Schrijven gaat gepaard met moeilijkheden?

Volgens mij moet je het vinden van een schrijfstijl niet moeilijk vinden. Ik schrijf gewoon en soms denk ik na over woorden, maar echt moeilijk vind ik dat niet (over het algemeen genomen). Lastiger vind ik om een realistisch verhaal neer te zetten en dat 'helemaal precies' uit te werken. Dat kost tijd, terwijl ik het liefst gelijk bezig ga, maar als ik dat doe, stop ik weer omdat ik niet weet waar ik heen wil/moet.

Ik vind het moeilijkst om geloofwaardige dialogen neer te zetten. Mijn neiging is om mensen schrijftaal te laten uitspreken. Je kunt natuurlijk niet overal pauzes laten vallen en 'ehh' neerzetten, maar het moet ook niet te statisch worden in een gesprek en dat vind ik lastig.

Ja, dat heb ik ook, Appel. Ik geloof dat Redhed in een ander topic klaagde over hoe ze de dialogen aan elkaar moest plakken, maar juist dáár heb ik dan weer geen moeite mee.

Ik vind het heerlijk om te schrijven en je schrijfgeest de vrije vleugels te geven Het moeilijkste is dat je later de tikfoutjes eruit moet halen en ook de stijl soms moet aanpassen. Dat houdt zo op. Wanneer, oh wanneer, vinden ze eens een perfecte computer uit die dat allemaal voor je doet. Dat lijkt me een echte verademing.

Ja maar wat moet er dan van ons worden ?. Zitten wij dan alleen achter de computer de woorden en zinnen te schrijven, terwijl de computer alles vliegens vlug in een verhaal veranderd. Mooi is dat. Nee geef mij maar het moeilijke denkwerk erbij, dat houd je geest soepel en frisjes. :nod:

De alinea's logisch aan elkaar verbinden. Geen gehakketak. Dat is moeilijk!

Mezelf ertoe zetten te gaan schrijven, en een interessant plot te maken, met geloofwaardige karakters.

geloofwaardig maar toch verrassend zijn

Ik blijf de balans tussen het vertellen en de dialoog lastig vinden. Vertel ik te weinig en schrijf ik teveel dialoog of andersom?

geloofwaardig maar toch verrassend zijn

Daar heb ik ook het meeste moeite mee. En met mensen erbij houden, hoewel ik regelmatig hoor dat dat mij wel aardig lukt.

Mijn eigen domme altijdhetzelfde zinnen zien, en er dan frisse nieuwe zinnen voor in de plaats zetten. Dat laatste wordt trouwens makkelijker, het eerste moeilijker.

Soms weet ik ook niet hoe ik met de juiste woorden een zin moet laten beginnen. Als het net begint bij het eerste hoofdstuk. onlangs heb ik toch een mooie zin gevonden. Hij staat ook ergens in een topic aangeduid. Ergens in het universum heel lang geleden, zaten goden op een twinkelende ster. Wat vinden jullie van deze beginnende zin voor het eerste hoofdstuk ? Begin ik het te leren of niet ?? :nod:

Ergens in het universum heel lang geleden, zaten goden op een twinkelende ster. Wat vinden jullie van deze beginnende zin voor het eerste hoofdstuk ? Begin ik het te leren of niet ?? :nod:

De vraag is wel wat off-topic, en het antwoord dus ook, maar ik vraag me bij deze zin af: Hoeveel goden zaten op de twinkelende ster? Zitten ze op een kluitje? Of zijn het er maar twee? Of zit op elke punt van de ster een god? Hoe ziet het eruit?

Wat ik trouwens het moeilijkste vind aan schrijven, is ermee stoppen.

Op elke ster zit maar een god. De vele sterren zijn verspreid over het universum. En ongeveer heb ik iets van 20 goden in mijn hoofd zitten, waarvan er vier erg belangrijk zullen zijn voor mijn verhaal. Daar werk ik momenteel nog aan. Ik denk dat vele schrijvers moeite heben om ermee te stoppen. We weten dus hoe het voelt. Je hebt volkomen gelijk :nod:

Het moeilijkste voor mij is het TT en VT niet door elkaar te schrijven. Daar moet ik echt heel erg op letten. Daarnaast heb ik een soort van startprobleem.

Voor mij is het 't lastigste om in de eerste fase, het bedenken van de eerste versie, het perfectioneren te laten. Ik begin al meteen te kommaneuken terwijl ik nog niet eens weet waar het verhaal heen zal gaan.

Een van de moeilijkste dingen vind ik om het bij één/een paar verhalen te laten. En de eerste zin... zo erg :D ik kan echt een hele tijd wachten met schrijven voor ik eindelijk die zin heb. Maar daarna gaat het weer goed. En heel moeilijk is om van internet af te blijven...

Hahaha wie niet Waus.

diepgang, niet belerend of betuttelend zijn, iets te zeggen hebben, en het plaatsen van komma's.

Vooral de komma's.

De puntjes op de i zetten, dat vind ik het moeilijkst.

Ik heb nog vele moeilijkheden met schrijven, maar momenteel is het moeilijkst om iets geschikt te bedenken als eindopdracht voor de cursus. Ben al vele malen begonnen maar steeds niet tevreden. Weet niet waarom maar kan naar mijn gevoel niet een geschikt onderwerp vinden, steeds denk ik nee daar gaat al menig verhaal over. Maar goed het zal lukken. Dit zal wel komen omdat ik hierna het rapport krijg over mijn sterkste en zwakste kanten.

Het schrappen! Tijdens het herlezen, merk ik dat vele woorden overbodig zijn in mijn verhaal. Maar wat schrap ik wel en wat kan ik beter laten staan? De personages goed uitdiepen is mijn zwakste punt.

Discipline vind ik het moeilijkst. Kijk, nu zit ik alwéér te internetten, terwijl mijn personages ongeduldig zitten te wachten op nieuwe avonturen. :confused:

Discipline vind ik het moeilijkst. Kijk, nu zit ik alwéér te internetten, terwijl mijn personages ongeduldig zitten te wachten op nieuwe avonturen. :confused:

Heb JIJ moeilijkheden met discipline, Eufdrie? Jij zit toch uren achter elkaar te schrijven, 40 uur in de week zei je?

Ja, maar nergens zegt ze dat dat heel makkelijk gaat.

Ze zei ooit wel dat ze maar hoeft te gaan zitten en inspiratie heeft. In een weekend schreef ze ooit 3 of 4 hoofdstukken :confused: dat vind ik wel heel makkelijk gaan hoor :P

Ja, oké. Maar dat is wat men 'flow' noemt, denk ik. Heb ik ook wel 's. Maar daarna weet ik niet hoe ik verder moet.

Wat ik het moeilijkst vind aan schrijven is stilstaan bij een bepaald idee en om mijn ideeen te ordenen. Ik loop over van ideeen maar ik moet ze wel goed toe kunnen passen. Zo wou ik laatst een stuk schrijven over "wat is nou een wereldvrouw?" maar omdat ik niet wist of ik het nou tot fictie of non-fictie behoort en hoe ik al mijn ideeen daarover op papier moet zetten heb ik het maar even laten rusten.