@Ju/strop-das: je slaat de spijker op z'n kop: dat is precies wat ik bedoelde.

@Marriejeanne: ik zou het ook eng vinden.

@Eneri: idd, als er over je boek gesproken wordt, is dat aan de ene kant ook weer positief. Ze zeggen wel eens 'negatieve' publiciteit kan positief werken, zeer zeker!

De vraag is alleen: leer je kinderen om hapklare boekjes te lezen of bereid je ze voor op meer volwassen boeken? Het is goed dat ze lezen en ze mogen ook best een hap-slik-weg boek lezen - op z'n tijd. Als ze [i]alleen/[i] boeken lezen die ze tussen neus en lippen weg zijn, wat als ze dan eens in aanraking komen met iets moeilijker boeken. Het is goed dat boeken iets toegankelijker worden door ze gemakkelijker te maken, maar wat als ze -inmiddels ouder zijnde- nog steeds Carry Slee of een andere hedendaags kinderschrijver-met-hap-slik-weg-boeken lezen en - en niet meer in staat zijn door meer dan drie bladzijdes van moeilijker literatuur te komen. Laat ze toch Beckman, Dahl of Kuijer lezen om ze wat meer diepgang te laten zien. Ik vind trouwens dat de laatste tijd er veel kinderboekenschrijvers zijn die ik bijna niet meer kan lezen. Te gemakkelijk - ik loop iets voor en lees boeken voor volwassenen- maar ondertussen verslind ik nog steeds boeken van Thea Beckman.

Eigenlijk is dat dezelfde discussie als kijken de kinderen naar Jetix en studio 100, of naar de daltons en kindertijd. De kunst is afwisselen. Na school mogen ze een half uurtje hangen met het betere niks Yetix (tenzij de mussen van het dak duiken). Rond etenstijd kijken ze naar KRO's kindertijd, met wat meer leerwerk. Is er een vrije dag dan wissel ik het af met 's morgens programma's waar je wat van leert, 's middags weer een stukje hang TV en rond etenstijd weer kindertijd. En nee, niet de hele dag natuurlijk. Maar ik heb er nooit een hangijzer van gemaakt, dus na een half uurtje, drie kwartier hebben ze het zelf ook wel weer gezien. Ik denk dat je op eenzelfde manier moet afwisselen met lezen. Soms een leuk lekker luchtig boek, soms een boeiend boek met wat meer lagen. Zo lees ik zelf tenminste ook.

Schrik! Ik heb zelf ook een soort Carry Slee-stijl. Ik hoop dat ze daarmee het compacte schrijven bedoelen en niet de cliché's. Alhoewel cliché's bij kinderen horen: kinderen willen herkenbaarheid. En af en toe gedachten op nul zetten is ook heel verhelderend bij tijden.

Stop maar met schrikken hoor. Laat voor een Groot Probleem alsjeblieft de tekst toegankelijk zijn. Jij schrijft toegankelijk, het leest soepel door en je hoeft geen lijntjes en andere toestanden te onthouden terwijl je leest. Je boek is ook voor volwassenen niet flauw, dus met de cliché 's zal het wel meevallen, denk je niet. De boeken van Carry Slee gaan vaak over schoolpleinproblemen. Die problemen zijn heel reeel en er over lezen helpt kinderen. Handig als de taal dan toegankelijk is. De boeken van Beigel en Kuijer tonen kinderen nieuwe, andere werelden tonen, het leert ze hoe woorden in een andere context te gebruiken.

Nou ja, iemand zei eens tegen me: 'Iedereen heeft recht op een half uurtje onzin per dag' - dit om te vergoelijken dat ze naar GTST keek (universitair geschoold).

Ja ;)

Ik was het topic even aan het doorlezen om te kijken of ik er toevallig al op gereageerd had. Ik ben fan van Paul van Loon (al jaaaaaaaaaaren) en hij krijgt ook met enige regelmaat hetzelfde verwijt naar zijn hoofd geslingerd. Geen diepgang, cliches, simpel vermaak. Misschien waar, misschien niet (er zit wel degelijk een diepere laag in zijn boeken, best tekenend dat die "slimme" literatuurrecensenten dat niet eens oppikken), maar zijn boeken hebben heel veel kinderen weer aan het lezen gekregen. En uiteindelijk is dat het wel waard. Altijd nog beter dan een kleuter die constant voor de tv zit, nietwaar?

Vandaar ook dat ik het eerst even doorspitte voor de zekerheid. Viel me tegen van mezelf dat ik niet had gereageerd nog (Carry Slee is toch wel een heikel punt voor me :')) maar het was al "afgelopen" voor ik me hier aanmeldde ;)

Ik ben blij dat het meeviel Ceridwen, bedankt nog voor de mooie recensie!