Hoe moeten wij weten hoe je dit op kan lossen als je ons het probleem niet uit kan leggen? :D Ik had overigens ook een plothole in mijn 'thriller', waarom doet de dader wat hij doet? Dat wist ik zelf niet eens, dus waarom zou het geloofwaardig zijn voor mijn lezers? Toen heb ik een compleet achtergrondprofiel gemaakt voor de dader, met een soort uitleg van hoe het zo gekomen is. Dat heb ik er in een soort dagboekvorm tussendoor gezet. Of het nu wel geloofwaardig is dat weet ik nog steeds niet, ik wacht de reactie van de proeflezers af...

Ja, het is wel erg vaag. Als ik het goed begrijp, ga je het verhaal nog schrijven. En je stoot op een handeling waar het verhaal rond 'draait' maar voor die ene handeling heb je nog geen verantwoording. Ik heb die ervaring al meermaals gehad maar toen was het verhaal al geschreven. Ik heb dan het personage nogmaals geanalyseerd op zoek naar iets in het karakter, in iets dat ik al geschreven had (een detail kan) en daar verder op geborduurd. Op die manier zijn sommige personages zelfs gegroeid en het is ook al zover gegaan dat het verhaal zelf enigszins een andere wending kreeg; dat ik sommige elementen diende te wijzigen en aan te passen. Verder nadenken en je personage uitdiepen en 'vsualiseren' zou ik zeggen. Soms ligt het voor de hand of voor het rapen hoe de plothole kan opgelost worden. Dat is het plezier van het schrijven. Wanneer je het opeens 'ziet'.

Oeh, als ik ergens een hekel aan heb, is het personages die iets doen puur om het verhaal vooruit te helpen. Dus het is echt wel zaak dat je dit goed dichttimmert. Soms lossen dat soort dingen zich tijdens het schrijven op (bij mij wel), soms moet je gewoon een week spenderen aan nadenken. Tegen iemand die van niks weet aanlullen wil ook nog wel eens werken, omdat je het dan moet uitleggen op een manier waarop je zelf nog niet gedacht hebt.

eerste optie: Kan hij niet de eigenschap hebben tegen zichzelf te praten of zo en hardop denken waarom hij iets doet. Voor mij hoeft niet alles uitgelegd te worden in een verhaal, maar het moet wel kloppen bij het soort iemand. Tweede optie. laat de hp in het dagelijks leven iets doen waardoor hij gemakkelijk in aanraking komt met de handeling. Bijv. Hij is lid van een duikclub en klooit met de zuurstoffles van zijn collega. Werkt in een haven en bindt het slachtoffer vast met een scheepstouw. Is tandarts en bewerkt het gezicht van het slachtoffer met de boor. succes! Dom tegen iemand aanlullen die er verder niet toe doet. mwah..... Ik lees btw heel vaak dat daders tijdens het vermoorden van de slachtoffer een hele biecht (in alle rust) afleggen aan het slachtoffer. Daar kan je natuurlijk ook voor kiezen. xsg

Ik bedoel dus de schrijver, tijdens het schrijfproces. Niet de personages.

Maar als je hele verhaal om die handeling draait, is dat toch het centrum waar alle andere handelingen op afgestemd zijn? Hoe heb je de rest dan geschreven?

Waarom heb jij er tijdens het schrijven voor gekozen je hp de handeling op die manier te laten uitvoeren? De gedachte die je daarbij had, kan het antwoord vormen op je vraag.

Het komt er eigenlijk op neer dat het hoofdpersonage een handeling uitvoert om zijn doel te bereiken. Hij doet dit echter op een manier welke moeilijker is en meer risico inhoudt dan een andere manier die meer voor de hand ligt en logischer lijkt.

Kan best zijn dat ik het niet helemaal snap, maar waarom heb je je hp het dan niet op die makkelijkere manier laten doen? Zoals debutant al zegt: als jij weet waarom je hp de moeilijkere weg gekozen heeft, dan heb je toch je antwoord?

Jezelf in een vroeg stadium indekken. Bijvoorbeeld: als het cruciaal voor je plot is dat je hoofdpersoon in hoofdstuk 25 verloren langs de kant van de weg staat, maar de kans erg groot is dat de lezer denkt "waarom belt ie niet gewoon iemand op om hem op te halen", dan moet in hoofdstuk 1 al duidelijk zijn dat hij een hekel heeft aan mobiele telefoons en er nooit één bij zich heeft. Of het apparaat moet in hoofdstuk 24 in de sloot belanden, dat kan natuurlijk ook. Voor het maken van keuzes voor een handeling geldt hetzelfde: als de hoofdpersoon in hoofdstuk 63 voor een ravijn staat en de kortste weg er overheen is een brug, maar het komt jou beter uit om hem helemaal naar beneden te sturen en door het dal te laten gaan, dan moet al vanaf het begin duidelijk zijn dat hij hoogtevrees heeft of iets dergelijks. En dat alles niet te dik er bovenop natuurlijk. ;) Ik sluit me aan bij Micha: niets irritanter dan dat je als lezer doorhebt dat er een kunstgreep wordt gemaakt. Maar als je vroeg begint met aanwijzingen die het later aannemelijk maken, valt het niet meer op.

Hoe ik ermee omga is erover blijven nadenken. Net zolang puzzelen tot alles op zijn plek valt. Soms stap ik helemaal uit het verhaal en speel wat met de personages in een andere context om ze beter te leren kennen. Dit kan erop uitdraaien dat details vanaf het begin van het verhaal weer moeten veranderen, om op het eind iets te laten kloppen. Vooral niet bang zijn om af te stappen van het verhaal zoals het nu is, wijzigingen aan te brengen, personages uit te vlakken of juist toe te voegen, kortom de dingen over een andere boeg te gooien.

Misschien kun je hem een reden geven om de gemakkelijke handeling niet uit te voeren, waardoor hij enkel voor de moeilijke kan kiezen. Zoals Jamie zegt, hij heeft een bruggenfobie dus gaat door de ravijn. Of de verkoopster van de enige winkel in het dorp heeft hem net gedumpt, dus steelt hij liever 's nachts wat hij nodig heeft dan gewoon naar de winkel te gaan. Ik weet niet of je plothole hier enigszins op lijkt, maar volgens mij kun je in alle situaties wel zoiets bedenken.

Tegen iemand die van niks weet aanlullen wil ook nog wel eens werken, omdat je het dan moet uitleggen op een manier waarop je zelf nog niet gedacht hebt.

Zo'n slachtoffer heb ik ook. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat je jouw verhaal/boek in één zin moet kunnen uitleggen. Als je dat niet kan, dan heb de essentie van je verhaal nog niet vast. Nederlands woord voor plothole? verhaaldipje?

Gat in het plot.

de plot! Verhaaldipje is een mooi woord, maar lijkt mij toch op iets anders te duiden dan plot hole.

Ja, en het is ook "het deksel" en "de sprei" en "de matras, net zulke onlogische lidwoordkeuzes :P

Hm. Ik zit met "rappen" en dichten, wat ik niet kan, haha. Maar ja, uiteindelijk kom je er wel, het duurt alleen wat langer en het is omslachtiger. Vaak kom ik uit op een vereenvoudigd idee van wat ik eigenlijk wil.

Plotgat klinkt wel lekker boers.