Ik vertel wat Walter van den Broeck onlangs in De Zevende Dag zei:

Er was eens een mier en een duizendpoot die gezellig langs elkaar wandelden, tot de mier plots halt hield en zei: "zeg duizendpoot, jij hebt zo gigantisch veel poten, als jij begint te stappen, welke verzet je dan het eerst?"
De duizendpoot dacht na, en dacht nog meer na. Hij wist het antwoord niet. Hij dacht er zo over na, dat hij zelfs geen poot meer verzet kon krijgen.

Die duizendpoot staat daar nu nog, nog steeds te denken.

Beste Clueless,

De eerste gedachte die bij mij opkomt wanneer ik het onderstaande stukje uit je betoog lees, is een vraag.
Zie je het allemaal niet te romantisch?
Volgens mij komt situatie die je hieronder schetst maar zelden voor en is het meestal gewoon een kwestie van hard werken.

Verder valt er nog veel over te zeggen, ik ga er op broeden en kom er later uitgebreider op terug. Wilde je alvast deze vraag geven om over na te denken.
Niet te snel opgeven hoor. Iedereen is anders, er is voor jou vast een manier waarop het wel lukt. Die moet je alleen nog zien te vinden.
We denken met je mee :)

Ik begon met schrijven en merkte gaandeweg dat dichten me meer ligt.
Misschien kun je over stappen op dichten en dat je alles wat je kwijt wil in je romans, in dichtvorm gaat doen.
Een gedicht is ook niet zo groot dus kan je van veel kleine dingen iets groots maken.
't Is maar een idee.

Jeutje, wat een spraakwaterval zeg :shock: . Laat ik eens kijken of ik wat structuur kan aanbrengen.
Je zegt geen fantasie te hebben en vervolgens dat je geen idee hebt waar je over wilt schrijven. Dat is al wat anders. Jij hebt ideeen genoeg, maar je kan niet kiezen. Ziezo, punt.
Een idee moet groeien, daar is het een idee voor. Een idee kan je eigenlijk alleen hebben over dat wat je aanspreekt, interesseert of schokt. Ik denk dat je eigenlijk heel goed weet waar je een boek over wilt schrijven, diep van binnen. Denk er eens over. Op dat punt komt waarschijnlijk pas twijfel.
Maar: als een idee te weinig om het lijf heeft, dan werk je het uit. Door middel van research. Meestal merk je dan ook of dit is waar je mee door wil gaan. Maar pas op: denk niet te snel 'dit is ook weer niks', want ik vond mijn onderwerp pas na een half jaar lezen (brieven uit de dertiende eeuw waar ik kippevel van kreeg).
Er is bijna geen idee te risicovol, het is maar net hoe je het beschrijft. Laat iedereen in zijn waarde en het zal met het risico wel meevallen. Mijn onderwerp is ook tamelijk gewaagd, maar nooit grof of beledigend beschreven.
Als je een idee hebt wat je aanspreekt dan komt de research weer om de hoek kijken. Hoe meer je leest over jouw onderwerp, hoe meer ideeen erbij komen voor personages, landschappen, huizen, alles. Het talent dit allemaal op te schrijven moet een mens toch wel in zekere mate meebrengen (is mijn mening). Jij hebt in ieder geval de onbedwingbare behoefte om te schrijven, je hebt zoveel ideeen dat je niet weet waar je moet beginnen. En dan nu de discipline nog :wink: . Ik werk al jaren aan een roman en tijdens het schrijven heb ik twee andere ideeen in het kort uitgewerkt. Binnenkort gaat het manuscript naar een beoordelingsbureau en dan kan ik eindelijk idee nummer twee uitwerken. Daar heb ik al aardig wat research voor gedaan en daarom weet ik zeker 'dit is het'. Voor mij werkt deze methode in ieder geval goed.
Ik wens je heel veel schrijfplezier!

Tjonge ik ben er stil van.

Clue, dat is heel wat, hetgeen je hier schrijft. En het meeste herken ik, helaas. Je post volledig beantwoorden kost me nu wat teveel tijd, maar pm me anders je e-mail adres, dan dien ik je zo goed en zo kwaad als mogelijk van antwoord, van zodra er wat tijd voor is. Bepaalde frustraties die ik herken, wil ik trouwens ook liever voor mezelf houden.

Groet, en alvast een schouderklopje.

ik sluit me volledig aan bij wat wiske schreef. Research doen indien nodig.
Een verhaal moet ook uitgewerkt worden. Niet veel mensen kunnen zomaar een idee krijgen en daarmee zomaar een volledig verhaal schrijven. Er moet meestal aan gesleuteld worden.
Kies een idee...en werk eraan. En wat dat perfectionisme betreft, je kunt maar weten of het perfect is, wanneer het af is.

Ik herken voor een stuk mezelf in wat je schrijft. Ik durf niet te beginnen aan mijn boek, ik heb nu enkel stukjes verhaal die nog moeten uitgewerkt worden. Subideeën als je wil, die in het geheel moeten passen. Maar ik zal er ook eens moeten aan beginnen.

Vriendelijke groeten, hopelijk lukt het je om een boek te schrijven. :D

Ffe snel stiekem op werk, want ik heb thuis geen internet:

Die eerste keer dat je een boek schrijft is te veel vooraf nadenken over hoe of wat blokkerend.

Ik ben nog met mijn eerste manuscript bezig, en heb drie opzetjes om straks uit te kiezen.
Maar hoe het voor mij werkt:

Ik stel een deadline van 3 / 4 maanden voor de eerste versie. En werk daar naar toe.
Geeft niet als het in die tijd niet lukt, deadlines zijn er om uit te stellen.
Tijdens het schrijven merk je wel wat haalbaar is, wat je schrijfritme is).

Kies een omgeving / wereld waar je in bekend bent.
Wat voor ’n werk doe je zelf? Laat je hoofdpersoon hetzelfde werk doen. Of oude baantjes (vakantiewerk?) waar je ervaring mee hebt?
Wat zijn je hobby’s? Koppel die aan een persoon uit je boek
Welke plaatsen ken je goed? Laat het verhaal zich daar afspelen.
Wat zijn je interesses? Koppel ze aan je verhaal / personen

Zo hoef je niet al te veel research te doen.
Nu scheelt het dat ik met mijn eerste verhaal ook toevallig op research dingen voor mijn verhaal stuitte (oa. audities doen in bandjes, videoclip bijwonen). Heb daar niet veel moeite voor hoeven doen.

Bedenk een verhaallijn / plot
Omschrijf je hoofdpersonages.
Dan maak ik een lijst met 50 hoofdstukjes.
Achter elk hoofdstuk omschrijf ik in een paar zinnetjes wat er moet gaan gebeuren in dat hoofdstuk.
Soms heb ik nog geen 50 hoofdstukjes, laat ik sommige open, tijdens het schrijven kom ik op meer ideeën.

Het verhaal kan tijdens het schrijven altijd nog aangepast worden, als iets niet uit blijkt te komen. Door weet welke hoofdstukken je dan nog moet wijzigen tijdens het schrijven.

Een roman bestaat uit ca. 60.000 / 1000.000 woorden.
Ik probeer per hoofdstuk naar 1.000 woorden te schrijven.
Soms zijn het er maar 500, soms meer. Geeft niet, het is voor mezelf een gemiddelde.

Die eerste versie gewoon opschrijven. Niet teruglezen met de gedachte wat slecht wat ik heb geschreven. Denk, er staat in ieder geval iets, straks kan ik het mooier maken.
In de eerste versie bij mij zal er weinig spanning zijn, want ik schrijf echt alle informatie op. Schrijf nog slechte discussies. In latere versies richt ik me op de spanningsbogen door de juiste info op bepaalde mensen weg te halen, en opnieuw te herschrijven. En die discussies komen later ook pas, zolang er maar iets staat.
Als ik vast zit, dan verbeter ik alvast voorgaande hoofdstukjes om in het verhaal te komen, of sla ik hoofdstukjes over. Ik schrijf niet in de volgorde van hoofdstuk 1 naar hoofdstuk 50. Wel probeer ik voor mezelf het laatste hoofdstuk zo laat mogelijk te schrijven.

In drie maanden heb ik mijn eerste versie geschreven. Elf maanden met herschrijven (en het is nog niet helemaal af).

Verder kan ik het boek ‘Hoe schrijf ik een verdomd goede roman’ van J. Frey / Fray (met a of e) aanraden. Ik heb hier zelf veel aan gehad en ik vermoed dat het jou ook kan helpen.

Vanaf januari ga ik komend half jaar in een maandelijkse schrijfcursus aan mijn tweede roman schrijven.

The artists way - Julia Cameron
Ook een idee/aanrader.

Clueless,

Die onzekerheid hebben vele van ons. Het is het vervelendste van het schrijven. Ik keek naar je avatar, hij is wel erg toepasselijk. :) Hoe herkenbaar!
Je schreef ook over de positieve mails die je krijgt, zelfs reacties van uitgevers. Denk daaraan wanneer je twijfelt aan je kwaliteiten, hang ze desnoods boven je bed!
Je schrijft ook dat je een harde werker bent, nog iets dat in je voordeel spreekt.

Perfectionisme kan je danig in de weg zitten. Ik legde voor mezelf in eerste instantie ook de lat veel te hoog, wilde meteen een meesterwerk schrijven bij wijze van spreken. Dit blokkeerde mij vreselijk, zo erg dat ik helemaal niets schreef. Loslaten, niet al te streng zijn voor jezelf. Je kan niet meteen alles perfect doen. Zelfs de absolute grootmeesters in het schrijven hebben vast eerst jarenlang lopen ploeteren.

Ik denk dat je in het begin (wat Wiske en Nenko ook al schreven) een onderwerp moet kiezen dat dicht bij je staat of waar je echt zeer begaan mee bent. Het maakt het makkelijker je gedurende langere tijd met dat ene onderwerp bezig te houden.
Je zal dus heel goed na moeten denken over wat je met de rest van de wereld wil delen. Wat is het verhaal dat jij te vertellen hebt?
Volgens mij is dat de cruciale vraag. Dan bestaat er ook een noodzaak voor het verhaal. Het is lastig uit te leggen, maar zo voel ik dat.

Ook de tip van Oscar is zo gek nog niet. Ik ben na mijn schrijfblokkade ( van dertig jaar) begonnen met het schrijven van gedichten, daar voelde ik mij op de een of andere manier minder geremd in. Daardoor kreeg ik echt plezier in het schrijven en ben ik nu bezig met wat ik eigenlijk wil schrijven, het verhaal dat ik belangrijk genoeg vind om te vertellen.

Hoop dat je hier iets mee kan. Ik weet het, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. :roll:

Clueless, ik heb even op je web-log gekeken.

Hahahahaha, geen inspiratie en niet kunnen schrijven. Laat me niet lachen. (oeps, te laat) Nou meid, laat je fantasie zijn werk doen en schrijf dat op op de manier zoals je je web-log vult en binnen een jaar ligt er een boek in de winkels. Aan het schrijven zal het niet liggen in ieder geval.

Heel herkenbaar allemaal...ik probeer zelf ook al heel lang een roman te schrijven. Heb daar ook wel bepaalde ideeen over en ik denk dat ik ook wel de discipline zou hebben, maar het zo "groots". Ik heb dan ook het idee van een roman even in de ijskast gezet en leg mij nu sinds een aantal jaren toe op korte verhalen. Die steeds langer worden... :P Deze verhalen helpen mij ideeën om te zetten in verhalen, om dialogen te schrijven, spanning op te bouwen...maar dan in het klein. MIsschien is dat ook een ideetje?

Ook ik heb even op je webstek gekeken en moet zeggen dat ik aardig onder indruk ben.

Volgens mij heb je alles in huis om te doen wat je maar wil. Als iemand je inderdaad even een duwtje kan geven weet ik zeker dat je al zeer binnenkort met een glimlach aan deze tijd terug denkt.

Geloof in jezelf.

Ik las dit citaat op onze eigen site, misschien een goede opsteker?

Ik herken het helemaal, Clueless. Ik ben ook veel te perfectionistisch. Inspiratie? Ik heb meer dan genoeg ideeën. Toch lukte het me maar niet om het bij één idee te houden, elke week wilde ik opnieuw beginnen met een ander idee. Of ik had een idee waarover ik graag wilde schrijven, maar was bang dat het te "persoonlijk" was en dat blokkeerde me dan om er iets mee te doen.
Ik heb nu besloten om gewoon te gaan schrijven, me er niet druk om te maken of het te persoonlijk is, of andere mensen zichzelf er in zouden herkennen, ik ga het proberen dicht bij mezelf te houden. Als ik maar iets heb. Bij het herschrijven kan ik er dan nog alles van maken, of er alsnog niets mee doen. Overigens heb ik ook het idee van me af geworpen dat het een roman moet worden, dat het sowieso iets moet worden. Ik ga beginnen aan mijn verhaal en het is klaar wanneer het klaar is, hoeveel bladzijdes het ook zijn. Ik denk dat ik hiermee in elk geval een stap vooruit zet en een stuk verder zal komen, hoe dan ook, dan wanneer ik eindeloos blijf piekeren en nadenken en zo geblokkeerd raak om iets te doen.

Ik zit al ruim twee weken te stoeien met dat Utrecht-gedicht en heb nog maar een paar regeltjes. Eerst rijmend, dan weer niet, zal ik gewoon niet meedoen of toch, ik heb niks met Utrecht maar ik kan zoeken op internet.
Kort om...
Ook een beetje frustrerend.
Misschien jou 'probleem' in het klein, maar toch.
Je bent niet de enige, ik leef met je mee, zal ik maar zeggen.

Ja, heel herkenbaar, Clueless.

Mijn probleem was altijd dat korte verhalen prima lukten, maar zodra het tot een boek moest komen verzandde ik. Ik heb er pasgeleden het volgende op gevonden - voor mij werkt het, want ik heb nu eindelijk een boek voor ogen van voor tot achter. Ik zit overigens in de afdeling kinderboeken, maar wie weet heb je er toch iets aan.

Ik probeer mijn thema's uit in een kort verhaal. Zodra ik tevreden ben over het resultaat laat ik het proeflezen. Ik heb nogal wat korte verhalen op de plank liggen, waar ik nooit wat mee heb gedaan, dus die stap is kort :P .
Ik lees boeken uit het genre wat ik voor ogen heb en pluis uit hoe die opgebouwd zijn (thema's verdelen in A, B, C etc.). Zo kom ik langzamerhand tot een schema voor een boek rondom mijn korte verhaal. Ik heb een werkschema gemaakt waarbij ik globaal de hoofdstukken al heb ingedeeld. In het manuscript waar ik nu aan werk past het korte verhaal naadloos in twee hoofdstukken ergens in het midden. Maar ik kan me voorstellen dat zo'n kort verhaal ook gewijzigd moet worden of versnipperd in het boek belandt. En tijdens het werken pas ik het schema nog wel eens aan omdat ik onlogische dingen ontdek of ineens een beter idee krijg.

Graag gedaan Clueless. En ik meen het.

Ik begin soms ergens aan en gooi het later weer weg. Maar met het originele idee komt er uiteindelijk toch een keer een verhaal uit. En dan is het schaven, poetsen, weggooien, schrijven, schaven, poetsen, weggooien. Tot het moment dat je denkt "Nounou, zou het dan toch gaan lukken?"

Niet opgeven en heb vertrouwen en geloof in jezelf. Talent om te schrijven heb je. En wie legt er nou druk op? Niemand toch? Hooguit alleen jij zelf.

Mijn manuscript heb ik de eerste versie in 3 maanden geschreven. Maar ik had toen ook wel een echte deadline, want het was voor een schrijfwedstrijd om een boek te schrijven. Ik was echt gedreven daardoor.
Die wedstrijd was mijn duwtje in de rug, om eindelijk aan een boek schrijven te beginnen.

Ik ga een cursus roman schrijven doen bij de schrijversvakschool in Amsterdam. [url] http://www.schrijversvakschool.nl/Roman2006.htm [/url]
Vorig jaar heb ik er een proza cursus gedaan (ging om kort verhaal), en die school is me goed bevallen.

Ik werk 36 uur in de week op kantoor, heb om de week een vrije dag. Twee keer per maand werk ik een avond in een café.
Een jaar geleden lukte het me om 15 a 25 uur per week te schrijven, soms meer, maar nu niet meer hoor.
Volgende maand ben ik mijn vrije dag kwijt, ga ik meer werken. En ik speel nu ook in een bandje, ook weer minder tijd om te schrijven.

Ik probeer nu minimaal 7 uur te schrijven per week, maar liefst meer. Ik zit nu zo rond de 7 a 15 uur per week.
Lukt ook niet altijd, maar zolang ik probeer op vaste doordeweekse avonden te schrijven blijf ik in mijn ritme.

Met veel belangstelling heb ik dit onderwerp gevolgd.
Ik heb geen tips voor Clueless, want met schrijven kom ik niet verder dan het schrijven van korte stukjes en soms een verhaal. Ik zit te wachten tot het idee zich aandient voor een laaaaaaaaaaaaang verhaal.

Bijna eng vond ik het toen ik dit las; exact mijn eeuwige gedachten. Ik denk wat af. Soms denk wel eens dat ik meer over schrijven denk en lees, dan dat ik het doe om niet te zeggen dat het gewoon zo is.

Complimenten geven mij een kortdurende kick en daarna komt weer: Ja , dat kunnen jullie nou wel zeggen en daarna volgt het grote -men-verwacht-iets-van-me-gevoel. Wat een tegenstrijdigheid.
Ik lees dat ik niet de enige ben en vraag me dan ook af of het een soort virus is.

Ik stik van de slaap, want ik heb tot heel laat op de site van Clueless zitten lezen en dacht:"Kind wat kan jij schrijven!"

Schrijfsels worden wel eens vergeleken met een kindje.
Soms wil het kindje maar niet komen; een wanhopig wachten.
Zolang er geen 'technische mankementen' zijn, volgt meestal het advies het een beetje los te laten, dan lukt het misschien.

Hoi Clueless,

Herken veel van wat je schrijft. Herken zeker het gevoel dat ik ooit HET boek moet schrijven. Ben daar ook (al heel lang geleden) aan begonnen.

Maar wellicht juist door dit forum, wat ik enerzijds heel motiverend vind maar anderzijds mij behoorlijk onzeker maakt (ben ik wel goed genoeg, heb ik wel écht iets te vertellen, al die anderen zijn vast veel beter, zie je wel zij debuteren al etc etc etc) kwam er weinig uit mijn handen. Dit trouwens gecombineerd met absoluut tijdgebrek.

Het afgelopen half jaar heb ik gebruikt om oude korte verhalen te bewerken en wellicht te verbeteren en nieuwe te schrijven. Juist door die "oefeningen" ben ik er achter gekomen dat het niet "het briljante idee" is dat maakt dat het een goed verhaal wordt, maar de wijze hoe je er mee omgaat c.q. er naar kijkt. Dat heeft me een klein beetje zelfvertrouwen gegeven.

Inmiddels heb ik met mezelf de simpele afspraak gemaakt dat ik verder ga met mijn verhaal. Niet vanuit de veronderstelling dat het uitgegeven moet worden maar omdat IK het WIL schrijven. Ik heb het enge vooruitzicht dat het ooit gepubliceerd wordt losgelaten en dat heeft voor mij heel veel remmen losgewrikt. Als het tzt af is kan ik altijd nog kijken wat ik er mee wil en dan stappen alsnog ondernemen, zoals tig keer redigeren en aanvullen met reseach etc. die nodig zijn om het "publieksrijp" te maken.

groet Carla

Hey, het is inderdaad heel herkenbaar. Mijn proza lukt best goed, alleen een volledig boek maken, nog niet :cry: . Maar wat ik dan altijd doe, is kleine fragmenten opschrijven en later kijken waarvoor ik het kan gebruiken. Maar misschien doe jij dat ook al :?:

Succes!