Hoe voorbereiden op een schrijfsessie

Ik schrijf het beste als ik op stage ben, in een grijze tl-verlichte ruimte met alleen maar computers en het geruis van hun ventillatoren. Toegegeven, ik schrijf dan vooral omdat ik het verrichten van eerlijke arbeid even zat ben. Evenzogoed, schrijven is schrijven, waar je ook bent. Waardoor heeft jouw omgeving zo'n grote invloed op je? En... sorry als ik streng klink, maar als je je omgeveing van zo'n groot belang vindt, ben je jezelf dan niet eigenlijk aan het afleiden van het schrijven zelf?

@Diana, bedankt voor je antwoord. Omgeving heeft inderdaad invloed op mijn schrijven. Zo probeer ik in de juiste schrijfflow te komen en het doet me extra zin krijgen om door te gaan. Persoonlijk vind ik niet dat een fijne omgeving afleidt van het schrijven zelf. :) en tot slot: streng vind ik je niet, eerlijk wel.

Zodra ik me geinspireerd voel begin ik met schrijven. Meestal is dat s'morgens of s'avonds als de kinderen op bed liggen. Pak er een kopje koffie bij en dan begin ik gewoon. Heb niet zozeer een specifieke schrijfomgeving. Gewoon huiskamer. Ik denk dat het belangrijk is dat je je ontspannen voelt en niet (teveel) gestoord wordt

Ik merk dat er geen geheim is. Het is een kwestie van gewoon beginnen. Als ik moet wachten op 'inspiratie' (waar ik helemaal niet in geloof) dan krijg ik mijn verhalen en artikelen nooit af. Wachten op 'de juiste omstandigheden' of rituelen ("ik kan pas beginnen als...") zijn uitstelgedrag. Da's heel menselijk, en iedereen heeft dat. Maar het heeft geen zin om daar aan toe te geven.

Voldoende eten en drinken in de buurt, zodat ik door kan gaan als ik trek in iets krijg.

Overal. Ik schrijf bij voorkeur 's morgens vroeg. Kan in bed zijn voor ik opsta, of meteen na het ontbijt in de woonkamer. Ik vlucht wel eens voor de drukte als alle kinderen thuis zijn, naar mijn slaapkamer. Ik schrijf in de trein, in het vliegtuig, in de wachtkamer, bij de kapper. Omgeving is helemaal niet belangrijk voor me, houding wel. Ik moet een lekkere stoel. En de laptop moet opgeladen zijn. Da's zo erg, dat ik opeens zonder batterij zit ...

Of ik al dan niet in mijn schrijfflow kom, heeft weinig tot niets met mijn schrijfomgeving te maken. Ik moet simpelweg in de juiste stemming zijn. Is dat zo, dan is mijn besef van waar ik precies zit (zelfs als dat een redelijk rumoerige omgeving is) binnen de kortste keren verdwenen en ben ik uren achter elkaar niet meer aanspreekbaar. Als een boek mij echt boeit, heb ik precies hetzelfde. Ook mijn besef van tijd is dan tijdelijk totaal afwezig. Vaak heb ik enige druk of een echte deadline nodig om mezelf 'in de schrijfmodus te zetten'. Maar over het algemeen genomen kan ik nauwelijks verklaren waarom de ene keer hele hoofdstukken achter elkaar uit mijn toetsenbord vloeien en ik de andere keer voor mijn gevoel geen meter opschiet.

Volgens mij is dit iets persoonlijks. Voor mij werkt het goed om te schrijven in een afgezonderde ruimte, waar ik alleen kan zijn en niet wordt afgeleid door geluiden of mensen "waarmee ik iets moet". Ik heb op onze zolder een knusse schrijfplek geprobeerd te maken. Ik houd van antieke meubeltjes, kleuren, gekke ansichtkaartjes, teksten, krantenknipsels, oude foto's. Dat soort dingen inspireren me en heb ik dus overal neergezet en opgehangen. Verder staan er een paar schrijfboeken. Kortom, ook voor mij is de omgeving zeker belangrijk. Als ik daar aan mijn bureautje zit wil ik niet meer internetten of lanterfanten, maar iets creatiefs doen. Vaak is dat schrijven, maar ik schilder en teken er ook graag.

Natuurlijk is dat persoonlijk. Gelukkig maar. Wat zouden we saaie hoofdpersonages krijgen als alles bij iedereen hetzelfde werkt.

Natuurlijk is dat persoonlijk. Gelukkig maar. Wat zouden we saaie hoofdpersonages krijgen als alles bij iedereen hetzelfde werkt.

Nou ja, "natuurlijk"... De vraagstelster vraagt om tips en gaat er misschien dus niet van uit dat dit voor iedereen anders werkt. Maar ik zou zeggen, experimenteer en ontdek wat voor jezelf het beste werkt.

Ik heb op zolder een groot bureau, waar ik notitieblokjes, memobord, pennen, enz heb. Ik dacht altijd dat dit een fijne plek was om te schrijven, maar... in de zomer is het er snikheet en in de winter ijskoud. Tegenwoordig tik ik mijn verhalen en gedichten beneden in de woonkamer, aan onze eettafel. Terwijl de rest van het gezin tv kijkt of games speelt, moet ik me zien te concentreren. Echt ideaal is dit niet. Maar ik zet mijn koptelefoon op en luister naar mijn favoriete muziek. Heerlijk. Voor het schrijven van gedichten is dit niet erg. Overdag, wanneer iedereen het huis verlaten heeft, schrijf ik aan mijn manuscript. Liters koffie binnen handbereik en tikken maar.

Natuurlijk is dat persoonlijk. Gelukkig maar. Wat zouden we saaie hoofdpersonages krijgen als alles bij iedereen hetzelfde werkt.

Het is een misverstand dat jouw schrijfomgeving en rituelen invloed hebben op de kwaliteit van je werk. :)

Hangend op de bank met een laptop op schoot. Schrijft prima. En het kan ook liggend op bed of zittend aan de keukentafel zijn. Zolang ik mijn laptop maar heb kan ik schrijven. Er zijn hier kinderen om me heen, dus het is ook niet altijd geluidloos hier, en van tijd tot tijd word ik gestoord, maar daar kan ik mij prima voor afzonderen. Geen last van. Schenk ik tussendoor even wat drinken in voor die kleine, en dan ga ik daarna gewoon weer verder. Irritant is het soms wel, een onderbreking, maar van geen enkel invloed op de kwaliteit (alhoewel ik geen idee heb hoe goed ik zou schrijven als ik afgezonderd in een luxueuze bungalow op Mallorca aan de rand van mijn eigen zwembad zou kunnen werken :D ).

Natuurlijk is dat persoonlijk. Gelukkig maar. Wat zouden we saaie hoofdpersonages krijgen als alles bij iedereen hetzelfde werkt.

Het is een misverstand dat jouw schrijfomgeving en rituelen invloed hebben op de kwaliteit van je werk. :)

Waar haal je deze wijsheid vandaan? Als ik verkouden word merk ik dat ik in de week ervoor steeds minder schrijven kan. Mijn hoofd heeft een bepaalde mate van comfort nodig om tot productie te komen. Soms komt er geen bruikbaar idee voor een wedstrijd waar ik aan mee wil doen. Dan ga ik in bed liggen en laat alles los, ben er niet mee bezig, en voilà, een werkbaar idee dient zich aan. Sommige schrijvers wandelen om deze reden. Dan is de plek om te schrijven meer een plek om te noteren geworden.

Natuurlijk is dat persoonlijk. Gelukkig maar. Wat zouden we saaie hoofdpersonages krijgen als alles bij iedereen hetzelfde werkt.

Het is een misverstand dat jouw schrijfomgeving en rituelen invloed hebben op de kwaliteit van je werk. :)

Waar haal je deze wijsheid vandaan? Als ik verkouden word merk ik dat ik in de week ervoor steeds minder schrijven kan. Mijn hoofd heeft een bepaalde mate van comfort nodig om tot productie te komen. Soms komt er geen bruikbaar idee voor een wedstrijd waar ik aan mee wil doen. Dan ga ik in bed liggen en laat alles los, ben er niet mee bezig, en voilà, een werkbaar idee dient zich aan. Sommige schrijvers wandelen om deze reden. Dan is de plek om te schrijven meer een plek om te noteren geworden.

Dat je soms niet kan schrijven omdat je ziek bent of andere factoren het moeilijk maken om iets op papier te krijgen (huilend kind, zieke partner, tragedies in de familie) wil niet zeggen dat de 'juiste' omstandigheden je werk 'beter' maken. Dit is net zo'n misverstand als we al eerder hebben ontkracht, namelijk dat 'schrijven in de flow' betere teksten oplevert dan 'vakmatig schrijven'. Ik kan me voorstellen dat het makkelijker is om te schrijven in een betere omgeving, in sommige omstandigheden. Maar hoe goed het werk uiteindelijk is, dat hangt af van je techniek, kennis en doorzettingsvermogen. Niet van die speciale koffie of die bijzondere muziek of dat ene stokje wierook.

Ik ben het met je eens dat er een zekere onafhankelijkheid is tussen omgeving en kwaliteit van schrijven. Echter ik denk wel dat omgeving van invloed is. Niet zoals in een op een, niet zoals in omgeving vervangt werken, oefenen, lessen, maar creativiteit vindt plaats in het brein en datzelfde brein ontvangt prikkels dan wel ontbrekende prikkels van een omgeving. Grappig genoeg zijn we ons verhaal, een verhaal met betekenis. Voor de een heeft een vulpen een betekenis, weliswaar zelf aan gegeven, die het hem onmogelijk maakt om te werken, open te staan of welk hersenproces maar nodig is om te schrijven. Welja, we kunnen via technisch inzicht een verhaal schrijven volgens een formule, een methode. Ook als we niet erbij stilstaan blijken we een methode te gebruiken. En ja die kan naïef zijn omdat we liefhebbers zijn die alles nog niet weten. Toch, doe er je voordeel mee, het geven van betekenis aan voorwerpen in een omgeving verloopt grillig, is uniek voor ieder mens (en dus niet alleen voor de schrijver maar ook voor de hp) Deze betekenis veroorzaakt het menselijke dat betekent dat A zijn boekjes op zijn bureau wil hebben liggen en B een kaal vlak wil. Ik stond geloof ik wel eerder aan de andere kant tegenover jou, immers: Philips kwam met het idee van dubbele scheermesjes geheel tegen zijn Wetenschappelijke raadslieden in. Het was een ingeving geweest en hij bleek gelijk te hebben gehad. Zo kreeg Niels Bohr een droom over het periodieke systeem. Het onderbewuste - hoe kun je de rol ervan negeren?

Dimitri Mendelev.

Sorry, hij kreeg een droom over atomen, dit leidde tot het periodiek systeem. Te kort door de bocht.

Wat van invloed is, is hoe je in het leven staat. Hoe meer je doet, ervaart en hoe meer je actief met andere mensen omgaat, hoe meer materiaal je verzamelt om over te schrijven.

Dus je zegt dat de omgeving buiten de schrijfplek belangrijker is dan de schrijfplek zelf?

Dus je zegt dat de omgeving buiten de schrijfplek belangrijker is dan de schrijfplek zelf?

Ja. Dat en discipline :)

Nu ik zo snotverkouden ben is het woord discipline erg abstract en zweverig....

Nu ik zo snotverkouden ben is het woord discipline erg abstract en zweverig....

Het is juist het meest praktische ooit. Wanneer schrijf je? Als je schrijft. Dus als je wilt schrijven, dan moet je ook gaan zitten en schrijven. Ik leef van mijn schrijven. Dat betekent dat ik moet gaan zitten en schrijven, anders verdien ik geen geld. Ik heb dus niet de luxe om te wachten op inspiratie of de juiste omstandigheden. Het moet gewoon af. En de enige manier om dat voor elkaar te krijgen, is het gewoon te doen! Stel dat ik tegen mijn opdrachtgever zou zeggen: ja maar mijn kantoor is rommelig, en ik heb net niet de goede muziek en eigenlijk kan ik alleen schrijven als ik eerst een uur heb gewandeld. Je krijgt mijn verhaal dus later. En wie de illusie heeft dat dit niet geldt voor fictie: je hebt het mis :) Voor zowel fictie als non-fictie geldt precies hetzelfde. De enige voorwaarde voor het schrijven is met je kont op die stoel gaan zitten en niet opstaan tot je verhaal af is, waar die stoel ook staat. Ik heb delen van mijn roman geschreven in de boemeltrein tussen Zwolle en Kampen. Dat is een rit van tien minuten, minus de tijd die ik nodig had om mijn toenmalige trage laptop op te starten, Ik heb met koorts geschreven. In cafés, op de bank, op een boot, op de traptreden van het stadhuis in Groningen, in het vliegtuig naar Taiwan. Het maakt echt geen bal uit, als je maar schrijft. Discipline is het vermogen om alle excuses opzij te gooien en gewoon aan het werk te gaan.

Ik hoef er inderdaad niet van te leven, het is niet mijn corebusiness maar iets dat ik als liefhebberij erbij doe. De drang om vanuit inspiratie te schrijven heeft daar wellicht iets mee te maken. Maar zelfs bij jou zal er dat creatieve een rol spelen, het onderbewuste, het typisch Harry-achtige. Je hebt gelijk dat ik als ik wil meedoen aan een wedstrijd, ik gewoon moet gaan zitten en aan het werk gaan. Anders komt er niets af. Ik zie daar geen tegenstelling in. Je kunt je trainen in meditatie en je kunt je trainen in het krijgen van ideeën. Er zijn ook methodes die je aan kunt leren en methodes die naïef toegepast worden om ideeën te krijgen. Toch is het grote handel om middels cursussen en voorwerpen in contact te komen met je scheppende ziel. Blijkbaar bespaar je al die tijd veel geld aan cursussen, want jij kunt het overal. Ik kon het ook overal, maar mijn brein is een wispelturig orgaan dat afhankelijk is van de overdracht van stofjes.

Ik hoef er inderdaad niet van te leven, het is niet mijn corebusiness maar iets dat ik als liefhebberij erbij doe. De drang om vanuit inspiratie te schrijven heeft daar wellicht iets mee te maken. Maar zelfs bij jou zal er dat creatieve een rol spelen, het onderbewuste, het typisch Harry-achtige. Je hebt gelijk dat ik als ik wil meedoen aan een wedstrijd, ik gewoon moet gaan zitten en aan het werk gaan. Anders komt er niets af. Ik zie daar geen tegenstelling in. Je kunt je trainen in meditatie en je kunt je trainen in het krijgen van ideeën. Er zijn ook methodes die je aan kunt leren en methodes die naïef toegepast worden om ideeën te krijgen. Toch is het grote handel om middels cursussen en voorwerpen in contact te komen met je scheppende ziel. Blijkbaar bespaar je al die tijd veel geld aan cursussen, want jij kunt het overal. Ik kon het ook overal, maar mijn brein is een wispelturig orgaan dat afhankelijk is van de overdracht van stofjes.

Alles wat ik probeer te zeggen is: het is geen trucje. Als je nu niet uit jezelf achter de computer gaat zitten om te schrijven, dan is er geen cursus of ritueel of methode in de wereld die je daarbij gaat helpen.

Er bestaan cursussen die je helpen om een begin te maken aan het schrijven. Je kunt ook aan Nanowrimo meedoen om de discipline te leren om dagelijks een aantal woorden te schrijven. Prikkels van buitenaf kunnen bijdragen, een aanzet geven tot. Maar je zult jezelf inderdaad moeten inspannen, of je nu hobbyschrijver bent of een professioneel schrijver, wil je tot publicatie komen. Inderdaad zal de omgeving niet de plaats van gedrevenheid in kunnen nemen. Los daarvan lijkt het mij van belang dat je de ergonomie van je werkplaats kritisch bekijkt. Kun je zorgen dat je geen nekklachten zult krijgen door een verkeerde zithouding als je van plan bent langere tijd aan het werk te gaan.

Er bestaan cursussen die je helpen om een begin te maken aan het schrijven. Je kunt ook aan Nanowrimo meedoen om de discipline te leren om dagelijks een aantal woorden te schrijven. Prikkels van buitenaf kunnen bijdragen, een aanzet geven tot. Maar je zult jezelf inderdaad moeten inspannen, of je nu hobbyschrijver bent of een professioneel schrijver, wil je tot publicatie komen. Inderdaad zal de omgeving niet de plaats van gedrevenheid in kunnen nemen. Los daarvan lijkt het mij van belang dat je de ergonomie van je werkplaats kritisch bekijkt. Kun je zorgen dat je geen nekklachten zult krijgen door een verkeerde zithouding als je van plan bent langere tijd aan het werk te gaan.

Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat er manieren zijn om jezelf te motiveren, en nanowrimo was voor mij ook erg behulpzaam. En dat je discipline kan leren: ik blijf hopen :) Even terug naar mijn punt: rituelen etc. doen niets om je werk beter te maken. :)

Hmm. Ik had een soort ritueel dat mijn werk wel beter kon maken. Namelijk een synoniemenwoordenboek inkijken en woorden uitkiezen die ik zou gaan gebruiken in een opstel. Ik kan mij ook voorstellen dat vijf minuten 'losschrijven' en dergelijke kan helpen. Het maken van aantekeningen. Dit betekent dat je papier en pen bij de hand zou moeten hebben, woordenboeken en dergelijke. Tegelijkertijd denk ik dat mediteren kan helpen om beter te schrijven. Het gaat erom je aandacht goed te richten op een onderwerp. Sprongen om je werk beter te maken hebben meer te maken met je taalniveau verbeteren, door oefenen met schrijven, lessen, correctie, kritiek, lezen, je probleem oplossend vermogen aanspreken, dan met een geurkaarsje aansteken. En toch ga ik weer twijfelen...

Hmm. Ik had een soort ritueel dat mijn werk wel beter kon maken. Namelijk een synoniemenwoordenboek inkijken en woorden uitkiezen die ik zou gaan gebruiken in een opstel. Ik kan mij ook voorstellen dat vijf minuten 'losschrijven' en dergelijke kan helpen. Het maken van aantekeningen. Dit betekent dat je papier en pen bij de hand zou moeten hebben, woordenboeken en dergelijke. Tegelijkertijd denk ik dat mediteren kan helpen om beter te schrijven. Het gaat erom je aandacht goed te richten op een onderwerp. Sprongen om je werk beter te maken hebben meer te maken met je taalniveau verbeteren, door oefenen met schrijven, lessen, correctie, kritiek, lezen, je probleem oplossend vermogen aanspreken, dan met een geurkaarsje aansteken. En toch ga ik weer twijfelen...

Volgens mij leer je beter te schrijven met twee dingen: veel schrijven en veel lezen.

Voorbereidingen bestaan niet, alleen uitstelgedrag, voor mij dan. Als ik geen zin heb, pech dan, en mijn "voorbereiding" bestaat uit klaarleggen van pen en papier, wachtend tot de koffie klaar is. Dan is er geen ontkomen meer aan. Kwestie van knopje omzetten. Dat is misschien wel iets wat je inderdaad moet en kan leren. Door de jaren heen kan ik dat intussen steeds sneller.