De enorme economische crisis die is toegeslagen, de ergste sinds ''The Great Depression'' beschouw ik als een zegen voor de literatuur. Het is juist in moeilijke tijden dat mensen creatiever worden. Moeilijke tijden gaan i.m.o ook gepaard met andere boeken. De tijden zijn veranderd. Mensen krijgen het zwaarder, de dreiging in de wereld neemt toe. De angst in de samenleving is voelbaar. Het vertrouwen in de samenleving neemt af. Na moeilijke tijden zie je vaak een hausse in absurdistische boeken. Dit zag je na de eerste wereldoorlog en na de tweede wereldoorlog in Europa, en na de Vietnam-oorlog in Amerika. Ook zie je soms dat de ''moraal'' terugkeert in verhalen en boeken, zoals dat na de Franse revolutie het geval was. Op dit forum zie ik steeds meer absurdistische verhalen en verhalen met een moraal opduiken. Misschien is dit overanalyse, maar het valt me op. Zou dit met de crisis te maken kunnen hebben en het toenemende angstgevoel? Proberen schrijvers de grenzen te verleggen in moeilijke tijden, een soort escapisme, of juist terug te vallen op een bepaalde moraal in hun verhaal? Is de literatuur een reflectie van de samenleving en de tijd waarin we leven? En is de nihilistische literatuur van lekkere weglees-thrillers of verhalen zonder moraal, zoals we die de laatste 30 jaar hebben gekend, binnenkort voorbij? Wat is jullie mening?