ideeen uitwerken.

Bij mij was het de afgelopen dagen juist andersom. Terwijl ik schreef had ik het gevoel: waar gaat dit over? Maar als ik het dan de volgende keer las, vond ik het juist wel kloppen! Lastig. Dan kan ik even niet door, en leg ik het inderdaad even weg. Ik ga er maar vanuit dat mijn onbewuste gewoon 'doorwerkt'! Maar ik wordt daar ook een beetje onrustig van. Ik wil door!! Trouwens, bedankt voor jullie snelle reacties!

Dat heb ik ook heel sterk, al tijdens het schrijven redigeren. Maar sinds twee dagen :nod: ben ik door de ZZ marathon 'gedwongen' het anders aan te pakken, en zowaar... het werkt. Ik had nooit verwacht dat ik het zou kunnen, zo'n pietje precies (in schrijfopzicht dan), en twee dagen is natuurlijk te kort om er serieus over te kunnen oordelen, maar het voelt oké. Ik kom nu in elk geval makkelijker aan de 750 woorden per dag.

Belle: gewoon doorpennen dat gekabbel haal je er later uit. Dit werkt volgens alle boeken over schrijven het beste. Ik doe niets met de tekst hoe rommelig of wauwelend het ook is. Wel lees ik een stukje om de draad op te pakken. Gewoon doorraggen. Veranderen kan later, vastlopen is erger. Wat ik zelf als heel belangrijk ervaar is dat ik er dagelijks mee bezig moet zijn. Sla ik twee dagen over ben ik er helemaal uit. Het kost dan een dag prutsen om het weer op gang te krijgen. Nu heb ik gelukkig mijn handen vrij, dat helpt. Ik ben nu een verhaal voor een roman eruit aan het persen. Elke dag om 9 uur achter de computer tot ongeveer 1400 uur. Het moet van mezelf op papier en wel zo snel mogelijk. Het herschrijven kan ik alle tijd van de wereld voor nemen. Ik heb dan mijn ei gelegd. :)

Ja, dat herken ik ook goed. Ik ben het gewoon als werk gaan behandelen. Elke dag om ca. 10.00 beginnen, en dan ga ik door tot ik merk dat mijn aandacht verslapt. Soms is dat 15:00, laatst was het 18:00. Voorlopig kabbel ik rustig door......

*gewoon doorpennen dat gekabbel haal je er later uit. Dit werkt volgens alle boeken over schrijven het beste.* De schrijvers van die boeken lullen wat mij betreft dan uit hun nek, grinnik. Ik vind het nogal arrogant als iemand zijn mening/manier als DE manier beschouwt en dat vervolgens nog als zijnde de waarheid in een boek verkondigt ook. Het gaat uiteindelijk om het eindresultaat, niet hoe dat tot stand gekomen is. Naar mijn idee moet je als schrijver zelf zien uit te vogelen wat voor jou het beste werkt. Wat die manier precies inhoudt, maakt geen bal uit en zal voor veel mensen verschillend zijn. Regelmaat is voor mij trouwens ook een vereiste, DeEllis, anders ontstaan er losse eindjes die aan het slot van het verhaal niet zijn vastgebonden. Dat zou slordig zijn. Helaas is het gevolg daarvan dat ik soms zo intens bezig ben met schrijven, dat ik na een paar uur zo stijf als een hark ben en nauwelijks nog uit mijn stoel overeind kan komen. Daar moet ik toch eens iets op zien te vinden...

Regelmaat is erg belangrijk inderdaad. Mijn dochter zit sinds een paar weken op school en sinds ik braaf elke morgen schrijf tot ik haar weer moet ophalen, heb ik mijn schrijftempo zowat verdubbeld. Het scheelt ook wel dat ik nu telkens 4,5 uur aaneengesloten kan werken, dat heeft bij mij veel meer resultaat dan telkens een uurtje hier en een uurtje daar.

Inderdaad Maire, Wat mij meestal helpt om weer een frisse kijk te krijgen en verder te kunnen: het verhaal een tijdje wegleggen en daarna pas weer lezen. Als ik al iets hebt staan en het bevalt niet meer, sluit ik het af en ga aan iets anders schrijven. Na een poos, dat kunnen weken, maanden, soms jaren zijn kom ik het weer tegen. Begin het vanf het begin te lezen en dan al dingen aan te passen die me toch niet bevielen. en als ik dan weer in het verhaal zit schrijf ik gewoon weer verder. :o

Maire, ik snap wat je zegt. Natuurlijk vind iedereen daarin zijn eigen weg. Ik vond het logisch omdat er bij stond dat veel beginners vastlopen als ze steeds terug kijken. Het zien van eigen fouten en het niet meer lezen van de lading omdat je de tekst uit je hoofd kent waren volgens deze kenner oorzaken voor vastlopen. Ik ben ook een beginner. Het advies leek me om die reden dan ook nuttig. Ik rammel nu ook zonder terug te kijken het verhaal eruit. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit prettig is. (voor mij dan)

Ik vind het moeilijk om nieuwe ideeën uit te werken. Mijn vorige concept was echt gewéldig, maar opeens is het heel erg stil in schrijfland. Ik heb wel een idee, maar ik kan hem niet verder verwerken. Ik zit namelijk nog met de vorige personen in mijn hoofd, maar ik ga er niet nóg meer over schrijven, omdat ik dat uitzuigerij zou vinden. Het verhaal zou niet echt interessant zijn. Ik vind het een beetje jammer...

@DeEllis Ik heb precies hetzelfde. Ik moet door blijven schrijven, om het verhaal op papier te krijgen. Het enige nadeel daarvan is, dat als ik het daarna teruglees ik niet alle fouten zie. Mijn vriendinnen die aan het proeflezen zijn, die zien het vaak ook niet heb ik gemerkt. :confused:

Ik ben ook een beginner. Een echte. Ik laat het voorlopig niemand lezen, want het gevaar is dat ze zeggen dat het heel slecht is en nergens over gaat (natuurlijk zou dat leuker gezegd worden, maar toch). Dan zou ik denk ik niet meer doorgaan...Terwijl ik er nu veel plezier aan beleef! Dus ga ik lekker door. Maar ik ben ook zo benieuwd of het lekker leuk weg leest!!

Sommige, niet alle, schrijvers hebben baat bij een schema. Ikzelf heb dat ook gedaan bij de roman waar ik nu aan werk. Het schema geeft het verloop van tijd aan en de gebeurtenissen die daar binnen vallen. Het wil overigens niet zeggen dat je je strikt aan dat schema moet houden. Soms merk ik al schrijvend of teruglezend dat ik iets anders wil hebben, bijvoorbeeld omdat het te uitgebreid of te wollig of te uitleggerig wordt. Dan ga ik schrappen en moet ik soms ook mijn schema aanpassen. iets anders wat ik doe is belangrijke gebeurtenissen, namen, plaatsen e.d die in de loop van het verhaal ineens om de hoek komen kijken, opschrijf in een opschrijfboekje. Bijvoorbeeld: Hoofdpersoon A is ontroerd door een gebaar van persoon B en belooft deze iets terug te doen. Dat moet dan wel terugkomen in het verhaal. Ik maak daar een aantekening van ( pag.45 A doet belofte aan B over....) en voor ik ga schrijven kijk ik mijn boekje door op dit soort aantekeningen, als geheugensteuntje. Maar maak het jezelf niet te ingewikkeld. zelf heb ik een hekel aan romans waarin ik voortdurend moet terug bladeren om te zien wie die endie nog maar weer was en wat er nog maar weer daar en daar met die en die gebeurde.

Ik heb wel eens met een excel sheet gewerkt, waarin ongeveer stond wat wanneer moet gebeuren etc. Nu maak ik alleen korte aantekeningen wanneer ik iets moet onthouden wat later aan de pas komt ezv.

Schrijven jullie wel eens een verhaal na zomaar een ingeving? Gisteren was het heerlijk zonnig buiten en om de een of andere reden verschenen er twee kleine lichtbalkjes op de muur die lanzgaam maar zeker een kruis gingen vormen. Dat heb ik zeker een uur op de muur gehad. Nu ben ik niet gelovig, maar kreeg meteen een gigantisch verhaal in mijn hoofd over een vrouw die meer van dat soort dingen meemaakt. Bloedende wonden in haar handen, wondjes op haar voorhoofd, diepe striemen op haar rug. Nou dan is het wel duidelijk. Weer een reïncarnatie van Jezus. Zoals ik al zei, ik ben niet gelovig, bezit ik dan wel genoeg diepgang om dit te gaan schrijven? Was het kruis op de muur daar een teken voor? wel of niet schrijven? :o

Tja, dat ligt eraan hoe je erover wilt schrijven, en hoe lang het verhaal ongeveer gaat duren, maar ik denk dat je er zeker was mee kunt

Over stigmata zijn al heel wat verhalen geschreven. Denk jij dat je er iets nieuws mee kan doen?

Hoe ik het 'mijn kindjes' van mijn cursus leer: personages in een web zetten waarin de relaties duidelijk zijn, daarna de personages beschrijven en deze beschrijving naarmate het verhaal vordert aanvullen en dan beginnen met de hoofdstukken heel kort op papier te zetten. Hoe begint het? Wat gebeurt er allemaal? En het belangrijkst: Hoe eindigt het? Alles kan later nog aangevuld worden, meestal in de eerste versie die daarna een aantal keren herschreven zal worden. En dan aan de slag. Zo heb je iets om je aan vast te houden! Maarja, werkt niet bij iedereen, bij 'de kindjes' werkte het wel maar wel echt onder begeleiding. Ik hoop dat je er iets aan hebt haha :)

Een kort verhaal werkt bij mij heel simpel: een zin doemt op in mijn hoofd, ik schrijf hem op, en dan gewoon doorraggen. Nog even goed overlezen en herschrijven/schrappen en voila. Nu ben ik voor het eerst serieus bezig met een roman. In eerste instantie begon ik gewoon zoals ik altijd aan mijn korte verhalen begin, maar ik merkte dat ik meer structuur nodig had. Nu heb ik een synopsis gemaakt en een beschrijving van de belangrijkste personages. Zodat ik een kader heb om binnen te werken. Ik mag van mezelf best afwijken van de synopsis als dat beter blijkt te werken, maar dan pas ik wel de synopsis aan. Dat redigeren tijdens het schrijven is iets wat ik zelf ook doe. En daardoor schiet het niet erg op. Ik ga dus maar eens proberen om gewoon maar te schrijven en me niet druk te maken om niet lekker lopende zinnen, woordkeuze etc. Dat komt dan later wel. Ik ben benieuwd of het voor mij werkt.