Hoe zit het nou met perspectief?

Ik zal morgen het stukje opzoeken. Dat kun je het zelf lezen.

Sjee, ja. SD, het hele verhaal is een grote flashback. Niet dat stukje, dat is juist een flashforward.

Die kat komt trouwens toch regelmatig voorbij als een soort gimmick? Het is alweer een tijdje geleden dat ik het boek las (jaar of twaalf :')) maar ik kan me Boris nog wel herinneren ;)

Flashforward heet volgens mij foreshadowing, waarin je in het begin al duidt op iets dat later terugkomt. En met meerdere perspectieven in een verhaal moet je oppassen dat de bijfiguren niet belangrijker worden dan de hoofdpersonage. Je kunt je dan makkelijk gaan verliezen in het verhaal van Pietje en Marietje terwijl Jan eigenlijk de hoofdfiguur is. Ik las net een boek met een alwetend perspectief dat vijf eeuwen besloeg. De alwetende verteller vertelde algemeenheden en zoomde vervolgens in naar de desbetreffende personages in de 15e, 16e enz. eeuw. Het was goed gedaan want je kreeg toch contact met hem/haar.

Welk boek is dat, Marjet? Ik heb ook eens zo'n boek gelezen over de kruisvaarders, maar ik vond het juist niet zo'n geslaagd idee. (Of uitwerking.)

'Ik' zegt regelmatig dingen in het boek als 'toen ik naar haar op weg ging, wist ik nog niet dat het de laatste keer was dat ik haar in leven zou zien'. Heeft zo'n manier van schrijven een bepaalde naam?

Volgens mij is dit idd foreshadowing in de zin dat de verteller (als ik-personage) al vooruitkijkt. Daarnaast kan je ook vooruitblikken middels de gedragingen van de personages. Flashforwarding moet vragen oproepen, de interesse van de lezer wekken. (laatste keer da tik haar in leven zag? Wat is er gebeurd? denkt de lezer).

Carduelis schreef: Welk boek is dat, Marjet? Ik heb ook eens zo'n boek gelezen over de kruisvaarders, maar ik vond het juist niet zo'n geslaagd idee. (Of uitwerking.) Het Rozeneiland van Sanne Terlouw, Carduelis. Eerst stoorde dat perspectief me wat, maar ik begreep steeds beter hoe ze het deed. En ze zoomde heel goed in naar de verschillende personages die ze wat wilde uitwerken je ging echt voor hen voelen.

Ah, dat zal de mijne niet zijn. :P Ik weet niet meer hoe 't heet, maar 't ging heel warrig en op den duur heel snel. Wel jammer, eigenlijk.

Hoi allemaal, Ik worstel ook al een tijd met het zoeken naar het juiste perspectief voor mijn boek. Het liefst schrijf ik in de ik-vorm, maar wil ook vertellen wat de andere personges zien denken en doen. Ik denk er nu aan om dit af te wisselen, geen idee of dit mag/kan of gebruikelijk is. Misschien komt het erg onlogisch over. Groet, Iris

Het mag volgens mij wel, als je het maar consequent toepast en niet binnen alinea's gaat wisselen tussen de personages.

Voor mij lijkt het alsof je alleen vanuit 1 personage schrijft en tussendoor wisselt met het perspectief, van ikperpsectief naar alwetend perspectief? Als je dat tenminste toepast zoals Carduelis het zegt kan het een heel mooi iets opleveren volgens mij.

@ Marjet: Flashforward en foreshadowing is feitelijk niet volledig hetzelfde. Foreshadowing is een stijlmiddel die heel vaak bij een alwetende verteller gebruikt wordt. Bv: De vrouw liep de kamer binnen. Toen had ze echter nog geen idee dat een moordenaar achter de deur schuilde.' Ook kunnen er bij foreshadowing onderlinge zinnen tussen de personages in worden gebruikt. Bv: Ik las ooit een verhaal waarbij het personage, al wandelend door de winkelstraten, zei: 'Als ik ooit sterf, dan wil ik het liefst in de solden sterven.' En enkele tijden later werd ze overreden, in de solden. Foreshadowing is dus eigenlijk eerder subtiele zinnen die in het verhaal verscholen zitten. Bij een flashforward, daarentegen, wordt er vooruitgespoeld in het verhaal en zie je iets wat nog te gebeuren staat. Er wordt dus geen verwijzing gemaakt naar hetgeen wat zal gebeuren, maar je ziet of hoort (verteld door een ander personage) het daadwerkelijk gebeuren. Het is dus eerder een visioen die je zelf te zien krijgt of die andere personages in je verhaal te zien krijgen en vertellen. Zelf opteer ik voor de personele verteller omdat dat perspectief mij toelaat om door ogen van meerdere personages mijn verhaal te vertellen. Ik vind het ook wel moeilijk om te veranderen van perspectief, dus probeer ik mij zoveel mogelijk bij hetzelfde te houden.

Thx Butterfly, je uitleg is helder en klaar.

Oef, ik weet het ff niet :confused: meer. Mijn verhaal heeft twee hp's, maar is vanuit een (hij) perspectief geschreven. Merk bij de herschrijf echter steeds vaker dat ik ook een paar hst. vanuit het (zij) perspectief van mijn tweede hp zou willen schrijven. Twee perspectieven is natuurlijk geen probleem, maar mag/kan dit ook als een perspectief maar een paar hst. beslaat? Een eh... 8) hoofd-, en een soort 'bijperspectief', zeg maar.

Ik ben slecht in het technische gedeelte van het schrijven. Gevoelsmatig sta ik echt perfect zeer dicht bij de lezer en als je veel oefent in perspectief en "de focus leggen op" komt het wel goed maar toch... Waarom mag de focus bv. niet bij de verteller liggen? Dat soort dingen vind ik ook intrigerend.

Haha, zie nou, een maandje eerder ook al! Is dat hetzelfde, het perspectief -> de focus leggen op? Waarom kan dat dan springerig zijn in een verhaal? Ik wissel niet van perspectief. Maar de hoofdpersoon ziet iemand bijvoorbeeld van veraf aan komen lopen. Dan moet ik dat toch vertellen? Moeten daar dan altijd regieaanwijzingen bij? Dat vind ik juist saai overkomen, altijd maar weer 'ik zie,' 'zie ik,' enz. Hoe doen jullie dat nou? Vermijden? Maar hoe?

Ik weet het niet, Mara. Klinkt misschien stom, maar ik doe het op gevoel, als ik teveel ga nadenken dan gaat het fout. Dus ik doe maar wat en hoor ik achteraf van de proeflezers welk perspectief ik heb gebruikt...hahaha

Ik geloof dat ik je niet kan volgen, Mara. Misschien kun je een stukje bij proeflezen zetten, zodat we gericht aanwijzingen kunnen geven?

Bedoel je dat je niet mag schrijven: In de verte komt Jantje aan? Dus zonder 'ik zie' erbij? Volgens mij kan dat wel. Maar zoals Zjors voorstelt is een idee, stukje plaatsen.