Start van een biografie

(Terwijl ik mijn tekst nalees vind ik in de zin 'De geboorte van mijn vader' inspiratie. Het heeft iets ironisch, omdat niemand een vader is bij geboorte. Dit zou dan ook een proloog overbodig maken. Ik was nl van plan om een proloog te schrijven om te laten zien dat de 'ik' in het boek de dochter van de hoofdpersoon is. Ik ga daar eens mee stoeien, ondertussen ben ik nog steeds benieuwd naar andere meningen).

Je hoeft niet per se chronologisch te schrijven, natuurlijk. Je kunt ook beginnen met het "nu" en dan terug in de tijd springen bij een aanknopingspunt. Bijvoorbeeld iets waar hij het nu als Alzheimerpatient steeds over heeft van vroeger en dat dan groot beschrijven, en dan weer een stapje terug om te vertellen hoe dat zo gekomen is, en dan weer een stap vooruit om te laten zien wat dat voor invloed heeft gehad op iets dat later gebeurde. Zoiets. Misschien. Als dat kan met jouw verhaal natuurlijk.

Ik zou in ieder geval beginnen met een gebeurtenis die meteen 'pakt' iets opmerkelijks. Er zal zich wel een gelegenheid voordoen om ergens de geboorte van je vader er als flashback tussen te plakken.

Beginnen met een cruciaal punt. Een dramatische wending, een punt waarop alles anders werd. Dus niet de geboorte. Misschien met de reis naar het verzorgingshuis. Een stuk jeugd kun je later verwerken in flashbacks. Dat is veel spannender.

Bedankt voor jullie reacties! Jullie hebben gelijk. Ik hoef het boek niet chronologisch te schrijven. Het was wel min of meer een bewuste keuze, omdat ik zelf niet hou van flashbacks in een boek. Dan doel ik op hele hoofdstukken als flashback. Even wat achtergrondinformatie geven bij een gebeurtenis vind ik niet storend. Maar ik ga er toch nog mee stoeien. Wie weet kan ik het op een prettige manier ergens in m'n verhaal verweven. Thematisch was ik overigens ook min of meer van plan door per gebeurtenis een thema uit te werken. @ Rudolf (of anderen): wat zijn volgens jullie goede biografieën? Ikzelf heb me laten inspireren door Marianne Fredriksson's 'Simon'. Het is niet officieel een biografie, maar wel gebaseerd op haar jeugd. Ik vind haar stijl van schrijven echt fantastisch. En ik vond koningin Noor's boek ook goed.

HELP! Mijn reactie is gestolen :-)) !!! Ik heb hier Margaret welkom geheten (Welkom dus Margaret) en floep...wég reactie! Bovendien heb ik Margaret verteld dat er hier op het forum ook biografieën rondwaren. B.v. die van Ruldolf over "zijn" Sisi. Goed, bij deze hoop ik dus dat dit geplaatst gaat worden. PS Margaret, veel plezier hier!

Dank je wel Pluisebol, voor je persoonlijke welkom :-) Waar kan ik die biografieën vinden? Om één of andere reden zie ik alleen nieuw geplaatste reacties. En zijn een aantal categorieën niet beschikbaar. Moet m'n weg hier nog even vinden, merk ik...

Ik heb nog nooit een biografie gelezen, geloof ik, en maar een autobiografie. Dus daar kan ik je niet mee helpen. Een tip heb ik wel nog. Schrijf alle gebeurtenissen die je in je verhaal wil verwerken op losse stukjes papier en ga dan lekker schuiven, kijken wat een goede volgorde is voor alles.

Margaret, zullen we even een oproep doen: JONGENS, MARGARET WIL ZO GRAAG BIOGRAFIEëEN LEZEN DIE GESCHREVEN ZIJN DOOR ÉÉN VAN ONZE FORUMLEDEN. HOE KAN ZE DAT HET BESTE AANPAKKEN?

Haha, zo is het duidelijk :-) Mogen trouwens ook biografieën zijn van mensen buiten dit forum. Ik heb vandaag De eeuw van mijn vader van Geert Mak maar eens besteld. Dat lijkt me ook een mooie inspiratiebron.

Hoi Margaret, Ik zou vooral de zaken die je vader uitzonderlijk maken, die dingen waarvan je zegt, 'dat is nou typisch hem,' beschrijven. En, de volgorde waarin je schrijft hoeft niet de volgorde te zijn waarin het in het boek komt. Als je toevallig goede ideen hebt over het middenstuk, dan begin je daar alvast aan. Succes (en welkom) Marria

Margaret, zullen we even een oproep doen: JONGENS, MARGARET WIL ZO GRAAG BIOGRAFIEëEN LEZEN DIE GESCHREVEN ZIJN DOOR ÉÉN VAN ONZE FORUMLEDEN. HOE KAN ZE DAT HET BESTE AANPAKKEN?

Oei... ik schrijf zelf een biografie van een 'fictief' personage, maar wat ik zelf doe: beginnen bij de eerste belangrijke gebeurtenis in het verhaal. Ik ben begonnnen bij de eerste keer waarop mijn personage geslagen wordt door zijn moeder. En gebeurtenissen die eerder zijn gebeurd en belangrijk zijn voor het verhaal/personage schrijf ik dan verhalend neer, zo van: "Vorige maand zei (naam) tegen me..." (ik schrijf in ik-perspectief). Zo kan je dus ook de geboorte neerzetten denk ik. Moet je tenminste niet in ik-perspectief schrijven :P

Het kan daarentegen best leuk zijn om de geboorte wel in de ik-persoon te schrijven. :-) (Ik zie geen emoticons meer om uit te kiezen??)

Wat een leuke ideeën. @ Marria: dat had ik me gisteren inderdaad ook bedacht: ik begin gewoon met hoofdstukken schrijven en dan kijk ik daarna wel in welke volgorde ik ze in het boek zet. Eerlijk gezegd is het schrijven van het boek voor mij op dit moment ook therapeutisch, omdat ik mijn vader aan het verliezen ben, en hem zo levend hou. Dus eerst lekker schrijven, en daarna er een goed boek van maken. @ Aart: leuk dat je ook een biografie schrijft! Dan kan ik nog eens met jou bomen over de keuzes die je maakt. Waar ik bv mee worstel is dat ik zijn jeugd nu als de alwetende verteller schrijf, terwijl ik straks zelf in het boek voor ga komen. Dan zou ik eigenlijk in een combinatie van de ik-vorm (waarbij de dochter dus de ik is) en de alwetende verteller willen doorgaan, maar ik weet nog niet of dat werkt. @ Marlies: dat is zeker origineel! Echt in de ik-vorm vind ik te verwarrend, omdat de rest van het boek niet in de ik-vorm is, maar het vanuit zijn beleving schrijven, kan heel leuk zijn! Een uit de losse pols: "Waar is de uitgang toch?" Hij wist dat het zijn tijd was om te gaan. De ruimte werd te krap. Hij had er genoeg van. Hij zag wel een opening, maar het leek hem sterk dat hij daar doorheen pastte. "Wie dit gemaakt heeft, mag de volgende keer beter nadenken", mompelde hij. Hij drukte zijn hoofd tegen het gat. Als het niet anders kon, moest het maar zo. Eigenlijk is dit heel ironisch, want mijn vader zit nu in een gesloten afdeling. Hij is daar ook onrustig, op zoek naar zaken die hij kan maken, en op zoek naar de uitgang. Goh, best een mooie start dus! Bedankt Marlies.

Oh ja, ik schrijf ook een fictieve biografie, da's waar ook ;) Chronologisch en ik heb dus geen last van dat vertellerprobleem, maar je zou eventueel kunnen proberen om alwetend helemaal te schrappen. Wil je over je vader vertellen, of door de ogen van je vader? Ik denk dat het laatste fijner leest, maar dat weet ik niet zeker.

Margaret, dat kan wel. Het ene hoofdstuk de ikpersoon (de dochter dus) en het andere hoofdstuk de alwetende verteller. Zolang je het in de eerste zin van elk hoofdstuk maar duidelijk maakt wie er aan het woord is. Toevallig, zoiets wil ik ook gaan doen (af en toe een hoofdstuk vanuit hij/zij-perspectief). Zoiets heeft Roos Boum ((ex-?)forumlid) ook gedaan in haar boek: het ene hoofdstuk de ikpersoon van de moeder en het andere hoofdstuk de ikpersoon van de dochter.

Hoi Rudolf, Bedankt voor je antwoord. Met dat 'loopje met de waarheid' worstel ik eerlijk gezegd. Ik ben begonnen met schrijven van zijn eerste 5 jaar, en merk dat ik veel zelf invul. De gebeurtenissen die ik beschrijf weet ik zeker dat ze plaats hebben gevonden, bv het overlijden van een broertje, maar hoe het exact is geweest is moeilijk te achterhalen, omdat mijn opa en oma niet meer leven, en mijn vader niet meer kan vertellen. Op basis van de karakters van de personages denk ik dat het 'zo heeft moeten gaan'. Mij lijkt dat dit altijd tot op zekere hoogte gebeurt in biografieën die geschreven zijn over niet-levende (of in mijn geval niet kunnen vertellende) mensen, toch? Bijvoorbeeld wat betreft details, dialogen en beschrijven van emoties van verschillende partijen. Ik weet voor mezelf niet waar de grens ligt. Kan jij (of iemand anders) mij vertellen wat de 'eisen' zijn aan een biografie? Bv hoeveel mag je invullen? Wat is het verschil tussen een roman en een biografie? Eventueel kan een oplossing zijn om het uiteindelijk geen 'biografie', maar een 'roman' te noemen. Of voorin te melden dat het gedramatiseerd is. Lijkt mij.

:-) Gelijk heb je inderdaad! De grens bepaal ik zelf. Ik ben een beginner (in ieder geval in dit genre) en merk dat ik nog wel eens onzeker word. Dan ben ik bang dat ik grote blunders maak. Maar kan dat natuurlijk altijd creatieve vrijheid noemen achteraf, haha. Zodra ik zover kom dat ik het gevoel heb dat het boek van de grond komt en ik hem af ga maken, wil ik met meer mensen praten, zoals mijn vaders oudere broer. Maar totdat ik meer info heb, vind ik het moeilijk om te schrijven. Beetje kip-ei-verhaal. Gelukkig weet mijn moeder me ook al veel te vertellen. En ben ik begonnen met uit de losse pols schrijven, zonder te letten op taal en originaliteit. Gewoon de feiten van a tot z. Daarna kijk ik weer verder.

ik denk dat de vader van jou vader, misschien over zijn belangrijke beslissing kan vertellen, zodat je niet een geheel hoofdstuk gebruikt maar het toch vertelt. misschien hoor.

Hoi Margaret, Ik heb zelf plannen om een biografie te schrijven over mijn opa. Hij heeft wel een aantal dingen meegemaakt zoals de Tweede Wereldoorlog en de Watersnoodramp van 1953. Zo heeft mijn opa het persoonsbewijs van zijn vader bewaard en ook nog enkele bonkaarten. Hij weet ook nog veel te vertellen over de watersnoodramp, waarbij hij geholpen heeft mensen te redden met zijn boot. Mijn opa was ook schipper, wat overgeleverd is van generatie op generatie. Zo zijn er ook charters beschikbaar van de tijd dat mijn opa nog werkte in de scheepvaart. Dit geeft wel een heel duidelijk beeld van het leven in die tijd.. de armoede e.d. Door middel van deze materialen kom je verschillende dingen te weten die je anders nooit te weten zou zijn gekomen [mijn vader weet hier ook veel over te vertellen omdat hij het beroep in de scheepvaart heeft doorgezet]. Misschien is het een idee om zoveel mogelijk materiaal op te zoeken die er beschikbaar zijn van je vader. Alle materialen kunnen verhalen oproepen waar je misschien eerder niet aan gedacht zou hebben om die in de biografie te verwerken. Ik hoop datje er wat aan hebt nog ;)

Margaret, ik denk dat je het je zelf makkelijker maakt door een biografische roman te schrijven in de "hij" vorm. Dat geeft je veel meer vrijheid. Je bent dan niet vastgebonden aan de werkelijkheid. Niet alles hoeft feitelijk te zijn en je kan je persoonlijke impressies weergeven. En je kan vader beter 'schilderen'. Want niemand kent jouw vader zo goed als jij.

Ik ben ondertussen ook naar allerlei tips aan het zoeken voor het schrijven van een biografie... enne... ik heb het volgende boek gevonden: 'Schrijf uw biografie... en maak daarbij handig gebruik van uw computer' Dit gaat niet alleen over het schrijven op de computer, maar er staan ook hele handige tips in over waar je allemaal op kunt letten bij het schrijven van een biografie... zodat je een aantal dingen niet vergeet enz. Anders kun je ook kijken op de site: www.schrijf-uw-biografie.nl Veel suc6!!