Wat is een uitgeverij?

Er zijn ook zoooveeeeeeeeel cd`s tegenwoordig. Daar word ik dus ook behoorlijk moe van, maar toch... ik herschrijf nu al voor de tweede keer deze reactie. Ik hou erg veel van eigenzinnige mensen en die werken graag vanuit eigen beheer. Ik heb ook een heel groot hart voor de kleine theaterzaaltjes bijvoorbeeld, waar soms prachtige dngen te zien zijn (ja... tussen heel veel rommel vaak).

Ik hebt een ketrak aaange boden gereikt en nu vraag ik me af hoe men zo in het algemeen de rooialties kan controleren, wan t laten we wel wezen, die uitgeverd kan mij natuurlijk wel van alles achter zijn maouw willen spelden, maar ze moeten niet denken dat , want anders ga ik naar een andere uitgever. Hebben jullie erfaringen met andere uitgevers. Niet dat ik denk dat ze dat zouden doen, maar je kan het niet weten. Kijk, als je al tien boeken heb uitgegeven, kijk, dan weet je het natuurlijk wel waar Abrahamz de mosterd haalt, maar als je je debuut moet debiteren dan vlagt er wat anders. Of zeg ik nu iets geks. Maar ik ben niet gerust op die rooyalties. Kan je dat ook zwart op wit hebben? Soms denk ik wel eens fan niet. bedankt voor de reacties.

@Samm, wat heb ik nou weer gedaan?

Ja jee... Mario! Ik heb heel m`n reactie al herzien... jeempie... hahaha, dat vind ik dus echt leuk! Zie boven

Oké dan, wel te rusten.

Als iemand over een molshoop heen stapt en zegt dat hij de k2 heeft bedwongen, krab ik me achter de oren. Als iemand de Toppers heeft gehoord en het was alsof de MattheüsPassie van J.S. Bach in zijn oren klonk, idem. Als iemand Toon Hermans voordraagt en niet begrijpt dat e.e.cummings een andere dichter is, tja..... Als iemand ... Sjee, :thumbsup:

Toch even vanaf de andere kant bekijken. In de reguliere uitgeversmarkt staat men gewoon niet stil bij deze afkorting POD, die zowel "printing on demand" (productiesysteem) als "publishing on demand" (uitgeven na bestelling?) betekent. Daar spreekt men enkel van digitaal drukken en uitgeven. Het drukken als énig productieproces dat men wél helemaal in de hand heeft. Wie zich ook uitgever noemt (van auteur met "uitgeven in eigen beheer" tot bij de allergrootste uitgeverij in de Benelux), elk manuscript volgt dezelfde weg naar de lezer via drie belangrijke stappen: 1. De voorbereiding (alles tot aan de drukker). De beoordeling, al of niet uitgeven, corigeren, opmaak enz. worden het kwaliteitslabel van het product (boek dus) dat op de markt komt en wordt ook de stempel die, naast de auteur, ook de uitgever meekrijgt. Begrijpelijke bezorgdheid van de uitgever die al of niet samen met iemand het bootje te water laat in een wereld waarin men met de dag fusioneert en de aankoperskring kleiner wordt. Die stapels boeken die je in de warenhuizen en vele boekhandels ziet liggen zijn nog niet aangekocht of verkocht. De uitgever mag al tevreden zijn dat zijn materiaal daar mag liggen met de toegift dat ontvreemde boeken voor rekening en risico van de uitgever zijn. En bij een vingerknip kun je, zoals op een markt, je heel boeltje nog zelf komen weghalen en opruimen of je krijgt nog de rekening gepresenteerd. 2. Het boek drukken (tenminste door elke drukker die zich respecteert) kan iedereen. Maar elke drukker heeft ergens een specialiteit. Zo zijn er specifieke boekdrukkers én zelfs afzonderlijke boekbinders die hierin de kneepjes van het vak beheersen en vooral de productiesystemen opvolgen. Reguliere uitgevers hebben soms zo'n offsetdrukkerij onder hun dak. Het inbinden gebeurt meestal bij de gespecialiseerde boekbinderij. Maar ook grote en zeer goede uitgevers zijn dikwijls niet meer dan een burelencomplex, dikwijls gevuld met een tekort aan personeel en grote magazijnen. 3. De nazorg. De belangrijkste commerciële overlevingspost van de uitgeverij waarmee de financiële inzet moet bekostigd en de winst dient gemaakt. Om die markt te kunnen bespelen noemt een digitale drukker zich al vlug een uitgever en wordt meestal aangeschreven door auteurs die afgewezen werden of voelen door de reguliere uitgeverijen. Het initiatief gaat dus duidelijk uit van de auteur die eerder smeekt inplaats van aanbiedt. En daar begint het erg vernederend misverstand: Er zijn ook kleine uitgeverijen (al dan niet digitale) die kwaliteit nastreven en prachtige boeken op de markt brengen. Zich soms tot een kleine doelgroep richten, waarmee de reguliere uitgeverij zich (dikwijls tot hun eigen spijt hoor) omwille van de zware kost en het reeds teveel van niet kunnen inlaten. Maar vergeet niet dat zij de nodige inspanningen doen voor het uitgeven van boeken waarvan zij er minstens 500 hebben laten drukken en er nog 450 in het magazijn hebben staan. Of hij er nu eerst 50 digitaal had gemaakt en daarna 50 laat bijdrukken is hij nog steeds voordeliger af met die 450 in het magazijn. De milieuvriendelijke snaar wil ik hier niet bespelen. Daarin heb je terecht gelijk. Maar moest het boek eens meer dan 200 ex. verkopen dan ben je aan de zoveelste bijdruk toe. Of die uitgeverij nu digitaal of in offset gaat drukken is dus helemaal niet het punt. Zeker niet voor de auteur. Die zoekt iemand die wil investeren in zijn of haar boek. Punt! Of je nu groot, of klein bent. Regulier of digitaal... Het gaat hier om het kwaliteitslabel en het algemeen vertrouwen dat men hanteert. Zo heb je toch ook een enorm verschil in de kranten- en tijdschriftenwereld. Bij de reguliere groten heb je ook kwaliteitsuitersten van het uitgeven van een kioskromannetje tot de poëtische dichtbundel. Verschil: De ene wordt op 5.000 ex. gedrukt en wordt opgevolgd door een goed uitgebouwd verkoopscircuit. De andere op 200 ex. moet meestal, bij wijze van spreken, vanaf nul van deur tot deur verkocht worden en houdt er nog meer dan 100 achter de hand. Of de eerste uitgeverij is en moet om den brode commercïeel plannen. De tweede niet altijd. Dat is niet nieuw. Zo oud als de boekdruk bestaat of begon zelfs al met de monnik die manueel met de veer en een prachtig handschrift in volle overgave voor de komende weken of maanden aan zijn zoveelste kunstwerk bezig is. Ook een beetje de voorloper van het bandwerken. In die tijd kende men geen staken, betogen, minimumloon, sociale lasten... En was men ook gelukkig. Misschien zelfs meer, omdat ze oneindig minder keuzes hadden dan in de huidige overgeconsumeerde verwenmaatschappij van 365 dagen Sinterklazen per jaar. Bij de kleine uitgeverijen heb je een gelijkaardige weerspiegeling van uitersten in plus en min. Mensen die het goed menen en mensen die er gewoon alleen brood in zien, zelfs uitpersen. Voor diegenen die het goed menen zit je zowel in de voorbereiding als in de nazorg met het probleem van mogelijkheden van kwalitatieve opvolging. Hieraan wordt vrij hard gewerkt. Het gebruik van POD in de boekdruk neem ik hier niet meer in de mond. Dit is wel goed voor de voortdurende prijsbewegende catalogi waarvan men niet dadelijk 1000 ex. moet laten drukken. Maar met voortdurend aangepaste afroep van aantallen up-to-date blijft. Maar... het is in ieder geval bedrijpelijk een heel stuk duurder om 10 x 100 ex. te laten maken dan eenmaal 1000 ex. Maar heeft niets meer met literatuur te maken. Het verkoopssysteem van e-mailadressen aanleveren lijkt me overbodig en geeft een goedbedoelde, maar totaal verkeerde indruk. Die e-mails dienen enkel en alleen om jouw mogelijk eigen koperspubliek aan te zetten tot kopen. Voor niets anders en zoek daar echt ook niet meer achter. Dan ga je beter alle gastenboeken van de literaire sites af en je copiëert al de mogelijke mailadressen die je kunt vastkrijgen. Dan puur je in de ideale doelgroep maar onthou dat niet alle lezers pc-mensen zijn. Ik ben ook totaal tegen de GSM. Niet omwille van het toestel en zijn voordelen. Wel omwille van het misbruik én vooral omdat tegenwoordig niemand meer rechtstreeks bereikbaar is. Het is evenmin mijn bedoeling om met antwoordapparaten een babbeltje te houden. Ik kan je verzekeren dat ik dagelijks tientalle telefoontjes pleeg en me in de nacht ontspan met muziek, nadenken, schrijven. Maar ook in dit laatste met herlezen en aanpassen. Wat is men met de e-mail van je zuster die nooit leest, maar omdat het boek jouw naam draagt, wel het boek zal kopen om al dan niet te lezen. Eerder niet. Met dat e-mailadres kan zo'n uitgeverij geenenkele kant op om via een databank andere uitgaven kwijt te raken. Nutteloos. Het allergrootste gevaar schuilt erin dat bepaalde digitale drukkers ge(mis)bruik maken van een bepaalde ijdelheid, blindheid, ongeduld, wanhoop... en noem maar op van de auteur die (niet onmiddellijk) nergens aan de bak komt en toch, hoe dan ook, een boek op de markt wil. Soms, geweten of niet, hier heel veel geld voor over heeft en vooral daarover klaagt. Men leert een andere taal door dagelijks te gebruiken. Men leert vertellen door dagelijks behoorlijk te praten. Men leert schrijven door dagelijks te schrijven. Op deze manier een boek uitgeven draait heel dikwijls uit op een enorme financiële flop en grandioze ontgoocheling voor de auteur. Zo erg zelfs dat er na dat eerste boek nooit meer een tweede komt en de auteur zelfs afkerig reageert op alles wat met boeken en schrijven te maken heeft. En nu over de auteur zelf. Mijn excuses als ik sommigen nu even zwaar in de maag stomp. Maar het is nu zo. In die enkele weken dat ik dit forum heb doorgelezen en mij bij velen thuisvoel kom ik toch tot de vaststelling dat hier meer woorden verspeeld worden aan contracten, commissies... met reacties die barstensvol fouten zitten. Dat laatste vind ik nog het zieligste van al. Auteurs die zich letterkundig willen noemen moeten tenminste een reactie of briefje zonder fouten kunnen neerschrijven en publiceren. Enkele berichtjes hoger staat zo iets kemels waarvan ik mij niet kan voorstellen dat het ooit tot een fatsoenlijk manuscript kan uitgroeien. Misschien slordigheid..? Maar dit is toch geen forum van een dartsclub of zo? Vele auteurs tillen zich voortdurend over het paard... Eén? Nee, een hele paardemolen en blijven daarin hun rondjes draaien. Maar ze vergeten dat die paardemolen bomvol zit en errond nog heel wat wachtenden staan om te mogen meedraaien. Die eenzaten vragen net om die drukkers die met alle middelen en flijmende woordjes financieel in je zakken willen zitten. Gemakzucht, slordigheid, hebzucht... mogen helemaal geen rol spelen bij iemand die nog niets gepresteerd heeft en (nog) niet kan zwaaien met kwaliteit. Schrijven is erg vergelijkbaar met het gebeuren in de muziekwereld waar de ondeugd veel duidelijker komt boven drijven omdat daar het productiegebeuren veel eenvoudiger is. Hier wordt nog erger geklaagd en gaat het over nog veel hogere bedragen dan op de boekenmarkt. Je mag jezelf nooit te min voelen om in je eigen boek te geloven als je dat van een uitgever wél eist. Bovendien mag je fier zijn om zelf je vrienden en kennissen je prachtige boek aan te bieden. Heel wat sympathieker dan dat je zuster moet zeggen: hé je hebt een boek uitgegeven! Ik heb daar een e-mailtje over ontvangen of vanmorgen een kaart in de brievenbus gekregen. Verleden vrijdag werd voor mij op de zaak een bruine omslag afgegeven. Toen ik hem vandaag ontving en opende kreeg ik een dichtbundel in handen met een paperclip en een visitekaartje aan met "hartelijke groeten" op. De naam had ik ooit wel ergens gehoord, maar kon hem niet thuiswijzen. Het was een zelfgemaakte, geniete, dichtbundel van 64 blz. met een mooi kaftje op gekleurd papier rond. Waarschijnlijk afgegeven omwille van de verzendingskosten. Op de cover las ik ondermeer "9de jaargang". Op blz. 3 van de cover dat deze bundel gratis aangeboden wordt... en onderaan in het klein dat het project kan gesteund worden door een totaal vrijblijvende bijdrage over te maken op banknummer... Je begrijpt dat ik daarin vannacht eerst enkele gedichten las en dan even via de pc een bedragje op de rekening zette. In elk geval een hoger bedrag dan de bundel zou kosten moest ik hem uitgeven en te koop aanbieden... Eigenlijk begint alles bij de auteur zelf. Wat men hierboven (of elders) schrijft dat een manuscript, bij de uitgever aangeleverd, barstenvol fouten staat, is totaal verkeerd. Begrijpelijk dat in dat geval zo'n manuscript recht de papierbak ingaat en zelfs geen antwoord krijgt en voor de vaste eigen auteur eventueel een retour voor aanpassing. De uitgeverij gaat geen personeelskosten doen om ook nog het boek eerst te beoordelen en daarna te herschrijven. Het openen van je manuscript moet het geloof in je eigen boek uitstralen. Wie beseft dat personeel geld kost, een manuscript meer dan één dag grondige beoordeling kost. Laat ons zeggen één dag... Dat dit, in geld uitgedrukt, zo'n bedrijfslast van meer dan 200 euro, alleen om jouw manuscript te lezen en beoordelen. Als op de eerste bladzijden al een hoeveelheid misselijke fouten voorkomen moet je begrijpen dat het daar ophoudt. Hoe lief en vriendelijk je ook mag zijn. Zelfs reeds gekende auteurs leveren bij een of hun uitgever een taalkundig waardevol manuscipt aan. Ik weet wel dat zijzelf (heel dikwijls tot meestal) een eigen circuit hebben opgebouwd om hun nieuwste manuscript taalkundig optimaal voor te stellen. Hier telt hun fierheid voor het talent én het schrijven in het algemeen. Over welk onderwerp het ook gaat. Het manuscript moet voor de auteur zelf taalkundig af zijn. De uitgever schaaft er achteraf nog enkel aan om de resterende taal- of stijlfouten uit te halen. En dan nog... De énige taken waarmee de auteur strikt moet bezig zijn is: met het manuscript, schrijven en herschrijven. Liefst zoveel mogelijk met eigen kunnen. Zoniet dan via collega's, vrienden, literaire clubjes... maar schiet absoluut niet voortdurend op de uitgeverij die volgens u als pianist altijd muziek moet zien in jouw werk. Want het is jouw unieke werk. Wij hebben zelfs enkele auteurs die zonder énig contract, of een heel sumier briefje, hun boeken op de markt laten brengen. Heel gek, maar zo is het. Maar ze krijgen wel wat ze verdienen. In de eerste plaats een mooi boek in rekken, waarin je anders nooit zou geraken. Een respectabele uitgeverij laat zich daar niet in kennen. Teveel zwaaien met contracten, beloften en geld... wekt in dit stadium van onbekendheid al wantrouwen tot bedrog op. Een uitgever met naam heeft, naast heel veel ervaring, ook een faam en wil die onder geenenkel beding in vraag laten stellen. Verander de wereld... maar begin met jezelf. Ik vind mezelf ook fantastisch en als je de voorbije week de column "Oeverloos" van Vlaming Brusselmans gelezen hebt met als aanvang "Ik ben de beste schrijver van Vlaanderen en Nederland" dan heb je, tussen al zijn sexuele geneugten, de samenvatting van deze rubriek bij de hand. Mijn verontschuldigingen voor de fouten in deze reactie... Maar ze is, zoals altijd, nog langer, uitgevallen. Misschien best doorlezen, want wie bij de hond slaapt...

Gilbert Ik vind je reactie heel mooi en vanuit het hart geschreven. Ik heb de afgelopen uren heel wat nagedacht over dit onderwerp. Het is mijn ervaring dat er binnen de verschillende kunstdisciplines groepen zijn die vooramelijk voor zichzelf en voor die groep bezig zijn en daar heel veel (overbodige) woorden bij gebruiken. Heel jammer vind ik dat. Ik hoop dat deze topic aanzet tot reflectie.

Gilbert: :thumbsup: Ik kan me voorstellen dat je soms met gekrulde tenen de reacties leest. Het is dapper om je als uitgever in dit wespennest te mengen. Ik waardeer het zeer.

Dat Gilbert houdt van lezen en schrijven, mag bij deze post van hem duidelijk zijn! :thumbsup: :) Dit, wat je zegt: "Gemakzucht, slordigheid, hebzucht... mogen helemaal geen rol spelen bij iemand die nog niets gepresteerd heeft en (nog) niet kan zwaaien met kwaliteit." mag óók bij een gevestigde auteur geen rol spelen.

Wat? Waarom? Hoe? Waarom zo?

Gilbert zei Het allergrootste gevaar schuilt erin dat bepaalde digitale drukkers ge(mis)bruik maken van een bepaalde ijdelheid, blindheid, ongeduld, wanhoop... en noem maar op van de auteur die (niet onmiddellijk) nergens aan de bak komt en toch, hoe dan ook, een boek op de markt wil. Soms, geweten of niet, hier heel veel geld voor over heeft en vooral daarover klaagt. Men leert een andere taal door dagelijks te gebruiken. Men leert vertellen door dagelijks behoorlijk te praten. Men leert schrijven door dagelijks te schrijven. Op deze manier een boek uitgeven draait heel dikwijls uit op een enorme financiële flop en grandioze ontgoocheling voor de auteur. Zo erg zelfs dat er na dat eerste boek nooit meer een tweede komt en de auteur zelfs afkerig reageert op alles wat met boeken en schrijven te maken heeft. Daar komt mijn ergernis vandaan. Het feit dat je tegenwoordig je boek in eigen beheer kan uitgeven zorgt in een aantal gevallen voor minder zelfkritiek. En wat betreft spelling? We hoeven zelf niet meer na te denken, want dat doet de spellingcontrole wel voor ons. Mensen schrijven zelfs: 'sorry voor de fouten, mijn spellingcontrole is nog niet geinstalleerd'. Ik moest een essay schrijven voor mijn eindexamen Nederlands. Een 8 voor de inhoud en een 4 voor de spelling. Ai, pijnlijk. Ik weet dat nu nog en het is 17 jaar geleden. PS. Dat stukje met al die fouten... Je bedoelt het stuk van Ros waarschijnlijk. Dat is natuurlijk voor de grap ;)

Gilbert, wederom oprecht bedankt. Sjee, jij ook! (Subtieler kon het niet. Op deze wijze heb ik al heel wat vrienden verloren. En zelfs opdrachten. En door schade en schande ben ik nog maar nauwelijks wijzer geworden.)

Onwetendheid is geen schande, maar wat ik wel een schande vind is dat “uitgevers” daar misbruik van maken. Ik ben een tekst aan het proeflezen van een schrijfster waarvan FM heeft gezegd dat het publicabel is en dat ze het graag willen uitgeven. Nu wil ik niets ten nadele van deze schrijfster zeggen (ze weet ook dat ik dit bericht hier neerzet en vindt dat prima), maar ik wil wel waarschuwen voor FM. De schrijfster in kwestie heeft meegedaan aan een schrijfwedstrijd, niet gewonnen, maar kreeg wel van FM te horen dat ze haar verhaal goed vinden en willen uitgeven. Een totaal valse voorstelling van zaken, naar mijn idee. Het geval is dat het verhaal absoluut nog niet goed is en dan heb ik het niet over een paar spelfouten. Het vertelperspectief wisselt constant, of is onduidelijk. De tijden wisselen soms per zin. Er is geen alinea indeling. Zinsdelen sluiten niet op elkaar aan door verschil in tijd of getal enz. Kortom het fundament is uiterst wankel en als je daar een verhaal op wil bouwen, stort het in. Een uitgever met enige realiteitszin zou dat eerlijk tegen de schrijfster moeten zeggen. Nu had ik door een aantal berichten hier al geen hoge pet op van FM, maar nu ben ik er echt van overtuigd dat het gewoon ordinaire geldkloppers zijn. Het zal ze werkelijk een rotzorg zijn of ze een goed of mooi boek uitgeven, als ze er maar aan kunnen verdienen. FM staat nog wel in de adressenlijst van de SO site zonder enige waarschuwing. Dat begrijp ik niet zo goed. Ik neem aan dat een schrijverssite gelieerd aan een serieus schrijftijdschrift er voor de schrijvers is en niet voor zogenaamde “uitgevers” die niet meer zijn dan veredelde copyrettes. Het verbaast mij dat SO kritiekloos naar FM linkt. Dat was mijn duit in het zakje, voor wat het waard is.

Het valt me op dat hier door velen hetzelfde wordt gezegd, alleen met andere woorden. Ook wat Gilbert schrijft is niets nieuws. We hebben hier niets gezegd over slechte kwaliteit van POD over iets tegen kleine oplagen. Er zij wondermooie stukjes werk waar geen groot publiek voor is en die worden misschien in POS, misschien in kleine oplage gedrukt. Het ging om het kwaliteitslabel. En dat heeft het meestal alleen als er een echte uitgever achter staat. (Ik zeg niet altijd, maar meestal.) Eigenlijk zijn we het dus allemaal met elkaar eens en zeggen we het allemaal in andere wooorden. Wat betreft fouten in posts: kappers stylen niet de hele dag haren. Leraren zijn niet altijd aan het lesgeven. Als ik aan mijn boek schrijf, stuur ik dat niet naar de uitgever voor ik de spelling heb gecontroleerd, typefouten en wat ik alles maar kan controleren. Op dit forum schrijven en lezen is voor mij geen werk, maar ontspaning. En dan vind ik een typefout niet erg. Ik heb geen zin om elke zin die ik hier post 13 keer na te lezen en te corrigeren, zoals ik dat misschien bij een boek doe.

Zo'n AKO-Prijsvraag is dus een regelrechte manier van klantenwerving voor FM. Hoeveel auteurs zullen er op deze manier wel door FM benaderd zijn?

Geen idee, misschien op de winnaar na wel allemaal. Het zou mij in ieder geval niet verbazen.

En op een gegeven moment heeft de AKO-literatuurprijs nog maar de culturele waarde van een Wibra Fashion Award. :D

Op de dag dat dat duidelijk wordt, doen we weer eerlijk zaken.

Kunnen we een lijst opstellen met waardering van 0-10 per POD bedrijf? Eerst de bedrijven op een rij en dan waarderen?

Misschien kan Schijven Magazine er een goede onderzoeksjournalist op zetten en er dan een gedegen artikel aan wijden.

Het schrijven van een boek kent vele facetten. het uitgeven ook! Episoden wordt geredigeerd door iemand met gevoel voor tekst en die op een heldere manier de rode pen hanteert. Als Episoden klaar is dan ligt er in ieder geval een ms waar heel serieus aan gewerkt is. Dat ik dat zelf bekostig is mijn eigen keuze. Ik wil tot het laatst aan toe onafhankelijk blijven. Ik besef ook heel goed - en dat moge duidelijk zijn - dat de naam van een literaire uitgeverij heel belangrijk is voor de verkoop van je boek in de boekwinkels. Dat geldt ook voor reclame en promotie. Zelfs "redelijk bekende" schrijvers moeten hun uiterste best doen om publiciteit te genereren. Heleen van Rooyen trok met een grote vrachtwagen het land door. Niet iedereen heeft geld voor zoiets. Het schrijven is al lastig, uitgeven is dat ook.

We hebben net een nieuwe aanwinst op dit forum. Een echte Pod drukker/uitgever hoe we het maar noemen willen. Ik hoop maar dat hij zich hier meldt.

Wat een goed idee! Ik ken iemand die vrachtwagenchauffeur is. Misschien wil hij me een keer het land rondrijden. Dan trek ik een strak shirt aan met wijd decolete, vertel mensen over mijn sexervaringen en dan kopen vast meer mensen mijn boek. Het idee staat me beter aan dan mijn ander plan om publiciteit te krijgen: naar bed met Charles. Tja, je moet wat over hebben voor de kunst. :rolleyes:

@ DeEllis: weet je al van welke uitgeverij hij is dan? Misschien is hij wel van De Geus of Arena. Die zullen toch ook wel spammen op fora?

Google maar eens op zijn naam. :nod:

Dan trek ik een strak shirt aan met wijd decolete, vertel mensen over mijn sexervaringen en dan kopen vast meer mensen mijn boek.

Misschien kan je alvast een foto plaatsen. :eek:

Het is vaak ondoorzichtig. Er worden ook vaak dingen beloofd die niet echt zo zijn. Sommige POD-uitgevers zeggen gratis te zijn, maar klopt dit wel? Ik weet dat er maar weinig dingen in dit leven gratis zijn, maar die zijn meestal niet om te consumeren. Mijn werkwijze is helder en - het mag onwaarschijnlijk overkomen - mede gericht op het belang van mijn klanten (inmiddels meer dan 300, waaronder een groot aantal recidivisten). Ik wil graag mensen duidelijk maken dat niet alles is wat het lijkt. Maar soms lijkt het of ik tegen windmolens vecht en ook zie ik, ook in de antwoorden op deze blog, dat er vaak een brok gefrustreerde agressie zit. Er kan niet meer normaal gediscussieerd worden, er moet gelijk lelijk gedaan worden. Jammer en echt een teken van deze tijd. Assertief gedrag noemen we dat. Ik vind het getuigen van een gebrek aan fatsoen. Een uitgeverij geeft boeken uit (of tijdschriften, Dvd's, cd's). Hoe het geproduceerd wordt maakt niets uit. Waar het om gaat is of er kwalitatief een goed product gemaakt wordt.

Ik kan begrijpen dat dit zo op u overkomt. Ik heb niets tegen uitgeven in eigen beheer. Ik heb dit zelf ook lang overwogen. De negativiteit van velen komt omdat enkele pod uitgevers het doen voorkomen dat ze een kwaliteitsnorm hebben en net zo werken als een reguliere uitgever. Vervolgens komt de klant van een koude kermis thuis als deze erachter komt dat het boek vol fouten staat, om maar iets te noemen. Begrijp me goed. Het is niet de pod zelf waar met tegen tekeergaat. Wel de keiharde niet oprechte commercie en de agressieve manier van pushen in die sector. Er worden ook voerbeelden gegeven van pod uitgevers waar goede ervaringen mee op gedaan zijn.

@DeElis: Hoe kon ik good old Google vergeten? Bedankt! @Meneer Kluser: juist niet! Eerst de mensen nieuwsgierig maken! Werkt ook. ;) Ik heb op deze post nog niet gelezen dat mensen lelijk doen en dit komt sowieso heel weinig voor op dit forum. Meneer Calbona: U zou het waarschijnlijk ook niet op prijs stellen, als ik me bij u aanbiedt als huishoudster en ondertussen undercover journalist ben (ze noemen me ook wel Peter R. Redhed) en een artikel over u ga schrijven. Niet omdat u iets tegen journalisten heeft, maar van duidelijkheid houdt. Zo hebben de meesten hier niets tegen zelf een boek laten drukken, sterker nog, velen hebben het gedaan (ik ook, met veel plezier), maar vinden het wel fijn als het dan ook zo genoemd wordt. Volgend de Dikke van Dale heeft u gelijk: Hij die een boek laat drukken mag zich uitgever noemen. En toch zou het voor schrijvers fijn zijn als er twee begrippen voor kwamen. Misschien moeten we als georganiseerde schrijvers van Schrijven online de Dikke van Dale benaderen om een nieuw woord voor deze 'drukkerijen' te verzinnen en de definitie van uitgeverij aan te passen?