het merendeel van de jeugd kijkt kun je je dit afvragen. Meeloopgedrag is in dezer dagen. Ik zou mijn ouders nooit en te nimmer laten lezen wat ik schreef want bij mij is het zeker weten auto-bio, is het in mijn ogen te lezen en gaat het om verdriet dat ik alleen schriftelijk zou willen delen. Ik ben maar 5 jaar ouder dan jij maar ik begrijp je angst. Maar als het gaat om zoenen dan moet je je niet al te druk maken. Je moeder heeft zich ongetwijfeld bezig gehouden met hoe ze een kind moet opvoeden en daar zal seksualiteit wel in aan bod zijn gekomen. Ik denk dat ze best wel weet dat dit soort dingen voor jou nu interessant worden, en over niet al te lange tijd zal ook jij de liefde bedrijven. Je kunt het haar gerust laten lezen. En als je je er prettiger door voelt dan zeg je er heel eerlijk bij dat je bang bent het haar te laten lezen en dat je haar graag wilt zeggen dat je dit nog niet heb meegemaakt. En als je moeder is zoals ik denk dat ze is dan zal ze er verder niks meer over zeggen. Veel succes en plezier! :)

Juist, eerlijkheid duurt het langst.

Zoenen kan wel, misschien moet je het niet té precies beschrijven:P

Nee, laat liever wat aan de verbeelding over, zoals het een goed schrijvenr betaamt :D.