Misschien kan het niet in deze scene, maar je zou de indirecte rede kunnen gebruiken voor het telefoongesprek.

'...'

O ja, misschien staat er daar ook wel iets over in! Ik doe die dingen eigenlijk op gevoel en nou ja, als de lezer het snapt, lijkt het mij in orde. Lekker makkelijk! :P

Ik deed het zo: “Met Tim, je neef. Bel ik ongelegen?” Hopelijk niet. Nu Arthur eenmaal het idee had opgevat, moest het ook meteen gebeuren, anders werd hij gek. “Ja, goed wel,” antwoordde Tim op een vraag die Arthur natuurlijk niet had gehoord. “Mis Mokum. Nog steeds. Eigenlijk wil ik een vriend kennis met haar laten maken, maar we kunnen geen hotel betalen, ik vroeg me af...” Mooi opgelost, vond Arthur. Hij was nog nooit in Amsterdam geweest en door alle verhalen van Tim was hij wel erg nieuwsgierig geworden. “We hebben vakantie, dus zeg jij het maar. Ik moet alleen even met ma overleggen... Klinkt top! Ik bel je snel terug om te vertellen hoe en wat, goed?” Laat het alsjeblieft goed zijn, bad Arthur in stilte. Leest lekker door en je blijft je hoofdpersoon erin betrekken. Ideetje? Of past het niet?

Hmm nee Ellis, daarmee bedoelen ze dit: "De Granny Smith is een zure appel die (..) vooral geliefd is onder oma's." Waar in het citaat bijvoorbeeld ook nog stond dat het door de groene kleur komt of zo.

Ja! Micha dat is een goede oplossing. Het jammere is dat de verteller in deze scene helemaal murf geschopt is. Ze heeft dus letterlijk niet zoveel praatjes. Ik ga het toch proberen. Dank je!

Dan kun je ook nog iets doen als "De beller luisterde wel een halve minuut voor hij zei: "lalaal". Of hij peuterde onder het luisteren in zijn neus, liep heen en weer, etc.

Oh, da's mooi, want dat ding dat we nu hebben zuipt water en stroom :') Blij van dienst te kunnen zijn geweest (hebben worden).