teveel invloeden van andere boeken?

Tsja, zodra je over kinderen gaat schrijven, is de kans natuurlijk nogal groot dat ze op een school zitten. En als ze bepaalde "magische krachten" hebben en als dat dan ook nog eens normaal is, dan is de kans vrij groot dat het om een soort toverschool gaat. Toen ik nog nooit van Harry Potter gehoord had schreef ik ook al over kinderen die op een soort van toverschool zaten. (Niet helemaal, maar wel zoiets.) Uiteindelijk ben ik helemaal van het idee om een kinderboek te schrijven afgestapt en is het compleet anders geworden, daar gaat het ook niet om - punt is dat kinderen denk ik moeilijk er onderuit kunnen komen om op school te zitten. Nou ja, dat kán wel, maar dan krijg je een heel ander verhaal (en kom je op de aloude "mentor" terecht, wat niet veel beter is). Wanneer lijkt een boek ergens teveel op? Als jij je, als schrijver, gaat ergeren aan de overeenkomsten tussen jouw boek en dat van je "voorbeeld". Zo denk ik erover, in ieder geval. Dan schrijf je namelijk niet meer lekker. Uiteindelijk gaat het om jóuw verhaal, en dat verhaal wil je vertellen. Daar gaat het om. Niet waarop het lijkt. Maar als je ziet dat jouw verhaal teveel beïnvloed wordt door andermans verhalen, dan denk ik dat je het antwoord op je vraag al hebt gegeven, omdat je dan misschien niet meer bezig bent met jouw verhaal, dus. Alles wat met kinderen te maken heeft die op een toverschool zitten lijkt te maken te hebben met Harry Potter. Maar waar zou je kinderen die kunnen toveren anders heen sturen :) Van dat gegeven zou ik niet teveel schrikken.

nou ja, ik vind dat het wel meevalt behalve dat toverschool ding en ik geef je daar ook gelijk in maar ik ben bang dat er zoiets zal gebeuren zoals bij Tanja Grotter, al denk ik niet dat mijn boek zo'n groot succes zal worden als Tanja Grotter in Rusland was... Ik heb alleen wel afdelingen maar dat heeft te maken met het verhaal en is best een belangrijk onderdeel en een soort Wegisweg....

Je kunt je eigen fantasie ook een beetje uitdagen. Neem jouw equivalent van de Wegisweg. Kern: er moeten winkels zijn voor magiërs en alleen magiërs mogen er kunnen komen. Uitdaging: maakt het zo anders dan Rowlings straatje als je kunt. Het is bijvoorbeeld geen straat, maar het dek van een reusachtige zeppelin. Het is niet bereikbaar door een open haard; je kunt gewoon opstappen op één van de vele landingsplaatsen, de enige moeilijkheid is dat je de zeppelin moet kunnen zien, en dat kan alleen wanneer je een speciale bril ophebt, want het ding is in zijn geheel gemaakt van magisch onzichtbaar kristal. Oh, en het zijn geen winkels, het is een bazaar waar alles illegaal is en je op alles moet afdingen en al dat soort trucjes, en je kunt er wedden op allerlei schimmige wedstrijden en gevechten. Goed, ik geef toe, deze alteratie is misschien ietwat omslachtig. Je moet het wel binnen proporties houden. Maar als je je ongemakkelijk voelt door overeenskomsten met dingen die in andere boeken al gebruikt zijn, maak er dan gewoon iets anders van. Hou niet vast aan jouw originele inspiratiebron, maar laat je verhaal met deze setting op de loop gaan, wees niet bang om er dingen aan toe te voegen (als het maar relevant is voor je verhaal, niet toevoegen om het toevoegen), en op het eind zul je je eigen verhaal teruglezen en is de originele inspiratiebron niet meer te herkennen.

Ik ben het eens met Ginny. Van zodra je zelf begint te ergeren aan de overeenkomsten tussen je eigen verhaal en een ander, dan bevindt je je op glad ijs. Overeenkomsten vind je tussen veel verhalen, dat is niet hetzelfde als een kopie. Je verhaalopzet doet me niet specifiek aan HP denken, maar je bijkomende informatie wel. Waarom heb je een schoolstructuur nodig die gelijk is aan die van de aarde? Wat is de meerwaarde van die afdelingen waardoor je het niet kan weglaten? Waarom heb jij die Wegisweg nodig? Je plaatst alles in een ander universum maar neemt deze elementen toch mee? Als je veel elementen deelt met een bekend verhaal lijkt het mij logisch dat mensen denken dat het om een kopie gaat. Voelt dat niet een beetje beperkend?

@thundernimf je tweede alinea kan ik eigenlijk alleen beantwoorden met: daarvoor moet je het verhaal lezen. Toch vond ik je laatste vraag erg interessant, om eerlijk te zijn heb ik geen idee waarom maar ik zou nou niet zeggen dat het echt op een aardse school lijkt en mijn wegisweg, om het zo maar even te zeggen, al helemaal niet... bij je laatste alinea moest ik eigenlijk alleen denken aan allemaal andere boeken. Bijna alle boeken die over tovenaars kinderen worden vergeleken met HP dus het is juist een uitdaging om te zorgen dat het er niet teveel op lijkt. Voor de rest zitten er geen gelijkenissen dus ik denk niet dat mensen denken(als het al wordt uitgegeven) dat het een kopie is maar wat ik over Tanja Grotter las vielen daar de overeenkomsten ook wel mee dus dat is mijn grootste zorg.

@Diana Silver bedankt voor je tip, ik zal hem zeker gebruiken! :)

@Diana Silver bedankt voor je tip, ik zal hem zeker gebruiken! :)

De tip, hè, niet de zeppelin!

@Diana Silver bedankt voor je tip, ik zal hem zeker gebruiken! :)

De tip, hè, niet de zeppelin!

tuurlijk alleen de tip, de zeppelin past sowieso niet echt in het verhaal. (dat bedoel ik overigens niet als een belediging!)

Hihi, nee allicht, 't slaat nergens op, vandaar mijn zorg ;)

@thundernimf je tweede alinea kan ik eigenlijk alleen beantwoorden met: daarvoor moet je het verhaal lezen. Toch vond ik je laatste vraag erg interessant, om eerlijk te zijn heb ik geen idee waarom maar ik zou nou niet zeggen dat het echt op een aardse school lijkt en mijn wegisweg, om het zo maar even te zeggen, al helemaal niet... bij je laatste alinea moest ik eigenlijk alleen denken aan allemaal andere boeken. Bijna alle boeken die over tovenaars kinderen worden vergeleken met HP dus het is juist een uitdaging om te zorgen dat het er niet teveel op lijkt. Voor de rest zitten er geen gelijkenissen dus ik denk niet dat mensen denken(als het al wordt uitgegeven) dat het een kopie is maar wat ik over Tanja Grotter las vielen daar de overeenkomsten ook wel mee dus dat is mijn grootste zorg.

Ik wil je helemaal niet aanvallen hoor. Ik snap dat je daar je redenen voor hebt, het ging mij meer over de aankleding ervan. :)

Citaat: "niet als reclame bedoelt, het zal waarschijnlijk over 2 weken wel weer verandert zijn" Zowel bedoelT als veranderT moet met een D zijn. Een demon bestaat niet, wel een demoon. mijn twee eurocentjes.

Een demon bestaat niet, wel een demoon.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Demon

Ik ben ook wel eens bang dat ik "per ongeluk plagiaat" pleeg. Bij mij blijft het schrijven nog vooral beperkt tot wat "vingeroefeningetjes" , maar soms krijg ik achteraf het gevoel dat iemand zou kunnen denken dat het gejat is. Naar aanleiding van een paar andere forumvragen die ik heb gesteld, kwam ik op het idee dat het volgende best een aardig openingszinnetje voor een roman of verhaal zou kunnen zijn.

Als ze aan de boerderij van haar ouders dacht, [...] hoorde ze het vertrouwde, bijna plechtstatige geluid waarmee de melkmachine 's avonds werd uitgeschakeld [...]. Die herinneringen kwamen vaak in haar op als ze, zoals nu, over een landweggetje reed

Ik heb nog wat vragen gesteld in het forum over hoe je kunt beschrijven dat de hoofdpersoon de auto tot stilstand brengt om wat foto's te maken. Nu wilde ik vandaag nog eens een keer "Geef die mok eens door, Jet!" van Heeresma gaan lezen en ik "schrok" een beetje omdat die de hoofdpersoon in de allereerste zin van zijn boek ook door landweggetjes laat rijden. (al had ik wel een wat "lievere" hoofdpersoon in gedachte :) ). Eerder heb ik me al afgevraagd of ik me ook niet teveel heb laten beïnvloeden door een boek als "twee vrouwen" van Harry Mulisch, ik had het idee opgevat dat een soort "papieren road-movie" misschien wel aardig zou zijn. En dan inderdaad: wanneer zou ik de kans kunnen lopen van plagiaat beschuldigd te worden terwijl het allemaal toch ook deels onbewust gebeurt...

Zolang je vingeroefeningen schrijft, gaat niemand je van plagiaat beschuldigen. Zulke zorgen worden pas enigzins realistisch op het moment dat je daadwerkelijk gepubliceerd wordt. Daarna: overeenkomsten zijn te vinden tussen alle boeken. Voordat je van plagiaat geschuldigd kan worden moet je het echt heel wat bonter maken dan een plattelandsweggetje op de eerste bladzijde, wees niet bang.

Zolang je vingeroefeningen schrijft, gaat niemand je van plagiaat beschuldigen.

Begrijp ik :)

Voordat je van plagiaat geschuldigd kan worden moet je het echt heel wat bonter maken dan een plattelandsweggetje wees niet bang.

Voorlopig hoef ik me daar nog geen zorgen over te maken en ik heb ook geen nachtmerries over enge deurwaarders met dagvaardingen bij mijn eerste proefleesstuk, maar tegelijk ben ik wel benieuwd naar de criteria.

Die zijn eenduidig. Plagiaat in deze zin komt neer op schending van auteursrecht, en alles omtrent auteursrecht is bij wet vastgelegd. http://nl.wikipedia.org/wiki/Auteursrecht Als jij iemand anders zijn auteursrecht schendt, is het aan die ander om aan te tonen dat hij de eerste was die op het idee kwam, en dat zijn idee dusdanig origineel was dat het voor intelectueel eigendom kan doorgaan.

Hoi. Ik geloof ook in Wonderland dus dat hebben we al gemeenschappelijk en ik ben gisteren met mijn kids naar Percy Jackson geweest. Erg goed! Als je nog niet geweest bent, zeker gaan Wanneer lijkt iets op iets en wanneer is het van jezelf? Daar hebben we het al vaker over gehad hier, dat is niet erg, want dit onderwerp houdt ons allemaal bezig. Maar als je gaat neuzen kom je van alles tegen! Je bent zelf een YA en volgens mij lees je veel: is het zo erg om steeds een variant op hetzelfde te lezen? Soms niet: het brengt je in een wereld waar je je fijn voelt; waar je over wilt lezen. En als een boek goed geschreven is, laat je je meevoeren. Kijk eens bij het topic Cliche figuren in fantasy. Daar zie je een leuke discussie. (moet je nieuwe wezens verzinnen of juist niet). Som irriteert het en lijkt het gejat. Ik denk zelf dat het een grijs gebied is en dat het niet altijd duidelijk is. Wat je kunt doen is om het proef te laten lezen aan mensen. Is je verhaal origineel? of lijkt het erg op bestaande En al is het geleend van iemand anders: Harry Potter is ook niet helemaal origineel. Ik zag op Twitter een leuke wedstrijd voorbij komen. Je moest een verhaal schrijven over een oud huisje. Als je meedoet dan verplicht je jezelf om jouw fantasie aan te passen aan hun opdracht. Je leert om je personen te laten bewegen. Ik schrijf over gemene vogels en lieve jongens. Hoe bewegen die samen? Hoe wordt het geloofwaardig. Ik ben er nog niet maar door veel te schrijven komen ze al wel van de grond ( ze kunnen vliegen, de vogels, de lieve jongens niet). Een laatste ding: uitgevers. Wat willen zij? wij denken allemaal, volgens mij, originaliteit, maar als ik de boekenwinkel kijk zie ik dat alle buitenkanten op Twighlight lijken en achterop staat vaak: net zo mooi als HP of LotR. Dat stoort me aan de ene kant en aan de andere kant denk ik: oh dat vond ik mooi, misschien is dit ook wel wat. Welkom nog op het forum!

@Nienkea Ja ik ben ook al geweest met een paar vrienden van me en hij is echt leuk! Ik lees inderdaad veel en misschien maak ik me daarom zorgen... In elk boek vind je namelijk wel overeenkomsten met andere boeken en ik ben dus bang dat dat bij mij teveel gebeurt. Ik zal zeker even die topic lezen!

Misschien zijdelings on topic: er is niets mis met het emuleren van schrijvers en verhalen die je zelf leuk vindt, zo lang je je maar niet tot één schrijver beperkt. Een kennis van mij zat op de dans academie in Tilburg, waar hij les kreeg van veel verschillende docenten die allemaal een eigen stijl hadden. Juist door al die verschillende stijlen aan te leren ontstond als vanzelf zijn eigen unieke mengelmoes. Hetzelfde geldt voor schrijvers. Maar als je steeds maar één schrijver of stijl emuleert, blijft het hangen bij imitatie en ontdek je niet je eigen stijl en stem.

Hoi nog een kleine aanvulling: Op het forum maakte ik kennis met a hero's Journey. Het is het raamwerk dat vaak gebruikt wordt in verhalen. Het zijn 12 stappen die de hp doorloopt. In het kort 1. je maakt kennis met zijn beginsituatie in deze beginsituatie klopt er iets niet: je ziet een ontevredenheid bij de hp 2. er gebeurt iets waardoor deze wereld op zijn kop komt te staan 3. ze besluiten op weg te gaan 4. ze ontmoeten een mentor, vrienden en vijanden 5. hij moet niet alleen de vijand verslaan maar ook een vijand in zichzelf (dit kan alle kanten opgaan) 6 hij wint en gaat naar huis. He is in het kort de cirkel van het verhaal. Denk eens aan de film die je hebt gezien. Percy woont in zijn kamp. Hij is ontevreden: men is al vergeten dat hij in deel 1 de wereld heeft gered en zijn vader spreekt niet met hem de wereld wordt aangevallen en ze gaan op reis om de wereld te redden. Als hij zijn broer echt accepteert heeft hij de overwinning behaald. aan het einde gaan ze weer naar huis. Denk nu eens aan bv Harry of LotR of finding Nemo en leg de stadia van het verhaal ernaast: LotR is gebruikt voor de verfijning van dit schema (afkomstig van de sages en mythen) maar de andere verhalen gebruiken dit als raamwerk. Boekje hierover is te koop bij SOL (nee ik heb helaas geen aandelen). Hierdoor gaan verhalen op elkaar lijken. Ik gebruik het zelf ook omdat ik de rode draad steeds kwijt raakte en ik geloof dat dit je verhaal geloofwaardiger en voller maakt. Het gevaar van op anderen lijken ligt om de hoek Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Joseph Campbell, A hero's Journey. en als je googled zie je meteen dat dit model ook in het bedrijfsleven gebruikt wordt. Het werkt dus echt, maar wat verwarrend als je aan het zoeken bent.

Hoi Wonderland, ik denk niet dat jij bang hoeft te zijn dat je een bepaalde stijl snel overneemt. Dat je je ervan bewust bent, maakt alle verschil. Nu kun je jezelf corrigeren zodra je denkt: hey wat ik nu schrijf lijkt teveel op iets, dat ik eerder heb gelezen. En dan nog, als je iets in je eigen woorden schrijft, en je voelt je er goed over, wordt het vanzelf jouw eigen verhaal. Je talent moet geuit tenslotte, en je talent pikt het echt niet als het alleen maar mag kopiëren :) Succes en leuk dat je hier bent :)

Ikzelf ben HEEL gevoelig voor clichés, in die mate dat ik zelf bezig ben met een fantasy-boek waarin ik zoveel mogelijk clichés op zijn kop gooi. Bijvoorbeeld: de legendarische ontdekkingsreiziger, die de vader van mijn HP leek te zijn, kan dat niet zijn ... omdat zal blijken dat hij niet op vrouwen viel, en zijn moeder dus gewoonweg de minnares van een getrouwde man was. <- Dit kan dan weer een beetje té zijn! Alleszins, ik zou zeggen dat je je op glad ijs bevindt, omdat je: 1) ZELF al twijfelt aan de originaliteit van je eigen verhaal en dat zegt normaal wel wat 2) ... eigen verhaal zo, in naakte vorm, wel wat cliché overkomt (i.v.m. vorige reacties: de Hero's Journey begint flink afgezaagd te geraken, maar dat is net iets te offtopic om zonder uitdrukkelijke vraag over uit te weiden ) Waarom? -> 5 kinderen met elementaire toverkrachten. Dit kan er misschien nog mee door, zolang je ze maar geen kleren, namen, haarkleuren geeft die bij hun elementen passen. -> UITVERKORENEN! Een cliché dat al lang hevig onder vuur ligt: sommigen bekijken dit positief omdat de HP zo een belangrijke functie inneemt, anderen zijn dan weer zeer negatief... aangezien (BV.: ) wij nu al allemaal weten dat zie die demon zullen verslagen... ze zijn namelijk uitverkoren! En daar gaat de suspense... -> Demonen, Zeus, etc... al die dingen maken je verhaal extra gevoelig voor cliché-tintelingen. Ikzelf bibber wanneer ik in boeken het woord Demon zie gebruiken, wanneer ze dat beter niet zouden doen... want besef dat je door dit stomme, kleine woordje je boek in een heel religieus kader plaatst! Zijn er demonen, dan zijn er engelen! En waar is God? WELKE GOD? Ah, Zeus... Wacht eens?! Hoezo demonen?! De Griekse mythologie kent enkel titanen en monsters, geen demonen... En zijn er nu Engelen of niet! AAAAAAAAAAAAAAaaaaaaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrggggggghhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!! ETC Kijk, nu is dit eigenlijk allemaal geen probleem, zolang jij (en in de toekomst eventueel een uitgever) zich comfortabel voelen bij het verhaal. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je verhaal mensen zoals mij, die zich in grote mate ergeren aan dingen die een beetje cliché zijn, niet zal kunnen 'bekoren'... maar zelfs dan hangt veel af van je schrijfstijl... ik bedoel maar: Eragon heb ik gelezen, en dat was zo cliché als maar kan ... al vind ik het tegenwoordig wel gruwelijke boeken. Alleszins veel geluk en veel succes met het schrijven!

@Matiasve Zie dat dit topic al oud is maar kan het niet laten om te reageren. In de Griekse mythologie is er wel degelijk zoiets als een demon, alleen staat er daar een a bij, deamon. Deze waren over het algemeen goed maar zoals je al ziet, over er algemeen. Daarbij zeg je iets over het uitverkorene. Hoewel er inderdaad een cliché is, je neigt er al snel heen te gaan. Daarbij kan iemand ook de uitverkorene zijn om de wereld te vernietigen, zoals in de Alchemist. Het ligt eraan of er een voorspelling bij zit. Natuurlijk is het redelijk voorspelbaar dat ze winnen maar is dat niet met elk boek? Verslaan mensen(of iets anders) niet altijd de bad-guys? Zelf ben ik niet erg gevoelig voor cliché's en soms zijn ze juist leuk, je kan ook te ver gaan in cliché's omzeilen en meestal irriteer ik mij daar meer aan dan een paar cliche's.

Natuurlijk is het redelijk voorspelbaar dat ze winnen maar is dat niet met elk boek? Verslaan mensen(of iets anders) niet altijd de bad-guys?

Lang niet altijd. Wat, als de 'uitverkorene' de antagonist ('bad guy') ís?

@Mirandala Dan krijg je een interresant verhaal, dat zeker. Maar als u een voorbeeld heeft van een boek waar de "helden"(hoewel ze misschien niet helemaal goed zijn maar wel beter dan de "bad-Guy) zou ik de titel graag willen weten om te lezen. Geen historie hè, daar kunnen bad-guys in deze verknipte wereld nog best wel eens winnen.

Boeken genoeg, waar de antagonist de hoofdpersoon is. Als de lezer in het hoofd van de moordenaar zit, leeft hij met de slachtoffers mee door de ogen en gedachten van de moordenaar. Een protagonist kan ook antagonistische trekjes hebben, of de schrijver laat je twijfelen: is de protagonist wel zo goed als hij zich voordoet? Een uitverkorene die werkelijk alles goed doet, kan de lezer gaan ergeren. Die lezer is zelf tenslotte ook niet perfect. Is het leuk om te lezen over iemand die in alles beter is dan jij? Als de protagonist een innerlijk conflict heeft, wordt het verhaal interessanter. Hij moet dan 'iets' in zichzelf overwinnen, en niet alleen maar het 'slechte' om hem heen verslaan. Concreet voorbeeld: De karakers in Breaking Bad. Eigenlijk zijn zij, en vooral Walt, de slechteriken. Maar toch is hij ook good guy. Hij is een gelaagd personage, je leert zijn goede en slechte kanten kennen. Hij is feilbaar en maakt verkeerde keuzes. En je mag me tutoyeren hoor :)

Gaat het nu niet off-topic?

Hier dus mijn vraag: Wanneer lijkt een boek ergens teveel op?

Een protagonist hoeft niet per definitie de good guy te zijn, natuurlijk, maar dat is een ander onderwerp.

Je hebt gelijk, Thérèse. Misschien wil Whovian er een nieuw forumonderwerp over openen? Het is inderdaad een ander, wel interessant onderwerp. Ik vraag me nu ook af of met uitverkorene wel protagonist bedoeld wordt.

Zal ik doen. Onder research of overig? (Ben nog niet heel lang actief:$)

Waar jij denkt dat het onderwerp en vraag het best past. Je kunt eerst de zoekfunctie gebruiken, soms is er al een onderwerp en kun je aansluiten. Welkom, trouwens :)