een synopsis opsturen naar uitgever

Rudolf, ik ga er ook niet vanuit dat hij dat zou doen om me een hak te zetten hoor, eerder omdat het hem/haar wat beter uitkomt. Maar er worden natuurlijk enorm veel samenvattingen van manus gestuurd, niet alleen maar manuscripten. Dus als het tot nu toe niet is gebeurd, zal het bij het mijne ook niet gebeuren. Terwijl ik dit schrijf zie ik de onlogica van mijn woorden in. Enfin, ik heb in ieder geval geen grote kans dat het gebeurt.

Waarom wil je het via de mail opsturen? Heb je daar een speciale reden voor? De meeste uitgevers waarderen dat niet zo en zien liever dat je het via de post opstuurt. Overigens denk ik dat je zorgen ongegrond zijn. De meeste uitgevers zijn bonafide hoor :)

Het hangt van de uitgever af hoe hij het wil hebben. Bij de meesten staat het op de site. Kijk goed wat de uitgever wilt en hou je daaraan. Uitgevers willen meestal ook niet alleen een samenvatting, maar ook een voorbeeld. Meestal is het brief synopsis (hoogstens 1 kantje) voorbeeld hoofdstuk Maar nogmaals: kijk op de site hoe hij het wil hebben

Op de site van deze uitgeverij staat een oproepje, er worden waargebeurde verhalen gevraagd. Als je op het oproepje klikt, krijg je een emailadres. Ik dacht dat ik ergens las dat ze een synopsis wilden van maximaal 10 A4tjes. Ik vond dat al erg veel. Ik heb al mailcontact gehad met deze uitgeverij, en de afspraak gemaakt dat ik manuscript één, die al zo goed als af is, over drie weken per post stuur. Omdat de uitgeverij op zoek is naar waargebeurde verhalen, wil ik haar mailen met mijn idee voor het tweede manuscript. Ik wil haar wel in het kort uitleggen wat mijn beweegredenen zijn dit idee voor te leggen voordat ik aan het schrijfsel begin. Misschien kan ik in de mail ook vragen in welke vorm ze een eventuele samenvatting zou willen hebben, als ze geïnteresseerd is. Wie weet vindt ze nummer twee boeiender dan nummer één, en zou ze daar eerder mee aan de slag willen. ALS ze al met een van de twee aan de slag wil. Of zou het allemaal wat chaotisch overkomen? Aan de andere kant kan ze ook denken: wow, wat een produktief, gedreven type, daarmee moet ik in zee gaan :wink: . Ik ben wel gerustgesteld door jullie reacties over bonafide enzo ;) .

Nu weet ik het weer. Weet welke uitgever je bedoelt. Je hebt de afspraak wat per post te sturen. Ik zou dan gelijk in je brief zetten dat je een tweede boek in gedachten hebt. Dat je daar nu alleen nog maar een synopsis van hebt. Net zoals je het nu aan ons uitlegt. Ik zou het wel kort houden, dan is de kans groter dat ze het lezen. En vraag wat ze ervan vinden. Als ze een langere samenvatting willen, kunnen ze dat altijd nog vragen. Ik zou dit allemaal in dezelfde envelop doen. Om verwarring tegen te gaan. De mailtjes komen misschien bij een andere medewerker binnen en dan wordt het juist rommelig.

Ik zou het omdraaien: eerst het verhaal schrijven en dan pas de synopsis.

Bo, ik weet welke uitgever je bedoelt (en ook welke redactrice).

Waarom denk je dat ze verhaal twee interessanter zouden vinden? Ik denk dat ze eerder aan de slag willen met je verhaal dat al af is en heel interessant. In besprekingen wat je verder wilt, kun je dan boek 2 uit de doeken doen. Zo zou ik het doen. Mochten ze boek 1 afwijzen, wat ik me niet kan voorstellen, dan kun je alsnog met boek 2 op de proppen komen. Ik zou ook boek 1 afmaken eerst. Het is bijna klaar, richt daar je aandacht op. Ga je aandacht niet versnipperen. Ja, dat is eng, dan moet het echt helemaal af en goed zijn en misschien als je toch er langer aan werkt en je nog eens bedenkt... en misschien vinden ze het niks en ...en...en... je kunt je duizend excuses en overwegingen bedenken. Dat soort angst kennen we allemaal als de klus bijna geklaard is.

Rietje, grappig dat je weet wie ik bedoel. Ik ben altijd een beetje voorzichtig met namen op een forum. Ing, dat heb ik met manuscript één wel gedaan. Tenminste, het is onderweg. Maar wb manuscript twee heb ik de hele verhaallijn al, dat was niet zo moelijk want ik hoefde het alleen maar mee te maken. Maar ik twijfel enorm aan de vorm. Ik kan het in de ikvorm schrijven, maar misschien voegt het een en ander toe als de lezer in de huid van mijn tegenstander kan kruipen. Dan zou ik voor de alwetende verteller moeten kiezen. Maarrr dan is het niet meer autobiografisch, maar een autobiografische roman, of zelfs fictie, want ik kan en mag er niet vanuit gaan zeker te weten wat de ander voelde (mag wel, maar dan privé). Ik denk dat een uitgeverij er een idee over heeft hoe hij het wil, de ene uitgever zal er een ander idee over hebben dan de andere. Vandaar dat ik dat van tevoren zou willen bespreken met een uitgever die eventueel interesse heeft.

Zjors, ik ben inderdaad heel goed in dingen half afronden en dan alweer met het volgende project bezig gaan :nod: . Zou het vluchtgedrag zijn? Anyway, ik ben ook nog met manu één bezig. De deadline daarvoor staat op 1 maart. Ik zal jullie wijze raad aannemen, en richt me eerst daarop. In de begeleidende brief kan ik een beknopte synopsis bijsluiten voor manuscript 2.

Bo klopt! Ik heb haar een aantal weken geleden ook gemaild met mijn waargebeurde verhaal vandaar!

Rietje, heb je er al iets over gehoord? Ik weet dat je met een verhaal in de fancy stond, en dat je aan een manuscript over hetzelfde thema werkte, maar ik heb verder niet gelezen over de ontwikkelingen. Of schrijf je hierover bij boekpresentatie? Sorry voor het even offtopic gaan.

er worden waargebeurde verhalen gevraagd

Is dat de ziekte van deze tijd? Na reality-tv nu ook reality-writing? Vanwaar die drang om zo hard bezig te zijn met de publicatie van "waargebeurde verhalen"? Is dat de nieuwste vorm van therapie? À la De Gouden Kooi: "Als ik publiek heb, ben ik iemand. Dan doet mijn leven (i.c. probleem) ertoe? Dan heeft het zin wat ik heb doorstaan? Dan bén ik iemand. Wat is 'echt' nog eigenlijk? Duh.... NOT. Sorry, maar ik begin lichtelijk genoeg te krijgen van 'probleemproza', of dat nu over ziekte gaat, moeizame jeugden, verhoudingen met bazen of overjarig zijn en dat niet willen weten. Bo, het is niet persoonlijk bedoeld, maar voor mij is schrijven een vorm van kunst. Niks anders. En om kunst te maken moet je je op je vak storten, which is writing, not publishing. Daarmee wens ik je veel succes.

Hoi Ariadne, Ik heb niets met programma's als de Gouden Kooi en Big Brother. Ik denk dat ik één van de weinigen ben die er nooit naar heeft gekeken. Zelfs niet één keer uit nieuwsgierigheid. Omdat ik het concept te onzinnig vond/vind. Ik hoop dan ook dat mijn manuscripten niet van dat niveau zijn. Ik hoop het niet alleen, ik wéét het ;) . Wat betreft mijn psychologische thriller. Het was een zware periode, maar dat is niet de reden dat ik het schrijf. Ik zie er een boek in vanwege de verhaallijn, omdat ik denk dat die bijzonder, spannend en (voor een deel) herkenbaar is. Veel mensen vinden het nu eenmaal prettig om over andermans leven te lezen, of het nu uit leedvermaak is of om er iets van te leren, dat zal per persoon en per situatie verschillen. Ik heb er geen moeite mee dat ik bij toeval in die markt pas. Dat wil overigens niet zeggen dat ik het niet zo goed en pakkend mogelijk probeer te schrijven. Dat is net zo goed kunst.

Wat doen jullie geheimzinnig over die uitgever! Ik zou het toch wel graag willen weten. We zijn hier toch ook om elkaar te helpen?

Asdale, ik heb je een PBtje gestuurd. Ik noem hem niet niet om geheimzinnig te doen, maar omdat ik niet weet wat de regels hieromtrent zijn. Wow, drie keer niet in één zin.

Zo, Ariadne, wat ben je weer bijzonder stimulerend. :angry: Ik dacht dat je al had kunnen zien in een ander topic dat Bo goed schrijven kan en dat ze interessant materiaal in handen heeft. Het gaat hier niet over 'De suikerziekte van tante Janny' of hoe noemde iemand dat in een ander topic ook weer. Verder vind ik dat je haar enorm tekort doet door haar te vergelijken met de Gouden kooi en dergelijke rommel. Je zegt wel dat het niet persoonlijk is, maar je zet het wel in haar topic over haar waargebeurde verhalen. Ik kan dan ook niet anders dan een bepaalde link leggen naar wat Bo probeert te publiceren. Waarom denk je dat Bo schrijft als therapie en niet als het maken van kunst? Ze maakt overigens ook nog heel mooie andere kunst, dus wat kunst is daar heeft ze wel weet van. Vergeet niet dat veel mensen boeken lezen om meer te leren over de maatschappij of over zichzelf. Of reflectie willen op hun eigen problemen. Daar zijn boeken heel geschikt voor. Mij lijkt daar niets mis mee en het lijkt me ook niet de vraag of het wel of niet kunst is. Een mooi geschreven verhaal, waargebeurd of verzonnen is de moeite waard.

Voor mij is schrijven ook een vorm van kunst. Een hele moelijke. En dat maakt dan niets uit of het toevallig echt gebeurd is of niet. Van de Vliegeraar is vast ook een deel echt gebeurd. Daarom geen Kunst? Zo zijn er waarschijnlijk lgeio voorbeelden. Wat betreft de uitgever: Bo, je kan het hier toch zeggen? We hebben het er in een andere post op dit forum toch laatst nog over gehad?

Ik kwam veel op een forum waar geen bedrijven etc genoemd mochten worden. Dat zit er nog in bij mij. Ik heb niet gelezen dat het hier wel mag, denk ik. Anyway, de uitgeverij waarover ik het heb is the House of Books.

Nog even terugkomend op de vertelwijze, je twijfelt over de ik-vertelsituatie, maar wilt niet overstappen naar de alwetende verteller. Daartussen in zit nog wel een personale vertelsituatie, waarin je schrijft als in de ik-vorm, alleen dan met hij/zij. Zo vertel je niet wat een andere persoon dan de hoofdpersoon denkt/voelt, maar zit je niet vast aan 'ik'. Heb je die situatie al overwogen? Ik las hier volgens mij ook iets over een uitgever die met een verhaal aan de haal kon gaan, volgens mij kun je het verhaal gewoon in een gesloten envelop naar jezelf opsturen, ook een samenvatting of iets dergelijks, en dan is het auteursrechtelijk beschermt, en mag de uitgever helemaal niets meer zonder jouw toestemming.

Ik las hier volgens mij ook iets over een uitgever die met een verhaal aan de haal kon gaan, volgens mij kun je het verhaal gewoon in een gesloten envelop naar jezelf opsturen, ook een samenvatting of iets dergelijks, en dan is het auteursrechtelijk beschermt, en mag de uitgever helemaal niets meer zonder jouw toestemming.

Die enveloppe zal geen zoden aan de dijk zetten tijdens een rechtszaak en auteursrecht heb je sowieso al zodra je iets maakt. Check voor meer info het topic dat over auteursrecht en de bescherming daarvan loopt hier ergens.

Daar komt Ing haar boek ook uit, Bo. De antie-zzz-klup of zoiets. Maar dan in het kinderfonds.

Volgens mij lopen jullie behoorlijk op de zaken vooruit. Als je het mij vraagt (maar dat doet niemand, maar toch) zal Bo eerst haar eerste manuscript moeten afmaken - waar ze al heel lang mee bezig is, dus dat mag nu wel een keer. Vervolgens moet ze het opsturen. Naar The House of Books, of Prometheus of welke uitgever ze ook kiest. Dan moet ze wachten. Wachten. Wachten. En wachten. En als ze tenslotte een positief antwoord krijgt, kan ze op bezoek gaan bij die uitgever en vermelden dat ze al met een tweede boek bezig is. Waar men erg blij mee zal zijn. Volgens mij gaat het zo en niet anders. En dan is Bo bezig met een schrijfcarrière. Maar het moet eerst allemaal nog gebeuren.

Met Ariadne ben ik het helaas voor haar niet eens. Schrijven is de kunst. Ja. Maar als het geschrevene niet gepubliceerd wordt, is het als een bezemkast in de gang bouwen voor een bezem die je niet gaat kopen en zeker niet gebruiken. (Zinloos, wou ik maar zeggen). Proost! (Waar is de gehevenwijnglassmiley?)

Zjors, ik kreeg de tip van Ing :!: . Folen, het manuscript wat nu af is heb ik een jaar geleden op die manier aan mezelf gestuurd. Maar ideeën zijn niet zo makkelijk te beschermen, volgens mij. Ik heb eens geïnformeerd of ontwerpen beschermd zijn en hoe het zit met plagiaat: als iemand een schilderij van een ander kopieert, maar een lijn een centimeter lager neerzet, is het zijn ontwerp. Ik heb het idee dat het met een synopsis zo moeilijk te bewijzen is dat het jouw (of mijn) idee was, dat je geen poot hebt om op te staan. Maar tot dusver gebeurt zoiets voornamelijk op TV, bijvoorbeeld in Californication :lol: .

Marriejeanne ik kan me soms nogal laten leiden door enthousiasme. Dat is zowel een talent als een last. Ik had wel al het vermoeden dat wachten inherent is aan de start van een schrijfcarrière. Ik ben me nu serieus aan het richten op het afronden van manuscript één, maar ondertussen malen allerlei volgende plannen al door mijn hoofd. Als het manuscript af is en ik het heb opgestuurd, reken ik erop dat ik ongeveer een maand of vier de tijd zal hebben me op andere dingen te richten, zoals die vertaalklus die ik nu verwaarloos. (gelukkig staat daar ook een ruime deadline voor).

Zorg dat je rust in de tent houdt. :) Enthousiasme is een goed iets is. Toch vind ik het onderschrift van iemand hier op het forum heel mooi - ik weet niet meer, van wie het is -: 'Bederf het wonder niet met haast.' Doe je dingen doelbewust - doelgericht - doeltreffend.

Marriejeanne, dat doet me denken aan die mijnheer die een grasveld wilde aanleggen. Nadat hij het veld had ingezaaid, ging hij iedere morgen direct na het ontbijt kijken hoe het ervoor stond. De eerste dagen ging hij teleurgesteld weer naar binnen omdat er nog niets te zien was. Niets dan donkerbruine aarde. Op een heuglijke dag zag hij dat het zaad begon te ontkiemen. De dag erna zag hij weinig vooruitgang. Ongeduldig knielde hij neer op het veld en trok voorzichtig aan het groene sprietje dat uit het ontkiemende zaad stak. Zo ging hij het hele veld af. De volgende dag weer. Hij was vol verwachting, want op deze manier zou hij binnen een week een veld met mooi lang gras hebben. Twee dagen later ging hij weer naar zijn gazon, en zag dat een gedeelte van het ontkiemende gras dood was. En nog een dag later was er niets groens meer te bespeuren in het veld. Hij had teveel haast gehad. Ik ben wat op de dr. Norman Vincent Peale toer op de late avond. Ik heb deze anecdote een jaar of twintig geleden gelezen, maar moest er naar aanleiding van jouw bericht ineens weer aan denken ;) .

@Bo The House of Books geeft altijd een aardige en correcte reactie terug. Ik heb er alle vertrouwen in :thumbsup:

Nog even terugkomend op de vertelwijze, je twijfelt over de ik-vertelsituatie, maar wilt niet overstappen naar de alwetende verteller. Daartussen in zit nog wel een personale vertelsituatie, waarin je schrijft als in de ik-vorm, alleen dan met hij/zij. Zo vertel je niet wat een andere persoon dan de hoofdpersoon denkt/voelt, maar zit je niet vast aan 'ik'. Heb je die situatie al overwogen? .

Bedankt voor de tip, Folen. Volgens mij ben ik mijn manuscript numero 1 op dit moment in deze vorm aan het herschrijven.