Ok, nu gooi ik het er toch maar es uit: HELP!

Ik wil zo graag een boek schrijven, maar het lukt niet. Sinds mijn kinderjaren wil ik al romans schrijven en als kind ben ik er vaak genoeg mee begonnen. Wanneer ik die beginnetjes eens teruglees, sta ik versteld van mijn eigen fantasie. Maar nu komt het: die fantasie heb ik niet meer! Ik kan maar niet bedenken waar ik over wil schrijven. Elke week verandert mijn onderwerp, heb ik een ander verhaal in gedachten. Ik peins me suf, steeds verwerp ik mijn ideeën weer omdat ze te weinig om 't lijf hebben, omdat het over een onderwerp gaat waar ik niets vanaf weet of geen klik mee heb, omdat ze wellicht te risicovol zijn in deze tijdsgeest, te geforceerd bedacht of onorigineel zijn, of omdat ik er geen goed verhaal omheen kan bedenken. En als ik dan een keer een idee heb dat me bevalt, word ik al moedeloos van de gedachte aan wat ik allemaal moet doen aan research voordat ik kan beginnen met schrijven, moedeloos van de onzekerheid die mij kwelt. Kan ik wel een boek schrijven? En welk genre ligt mij werkelijk? Heb ik genoeg fantasie, kennis, techniek, discipline, talent? Moet het in de ik-vorm of juist niet? Hoe zorg ik dat het verhaal en de personages voor mijzelf gaan leven? Ik word gek van mezelf. En in plaats van dat ik dan maar besluit die droom op te geven... dat kan ik dan weer niet. Het blijft me kwellen. Ik wil uiteindelijk gewoon elke dag aan hetzelfde verhaal schrijven, heerlijk lijkt me dat. Mezelf helemaal verliezen in een wereld die ik zelf heb gecreëerd, me steeds weer laten verrassen door mijn eigen personages, me compleet kunnen storten op één project dat ik van begin tot eind zelf creëer, zonder elke dag opnieuw te hoeven beginnen zoals bij columns en korte verhalen. Maar ik heb het idee dat perfectionisme me in de weg zit.

Hoe kom ik daarvan af? Hoe weet ik wat het juiste idee is, zonder daarna te gaan twijfelen? Hoe begin ik een verhaal zonder eerst eindeloos research te hebben gedaan? Hoe verzin je een écht spannend plot en is het echt zo moeilijk als het lijkt om dat op de juiste manier in een boek te verweven? Waarom laat ik me door alles afleiden en blijf ik het daadwerkelijke schrijven alsmaar uitstellen, als ik schrijven echt zo leuk vind? Kan ik beter stoppen met schrijven en een andere creatieve uitlaatklep zoeken? Of moet ik concluderen dat ik kennelijk gedoemd ben tot het schrijven van korte, deels autobiografische stukjes, en dat ik dus moet stoppen met dromen over een roman die er toch nooit komt? Dat wil ik niet! Mensen die mijn schrijfsels kennen blijven me ook steeds aanmoedigen; soms krijg ik mail van volkomen vreemden die me vragen of ik nog ergens schrijf en wanneer mijn boek uitkomt. Zelfs uitgevers hebben wel eens op mijn weblog gereageerd. Dat geeft me wel een beetje het idee dat ik in ieder geval over wat talent voor schrijven beschik, maar is dat genoeg? Een tussenweg is er ook: voorlopig mijn ideeën voor een roman maar in de ijskast zetten en doorgaan met ervaring opdoen dmv schrijfwedstrijden, weblog, etc. tot ik zekerder ben van mijn kwaliteiten. Of helemaal stoppen met schrijven en misschien wachten tot hét idee zich aandient. Maar ergens heb ik het gevoel dat ik allebei al jaren doe. Hét idee dient zich toch niet aan, of wordt door mijn perfectionisme al snel op de stapel van halve en niet uitvoerbare ideeën gegooid. En ervaring met schrijven heb ik inmiddels wel. Niet voldoende, lang niet voldoende. Maar toch wil ik nou wel eens aan iets groots werken. Alleen is het ook juist dat grote, dat mij tegenhoudt.

Hoe doen jullie het? Hoe ontstaat bij jullie een verhaalidee, wanneer gaan jullie schrijven? Blijven jullie dicht bij jezelf, of is alles volkomen verzonnen? Schrijf je pas als een briljant idee zich aandient, of ga je op zoek naar inspiratie voor een verhaal? Denk je eerst heel lang na, doe je veel research, schrijf je alle verhaallijnen en personages uit voordat je écht begint? Of begin je gewoon met schrijven en zie je wel wat er komt? Ik vind dat altijd zo apart: waar begin je dan over te schrijven?
En research: stel één van je personages wordt in de loop van het verhaal fanatiek godsdienstig, hoe ga je daarmee om? Ga je vooraf met fanatiek godsdienstigen praten, met mensen uit hun omgeving of met deskundigen, lees je er veel over, ga je naar bijeenkomsten in de kerk? Doe je pas research na afloop, om feiten te checken? Of doe je research wanneer het in je verhaal aan de orde komt, dus wanneer je al goed en wel begonnen bent met schrijven? Doe je helemaal geen research omdat het toch maar een bijfiguur is in je verhaal? Of schrijf je gewoon en laat je die passages later lezen aan iemand die er veel vanaf weet?

Kortom, mijn grote vraag is: hoe beginnen jullie met het schrijven van een roman, wat gaat daar allemaal aan vooraf en hebben jullie nog tips om mij uit m'n impasse te helpen? Moet ik brainstormen, een strenge motiverende meelezer zoeken die me deadlines stelt, mezelf drie weken opsluiten in een hutje op de hei, toch maar die autobiografische ideeën uitwerken waar ik toch al veel van weet ook al zijn ze niet origineel meer in boekenland, beginnen met het overschrijven van boeken van anderen om in de schrijf-mode te komen, cursus volgen, boek James Frey lezen, dingen doen om inspiratie tegen te komen?

Ik zie hier en daar berichten van mensen die tegen soortgelijke problemen aan lijken te lopen en die het uiteindelijk maar opgeven. Nog moedelozer, maakt me dat. Ik wil het niet opgeven, desnoods neem ik een professionele schrijfcoach in de arm. Maar liever nog ga ik níet failliet aan mijn droom ;-)

Dus, help?