Chansbal (aparte naam...): Nederlands is de mooiste taal die ik ken, namelijk mijn moedertaal. Er zijn maar twee talen op de wereld: moedertaal en een vreemde taal. Wat ik hiermee wil zeggen dat ik alleen in het Nederlands schrijf, omdat ik me daar niet door de taal geremd voel. Je kunt zonder na te denken je gedachten op papier zetten of in een forum of een bierviltje. Schrijven in een andere taal lijkt interessant (denk aan Reve's 'The acrobat and other stories') maar ook dat werd geen succes. Wanneer een Engelssprekende mijn in het Engels geschreven verhalen, die ik niet geschreven heb (dank aan De Schoolmeester), leest zal hij/zij, hoewel ik toch vrij goed in Engels denk te zijn, rofl gaan (rolling on the floor laughing).

@ Manyang: de markt is wel groot, maar staat niet erg open voor Europese auteurs. Helemaal niet voor onbekende.

Dat het een moeilijke markt is om in door te breken staat op zich los van het gegeven dat hij groter is dan de Nederlandse, maar ik zie wel wat je bedoelt. Ook in het Engelse taalgebeid zijn de slushpiles van monumentale proporties, en ongeacht hoe goed je bent in je tweede taal, het zal altijd minder zijn dan iemand in zijn eerste taal kan zijn. En dan komen we pas bij de cultuurverschillen.

Ik ben druk bezig mijn kinderboek te vertalen naar het Engels, dat ik bijna net zo goed spreek als het Nedelands. Toch loop ik regelmatig tegen zaken op waar ik in het Engels geen woord voor kan vinden. Bv De kinderen zijn op het trapveldje. Het is geen voetbalveld of normaal grasveld, elke Nederlander weet wat ik bedoel. Weten jullie het? Dat soort woorden, die ik graag gebruik, kom ik mee in de problemen. Verder gaat het gelukkig prima.

Volgens mij is het playground, DeEllis...een algemeen woord waar kinderen spelen.

Toch is dat niet het zelfde. Dat is exact waar ik op doel. Natuurlijk kom je er wel uit. Toch blijft het vreemd de Engelse taal kent meer woorden dan het nederlands en vaak is er geen woord dat de lading dekt. Ik gebruik zo graag de specifieke woorden en daar gaat veel van verloren bij vertaling. Iemand hier had zowel de turkse als de engelse versie van een boek van Pamuk gelezen en vertelde dat het totaal maar dan ook totaal anders was. :confused:

Ik babbel een heel eind weg in allerlei talen, maar het zal soms klinken als koeterwaals. Daar mogen de mensen om lachen en dat doe ik zelf ook. Maar als je serieus aan het werk gaat met een boek, dat toch in hoofdzaak uit taal bestaat, dan moet je die m.i. perfect beheersen. Vertalen is niet genoeg, je hebt een zeer, zeer uitgebreid scala aan woorden nodig om emotie, ervaring en bedoeling uit te kunnen drukken. Ook is taal vaak plaatselijk. Ooit gingen we als puber met een meisje mee naar het café. 'Wir gehen in die Wirtschaft,' zo noemden ze dat daar. Toen ik die uitdrukking later in de klas gebruikte, zei onze leraar Duits dat hij daar nog nooit van gehoord had. Vertalen is eigenlijk altijd een poging. Je moet heel lang in een bepaald gebied wonen en de gevoelswaarde van woorden leren verstaan, voordat je in die taal kunt schrijven, je boodschap, je verhaal overbrengen.

Vertalen is eigenlijk altijd een poging. Je moet heel lang in een bepaald gebied wonen en de gevoelswaarde van woorden leren verstaan, voordat je in die taal kunt schrijven, je boodschap, je verhaal overbrengen.

Dit is inderdaad het "pijnpunt". Als je van plan zou zijn een verhaal in een andere taal uit te brengen, zou je dat verhaal eigenlijk eerst in het Nederlands moeten schrijven om het vervolgens te laten vertalen.

Ik schrijf alleen in het Nederlands (met nog altijd 0 Engelse woorden in mijn manuscript), dit om twee redenen: Nederlands ís een prachtige taal. Ik vind niet dat Nederlands onderdoet voor het Engels, en heb er dan ook een grondige hekel aan als ik, bijvoorbeeld, bij de Esprit de paskamers als 'fitting rooms' zie aangeduid. Dat noem ik niets meer dan stoerdoenerij. Het is 'hip' om Engelse woorden over te nemen en maar vooral zo veel mogelijk in het Engels te doen. Nou, mij neit gezien hoor. En verder beheers ik het Engels niet goed genoeg om erin te schrijven. Zoals marriejeanne al zei, het is mijn moedertaal neit.

ik leef, woon, werk 24/7 in een ander, engelstalig land, maar losgezien van de noodzakelijke werkopdrachten etc schrijf ik mijn verhalen en gedichten in het nederlands. Op de één of andere manier vloeit dat toch veel gemakkelijker voor me. Ik heb het idee dat met het vertalen er iets aan taalcultuur verloren gaat.

Ik schrijf mijn verhalen in het Nederlands. Vind ik voor mezelf makkelijk omdat ik in engelse verhalen helemaal geen ster ben. Gedichten schrijf ik wel zo af en toe in het Engels. Ik vind dat mooier klinken én meer inhoud hebben. Engelse woorden hebben wel eens een betekenis die in het nederlands bijvoorbeeld heel breed kan zijn, en in het engels geen enkele verklaring nodig heeft.

Weten jullie toevallig een boek dat vergelijkbaar is met "Schrijfwijzer" van Jan Renkema, maar dan in het Engels? Ik doe namelijk een cursus Engels en daarbij is een goed boek over het schrijven in het Engels zo goed als onmisbaar. Of moet ik hiervoor een nieuw topic aanmaken?

Ik weet geen boek voor Engels schrijven. Sorry.

Of moet ik hiervoor een nieuw topic aanmaken?

Zou ik misschien wel doen. Dan ziet iedereen jouw vraag/bericht sneller. Word er waarschijnlijk ook sneller op gereageerd.

Ik weet geen boek voor Engels schrijven. Sorry.

Of moet ik hiervoor een nieuw topic aanmaken?

Zou ik misschien wel doen. Dan ziet iedereen jouw vraag/bericht sneller. Word er waarschijnlijk ook sneller op gereageerd.

Ok heb ik gedaan, bedankt voor je advies

[off topic: hey Eliesje en Tine: is al een topic - hoeven we ons eigen niet te openen :D) Ik spreek vijf talen goed, maar alleen Nederlands en Engels goed genoeg om in te schrijven. Wat mij opvalt, is dat elke taal een ander "gevoel" heeft. Sommige dingen zeg ik makkelijker in het Nederlands, andere weer makkelijker in het Italiaans of Engels. Elke taal heeft zijn eigenaardigheden, woord- en klanksgewijs. En uit de uitdrukkingen en zegswijzen blijkt vaak een bepaalde visie op het leven in het algemeen of onderwerpen specifiek. Een Italiaanse vriend van me merkte op dat mijn persoonlijkheid veranderde als ik switchte naar het Nederlands. Ik voel dat ook zo.

Writewiser from Jen Renkemah. Zo zou een Nederlandse docent die in het Engels college moet geven het zeggen. Ja, lach maar. Ik blijf erbij dat er maar één taal is waar je echt goed in kan zijn, en dat is je moedertaal. Soit.

Ik blijf erbij dat er maar één taal is waar je echt goed in kan zijn, en dat is je moedertaal. Soit.

Dat hangt er vanaf hoe lang je ergens (anders) woont en hoe vaak je daar je moerstaal nog hoort / spreekt.

Ik woon in een niet Nederlands sprekend land. Door hier te zijn en mee te doen blijf ik een moedertaal behouden en voel ik me daar het meest comfortabel in. Toen ik dat niet had kreeg ik steeds meer afstand tot mijn moedertaal en was ik in het taalgebied nergens meer echt thuis.

Ik geloof dat Michel Faber, bekend van "Lelieblank, scharlakenrood", zijn boek(en) zelf vertaald heeft. Daar sta ik helemaal achter, omdat hij zelf het beste weet wat hij wil zeggen of schrijven. Ook vind ik het goed als iemand zich uitdrukt in zijn/ haar moedertaal, ookwel eerste taal genoemd. Als je je in je eerste taal uitdrukt dan komen de woorden meer recht uit je hart, zo is mijn mening. Kortom: Het zou het meest ideaal zijn als je je boek in je moedertaal schrijft, maar als het toch vertaald moet worden en je hebt er de capaciteiten voor, dan doe je het toch lekker zelf? ;)

Luister eens naar een zevenjarig Frans meisje, en constateer dat zij de Franse taal uitspreekt en gebruikt op een manier die een niet-Fransman/vrouw die het later leert nooit zal kunnen. En ja, dat is dus de moedertaal. Ik rust mijn zaak.

Hoe zit het dan als je in een ander land woont, DJ? Als je langer in het gastland hebt gewoond dan in je moederland? iemand die een taal voornamelijk van de school kent, mist het gevoel. Maar als je gevoel voor talen hebt en in een ander land woont, wordt je die taal ook goed meester. Met alle nuances. Ik schrijf nu in het Nederlands, ook vanwege Nederlandse uitgevers, maar mocht mijn boek vertaald worden in het Duits en Engels wil ik dat graag zelf doen. Ik weet het beste wat ik wil zeggen en kan dat dus het beste verhalen (mits ik die vreemde taal goed meester ben)

Ik heb het eerste hoofdstuk van mijn boek vertaald en ik kan best goed engels, maar dat was een hel :')

Ik ben autodidact Engels, en zelfs Britten vragen me na een gesprek van enkele uren waar in Engeland ik vandaan kom. Zelfde geldt voor mijn echtgenoot; we voeden onze kinderen ook tweetalig op. En voor Frans had ik op mijn eindlijst gymnasium een 10, van een notoir strenge docente. Nou was ik ook een paar keer naar Parijs geweest voor taalkamp. [edit: Oh ja, mijn moeder ook. Die spreekt van huis uit papiamentu, maar geeft nu Nederlands aan Nederlanders :D ] Dus met een talenknobbel en veel inzet, oefening EN contact met natives kom je een heel eind. IMHO.

Ja, vooral contact met natives, zo heb ik het ook geleerd. Zo heb ik onder andere een paar maanden gewerkt als vrijwilliger bij een mensenrechtenorganisatie, waar Engels de voertaal was. En schriftelijk Engels probeer ik op te halen met een curus "English for advanced" en door af en toe een Engels boek te lezen. Je moet bijhouden wat je hebt geleerd anders verwaterd het, zo is mijn mening. Bovendien is thuisstuderen (bij de NTI) voor mij de beste manier om iets te leren. Wat is IMHO, Odysseia?

Niet dat die natives hun taal nou zo geweldig spreken...

Ik schrijf non-fictie in het Engels en Nederlands. Over de Engelse stukken doe ik veeeeeel langer, maar het resultaat is prima (volgens de uitgever). Maar fictie in het Engels? Hoewel ik in een Engelstalig land woon, vind ik het veel te moeilijk om emoties goed weer te geven in het Engels. En ook al kent het Engels veel meer woorden, ik ken ze niet allemaal terwijl ik in het Nederlands toch wel het grootste gedeelte van de worden ken of ooit heb gehoord (denk ik). En dan zijn er nog al die Engelse uitdrukkingen. Nee, schrijven in je moedertaal verdient bij mij de voorkeur.

Niet dat die natives hun taal nou zo geweldig spreken...

Dat valt mij ook steeds weer op Micha

Wat is IMHO, Odysseia?

Pardon - In My Humble Opinion.

Niet dat die natives hun taal nou zo geweldig spreken...

Dat gaat eigenlijk in tegen wat ik geleerd heb tijdens een studie logopedie, over tweetalig opvoeden. Hier werd ons geleerd dat je het beste een taal, in dit geval Engels, leert van mensen die deze taal als eerste taal hebben, dat heet toch "native speakers"? En ik moet zeggen, sommige "native speakers" hebben wel een accent (bijvoorbeeld Australiërs), maar uiteindelijk spreken ze toch vaak vloeiender/ met meer gemak Engels dan mensen die geen "native speaker" zijn. En ik heb heel veel complimentjes gehad over hoe (goed) ik Engels sprak. Twijfel jij aan mijn kwaliteiten, MichaM? :rolleyes:

Niet dat die natives hun taal nou zo geweldig spreken...

Dat gaat eigenlijk in tegen wat ik geleerd heb tijdens een studie logopedie, over tweetalig opvoeden. Hier werd ons geleerd dat je het beste een taal, in dit geval Engels, leert van mensen die deze taal als eerste taal hebben, dat heet toch "native speakers"? En ik moet zeggen, sommige "native speakers" hebben wel een accent (bijvoorbeeld Australiërs), maar uiteindelijk spreken ze toch vaak vloeiender/ met meer gemak Engels dan mensen die geen "native speaker" zijn.

Britten en Amerikanen krijgen doorgaans slecht onderwijs in de eigen taal - naar hun eigen zeggen. Op de Engelstalige schrijversfora waar ik op zit een veelgehoorde klacht: buitenlanders kennen de grammatica en spelling vaak beter dan de gemiddelde native speaker.