Bedankt voor jullie reactie, Het verhaal gaat over een stam met een stuk of twintig mannen en zeventien jongens. Het zijn niet altijd dezelfde die bij elkaar staan of samen gaan jagen. Tja, het blijft moeilijk.

Goeie vraag MichaM, De stam is in groot gevaar en het is belangrijk om te weten waar iedereen is en wat ze doen, want er verdwijnt steeds weer personen. Ik denk het zo op te lossen door te zeggen dat er een groepje knullen ergens staat. Pas als ze met elkaar praten noem ik hun namen. Nu zal ik eens gaan zoeken naar de geheimen achter het No tell, more show. Daar ben ik ook geen handige in. :o

Bedankt voor de reactie Roma, Show, don't tell is niet zo gemakkelijk te begrijpen voor mij. Ik zal op internet een voorbeeld proberen te vinden.

Ja, jij weet waar het over gaat Saralitse, hihihi, Ik ben gewoon een schrijfster met een eigen stijl. Dat kwam door Jean. M. Auwel. Ayla leeft in een stam van Neanderthalers, maar er worden er slechts een paar beschreven. Ineens duikt er dan weer eentje op die kort beschreven wordt. Elke nacht slapen de Neanderthalers in een grote grot, maar daar wordt nauwelijks iets over gezegd. Ik besloot een verhaal te schrijven over een stam Native American, voor de witte pest de boel kwam verzieken. Elk lid van die stam speelt daarin een actieve rol en dat kan best. Na twee of drie hoofdstukjes leer je iedereen kennen, de omgeving en leef je met hun mee. Het is echt een pracht verhaal, maar ja, zoals een uitgever me ooit zei. Romans over Indianen zijn uit. Nou ja, heb ik toch maar mooi een goed verhaal voor mezelf geschreven, want ik lees het zelf met veel plezier.

Dank voor jullie zeeer beeldende tips over show don't tell Waus en MichaM. Pff, krijg het er warm van. Had Auwel haar seksscenes maar zo gebracht, dan lees je het tenminste met plezier. Ook bedankt voor jouw tip Gumeline. Hieronder een stukje van mijn Native American Roman. Flonkerende Vis, een niet zo geliefd lid van de stam heeft iets rottigs uitgehaald, een paar jonge knullen nemen wraak op hem. Ik vrees dat dit nog steeds teveel tell, no show is. ===================================== Flonkerende Vis, de vuurjongen was zo blij om eindelijk weer in de belangstelling te zijn, dat hij niets merkte van een vieze penetrante stank. Hij ging voor de wolvenhuid staan, zoals altijd schikte hij zich de prachtige witte mantel laag om de heupen, spreidde zijn lange zwarte haren over zijn schouders uit. Daarna kruiste hij zijn benen en ging waardig zitten. Druk bezig met zijn mantel in sierlijke plooien te trekken, merkte hij de stank niet meteen. De sterke muntlucht verdrong het nog. Vis zag dat er een veeg smerige troep aan zijn vingers zat, hij veegde het met vies gezicht aan het gras af. Grashanden stookte het vuur niet meer op. Ze gooide geen kruiden meer in de kookpot en nu pas rook hij een onwelriekende geur. Snuivend keek Flonkerende Vis rond. “Mwu pla xju.” (Wat was dit?) Weer snoof hij en keek om zich heen, de stank was zo dichtbij? Had een beest iets gedaan? Grashanden was druk bezig geweest, ze had het vast niet gezien. Als de oude vrouw terug komt laat ik haar er meteen naar zoeken, besloot hij. Vis keek om maar daar lag niets. Nu pas merkte hij niet de zachtheid van wolvenhuid te voelen. Hij zat op iets dat week en koud aanvoelde. Toen hij de blik liet zakken zag de jongeman tussen zijn benen een plakkerige zwarte brij! Als een klap sloeg een smerige stank hem in het gezicht! Flonkerende Vis slaakte een kreet vol schrik. Vol afgrijzen sprong de mollige knul omhoog. Zijn kostbare mantel viel en hij stond er vol paniek op te trappelen. De vuurjongen keek met grote ogen naar zijn zitplaats. Boven op de wolvenhuid lag een stinkende zwarte brij! De stank was ook aan hem, walmde om hem heen. Druk bezig met zich te bekijken, hupte hij heen en weer als zaten er mieren in zijn broek! “Tiyee! Zie de troka pjiw (dikke pad) springen!” Ik dans paard deed het na, gehurkt als een grote kikker sprong hij heen en weer en Paardennacht brak in lachen uit. Hij lachte en lachte en hoorde hoe het om hem opzwol. Allemaal lachten ze. Allemaal hadden ze grote lol om de dikke vuurjongen. Vis gilde en heen en weer springend, probeerde hij, met geheven handen, zich van achteren te kijken. Vol paniek zag hij dat zijn dikke billen dik bedekt waren met smerige plakkerige troep!

Tja, dat verwarrende is misschien ook omdat het een kort stukje is zonder gebeurtenissen die er vooraf zijn gegaan. Zijn naam is flonkerende Vis, maar dat korten ze ook wel af. Ik zal eens kijken naar de komma's. Vergeet niet dat ik dit verhaal al vanaf mijn 12e schreef zonder veel grote kennis van spelling, dat schemert nog overal doorheen helaas. Leuk dat je het spannend vind Saralitse. Je bent nog maar bij hoofdstuk 3 geloof ik. Het wordt nog spannender als er nog meer kinderen verdwijnen. Dit verhaal gaat namelijk over een Indiaanse Dutroux, voor wie er nog niet veel vanaf weet.