Wanneer kiezen jullie voor welk perspectief en waarom?

ohja en zo ff in de RR.

Ik kies vaker voor hij of zij, omdat dat je meer speelruimte geeft. Ook ben ik wel eens bewust overgegaan van zij naar ik. Het is maar net wat je wilt vertellen en hoe betrokken je de lezer wilt hebben. Een ik-perspectief kan de lezer nog meer betrekken, als die zich maar een beetje kan identificeren met de ik-persoon.

Zoals Trenke al zegt, de ik-persoon zorgt voor herkenning bij de lezer. Het hij-/zij-perspectief gebruik ik niet, dat vind ik niet mooi. Maar de alwetende verteller vind ik handig, vooral als je een compleet beeld van een situatie wilt schetsen. Het ligt dus aan wat je wilt zeggen en wilt bereiken.

De laatste tijd begin ik altijd in hij/zij-perspectief en rafel ik het verhaal zo snel mogelijk af. Al knutselend vind ik dan meestal het perspectief dat ik nodig heb. En dan begin ik lekker opnieuw, langzaam en gedetailleerd. :) Nee, echt snel gaat het op die manier niet maar ik weet echt niet op voorhand wat ik nodig heb.

Ik doe dat op gevoel. Wanneer ik ga schrijven wordt het vanzelf duidelijk wat de beste vorm is voor het verhaal - maar tot nu toe is het 1 keer gelukt om de mist in te gaan.

Ik kies zelden voor "ik" omdat je jezelf dan heel erg beperkt. Veel, zo niet alle, verhalen in de eerste persoon vind ik onnatuurlijk overkomen, met veel te veel informatie om de lezer op de hoogte te houden. Ik hou zelf erg van een strikte derde persoon. Ik vertel alleen wat de hoofdpersoon ziet en voelt. Dat geeft me de vrijheid van het dichterlijke (want IK vertel het verhaal, als schrijver) en toch het dichtbije van een beperkte "view".

Het is meer werk, maar soms schrijf ik eerst een paar hoofdstukken ter voorbereiding - als ik het niet zeker weet. Dan herschrijf ik ze in verschillende perspectieven om te kijken wat het beste alternatief is. Als ik het eenmaal weet, dan kan ik rustig verder. Succes!

Tot zover alvast bedankt voor de reacties. Het ligt allemaal een stuk complexer dan ik dacht, nu ik me er meer in verdiept heb. Ik ga er Renate Dorresteins geheim nog maar eens op naslaan vanavond en dan inderdaad op gevoel kiezen. Ik heb wat langer geleden al een groot stuk van het verhaal geschreven en dat was in de ik-vorm. Voor ik het binnenkort, na een half jaar of zo, weer terug ga lezen wil ik me eerst goed voorbereiden en waarschijnlijk ga ik helemaal opnieuw beginnen. Ik zou voor de IK vorm willen kiezen omdat het dichter op de huid zit, maar ik heb ook begrepen dat de ik vorm juist afstandelijker kan zijn omdat je niet naast de hoofdpersoon staat en meeleeft, zoals bij de HIJ vorm, maar er tegenover zit alsof iemand je het verhaal vertelt. Ik moet er nog even over nadenken!

Het beste advies wat wij je kunnen geven, Iris Bee, is inderdaad op je gevoel af te gaan. Je merkt vanzelf wanneer het fout gaat.

Mijn voorkeur gaat uit naar de hij/zij vorm omdat het naar mijn idee meer mogelijkheden geeft om van het perspectiefpersonage een hoofdpersonage te maken. De iets afstandelijker positie geeft meer ruimte voor reflectie en observatie wanneer dat zo uitkomt. Wat ik wel doe als ik op zoek ben naar wat iemand op een bepaald moment allemaal voelt en meemaakt, is overgaan op de ik vorm en het daarna weer omzetten naar hij/zij.

Ik schreef vroeger altijd in de hij/zij-vorm, maar de laatste verhalen schrijf ik in de ik-vorm en dat schrijft een stuk beter, vind ik.

De meeste mensen hebben een hekel aan het lezen van een "ik" verhaal. Ik ben het eens met het standpunt dat je vanuit een hij/zij perspectief veel beter kunt omschrijven hoe een persoon is. Een "ik" denkt niet van zichzelf dat zij blond is met blauwe ogen, om maar iets te noemen. Een goed "ik" verhaal houdt daar rekening mee. Ik heb ze zelden gelezen.

Ik ben nu met een lang verhaal in het ik-perspectief bezig, voor het schrijven vind ik het erg prettig. Toch merk ik nu dat zodra mijn verhaal klaar is, ik het ga herschrijven in de derde persoon. Nu wordt het pas heel laat in het verhaal duidelijk dat de hoofdpersoon vrouwelijk is, om maar wat te noemen.

Ik ben de ik-vorm inmiddels zo gewend dat het me moeite kost om me in de andere vormen in te leven.

ik schijf ook in de ik vorm. In tegenstelling tot de andere chicklitschrijvers in het fonds, maar ach ieder zo zijn stijl. Ik vind het zelf altijd wel prettig lezen, de ikvorm. Hoewel er ook mensen zijn die dat niet vinden.

Ik schrijf óf in de ikvorm óf in de strikte derde persoon enkelvoud. Niks anders, ik kan niet vanuit helicopterview schrijven en dit bevalt me prima :)

De meeste mensen hebben een hekel aan het lezen van een "ik" verhaal.

Is dat zo? Dat heb ik nog niet eerder gehoord. Waar heb je die informatie vandaan? Ik dacht juist dat veel mensen het prettig vinden om een verhaal vanuit een "ik" te lezen. Dan spreekt de hoofdpersoon direct tot de lezer waardoor het makkelijker is om met deze hoofdpersoon mee te leven.

Ik vind het voor korte verhalen prettig om in de eerste persoon te lezen. De hoofdpersoon is dan niet zo uitgebreid, ik kan mijn eigen karaktereigenschappen aan de hoofdpersoon toekennen. Langere verhalen in de eerste persoon lezen vind ik vaak niet zo prettig, omdat die karaktereigenschappen die ik aan de hoofdpersoon toeken doordat het in de ik-vorm staat dan vaak niet kloppen. Schrijven vind ik het makkelijkst in de eerste persoon.

Folen lekker ingewikkeld van jou :) je houdt niet van langere verhalen in de ikvorm, en toch schrijf je kennelijk meestal/altijd in de ikvorm? Shcirjf je dan nooit langere verhalen?

Jawel, maar het verhaal waar ik nu mee bezig ben was eigenlijk niet bedoeld als langer verhaal. Mijn personages besloten ineens dat het nog niet klaar was waar ik het eigenlijk van plan was af te laten lopen. Als ik dit verhaal helemaal geschreven heb, denk ik dat ik het in de derde persoon ga herschrijven, ook als schrijfoefening. Dan kijk ik daarna wel wat bij dit verhaal het beste past.

Aanvankelijk zocht ik ook naar een personage, maar omdat het verhaal dat ik wil publiceren toch veel weg heeft van een stuk je biografie, blijf ik ook maar de ik vorm hanteren. -

Het wordt hier toch de derde persoon. Denk ik. Nu. Eerst mijn nieuwe jeugdboek afmaken! Bijna klaar. In de eerste persoon geschreven, trouwens :-)

Iris, waarom heb je gekozen voor de derde persoon? Je hebt er goed over nagedacht, dus je hebt vast ook een motivatie. :-) Ben ik effe benieuwd naar. Zelf ben ik bezig met een roman in de ik-vorm. Dat vind ik zelf een prettige manier, omdat je dan ook echt in het hoofd van de ik kunt kruipen, het is een makkelijke vorm om iemands gedachtengangen te laten zien.

Greetje, omdat ik gevoelig was voor de redenatie van Manyang. Vanuit de derde persoon heb je net iets meer mogelijkheden om zijn situatie en omgeving te beschrijven. In en uitzoomen en reflecteren gaat net wat makkelijker en mijn verhaal heeft dat nodig, denk ik.

@Irene: Ik heb rondgevraagd;-) en kwam tot die conclusie. Of er wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan, durf ik niet te zeggen. De uitspraak komt dus geheel voor eigen rekening. Ik concludeer uit deze topic bijvoorbeeld ook dat de meeste schrijvers het "ik" perspectief prettig vinden schrijven. Waarmee naar mijn idee schrijvers niet schrijven wat lezers willen lezen. Of schrijvers schrijven niet wat lezers wél willen lezen. Maar e.e.a. is nergens op gebaseerd, slechts op mijn eigen gedachtengang.

Maar een schrijver is ook een lezer en zou dus moeten weten wat een lezer wil lezen. Zelf schrijf ik mijn verhaal in de ik-vorm, omdat ik denk dat lezers dat, zeker in mijn verhaal ;), willen lezen. Ik tenminste wel, zeker sinds ik een verhaal in de ik-vorm las waardoor ik zeer gecharmeerd raakte. Toen dacht ik: 'zo wil ik ook schrijven', niet omdat ik dacht dat dat voor mij het 'prettigst' zou zijn. Een andere conclusie die we uit de reacties kunnen trekken, zou kunnen zijn dat het verhaal in de ik-vorm juist in opkomst is? Het is niet een perspectief waarin veel verhalen zijn geschreven die ik lees, wat ook kan betekenen dat het de verhalen zijn die bij uitgevers het eerst in de prullenbak belanden ;).

Ik leer op school dat er drie vormen van perspectief zijn: 1. Ik-perspectief: vanuit een hoofdpersoon geredeneerd; 2. Hij-/zij-perspectief: de hoofdpersoon is een hij/zij; 3. De alwetende verteller: van meerdere mensen kom je de gedachten te weten als lezer. Natuurlijk zijn er nog uitzonderingen à la het "wij-perspectief" ofzo waar een enkeling ook in kan schrijven. Maar waarom noemt niemand hier de alwetende verteller (als ik het allemaal goed heb doorgelezen). Of schuiven jullie de alwetende verteller bij het hij-/zij-perspectief in, omdat er vaak hij en zij inkomt en in het ik-perspectief ik?

Ik schrijf niet graag in het ik-perspectief. Dat komt omdat ik het ook niet graag lees. Er zijn maar een paar boeken waarbij ik het 'ik' niet storend vind, maar in het algemeen heb ik er altijd wel iets op aan te merken. Ik schrijf meestal in het hij/zij perspectief. Mijn doktersromans schreef ik als alwetende verteller. En ik heb ook wel eens geschreven in de je-vorm, maar dat heb ik nooit afgemaakt :p

Ik vond in Tegengif van ons aller Kim trouwens het perspectief heel goed, ik heb me niet lopen storen aan enige onnatuurlijke elementen.

Ik lees nu twee boeken vanuit een alwetend perspectief, er wordt regelmatig van hoofd geswitched. Hoewel het in beide boeken goed gedaan is stoort het me toch, je krijgt minder voeling met de hoofdpersonages of zelfs, er is niet eens echt een hoofdpersonage. Daar is hier bewust voorgekozen omdat de tijdspanne over eeuwen gaat. Dat vind ik wel een opsteker. Toch lees ik zelf liever iets dichter op de persoon en dat is dan 3e persoon enkelvoud. Ik schrijf graag vanut de ik, maar verander dat vaak later naar de hij/zij.